မမ
Monday, March 16, 2009
သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာမမတို ့အိမ္ၾကီး(၄)
တစ္ေန႔ေပါ ့..... က်မတို႔ ညီအမေတြပဲရွိတဲ့ေန႔မွာေတာ့ ကေလးထိန္းေကာင္မေလးကို ေမးေတာ့တယ္။
အန္တီေလးအေၾကာင္း သိသမွွ်ေျပာဖို႔ေပါ ့။ ေကာင္မေလးက ပထမအင္တင္တင္နဲ႔ က်မတို႔ညီအမ ဝိုင္းၾကပ္ေတာ့မွ ထြက္လာတာ ။ အန္တီေလးက မကြ်တ္မလြတ္ဖူးတဲ့....။
ၾကီးၾကီးကို အျမဲတမ္း အိမ္မက္ေပးျပီး ငိုယိုေတာင္းပန္တာတဲ့....။ ဒီအိမ္မွာပဲ ေနပါရေစဆိုျပီးေတာ့တဲ့.... ။ အန္တီငယ္ကေတာ့ ဆံုးျပီးထဲက ကေလးနားမွာမခြာဘူးတဲ့ သမီးကမေၾကာက္ပါဘူးတဲ့..... အန္တီငယ္က အရမ္းပိုသနားဖို႔ ေကာင္းတယ္တဲ့ ......။ ၾကီးၾကီးတို႔ ေလခၽြန္နတ္ သြားေမးေတာ့ ကေလးေခၚလာရမယ္ဆိုလို ့ သမီးနဲ႔ကေလးနဲ ့ လိုက္သြားရလို ့ သမီးသိတာတဲ့.....။ ၾကီးၾကီးတို႔က ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္မေျပာရဘူးလို႔ မွာထားတယ္တဲ့ ။
အလွဴလုပ္ အမွ်အတန္း ေဝရမယ္ဆိုေတာ့ အန္တီငယ္က သူ႔သားေလး ေက်ာင္းတက္ေတာ့မွ သူ႔အမွ်ယူျပီး သြားပါရေစလို ့ ေျပာတာတဲ ့ ကေလးတစ္ခုခုျဖစ္ျပီဆို အန္တီေလးက သူ႔ကို လာႏွဳိးတာတဲ့ ။မမတို႔ မယံုရင္ ကေလးကို တစ္ခုခုလုပ္ၾကည့္ အန္တီေလး ေရာက္လာေရာတဲ့ အခုဆို ကေလးက ျပံဳးတတ္ ရယ္တတ္ေတာ့ ပိုသိသာတယ္တဲ့ ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကေလးက တစ္ေယာက္ထဲ တစ္ခစ္ခစ္နဲ႔ ေဆာ့ေနတာတဲ့...။ အနားမွာ လူတစ္ေယာက္ ရွိေနတဲ့အတိုင္းပဲတဲ့ ။
က်မတို႔ ညီအစ္မေတြ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ေခါင္းခါမိေတာ့တယ္ ။ တစ္ေန႔ေပါ့ ကေလးငယ္ေလးက ရစ္တတ္ ပူတတ္ ဆူတတ္ေနျပီ ။ တခါတေလအခ်ိန္မေတာ္ၾကီးေပါ့ သူ႔အသံထြက္ အတိုင္းက်မေျပာရရင္ တပီ ၾကည့္မယ္ တပီၾကည့္မယ္ ျမန္မာ့အသံျပီးလို ့ ေကာင္မေလးေတြ အိပ္ခ်ိန္ဆို ကေလးကရစ္ျပီ ။ က်မက ဧည့္ခန္းထဲမွာ စာဖတ္ေနတယ္ ။ တစ္ဆူဆူနဲ႔ ငိုေနေတာ့ တီဗီေရွ႕မွာ ကေလးထိုင္တဲ့ ခုံေလးကိုဆြဲ ကေလးကိုၾကည့္ဆိုျပီး ထိုင္ခိုင္းထားတယ္ ။ က်မကိုလဲ ေၾကာက္တယ္ ။ ေပျပီးထိုင္ေနတယ္ ေကာင္မေလးကို မ်က္ရိပ္ျပျပီး ေနာက္ေဖးဝင္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ကေလးက တီဗီေရွ႕မွာထိုင္ က်မကစာဖတ္ ..... တိတ္ဆိတ္ေနတုန္း တီဗီကရွဲရွဲနဲ ့ထပြင့္တယ္ ။ က်မစာဖတ္ေနရင္းနဲ ့ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ကေလးက လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွား အရုပ္ထြက္လာမယ္ေပါ့ ။ က်မက သူ႔အနားသြားျပီး မိုးလင္းမွလာမွာ အခုျပီးသြားျပီဆိုေတာ့ ေပကပ္ျပီး တပီၾကည့္မယ္ လုပ္ျပန္ေရာ သူ႔ေရာဂါကလဲ ညတီဗီျပီးခ်ိန္တိုင္း ရစ္တာေနာ္....။ တစ္ေန႔လဲမဟုတ္ ေန႔တိုင္း ေခ်ာ့လဲမရ ေျခာက္လဲမရ ....။ က်မစိတ္ထဲ အခုနင္က ကေလးဖြင့္လိုက္တယ္ ထင္တာေလ...။
က်မက ျပန္ပိတ္ျပီး..... ၾကည့္.... အဲဒါ တီဗီပဲဆိုျပီး စာျပန္ဖတ္ေန တယ္ ။ ကေလးကလဲ ေပျပီးၾကည့္ေနတယ ္။ က်မထိုင္ယံုပဲ ရွိေသးတယ္.....။ တီဗီကရွဲရွဲဆိုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး ကေလးကို ဇပ္ကနဲ ေကာက္ခ်ီလိုက္တယ္ ။ ေျပးတာေပါ ့ အနီးဆံုးအခန္းထဲကို မလတ္နဲ႔မငယ္က ဘာျဖစ္သလဲေပါ့ ....။ က်မကလဲ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေပါ့ ။ က်မတို႕ညီအမေတြ ကေလးခ်ီျပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့လဲ တီဗီက တစ္ရွဲရွဲပဲ....။ မလတ္က တီဗီကိုပိတ္ရင္း ေကာင္မေလးကို ကေလးလာေခၚခိုင္းတယ္ ။ က်မတို႔ ညီအမလဲ ေခါင္းျခင္းဆိုင္ျပီး ပရိတ္ရြတ္မယ္....။ ဆရာေတာ္ၾကီးပင့္မယ္ အလွဴလုပ္မယ္ အမွ်အတန္းေဝမယ္ ....။ ကြ်တ္ခ်ိန္တန္ရင္လဲ သြားၾကပါေစေပါ့ ။ ဒီလိုစြဲလန္းပံုၾကီးနဲ႕ မဟုတ္ေသးပါဘူး ကိုယ္လဲ ေနရတာ တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေပါ့လို႔ တိုင္ပင္ေနတုန္းမွာပဲ အေမတို႔ အခန္းက ဝူးဝူးဝါးဝါးအသံနဲ႔ အေမထြက္လာသလို မၾကီးကလဲ ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔နဲ႔ ထြက္လာတယ္....။ က်မနဲ႔ မလတ္ မငယ္ သံုးေယာက္ အံ့ၾသလို ့ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ ဆိုေတာ့ အိမ္မက္ေၾကာင့္ လန္႔ႏိုးလာတာတဲ့ အန္တီေလးနဲ႔ အန္တီငယ္ႏွစ္ေယာက္လံုး အိမ္မက္ထဲမွာ ငိုယိုျပီး သူတို႔ကို ေမာင္းမထုတ္ဘို႔ ေျပာတယ္တဲ့ ....။ က်မတို႔တေတြ နားကိုမလည္ႏိုင္ေအာင္ နားေထာင္ရင္းနဲ႔ မၾကီးက အနားမွာ တစ္ကယ္ရွိေနသလိုပဲတဲ့ .....။ တစ္ကယ္လာေျပာသလိုပဲတဲ့...။ အေမနဲ႔မၾကီးက ဘာေၾကာင့္ အိမ္မက္ကို အတူတူမက္တာလဲ က်မကေတာ့ အေတြးေတြနဲ႔ ခ်ာခ်ာလည္ေတာ့တာပဲ ....။ ပစၥည္းေတြကို ထိလို႔ ကိုင္လို ့ရတာလားလို႔ ေတြးရင္း က်မတို႔အိမ္ရဲ႕အိမ္တြင္းအုန္း ဆြဲထားတဲ့ေနရာကို ၾကည့္ေနမိတာပဲ ။ မလတ္က က်မအေတြးကိုသိသလိုနဲ႔ အိမ္ေစာင့္နတ္ထက္ အိမ္ဦးနတ္က ပိုစြမ္းတယ္တဲ့ ။ က်မက မလတ္ေျပာတာကို နားမလည္ဘူး....။ ငါတို႔အေဖ အိမ္ဦးနတ္ၾကီး ခြင့္ျပဳထားမွေတာ့ အိမ္တြင္းက ဘာမွမကူညီႏိုင္တာေနမွာတဲ့ ...။ အင္း.... သူေျပာတာလဲ ဟုတ္တုတ္တုတ္ ။ မငယ္ကေတာ့ ...... အင္းေနာ္ အန္တီေလးတို႔က ဝိဥာဥ္ဘဝအထိ ခ်စ္ႏိုင္တဲ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရထားတာ အေတာ္ကိုကံေကာင္းတာပဲ ။ မမ နင္အဲလိုျဖစ္ရင္ ငါလဲခ်စ္ႏိုင္မွာပါ ဒါေပမဲ့ အန္တီေလးတို႔လို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္မေျခာက္နဲ႔ ... ေျဗာင္ေျခာက္သိလားတဲ့လို ့ ေျပာတဲ့မငယ္တစ္ေယာက္ အျဖစ္ကေတာ့ ဆိုးလြန္းလွပါတယ္....။
အိပ္ယာအသီးသီးဝင္ျပီး ညနက္ ၂း၃၀ ေလာက္မွာေတာ့ မတရားျမည္ေနတဲ့ ဘဲလ္သံနဲ႔အတူ ငိုသံ တံခါးထုသံေတြၾကားမွာ မမလဲ အထိတ္တစ္လန္႔ႏိုးလာခဲ့ေတာ့တယ္ ။ တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ မငယ္ကိုေပြ႔ဖက္ထားတဲ့ အေမက ဒီအတိုင္းဆို က်မသမီးေတြ ဒုကၡေရာက္ကုန္မယ္လို႔ ေလသံေအးေအးနဲ႔ အေဖ့ကိုေျပာတယ္ ။
အိပ္မွဳံစံုမြားနဲ ့ က်မကို မလတ္က .... မငယ္ အိမ္ျပင္ေရာက္ေနလို႔တဲ့ ..... ဘုရားေရ .... ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲလို႔....... က်မသူမ်ားေျပာတာမသိခ်င္ဘူး..... မငယ္ေျပာျပပါဆိုေတာ့ ..... သူအိမ္မက္တယ္တဲ့ အိမ္မက္ထဲမွာ အန္တီေလးတို႔ႏွစ္ေယာက္က အျပင္လိုက္ဖို႔ သူ႔ကိုေခၚတာတဲ့ ... ေစ်းသြားဖို႔တဲ့ ... ဟိုးအရင္ကလို ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္နဲ႔တဲ့ ..... သူကလဲ လိုက္မယ္ဆိုျပီး အတူတူထြက္ခဲ့တာတဲ့ ..... အိမ္မက္ထဲမွာ ညေနေစာင္းခ်ိန္ေလာက္တဲ့ ေလွခါးေမွာင္ေမွာင္ေလးကပဲ သံုးေယာက္အတူတူ ဆင္းခဲ့တာတဲ့....။ အန္တီေလးက တံခါးကို ေနာက္ျပန္ ဂ်ိဳင္းကနဲျမည္ေအာင္ဆြဲပိတ္ေတာ့ သူလန္႔ျပီး ႏိုးသြားတာတဲ့....။
ျပီးေတာ့သူက အေမ....အန္တီေလးတို႔ မေသဘူး ။ ဒီမွာရွိတယ္ သမီးနဲ႔ စကားေျပာေနတာ ဟိုးအရင္ကလိုပဲတဲ့ ... အခုသူတို ့ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ သမီးတစ္ေယာက္ထဲ ေၾကာက္လိုက္တာ အျပင္မွာ ဆိုျပီးငိုျပန္ေရာ ....။ က်မလဲေၾကာက္တယ္ ဒါေပမဲ့ အေဖအေမေတြ မသိေအာင္ ...... "မငယ္ေျဗာင္ေလ အဲဒါေျဗာင္ေပါ့ဟ" ဆိုေတာ့ မလတ္ကလဲ ေအးမငယ္ တစ္ကယ့္ကိုေျဗာင္ပါလားေနာ္ဆိုေတာ့ မငယ္က ေျဗာင္ေတာ့ေျဗာင္ေပါ့ အဲေလာက္ေျဗာင္ၾကီးၾက ေၾကာက္တယ္ဆို ငိုပါေလေရာ ... ။ မၾကီးကေတာ့ အသံလံုးဝ မထြက္ေတာ့ဘူး အေဖကေတာ့ အိမ္မက္မက္ျပီး မငယ္ေယာင္ျပီး ထြက္သြားတယ္ေပါ့ရွင္....။ ဒါေပမယ့္ အေဖက က်မတို႔ ညီအမကို မသကၤာတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ မအိပ္ခင္ ဘာေတြေျပာၾကတုန္းဆိုေတာ့ က်မက ေဖၚေကာင္ေလ.... မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး .... အေဖ မငယ္က အန္တီေလးတို႔ကို ေျဗာင္ေျခာက္လို႔ ေျပာအိပ္တာဆိုေတာ့ .... အေဖက မင္းသမီးေတြကလဲ မင္းသမီးေတြပဲလို႔ အေမ့ကိုေျပာတယ္.... ။ မိုးလင္းေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးကိုပင့္တယ္ .....။ ေဆြမ်ိဴးအစံုနဲ ့ အေဒၚႏွစ္ေယာက္ကို ဦးတည္ျပီး အလွဴလုပ္ အမွ်အတန္းေဝတယ္ .... ။ ေသေသခ်ာခ်ာ တိတိက်က် သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္ေတြနဲ႔လုပ္တယ္ ... ။ သူတို႔အမည္ေတြနဲ႔ပဲ အမွ်ေဝတယ္....။
ထူးထူးဆန္းဆန္း အေဖတို႔က်န္ခဲ့တဲ့ သူေတြအကုန္လံုးက အမိန္႔ျပန္စာရြတ္တယ္ ။ ဘဝျခင္း မတူလို႔ အတူေနဖို ့ ခြင့္မျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ေနာက္ျပီးခ်ိန္ခြင္ထဲမွာ ကေလးအဝတ္ေလးေတြ တစ္ဖက္ထည့္တယ္ .... ။ ကေလးယူမယ့္ လူရဲ႕အဝတ္အစားေတြ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ေျပာင္းထည့္တယ္.... ။ ကေလးကို ဘယ္သူမွမေပးဘူးတဲ့ ခ်ိန္ခြင္က တင္းေနတယ္ .... ။ ေနာက္ဆံုးမၾကီးအကၤ်ီ ထည့္ေတာ့မွ ခ်ိန္ခြင္က မၾကီးဖက္ကို ေစာက္ထိုးဆင္းသြားတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတဲ့ မၾကီးကိုယံုၾကည္ စိတ္ခ်ေပးအပ္တာ သံုးခါတိတိ ေမးျပီးေတာ့မွ ကေလးေတြ မၾကီးလက္ထဲအပ္သြားတယ္ ေျပာတာပဲ ။ မလတ္ကေတာ့ လူၾကီးေတြခ်ထားတဲ့ ခ်ိန္ခြင္ကို အေလးခိုးတယ္ဆိုျပီး ေစ်းေခါင္းသြားတိုင္မယ့္ပံုနဲ႔ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ၾကည့္လိုက္ အကီၤ်ေတြထည့္ခ်ိန္လိုက္နဲ ့ဆရာေတာ္ၾကီးကေတာ့ အေဖကိုဦးတည္ျပီး သံုးေလးခါေမးတယ္ ။ လက္ခံမလားဆိုေတာ့ အေဖက လက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ဘဝမတူဘူး သြားသင့္တဲ့ေနရာ သင့္ေတာ္ရာကိုသြားၾကေတာ့ ကေလးကို အားလံုးတာဝန္ယူတယ္ စိတ္ခ်လက္ခ် ထားခဲ့ၾကေတာ့လို႔ေျပာတယ္ ။ အခုလုပ္တဲ့ အလွဴအတန္းေတြကိုရေအာင္ ယူသြားဖို႔အေမကေျပာတယ္ ...။ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚဖို႔ေျပာတယ္ ။ ပရိတ္ရြတ္ အမွ်အတန္းေဝတယ္ ။ အဲဒီညမွာေတာ့
က်မတို႔ အိမ္တံခါးေတြ ေနရာအႏွံ႔က တဘံုးဘံုးထုသံ ၾကားရတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သိပ္ေထြေထြထူးထူး မၾကားမိေတာ့ဘူး... ။ က်မတို႔လဲ အရင္ကထက္ စိတ္ထဲေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္မွာေတာ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြအားလံုးကိုအေဖက ေသခ်ာတိုင္ပင္ျပီး က်မတို႔အိမ္ၾကီးကို လာ၀ယ္တဲ့ ေခတ္ပ်က္ သူေဌးတစ္ေယာက္ လက္ထဲထည့္ခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။
စာဖတ္သူမ်ားကိုေလးစားစြာျဖင့္
မမ
Labels: သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာမမတို ့အိမ္ၾကီး(၄)
Sunday, March 15, 2009
ပထမဆံုးရည္းစားစာ
ဆံပင္အရွည္ထားပါတဲ့။ပါးကြက္ေလးကြက္ခဲ့ပါတဲ့။ကတၱီပါဖိနပ္ေလးစီးခဲ ့ေနာ္တဲ့။ညက်ရင္ၿခံေရွ႕မွာဂစ္တာလာတီး မွာေနာ္တဲ့။ဖုန္းနားမွာရွိ ေနေပးေနာ္၊ စကားေျပာခြင့္ မရေတာင္ "ဟယ္လို" ဆိုတဲ ့အိပ္ေဆးတစ္ခြက္ေသာက္ခ်င္လို ့ပါတဲ့....ဟိုးအရင္ ျမန္မာေကာင္ေလး ေတြက ျမန္မာေကာင္မေလးေတြကိုရီးစားစာထဲမွာ မွာတမ္းေျခြတတ္ၾကတယ္။
ေဟာ.. မမအတြက္ ပထမဦးဆံုး ရည္းစားစာတဲ့ .....။
ညေနဆိုက်မတို႕စာအုပ္ ငွါးဖို ့အျပင္ထြက္ၾကတယ္။ေက်ာင္းခ်ိန္ က်ဴရွင္ခ်ိန္ ကလြဲလို ့အလွျပင္ ျပီးအျပင္ထြက္ခြင့္ရတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ခ်ိန္ ေလးတစ္ခုပဲ။ အဲဒီဆိုင္က အမၾကီးက ဒီစာအုပ္ေလး အရမ္းေကာင္းတယ္လို ့ညြန္းျပီး က်မကိုဦးတည္ အတင္းေပးတယ္။ ေစတနာကိုအေလးထားတာရယ္ ..အားနာတာရယ္ေပါင္းဖတ္ျပီးသားကိုျပန္ငွါးလာတဲ့ က်မ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဖုန္းလာတယ္ ။စာအုပ္အမည္ေျပာျပီး မမအတြက္ စာပါတယ္တဲ့၊
တိုးတိုးေလး ေျပာျပီး ခ်သြားတဲ့ ဖုန္းထဲကအသံေအာက္ မွာတစ္ကိုယ္လံုး ၾကက္သီးေတြ ျဖန္းျဖန္းထရင္း လူတစ္ကိုယ္လံုးတုန္တုန္ရီရီ နဲ့ ကိုယ္ငွါးလာတဲ့ စာအုပ္ေလးကို ေျမြတစ္ေကာင္လို မထိရဲမတို႔ရဲ လူလစ္ ခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနခဲ့တယ္။
စာအုပ္ကို တစ္ရြက္ျခင္း လွန္ေနတဲ့က်မ ပန္းေရာင္စာအိတ္ေလးလား အျပာေရာင္ေလးလား ေတြးျပီး ရင္ခုန္ ေနခဲ့တယ္။
တစ္၀က္ေလာက္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္ကသိပ္မရွည္ခ်င္ေတာ့ဘူး...တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ နဲ ံံ့စာရြက္ေတြကုန္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ငါလမ္းမွာက်က်န္ခဲ့တာလား လို ့စဥ္းစားမိတယ္။
မျမင္ဘူး တဲ့အရာတစ္ခုကို ျမင္ဘူးခ်င္ေတြ ့ဘူးခ်င္တဲ့စိတ္က တားစီးလို ့မရေတာ့ဘူး ဘာေတြေရးထား မွာလဲ ဆိုတာကအေတြး ထဲကိုေရာက္ လာတယ္။
ေနာက္တစ္ခါျပန္ရွာတယ္။ မေတြ ့ဘူး ။အဖုံးက ကဒ္ထူ နဲ ့တြဲခ်ဳပ္ထား တာဆိုေတာ့ စာထည့္ဖို ့ေနရာ မရွိဘူး ။ ရွက္စိတ္ကတစ္ကိုယ္လံုးကိုျပန္ ့ႏွံ ့ေနျပီ။ အၾကပ္ခံရျပီလားမသိ။ တိုးတိုးေလးေၿပာသြားတဲ႔ မမအတြက္ စာပါတယ္ ဆိုတဲ့အသံရဲ႕ေနာက္မွ ေနာက္ေျပာင္မႈမပါတဲ့ အင္အားတစ္ခုရွိ ေနတယ္ဆိုတာ...
မသိစိတ္ ကလက္ခံေနမိတယ္။ တကၠသိုလ္ ဘုန္းႏိုင္ရဲ ့ "၀သန္ေလ ခ်ိန္မွန္ကူး" စာအုပ္ေလး ကိုေငးၾကည့္ ရင္းမမ ေလ သိတယ္ေနာ္ ဟိ... ။
ၾကိဳးစားပမ္းစား ရွာ လိုက္တာ စာမ်က္ႏွာ ၁၃၁ မွာ ဒီလိုေလ ၀တၱဳထဲကစာသားက၊
"တိမ္ေတြကို (သိပ္ခ်စ္တယ္) ဟုတ္လား (မမ)မိုး၊ မမမိုးရဲ ့ နာမည္နဲ ့တိမ္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ သိပ္ကိုက္တာပဲ"
ညိုမီ၏ မွတ္ခ်က္ခ်သံကို ၾကားရေသာအခါ စစၥတာ၏ အျပံဳးသည္ မသိမသာေလ်ာ့ က်သြား၏ ။
မိုးသူဟူေသာ မိမိ၏ နံမည္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ (ေမာင္)၏ မွတ္ခ်က္ ကိုလည္း သတိရမိေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္၏ ။
ဟားဟားဟား သိပ္ၾကြားတဲ ့ မမလို ့အေျပာခံ ရမွေတာ့ ၾကြားျပီေနာ္။
က်မကို ေတြ ့တဲ့အခါေတြတိုင္း အလိုလိုေခါင္းငံု မ်က္ႏွာလြဲျပီး အေ၀းကေနခိုးၾကည့္တတ္တဲ့ အဲဒီေကာင္ ေလးက က်မကိုပထမဦးဆံုးရည္းစာစာ အဲလိုေပးတယ္ရွင့္။
ဒီေန ့အထိထိ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနလို ့ေရးလိုက္မိတာပါ။ဒါေပမယ္႔ က်မဘယ္ေလာက္ လွ်ိဳ႕၀ွက္သလဲ ဆိုရင္၊ သူက အဲဒီစာသားကိုက်မ မေတြ ့ခဲ့ဘူးလို ့ထင္သြားခဲ့တယ္။ မမကိုမ်ားေနာ္.. ေတြ ့ပ ..တစ္ကယ္ဆို.. ရွက္လို ့။
ေလးစားစြာျဖင့္
မမ
Labels: ပထမဆံုးရည္းစားစာ
Thursday, March 12, 2009
မမရဲ႕ေပ်ာ္စရာ ကာလာမပါ တနပ္စာအလႈေငြတစ္သိန္း ငါးေသာင္းေလာက္ ရွိဖို ့လိုပါတယ္။
သိပ္ေက်နပ္စရာေကာင္းျပီး အရမ္းေပ်ာ္ရပါမယ္။
မယံုဖူးလားရွင္..ကဲေျပာျပမယ္..နားေထာင္ၾကည့္ ၾကပါ။
ဆန္မဆိုးမေကာင္း ပံုမွန္တစ္အိပ္ ၀ယ္ပါ။
သီရိမဂၤလာေစ်းထဲမွာေဒါင့္ရွည္သီး၊ရံုးပတီသီး၊အာလူး၊ခရမ္းသီး၊ပဲ၀ါေလး၊
ငါးေျခာက္ရိုးနွင္႔မဆလာေကာင္းေကာင္း၀ယ္ပါ။
မွ်င္ပုဇြန္ေျခာက္ေလးေတြ ၾကိဳက္သေလာက္၀ယ္လို ့ရျပီး မတရားေစ်းခ်ိဳပါတယ္။
ငရုပ္သီးခြဲျခမ္းနွင္႔ငံျပာရည္လဲ၀ယ္ခဲ့ပါ။တို႕စရာအျဖစ္ သခြါးသီး၊သရက္သီးစိမ္းေတြ ၾကိဳက္သေလာက္၀ယ္ႏိုင္ပါတယ္ရွင္။
က်န္တဲ့့ၾကက္သြန္နီျဖဴ ဆီ၊ဆား၊ဆႏြင္းမႉံ႕၊အခ်ိဴမႉံ႕ဆိုတာေတြေတာ့က်မေျပာဖို ့မလိုေတာ့ပါဘူးေနာ္။
ကိုယ္လႉခ်င္တဲ့ေနရာတစ္ခုကိုေရြးခ်ယ္လိုက္ပါ။
ဥပမာ...ေတာင္ဒဂံု ၊ေျမာက္ဒဂံု၊သံလ်င္၊ေရြျပည္သာ၊လိူင္သာယာ..
အဲဒီျမိဳ ့သစ္ေတြမွာသူေဌးေတြအမ်ားၾကီးလက္ရွိရွိပါတယ္။ဒါေပမဲ့ျမိဳ႕သစ္ေတြြရဲ႕
့ထံုးစံအရက်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္လုိ႕ေခၚတဲ့အေျခခံလူတန္းစားေတြအင္မတန္ေပါပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုကစက္မူဇံုလိုအေျခခံအလုပ္သမားေတြအမ်ားၾကီးရွိွိတဲ့ေနရာမ်ိဳးေတြပါ။
ကိုယ္ပိုင္ကားမရွိတဲ့သူေတြအတြက္ကားစရိတ္သက္သာေစဖို ့နယ္ေျမခံနွင္႔ေပါင္းပါ။
မရွိၾကေတာ့တဲ့လူၾကီးမိဘေတြက်န္းမာေရးအတြက္ယၾတာအျဖစ္ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ေနရပ္၊
ျမိဳ ့အမည္ရဲ႕ေန ့နံကိုအသံုးျပဳျပီး ဒီအရပ္မွာအလႉလုပ္ခြင့္ျပဳဖို ့ေတာင္းဆိုပါ။
အားလံုးကူညီႀကပါလိမ့္မယ္။က်မမွာနယ္ခံေတြအမ်ားၾကီးပါ။
က်မတို ့ကေတာ့ခ်က္ၿပီးျပဳတ္ၿပီးသားအဆင္သင့္ကိုကားေတြျဖင့္သယ္ယူသြားပါတယ္။
ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အရသာအလႉခံလက္ထဲကိုကိုယ္ေပးခ်င္တာေရာက္ပါတယ။္
အပင္ပန္းေတာ့ခံရပါတယ္။
နယ္ေျမခံေတြရဲ႕အိမ္ေတြမွာကိုယ္တိုင္သြားျပီး..
ဦးစီးလုပ္ကိုင္တဲ့တစ္နည္းကလဲအင္မတန္မွေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။
က်ယ္၀န္းတဲ့ေျမေနရာ၊ေရ၊မီး ျပည့္စံုရပါမယ္။
အဓိကအိမ္သာေကာင္းမြန္ဖို ့ဦးစားေပးေရြးခ်ယ္သင့္ပါတယ္။
ရပ္ကြက္္လူၾကီး၊ဆယ္အိမ္ေခါင္းလိုလူမ်ိဳးကို လၻက္သုတ္ ေရေႏြးၾကမ္း အဆင့္သင့္ေပးထားလိုက္ပါ..အားလံုးျပည့္စံုပါျပီီီ၊၊
ကဲ..ခ်က္ၾကစို ့..ပဲေတြကိုအခ်ိဳမႉန္႕၊ငံျပာရည္နႇင္႕ျပဳတ္ထားလိုက္ပါ။အားလူးအခြံခြါျပီးသားေတြကို
ပဲဲနွင္ ့ေရာျပဳတ္ထားလိုက္ပါ။ၾကက္သြန္ျဖူနီေထာင္းျပီးသားကိုျငဳပ္သီးအေရာင္တင္မံူ ့နွင္႕ေရာျပီးဆီသတ္ပါ၊
ေမႊးလာျပီဆိုလွ်င္ငါးေျခာက္ရိုးေတြဆီသတ္ထားတဲ့အထဲကိုေရာျပီးထည့္လိုက္ပါ။
အသီးအႏွံေတြအကုန္လံုးကိုလဲေနာက္ကေနလိုက္ထည့္ပါ။
အခိ်ဳမႉန္၊့ဆား၊ငံျပာရည္သင့္ေတာ္သလိုထည့္ျပီးအသီးအရြက္ႏူးလာတဲ့အခါမီးဖိုေပၚကခ်ထားလိုက္ပါ။
ပဲနီေလး ပဲ၀ါေလး ျဖစ္တဲ့အတြက္ကုလားပဲထက္ေစ်းခ်ိဳျပီးအႏူးျမန္ပါတယ္။
အာလူးနွင္႔ပဲႏူးျပီဆိုတာႏွင္ ့အခုနကငါးေျခာက္ရိုးႏွင့္အသီးအႏွံေတြကို ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ပဲအိုးထဲထည့္လိုက္ရံုပါပဲ။
အေရေဖ်ာ္ထားတဲ့မန္က်ီးႏွစ္ကိုထည့္ျပီးအေပါ့အငန္ျမည္းပါ။ဟင္းအိုးခ်ခါနီးမဆလာအုပ္ပါ။
မွ်င္ပုဇြန္ေျခာက္ေလးေတြကိုေရးေဆးျပီးဇကာျဖင့္စစ္ပါ။ၾကိတ္ႏိိုင္လွ်င္ၾကိတ္၊ေထာင္းႏိုင္လွ်င္္ေထာင္း အေကာင္လိုက္ကေလးေတြလဲရပါတယ္ ...အလြန္မွေစ်းခ်ိဳ ပါတယ္။ၾကက္သြန္ျဖဴနီ၊ျငဳပ္သီးခြဲျခမ္းဆီသတ္ပါ။
ေထာင္းထားတဲ့မွ်င္ပုဇြန္ေျခာက္ေလးေတြထည့္ပါ။
ဆီေရာျပီးသတ္ပါ။အခ်ိဳမူန္ ့ဆားငံျပာရည္ေက်ာ္ဆိုလွ်င္ငံျပာရည္ပံုမွန္ထက္အငံကဲျပီးထည့္ပါ။
ျငဳပ္သီးစိမ္းကာလီသီးေထာင့္ေလးေတြကိုေရစင္ေအာင္ေဆးျပီးထည့္ႏိုင္ပါတယ္။
ေရေဖ်ာ္ထားတဲ့မန္က်ီးႏွစ္ကိုထည့္ပါ။
ဆီသံမည္လွ်င္မီးဖိုကခ်လို ့ရပါျပီ။ငပိဆီေၾကာ္ဆိုလွ်င္ငံျပာရည္ေနရာမွာငပိစိမ္းစားထည့္ယံုပါ။
တို ့စရာအျဖစ္ သခြါးသီး၊သရက္သီးစိတ္ေတြအေနေတာ္လွီးထားပါ။
ကဲ..လႉၾကရေအာင္...မည္သူမဆိုလာေရာက္သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္ရွင္ေပါ့။
အေနေတာ္၀ယ္ထားတဲ့ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ထဲကို တစ္ေယာက္ကထမင္းထည့္ပါ၊
တစ္ေယာက္ကသီးစံုပဲကုလားဟင္းကိုတစ္ေယာက္စာထည့္ေပးပါ။
ငံျပာရည္ေၾကာ္၊တို ့စရာထည့္ထားတဲ့အိတ္ေသးေသးေလးေတြကိုထမင္းအိတ္ထဲထည့္ပါ။ လက္မလည္ေအာင္ကိုေရာင္းေကာင္းရင္သိပ္ကိုေပ်ာ္စရာပီတိျဖစ္စရာပါ။
က်မတို ့ကထမင္းနွင္႔လိုက္မဲ ့ဘဲဥျပဳတ္လိုက္ပါတယ္။
ဥပမာ..လူသံုးရာဆိုလွ်င္ဘဲဥအလံုးသံုးရာေပါ့။
ျပဳတ္ျပီးအခြံခြါျပီးျဖစ္တဲ့ဘဲဥတစ္လံုးစီထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။
မကုန္မွာမပူပါနွွင္႔။
ေနာက္တစ္ခါငါတို ့ပိုလုပ္ခဲ့ရမယ္ဆိုတာအိမ္ျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္အေတြးထဲမွာအၾကိဳကုသိုလ္အျဖစ္ ေတာက္ေလ်ာက္ပါလာေနမယ္ဆိုတာ ယံုစမ္းပါရွင္။
စာဖတ္သူမ်ားကိုေလးစားလ်က္
မမ
Labels: မမရဲ႕ ေပ်ာ္စရာ ကာလာမပါ တနပ္စာ အလႈ
Monday, March 9, 2009
သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာ မမတို႕အိမ္ၾကီး(၃)
ပံုကိုဒီေနရာမွယူပါသည္...။မလတ္ရဲ႕လက္ရာ စားပြဲေပၚက ဟင္းပြဲေတြကိုၾကည့္ရင္း က်မက ထမင္းစားျပီးရင္ အားလံုးကို အိမ္မွာရွိတဲ့ လူေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးရမယ္လို ့က်မကေျပာ ေတာ့...
ေအာ္.... ငါတို႔က မသိဘူးဆိုေတာ့ နင္က တခမ္းတနား မိတ္ဆက္ေပါ့လို႔ တို႔စရာပန္းကန္က သရက္သီးစိတ္ကို ကိုက္ရင္း ဂ်ယ္နီကေျပာတယ္..............။
မလတ္ခ်က္ထားတာ ၀က္သားနီခ်က္ ငါးခူကို ရဲယိုရြက္နဲ႔ဆီပ်ံ ပုဇြန္ဆီနဲ႔ သီးေမြးငွက္ေပ်ာသီး ဗူးသီးဟင္းခါး သရက္သီးသုတ္ ငါးပိရည္ တို႔စရာအစံု...........။
ထမင္းကို ပလုပ္ပေလာင္း စားေနတဲ့ဂ်ယ္နီကို .... တို႔တေတြ အေပၚထပ္မွာ အိပ္ၾကမယ္ေဟ့ လို ့က်မကေျပာေတာ့ ေကာင္းတယ္ တဲ့.........။
ေဒၚၾကီးကို အိပ္ယာျပင္ခိုင္းျပီး ..... အေပၚကအခန္းထဲမွာပဲအိပ္မယ္ ... ။ ည ေအာက္မဆင္းေတာ့ဘူးလို ့ က်မကေျပာေတာ့ မၾကီးက..... လွ်ာရွည္ျပန္ျပီ တဲ ့............။
က်မကဆက္ျပီး.... နင္တို႔ ေၾကာက္တတ္လား ဆိုေတာ့ မေၾကာက္ပါဘူးတဲ့.......... ။ အိုေက ..... ညအိပ္ေနလို႔ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားျဖဴျဖဴ ဥပဓိရုပ္ ေကာင္းေကာင္း အသက္ခုႏွစ္ဆယ္ အဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္ ေတြ႕ရင္ ေျပးသာႏွဳတ္ဆက္..... အဲဒါတို ့အဖိုးပဲ...လို႕ေျပာလိုက္တယ္.. ။
ေနာက္ျပီး ဆံပင္ေၾကာလယ္ေလာက္ ကုလားဆင္ေခ်ာေခ်ာေလး သံုးဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ေလာက္က တို႔ရဲ႕အန္တီငယ္ပဲ...ဆိုတာေရာထည့္ေျပာတယ္။
ဆံပင္ရွည္ရွည္ ေလးဆယ္ေလာက္က တို႔အေဒၚလတ္ .... တန္းသာႏွဳတ္ဆက္ မေၾကာက္နဲ႔ ..... ဆိုတာေရာ။
ခပ္၀၀ ငါးဆယ္ေက်ာ္က တို႔ရဲ ႕အန္တီၾကီးပဲ အရမ္းသေဘာေကာင္းတာ ၊ ၾကံဳရင္မုန္႕ဖိုးပါေပးသြားမွာလို႔ က်မကအရွိန္နဲ ့ေျပာေနေပမဲ့ ၊ ထမင္းဆက္မစားႏိုင္ေအာင္ ထိပ္လန္႔ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြနဲ ့ မမ... ဘာေတြလဲဟာလို႔.... ေမးရင္း အားလံုးက က်မကို စားလက္စေတြရပ္ျပီးၾကည့္တယ္......။
အာ..... ဒီမွာဘာမွေတာင္ မေျပာရေသးဘူး.... ေၾကာက္ေနၾကလို႔ ဆက္ေျပာသင့္မေျပာသင့္ေလ အဲဒါစဥ္းစားေနတာဆိုေတာ့....... ။
အားလံုးေနာက္ေဖးမွာ က်မတို႔ ညီအမေလးေယာက္ မလတ္သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ က်မသူငယ္ခ်င္းဂ်ယ္နီ နဲ႔ သူ႔ေပါင္းေဖၚေပါင္းဖက္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေပါင္းကိုးေယာက္... ။ အနားမွာ ေဒၚၾကီးက တစ္ပူးတြဲတြဲဆိုေတာ့ ဆယ္ေယာက္ေပါ့........။
က်န္တဲ့သူေတြက စိတ္၀င္စားရံု က်မ ၾကပ္ေနတယ္လို႔ ထင္တဲ့အဆင့္ပါပဲ ၊ အံ့ၾသဖို႔ ေကာင္းေအာင္ မထင္ထားတဲ့ ဂ်ယ္နီကေတာ့၊ ေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ႔ ထိုင္ခံုေပၚမွာေဆာင့္ေၾကာင့္ တက္ထိုင္ရင္း ။ ျဖဴေဖြးေနတဲ့သူ႔ရဲ႕ ဒူးႏွစ္လံုးေပၚ ေမးတင္ရင္း တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္ေနေလရဲ႕.......။
က်မက ေဒၚၾကီးနယ္ေပးထားတဲ့ ပုဇြန္ဆီ နဲ႔ ထမင္းကို တစ္လုပ္စားလိုက္ သီးေမြးငွက္ေပ်ာသီးကို တစ္ကိုက္ကိုက္လိုက္နဲ ့အၾကံထုတ္ေန တယ္...... ။ဗူးသီးဟင္းခါးကို လက္လွမ္းေနတဲ့ က်မ ဂ်ယ္နီက ငါျပန္မယ္ဟာဆိုေတာ့ .... ။ နင္ဘာျဖစ္တာလဲ ေနာက္ေနတာကို တို႕အေဒၚက သူေတာ္ေကာင္းေတြ အကုန္နတ္ျပည္ေရာက္ေနျပီ.... ။ မယံုရင္ မၾကီးေမးၾကည့္ .... သရဲဆိုလို ့ဒီအိမ္မွာ လက္ရွိေလးေယာက္ ပဲရွိတာဆိုေတာ့...။
အဖိုးနဲ ့အေဒၚသံုးေယာက္ ဟီး..... မွားလို႔ .... တို႔ညီအမေလးေယာက္ေလ..... အကိုေတြက သရဲေလးေကာင္လို႔ ေခၚတာပဲလို႔.... က်မကေလွ်ာ့ေျပာေတာ့မွ ထမင္း၀ိုင္းကတစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ျပန္ဆူလာတယ္.....။
မလတ္သူငယ္ခ်င္းေတြက ႏွစ္ဆယ့္ေလးပစၥည္းကို စည္းခ်အိပ္စမ္းပါ သရဲမေျပာနဲ႔ သရဲအေဖေတာင္အနား မကပ္ရဲဘူးတဲ့........ ။
လၻက္သုတ္ ေကာ္ဖီ ေနၾကာေစ့ ဇီးထုပ္အစံု ေဒၚၾကီးကို အေပၚယူလာခိုင္းျပီး ဧည့္ခန္းထဲကို ေရာက္လာၾကတယ္ ။ အေမက ထံုးစံအတိုင္း ပုတီးတစ္ကုံးနဲ ့က်မကအေမ့ကို အေဒၚေတြလဲ ဒီအခ်ိန္ဆို ပုတီး တစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ပဲလို႔ေျပာေတာ့ မလတ္က တူပါဘူး.... အေမကႏွဳတ္ခမ္းနီ ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္ဘူး ပိုလွတယ္လို႔ေနာက္တယ္။
ဧည့္ခန္းထဲမွာ က်မတို႔ အုပ္စုျပီးေတာ့ ကိုရီးယားကား ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ကေလးငယ္ေလး ေဒၚၾကီးနဲ႔ ေနာက္ေကာင္မေလးက ေနာက္ေဖးမွာ မထြက္လာေသးဘူး...။
ကေလးငယ္ေလးက ဟိုေျပးလိုက္ ဒီေျပးလိုက္ ခဏၾကာေတာ့ က်မအနား ေျပးလာလို ့က်မက ေပါင္ေပၚေကာက္တင္ထားတယ္ ။ ႏွစ္နွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ သံုးႏွစ္နီးပါး ရွိေနျပီ လူမွတ္မိ စကားစေျပာေနျပီ။
လမ္းမနဲ႔ ကပ္ရက္ သံပန္းမပိတ္ရေသးဘူး ။ ဘဲလ္တီးတဲ့ တံခါးမၾကီးကေတာ့ ပိတ္ထားျပီ ။ ဧည့္ခန္းထဲ အ၀င္အ၀သံပန္းက ပံုမွန္အတိုင္းေစ့ထားတယ္။
က်မတို ့အလွဴတစ္ခုက ဓါတ္ပံုေတြ ခံုေပၚမွာ အဆင္သင့္ ေတြ႔တာနဲ႔ လက္ဆင့္ကမ္း ေခါင္းျခင္းဆိုင္ၾကည့္ေနၾကတယ္.........။
ေပါင္ေပၚက ကေလးက လက္ညိဴးေလးနဲ ့လိုက္ေထာက္ရင္း တစ္ခစ္ခစ္ရယ္လိုက္ လုပ္ေနတယ္ရွင္....။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်မတို႔အသံေတြနဲ႕ကြဲျပားတဲ့ သဘာ၀မဟုတ္တဲ့ အသံတစ္ခုၾကားလိုက္ျပီးတဲ ့ေနာက္မွာေတာ့ ေပါင္ေပၚက ကေလးက အတင္းတြန္းထိုးျပီး ေအာက္ကိုေလွ်ာဆင္းတယ္ ၊ က်မက အတင္းျပန္တင္ဆိုေတာ့ ကေလးက အလိုမက်သလိုဂ်ီက်တယ္ ၊ ငိုေၾကာရွည္တာသိလို႔ မလတ္က.... ခ်ေပးလိုက္ သူဟာသူေနပါေစ ၊ ဆိုလို႔ ေအာက္ကိုခ်ေပးလိုက္တဲ ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကေလးက ေတာက္ေတာက္နဲ ့အားလံုးကိုျဖတ္ျပီး သံပန္းတံခါးဆီကိုေျပးေတာ့တယ္။
အကုန္လံုး ျပိဳင္တူ ကေလးသြားရာကို လိုက္ၾကည့္ၾကတယ္ ၊ သံပန္းေစ့ထားေတာ့ ျပဳတ္က်စရာမလိုတဲ့ အတြက္ ေကာင္မေလးကလဲ ေျပးမလိုက္ဘူး ထူးဆန္းတာ ကေလးက လက္ႏွစ္ဖက္ကို အျပင္ထုတ္ျပီး တခစ္ခစ္ နဲ႔ရီတယ္ ၊ မလတ္က ဇတ္ကနဲ ထသြားျပီး ကေလးကို ေကာက္ခ်ီလိုက္တယ္ဆို ကေလးက အတင္းတြန္းထိုးျပီး သံပန္းအျပင္ဖက္ကို ထြက္မယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံျပျပီး ငိုေတာ့တာပဲ။
ဘာမွန္းမသိ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုကိုေငးၾကည့္ေနၾကတဲ့ က်မတို႔တစ္အုပ္စုလံုး လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွား ျဖစ္ေစတာကေတာ့ ၊ ဒီကေလး ကိုယ္၀န္ေဆာင္ခ်ိန္ကတည္းက ၊ လက္တင္ေရြးထားတဲ့ ကေလးထိန္းေကာင္မေလး ေျပာလိုက္တဲ့စကားပါပဲ... ။
မမလတ္ အန္တီငယ္ ေရာက္ေနလို႔ ခဏထားေပးလိုက္ပါတဲ့......ရွင္ ။ မလတ္က ဘာေျပာတယ္ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးက မလတ္လက္ထဲက ကေလးကိုယူျပီး သံပန္းနားျပန္ခ်ေပးေတာ့ ကေလးက မဆင္းေတာ့ဘူး ေကာင္မေလးေပၚျပန္တက္ျပီး ငိုေနေတာ့တယ္...။
က်မတို႔တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ဆုပ္ျပီး ဆိုဖာရွည္ၾကီးေပၚမွာ ပူးထိုင္ေနၾကတယ္ ။
အေမက အခန္းထဲ၀င္သြားျပီ.... ။ ေဒၚၾကီးရယ္ က်မတို႔အုပ္စုရယ္ ကေလးသိပ္ျပီးရင္ အေပၚတက္ခဲ့လို႔ မွာျပီး က်မတို႔အုပ္စု တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္နဲ ့အေပၚထပ္ကို ေရွ႕ကေနပဲတက္ၾကတယ္။
အသံလံုး၀မထြက္ မ်က္ေစ့မ်က္ႏွာပ်က္ျပီးျပန္ဘို႔ နည္းမ်ိဳးစံု ၾကိဳးစားေနတာက ဂ်ယ္နီပါပဲ .....။
က်မက နင္မရွက္ဘူးလား ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ငါသိကၡာက်တယ္ ဆိုေတာ့... ။ နင္သိကၡာက်တာေနာက္ ငါေသရေတာ့မွာလို ့ ေျပာျပီးငိုေရာရွင္........။
ည-၁၁-နာရီခြဲေလာက္ရွိေနျပီ ကားေတြက ဂိုေထာင္သြင္းျပီးျပီ ေျမညီထပ္ေတြက လစာနဲ႔ ကားတစ္စီးဘယ္ေလာက္ဆိုျပီး ေပးရတာ.....။
ညေရးညတာ အေရးၾကီးတၾကီး မဟုတ္ဘဲ.... မထုတ္ၾကေတာ့ဘူး အိမ္ကလူၾကီးေတြကလဲ မၾကိဳက္ဘူး ... ။
မလတ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က မပူနဲ႔ ငါစည္းခ်ေပးမယ္.......တဲ့ ။
၂၄ - ပစၥည္းရြတ္ျပီးရင္ နင့္အနားဘယ္သူမွ ကပ္လို႔မရဘူးတဲ့...။
ဂ်ယ္နီက အထြန္႔တက္ျပီး ေအာက္တံခါး၀ကစျပီး စည္းခ်ေပးပါ က်မေၾကာက္လို႔ပါ ဆိုျပီးငိုေတာ့ အဲဒီအမက ေအး ေအး ဆိုျပီး ဘဲလ္တီးတဲ့တံခါးမၾကီးနားကေန စည္းခ်ေတာ့တယ္...။
အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ က်မတို႔ မိုးမီးတက္ရိွဳ႕မိသလို မိုးမီးေလာင္ေတာ့တာပါပဲရွင္........ ။ မလတ္က အဲလိုလုပ္လို႕ေကာင္းပါ့မလားဆိုေတာ့ မၾကီးကရပါတယ္တဲ ့ .... ။
မငယ္က အန္တီေလးစိတ္ဆိုးရင္ ဒုကၡပဲလို ့ေနာက္တယ္.... ။ ၂၄ -ပစၥည္းကို တစ္ေယာက္ရြတ္ေတာ့ အကုန္၀ိုင္းရြတ္ၾကတယ္ ။ ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး အားလံုးက ဒီတိုင္းေစာင့္ေနရမဲ ့အစားကူရြတ္ၾကတာ...။
စရြတ္တဲ့အမက ေရခြက္တစ္ခြက္ ကိုင္ထားတယ္ ...။
မီးကလဲလင္းထိန္လို ့ တံခါးပံုစံက တစ္ဖက္ဖြင့္ ေအာက္ပိုင္းကအျပည့္ သစ္သားကာထားတာ....။ လူတစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္မယ္ဆို ပခံုးေလာက္အျမင့္ကစျပီး သံတိုင္အက်ဲၾကီးေတြ။
က်မတို႔ စုျပံဳရြတ္တာကိုး ေခါက္ျပည့္ေတာ့ ဘဲလ္ျမည္တယ္...။
က်မတို႔အိမ္က အေပၚထပ္ေအာက္ထပ္ မီးဖိုေဆာင္ အကုန္ဘဲလ္ တတ္ထားတာ... အဘိုးလက္ထက္ကတည္းကပဲ ။ တစ္အိမ္လံုးၾကားေအာင္... ။ အကိုေတြလက္ထက္က လူမသိ သူမသိ ဖုန္းနဲ႔ ခိုး၀င္ခိုးထြက္ ဘဲလ္တီးတာနဲ ့ အားလံုးသိလို႔ေလ ။ ဘဲလ္ျမည္ေတာ့ မလတ္နဲ ့က်မက တံခါးကရပ္ၾကည့္တယ္ ။
ရြတ္ေနတဲ့သူေတြ အားလံုးက ဒီဘက္ေလွခါးအဆင္း ေအာက္ဆံုးသံုးထစ္ေလာက္ကစျပီး အစဥ္လိုက္ ထိုင္ေနၾကတာေလ...။
ဘယ္သူလဲလို႔ သူတို႔ေမးေတာ့ မလတ္နဲ႔က်မ ဘာေျဖရမွန္းမသိ မငယ္ကပါဆင္းျပီး လာၾကည့္တယ္ ။
လင္းထိန္ေနတဲ့ ေလွခါးမီးေရာင္ ေအာက္မွာ ဘယ္သူမွမရွိဘူးလို ့ မငယ္က ျပန္ေျဖေတာ့ အကုန္မတ္တပ္ထရပ္တယ္ .... ။ တိုင္ပင္မထားပဲ အလုအယက္ ေျပးတက္တာ... ။ လူကိုးေယာက္ အခ်ိန္မေတာ္ ေျပးတတ္တဲ့ေျခသံ အခ်ိန္မေတာ္ ဘဲဲလ္သံေၾကာင့္ တစ္အိမ္လံုးႏိုးကုန္ျပီ... ။ ည-၁၂ -နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေပါ့ ။
အေဖက ဘယ္သူလာတာလဲတဲ့ ဒီေလာက္ဘဲလ္တီးေနတာ ဘာလုပ္ေန ၾကလဲ ... ဆိုျပီး .. ေအာက္ဆင္းသြားတယ္ ။ မၾကာဘူးအေဖ ျပန္တက္လာတယ္ ။ ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ အေဖထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ ဘဲလ္က ထပ္မည္တယ္ ေၾကာင္ေနတာျဖစ္မယ္... ။ ဘဲလ္ကပ္သြားတာျဖစ္မယ္တဲ့... ။ ဘဲလ္တစ္ခ်က္ျမည္တိုင္း နားႏွစ္ဖက္အုပ္ လူတစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္ျပီး ဂ်ယ္နီကငိုတယ္... ။ ဖုန္းေတြလိုက္ဆက္ျပီး သူ႔ကိုလာေခၚဖို ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကို အကူအညီေတာင္းတယ္..... ။ ေခြ်းေစးေတြျပန္ျပီး မာမီေရလို႔ ေအာ္ငိုေနတဲ့ ဂ်ယ္နီကို ေငးၾကည့္ရင္း မငယ္နဲ႔က်မ အရမ္းသနားသြားတယ္... ။ မငိုနဲ႔ ျပန္ပို႔ေပးမယ္ ခဏပဲ အစ္ကိုေတြလာေနျပီလို႔ က်မကေျပာရတယ္။
လူၾကားမေကာင္းေအာင္ တီးေနတဲ့ ဘဲလ္ကို မလတ္က ဓါးတစ္ေခ်ာင္းယူခိုင္းျပီး ျဖတ္ခ်လိုက္တယ္... ။ ဓါးနဲ႔ျဖတ္ခ်ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ သံုးခါတိတိ ထပ္မည္ေတာ့ အေဖက သမီးတို႔ ဘာေတြမ်ား သြားလုပ္သလဲ ေဖေဖ့ကိုမွန္မွန္ေျပာတဲ ့.... ။ သမီးတို႔ ေၾကာက္လို႔ ဘယ္သူမွမ၀င္ႏိုင္ေအာင္၂၄-ပစၥည္းနဲ႔ စည္းခ်တာ ေဖေဖလို႔ မလတ္ကေျပာေတာ့ ေကာင္းျပီ သမီးတို႔ တက္အိပ္ေတာ့ မေၾကာက္နဲ ့ဘယ္သူမွ ဘာမွလုပ္လို႔ မရဘူးတဲ ့..... ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေအာက္ကတံခါးကို တစ္ဘုန္းဘုန္းထုေတာ့ အားလံုးျငိမ္သြားတယ္ အေဖကအစေပါ့ ဂ်ယ္နီဆိုတာ ေနစရာရွာမေတြ႔သလို အေမ့ကိုအတင္းဖက္ျပီး မ်က္ႏွာဖြက္ထားတာပဲ... ။ မလတ္သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးလဲ အေတာ္ကိုေၾကာက္ေနတယ္... ။ က်မေတာ့ ၾကိဳးျဖတ္ျပီးတာေတာင္ မည္ေနႏိုင္တဲ့ဘဲလ္သံကိုအေတာ္ကို ထူးဆန္းတာပဲလို႕ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ထားတယ္ ။ အားလံုးရဲ႕မ်က္ႏွာေတြကိုလဲဲ ေသေသခ်ာခ်ာကို လိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္ ။ အေဖ့ကိုလဲ မေက်နပ္ဘူး...။ အေဖသိတယ္.....။ သိရက္နဲ ့အေဖတို ့ေမာင္ႏွမေတြ ခ်စ္ပံုက လိုတာထက္ပိုေနျပီ... ။ အေမကေတာင္မွ တစ္သက္လံုး အတၱၾကီးတယ္..... အံ့ၾသဘို႔ေကာင္းေအာင္ ခ်စ္ႏိုင္လြန္းတယ္လို႔..... အျမဲမွတ္ခ်က္ခ်တယ္.....။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အေဖတို႔ ခ်စ္ပံုမွားတာကို က်မတို႔ ညီအမတေတြ လက္ေျမွာက္ရေတာ့တယ္................။
က်မတို႔ အသံမေပးေတာ့ လမ္းမကေန က်မတို႔ ညီအမအမည္ေတြ လက္ခုပ္တီးျပီး ေခၚသံေတြၾကားေတာ့မွ တံခါးဆင္းဖြင့္ေတာ့ အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေမာင္ေလး.....။ ဂ်ယ္နီက ၀မ္းသာအားရထျပီး ျပန္ပို႔ေပးပါလို႔ ေျပာတယ္....။
မလတ္ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္က မိုးလင္းမွပဲ ျပန္ေတာ့မယ္လို႔ေျပာရွာတယ္... ။ အစ္ကိုေတြနဲ႔ေမာင္ေတြကလဲ အေသသိခ်င္တဲ့ပံုေတြ ျပန္လာမွေျပာမယ္ သူ႔ကိုအရင္ပို႔ေပးလိုက္ပါလို ့က်မတို႔ေျပာရတယ္ ။
ေလွခါးက ျဖတ္ဆင္းဘို႔ အေသေၾကာက္ေနတဲ့ ဂ်ယ္နီကို တစ္အုပ္တစ္မၾကီး ကားနားအေရာက္ ပို႔ေပးၾကတယ္...။ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲမွာေရာ လမ္းထဲမွာေရာ ၀က္၀က္ကြဲေပါ့ရွင္...... ။ မနက္မွသိရတာက အေဒၚႏွစ္ေယာက္ကို....... ၀င္၀င္အထဲကို၀င္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေနၾက ကေလးေတြေၾကာက္ေအာင္မလုပ္နဲ႔ လို႔ အေပါက္၀ကေန အေဖကဆင္းေခၚသတဲ ့ရွင္..........။
စာဖတ္သူမ်ားကိုအစဥ္ေလးစားစြာျဖင့္
မမ
Labels: သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာ မမတို႕အိမ္ၾကီး(၃)
Friday, March 6, 2009
သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာ မမတို႕အိမ္ၾကီး (၂)
ပံုကိုဒီေနရာမွ ယူပါတယ္..
အေတြးကိုယ္စီနဲ႔ ျငိမ္ေနၾကတဲ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ နင့္ပခံုးကို လာကိုင္တဲ့လက္က ေအးလားတဲ့ ဆိုတဲ့ မငယ္အသံေၾကာင့္ က်မမ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးလိုက္တယ္ ။ အေႏြးထည္ အထူၾကီး၀တ္ထားတာ မငယ္အလွည့္က်မွ ေအးလားေႏြးလား ေသခ်ာခံစားေပါ့လို ့ က်မေျပာေတာ့ ။ အေမကေတာ္ေတာ့ တဲ့ ။ အေဒၚလတ္မ်ား ေၾကာက္စရာလားဟာ တစ္မလြန္ကေနေတာင္ ေကာင္ဖီလာေဖ်ာ္ေပးတာ ရွားပါ့တဲ့ ။
ငါေတာ ့ ေတြ႔ရင္အဆင္ေျပရဲ့လား ဘာညာ စကားေျပာမွာပဲလို ့အေျပာၾကီးတဲ့ မလတ္အလွည့္မွာေတာ့ တစ္အိမ္လံုး အံုးအံုးၾကြက္ၾကြက္ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ ။ တစ္ေန ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ လာမွာမို႔လို ့သူဟင္းခ်က္မယ္တဲ့ ။ မလတ္က လူမစားတဲ့ ဟင္းေတြသိပ္ခ်က္တတ္တာ .... ဟိ ။
သူက ဟင္းခ်က္ရင္း ေပါက္ကရသိပ္ေျပာတာ အန္တီေလးေရ ဟင္းအိုးေလးေတာ့ အေပါ့အငန္ျမည္းေပးေနာ္ ။ ၀က္သားနီခ်က္က သၾကားဒီေလာက္ထည့္ရင္ ေတာ္ျပီလား ...။ တစ္ခ်ိန္လံုး အန္တီေလးကို တျပီး ဟင္းခ်က္ေနတာေလ........။
သူေျပာေနတာေတြ နားေထာင္ရင္း က်မရင္ထဲမွာ စိမ့္ကနဲတစ္ခ်က္ ျဖစ္သြားတယ္.....။ မလတ္ေနာ္ ဘာေတြ ေျပာမွန္းကိုမသိဘူး ေတြ ့ရင္လက္ေအးလားေႏြးလား ကိုင္ၾကည့္ဘို႔ မေမ့နဲ႔လို ့ေျပာခဲ့ရင္း က်မအိမ္ေရွ႕ထြက္လာတယ္။
ဆယ္မိနစ္ေလာက္ပဲ ထင္တယ္ လာၾကပါဦး လာၾကပါဦး လို ့မလတ္ေအာ္ေတာ့ တစ္အိမ္လံုးမွာ သူရယ္ က်မရယ္ ေကာင္မေလးသံုးေယာက္ရယ္ ကေလးငယ္ေလးရယ္ ဒါပဲရွိတာေလ...။
က်မေျပးသြားေတာ့ ေနာက္ေဖးဟင္းခ်က္တဲ့ အိုးနားမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း ...။ က်မေရာက္ျပီးမွ ကေလးထိမ္းေကာင္မေလးက ကေလးခ်ီျပီး ထြက္လာတယ္ ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလဲ အခန္းထဲမွာ မီးပူတိုက္ေနတယ္...။
သူ ့အနားကေကာင္မေလးက ေပ်ာက္ေနတယ္..။ က်မေရခ်ိဴးခန္းအိမ္သာေျပးၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးက အိမ္သာထဲမွာ အျပင္ကဂ်က္ခ်ထားတယ္ ထြက္လို ့မရဘူး ...။ နင္ေအာ္ပါလား ပါးစပ္မပါဘူးလား က်မေဟာက္ေတာ့ ေအာ္ေနတာ အသံေတာင္၀င္ေနျပီ တဲ့.....ရွင္။
မလတ္ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုေတာ့ အဲဒီေကာင္မေလးကို လက္ညိဴးထိုးျပီး သူရွိေနတယ္ ထင္တာတဲ့...။ သူေတာင္းသမွ် ေပးေနတာတဲ့ လက္ခု ဇြန္းခြက္ တဲ့...။ ဇြန္းခြက္ကို ေနာက္ျပန္ယူေတာ့ ျပဳတ္ၾကလို ့ လွည့္ၾကည့္ေတာ့မွ လူမရွိတာ ေတြ ့သတဲ့ ... ။ အိမ္မွာ လူၾကီးကလဲ မရွိ ။ က်မနဲ ့မလတ္ အေတာ္ကိုေၾကာက္ခဲ့တာ...။
ေကာင္မေလးေတြဆိုတာ မ်က္ႏွာကိုငယ္လို ့ ။ က်မက သြားသြား ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္သြားလုပ္ ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးေတြက မီးဖိုေခ်ာင္က ထြက္သြားတယ ္။
ခုႏွစ္နာရီနီးပါးရွိေနျပီ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မလတ္က အေတာ့္ကိုထူးဆန္းတာပဲ .... ငါေတာ့ ဘယ္လိုမွမယံုႏိုင္ဘူးလို ့ေတြးေတြးဆဆ ေျပာတယ္ ။ က်မက မလတ္ အိမ္ေရွ႕သြားမယ္ ။ ဖုန္းဆက္ျပီး လူၾကီးေတြ ေခၚရေအာင္ ဆိုေတာ့.... မီးဖိုခံုမွာတင္ ထားတဲ့ ဇြန္းခြက္ ျပဳတ္ၾကတဲ့အသံနဲ ့အျပိဳင္ မလတ္နဲ႔က်မ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ျပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဖက္ထားၾကတယ္။
ဇြန္းခြက္ျပဳတ္ၾကတာ ဘာျဖစ္လဲလို ့မေျပာၾကပါနဲ႕ရွင္ အဲဒီဇြန္းခြက္က ေရကူးသလိုကူးျပီး ေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မတို ့ညီအမ အားလံုးကိုေမ့ျပီး ဘယ္လိုဆင္းေျပးမွန္းမသိ လမ္းမေပၚေရာက္ေနခဲ့ျပီ.... ။ေကာင္မေလးေတြ ကေလးကိုခ်ီျပီး ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မလတ္က ေလွခါးမွာထိုင္ေန ဘာမွမေျပာနဲ ့ လူၾကီးေတြ အခုေခၚမယ္ဆိုျပီး ေဘးအိမ္ကေန ဖုန္းဆက္တယ္ ....။ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ကို မနားတမ္းဆက္ေတာ့တာ ....။ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးေလးကား အိမ္ကကား တတိယ အေဒၚမိသားစု -၄၇- လမ္းက ေဖေဖ့အစ္ကို၀မ္းကြဲ မိသားစု လူစံုတက္စံု ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မလတ္တင္းထားသမ်ွေလွ်ာ့ျပီး သတိလစ္သြားခဲ့ျပီ။
က်မကို လူၾကီးေတြေမးတာကို ေျဖရင္းဦးေလးက ေနာက္ေဖးခန္းေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္တယ္ .... ။ အခုနင္က ဇြန္းခြက္က ေရခ်ိဳးခန္းအ၀မွာ ဒီအတိုင္း အမ်ိဴးသမီးၾကီးေတြ အကုန္လံုးက တစ္ရံွဳရံွဳ ငိုၾကတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မီးက ျဖတ္ခနဲပ်က္ေတာ့ တစ္လမ္းလံုးေမွာင္က်သြားတယ္ ။ ဦးေလးက မီးခ်ိန္းဖို ့ေအာက္ကိုဆင္းဖို႔ ဟန္ျပင္ေနတုန္းမွာပဲ မီးကထိန္ကနဲ လင္းလာတယ္။ မီးျပန္လာတယ္ေပါ့ ဦးေလးက မသကၤာသလိုပံုစံနဲ႕ ျပဴတင္းေပါက္ကေန လမ္းမကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ အားလံုးထင္တဲ့အတိုင္းပဲ မီးႏွစ္လိုင္းယူထားတဲ့ အိမ္တစ္ခ်ိဳ႕ကလြဲလို ့အျပင္မွာေမွာင္လို ့ ဦးေလးက ေအာက္ကိုဆင္းျပီး မီတာပံုးကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ မီးလိုင္းက ခ်ိန္းထားျပီးႏွင့္ျပီ။
အေတာ့္ကို စိတ္မခ်မ္းမသာတဲ့ မ်က္ႏွာေတြနဲ႕ေမာင္ႏွမတေတြကို အေမကႏွစ္သိမ့္တယ္ ။ ဘာမွေတြးမေနၾကပါနဲ ့အလွဴအတန္းလုပ္ အမွ်ေပးၾကတာေပါ့ လို ့အေမေျပာတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ မီးဖိုေခ်ာင္ကေန ဟိုးအရင္ကၾကားတဲ့ ပစၥည္းေတြ အကုန္က်ကြဲတဲ့ အသံေတြ စီကနဲထြက္လာတယ္။
အိမ္ရွိလူကုန္ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ေျပးၾကည့္ၾကတယ္ ။ အရင္အတိုင္း ေျခရာလက္ရာမပ်က္ တိတ္လို႔ဆိတ္လို႔.....။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ႀသဇာအင္မတန္ၾကီး သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က ဦးေလးကို အင္မတန္ ေလးစားေၾကာက္ရြံ႕ရတဲ ့ အေဒၚႏွစ္ေယာက္ကို နံမည္ေခၚျပီး လူေတြကို မေႏွာက္ယွက္ဖို ့ဆက္ျပီးဒီလိုေတြ လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ သင့္ေတာ္သလိုစီစဥ္မယ္လို ့ ဦးေလးကေျပာေတာ့ လာတဲ့သူေတြက ၀မ္းနည္းျပီး ငိုၾကျပန္ေရာရွင္........။
ဦးေလးရဲ႕သားေတာ္ေမာင္ ၾဆာၾကီးေတြက သိပၸံပညာရွင္ေတြေလ မီးအားျပည့္လို ့မီးခလုတ္က တြန္းကန္တက္တာတို ့က်မက ညအခ်ိန္မေတာ္ လူသတ္တဲ့ကားေတြ ၾကည့္ျပီး စိတ္ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္တာတို ့ ဇြန္းခြက္က ျပဳတ္က်ေတာ့ ဖင္နဲ ့ေဒါင္လိုက္က်ျပီး ေရခ်ိဴးခန္းေရွ ႔ကို ကန္ျပီးလြင့္သြားတာတို ့မလတ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုၾကည့္ရင္း ေလာကၾကီးမွာ တို ့ေတြမသိတဲ့မျမင္ရတဲ့ အရာေတြအမ်ားၾကီး ဆိုတာလက္ခံလိုက္ျပီတဲ့..... ။
က်မကေတာ့ မယံုသကၤာနဲ ့အကိုေတြကို တစ္ကယ္ဆို အေဒၚေတြက က်မတို႔ထက္ သူတို႔ ကိုပိုခ်စ္တာ.... ကိုကို တို႔လိပ္စာ မသိလို႔လားမသိဘူး.....။ ေလးေလး တစ္ခါထဲ ေခၚသြားရင္ေရာလို ့က်မကေမးေတာ့...။
အေမက အင္မတန္မွအားနာလြန္းတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ ့မဟုတ္တာမမရယ္ ..... ။ မဟုတ္ကဟုတ္က ေျပာေရာ့မယ္လို႔ ေျပာတယ္ ။ သိပံၸပညာရွင္ညီအကိုေတြကေတာ့ အသံတိတ္ျပီး ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ၾကည့္ေနတယ္။
မလတ္က ေနပါေစသူ႔တို ့ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္သင့္တာ နည္းလမ္းရွာျပီး အေကာင္းဆံုးကို လုပ္ေပးရမယ္ အားလံုးယံုရင္ယံု မယံုရင္ေန ဒီအိမ္မွာ က်မတို ့အေဒၚႏွစ္ေယာက္ ေသဆံုးျပီးသည့္တိုင္ က်မတို ့နဲ ့အတူ ရွိေနဆဲဆိုတာကို က်မေတာ့လက္ခံတယ္ ။ ေနာက္ဘယ္သူေတြရွိအုန္းမလဲ .... ။ အားလံုးေသခ်ာေလ့လာျပီး အေကာင္းဆံုး လုပ္ေပးရမယ္လို ့ေျပာတယ္။
အားလံုး ႏွဳတ္ဆက္ျပီးျပန္ေတာ့ အူေၾကာင္ၾကားအေဒၚေတြက က်မတို ့အျပင္ဟိုအခန္း၀င္ ဒီအခန္း ထြက္နဲ႔ မျမင္ရတဲ့အေဒၚႏွစ္ေယာက္ကို ႏွဳတ္ဆက္ေနေသးရွင္....။ အစ္ကိုေတြကေတာ့ ေရွ႕ဆံုးကေန ေျပးတာေပါ ့ အစ္ကိုလတ္ကို အေဒၚအပ်ိဴ ၾကီးက အသဲစြဲေလ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ ့ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ လုပ္ေနလို ့မလတ္က အေဒၚကူခ်က္ထားတဲ့ ၀က္သားနီခ်က္ေလး ယူသြားပါဦးလား ဆိုေတာ့ ဟင့္အင္း ထမင္းစားျပီးျပီတဲ ့အဲလို ေၾကာက္ၾကတာယံု....။
အေမတို ့ထြက္သြားေတာ့ က်မက မလတ္ေၾကာက္စရာၾကီးေနာ္လို ့စကားစေတာ့...။ ရုတ္တရက္ ျဖစ္တာရယ္ သဘာ၀ကို ဆန္႔က်င္တာရယ္ေၾကာင့္ပါတဲ့..... ။ မလတ္..ကလဲ ေၾကာက္ေၾကာက္တယ္ေပါ့ဟာ...။ သတိေတြဘာေတြေတာင္ လစ္လို ့ဟာ စိတ္ထဲမေကာင္းဘူးဟ ။ စဥ္းစားရင္ ေၾကာက္စရာၾကီး အေဒၚငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ အခုေတာ့သရဲ ျဖစ္ေနတယ္ေနာ္တဲ့......... ။ သရဲကိုမေၾကာက္ဘူး ေသရင္သရဲျဖစ္မွာေၾကာက္တာ...။ သူတို႔ ဘာလို႔ သရဲျဖစ္လဲ ေမးလို႔ ရရင္ ေကာင္းမယ္တဲ့.....။
မလတ္ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ေရာက္လာေတာ့ မလတ္က မ်က္ႏွာရိပ္နဲ႔ မေျပာဘို႔ အခ်က္ေပးတယ္ ။ က်ဴရွင္ျပန္လာတဲ့ မငယ္က ျပဴးတူး ျပာတာ နဲ ့ဘာျဖစ္တာ လဲတဲ့....။
မငယ္ နဲ ့အခန္းျပင္ကို အတူထြက္လာရင္း က်မကေျပာျပတယ္ မငယ္က တစ္ကယ္ၾကီးလားလို႔ ေမးရင္း ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္နဲ ့က်မက မငယ္ ဒီည ဂ်ယ္နီ တို႔ကိုေခၚရေအာင္ မလတ္ လူေတြကိုလဲ အိပ္ခိုင္းမယ္ တို႔ ဖမ္းရေအာင္ေနာ္ဆိုေတာ့ တက္ၾကြစြာနဲ ့ေအးတဲ့............။
ဂ်ယ္နီ ဆိုတာ က်မသူငယ္ခ်င္း ဘိုကျပား ဘယ္လို ေျပာရပါ့ က်မသိသလိုေျပာရရင္ သူ႔ အေဖရဲ႕အေမက ျမန္မာစကားလံုး၀မတတ္တဲ့ ေအာ္စီလူမ်ိဳး ..... သူက ကားေမာင္းကၽြမ္းတယ္ ရုပ္ေခ်ာတယ္ ။ အဲ....သရဲ အေသေၾကာက္တာေတာ့ အဲဒီညမွေသခ်ာသိတာ...။ သူတို႔ ကလဲ ညီအမေလးေယာက္ အကုန္ေခ်ာတယ္ ။ အခုေတာ့ ရန္ကုန္မွာ တစ္ေယာက္ပဲ က်န္တဲ့သူေတြက ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွာ...။ အေဖကလဲ မရွိရွာဘူး က်မကို အေသခင္အေသတြဲ... ။ က်မတို ့ညီအမကိုေတာ့ အေမကစိတ္ခ်တယ္ ။ ဟီး .... မလတ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုေပမယ့္ က်မတို ့ညီအမေတြနဲ႔လဲ အားလံုးခင္ၾကတယ္ ။
သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္စံုေတာ့ သူတို႔ကို ဒီညအိမ္မွာ အိပ္ၾကဘို႔ေျပာတယ္...။ သူတို႔အိမ္ေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ျပီး ခြင့္ေတာင္းၾကတယ္ ။ က်မတို႔အိမ္မွာ အဲဒီတုန္းက ေယာက်ၤားေလးဆိုလို႔ အေဖတစ္ေယာက္ပဲရွိတာ ။ ေမာင္အရင္းက အကိုေတြေနာက္လိုက္ေနတာ အိမ္မွာေယာက်ၤားေဖၚ မရွိလို ့.....။
အေမ က်မတို႔ညီအမေလးေယာက္ ေကာင္မေလးသံုးေယာက္နဲ႔ အေဒၚငယ္ရဲ႕ကေလးငယ္ေလးရယ္ ၊ ကေလးအၾကီးကေတာ့ ေနာင္ႏွစ္ေက်ာင္းတက္ရေတာ့မွာဆိုေတာ့ မတတ္ခင္ တတိယအေဒၚက ခဏေခၚ ထားတယ္ ။ ျပီးေတာ့ ေဒၚၾကီးရယ္ ေဖေဖရယ္..... ဒါက အိမ္ရွိလူကုန္...။ ေန႔တိုင္းမိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္အုန္းအုန္း၀င္ထြက္ ညအိပ္လဲ သူတို႔အိမ္ေတြက အကုန္စိတ္ခ်တယ္။
အဟီး...... စာေရးတာ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္တဲ့ ..... ။ က်မတို ့အိမ္ပံုစံကိုလဲ ေျပာျပမွျဖစ္မွာ ....။ ဒီလို ေျမညီက တက္ရင္ ကိုယ္ပိုင္ေလွခါး အက်ယ္ၾကီးကို ကိုးထစ္ေလာက္တက္ျပီးရင္ ဘဲလ္တီး တံခါးလာဖြင့္တဲ့ အခါ ဘိနပ္ခြ်ပ္လိုမ်ိဳး ေနရာေတာ္ေတာ္က်ယ္က်ယ္ရွိတယ္.....။ ျပီးရင္ အေပၚကို ဆယ္ငါးထစ္ေလာက္ ထပ္တက္လိုက္ ညာဘက္မွာသံပန္းေစ့ထားတယ္ ။ အိမ္ရဲ႕ဧည့္ခန္းပဲ မ၀င္ခ်င္ဘူး ဘယ္ကို သံုးလွမ္း ေလာက္ လွမ္းျပီး ဆယ့္ႏွစ္ထစ္ေလာက္ ဆက္တက္ရင္ အေပၚထပ္ပဲ......။ အေပၚထပ္ကေန အတြင္းေလွခါးနဲ ့ ေအာက္ကိုဆင္းလို ့ရသလို အေပၚထပ္ကေန ေအာက္ထပ္ကို မွန္အမဲေတြကေန ငံု႔ၾကည့္ရင္ ဧည့္ခန္းထဲကို အကုန္အေပၚ စီးကေနၾကည့္လို႔ရတယ္ ။
ဧည့္ခန္းက အက်ယ္ၾကီး အိမ္အက်ယ္က ေလွခါး မပါ ၃၆ေပ ေပ၆၀ ရွည္တယ္....။ ေလွခါးေနရာႏွဳတ္ျပီး ဧည့္ခန္းက ၂၈ေပ ေလာက္ က်န္ေနဦးမယ္ ။ ျပီးေတာ့မွ သေဘၤာခန္းလို႔ ေခၚတယ္ ...။ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္အခန္း ၂ခန္းစီ ..... ေလးခန္း..။ မီးဖိုေဆာင္က အက်ယ္ၾကီး ထမင္းစားခန္းနဲ႔ မီးဖိုေဆာင္ကို နံရံကပ္ေတြနဲ ့အလည္ကျဖတ္ထားတယ္ .....။ တံခါးမထားဘူး ျပီးရင္ ညာဘက္ေထာင့္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာ ႏွစ္စံုတြဲရက္။ က်မေျပာခ်င္တာ က်မတို႔ မိသားစုနဲ႔ အိမ္ကိုတြက္ခ်က္လိုက္ရင္ အကုန္ေပ်ာက္ေနတယ္။
အေပၚထပ္က ၀င္၀င္ျခင္း စားပြဲတစ္လံုးပစၥည္းေတြထားတယ္ .....။ ၁၅ ေပေလာက္ကေနျပီး စလိုက္ဒိုးနဲ႔ မွန္အမဲ ေတြနဲ႔ ကာထားတယ္ ။ အလ်ားလိုက္ေနာ္ .....။ အထဲကေဟာခန္းၾကီး ေနာက္ကိုငံု႕ၾကည့္ရင္ မီးဖိုေဆာင္ ထမင္းစားခန္း ေရခ်ိဳးခန္း ၊ အိမ္သာအကုန္ျမင္ရတယ္ ။ ေနာက္မွက်မတို႔က ႏွစ္ဖက္ျမင္မွန္အမဲေတြကို ေအာက္ကိုမျမင္ရေအာင္ ေဆးေတြသုတ္ပစ္လိုက္တာ .....မသုတ္ခင္ အရင္ကဆိုအကုန္ ျမင္ရတယ္။
ဆက္ရန္..
Labels: သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာ မမတို႕အိမ္ၾကီး (၂)
Thursday, March 5, 2009
သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာမမတို ့အိမ္ၾကီး(၁)
ေမာင္ႏွမေတြ တစ္အုန္းအုန္းနဲ ့မမတို ့အိမ္ၾကီးမွာ ပထမဆံုး အဘိုးဆံုးတယ္ ။ အဘိုးဆံုးရင္ ေျမးေတြေပ်ာ္ၾကသတဲ့ ။ သိပ္ကို မိသားစုအေပၚ တာ၀န္ေက်ျပီး ေမတၱာၾကီးလြန္းတဲ့ အဘိုးဆံုးေတာ့ တစ္ကယ္ပါ မမတို ့ေမာင္ႏွမေတြ၀မ္းနည္းလြန္းလို ့မဆံုးႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။
ရုတ္တရက္ ဦးေႏွာက္ေၾကာျပတ္ျပီး ရန္ကုန္ေဆးရံု ၾကီးေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အဘိုးအသက္ကုန္သြားတာပါပ ဲ။ က်မတို ့ အေဖဘက္က ေခာတ္ပညာတတ္ေတြ ရာထူးၾကီးသူေတြ မ်ားလွေပမဲ့ သူတို ့မတရားေၾကာက္တာ ေဆးရံုပဲလို ့အေမကေျပာဘူးတယ္ ။ အေဖ့ဖက္က တစ္စံုတစ္ရာအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေဆးရံုေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ အသက္ျပန္ပါမလာတတ္ဘူးတဲ့........။
အဘိုးဆံုးတာ အသက္အရြယ္အရ ဘာမွမေျပာသာေပမဲ့ က်မတို ့ရဲ ႔အေဒၚ ေဖေဖ့ညီမ အလတ္ ေလးဆယ္အရြယ္ ရုတ္တရက္ ေဆးရံုတင္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ အေမေျပာတဲ့စကားကို က်မတို ့ညီအမ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးကို လက္ခံရေတာ့တာပဲ။
အိမ္ထဲကေန အိမ္ျပင္မထြက္ တစ္ေန႔တစ္ေန ့တစ္အိမ္လံုးစားဖို ့ေသာက္ဘို ့တူေတာ္ေမာင္ေတြကို အလြန္တစ္ရာမွ သံေယာဇဥ္ၾကီးရွာတဲ့ အေဒၚအပ်ိဴ ၾကီး ထမင္းစားလို ့မ၀င္ လည္ပင္းၾကီး တစ္ျဖည္းျဖည္းၾကီးလာျပီး ခႏၵာကိုယ္ေပါင္ခ်ိန္ ေတြက်လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေဆးရံုစကားေျပာတိုင္း ေခါင္းခါခါလည္ခါခါ နဲ ့ အခန္းတံခါးပိတ္ "ဂ်ိတ္"လုပ္ေနတဲ့ အေဒၚအပ်ိဴ ၾကီးကို ဗီတိုအာဏာသံုးျပီး ေဆးရံုတင္ၾကတဲ့အခါမွာေတာ့ အလြန္တစ္ရာမွ အရွက္အေၾကာက္ၾကီးတဲ့ အေဒၚအပ်ိဳၾကီးက ငါမေသခ်င္ေသးဘူးလို ့တိုးလ်ွိဳးေတာင္းပန္တာကို ကေလးအရြယ္ က်မတို ့တစ္အံ့တစ္ၾသ နားေထာင္ရင္း ေဆးရံုေရာက္လို ့ေနာက္တစ္ရက္ေျမာက္မွာ ကြယ္လြန္သြားေတာ့တယ္။
အဲလိုနဲ ့အေဒၚငယ္က သူ ့ေခာတ္သူ႔အခါမွာ ေတာ္ေတာ့္ကို အေခ်ာအလွ စာရင္းမွာပါခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ကိုအ၀င္အထြက္ရွိေနတဲ့ ဘိတ္ဖက္က သူေဌးတစ္ေယာက္က ေတာင္းရမ္းလက္ထပ္တာကို မ်က္ရည္လည္ရြဲ အဘိုးကိုျငင္းရင္းနဲ႔ပဲ လက္ခံခဲ့ပါတယ္ ။
ပထမသားေလးတစ္ေယာက္ေမြး ဒုတိယသားေလးေမြးျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ စီးပြားေတြ တရိပ္ရိပ္တက္ရင္း အေဒၚက်န္းမာေရးက ခ်ဴခ်ာလာခဲ့တယ္။
အသဲေရာင္အသား၀ါကေန တစ္ကိုယ္လံုး ၀ါထိန္ေနရင္းပဲ ကေလးရွစ္လသားအရြယ္မွာ အေဒၚငယ္တိမ္းပါးသြားခဲ့ျပန္တယ္ ။ အသက္သံုးဆယ္ရွစ္ ေလာက္ပဲရွိပါေသးတယ္။
အရာအားလံုး ကေျပာင္းကျပန္ေတြျဖစ္ တစ္ေဆြတစ္မ်ိဳးလံုး အံ့ၾသထိတ္လန္႔ တုန္လွဳပ္ခဲ့ရတာကေတာ့ က်မတိုရဲ့ မွီခိုရာအားထားရာ တစ္မ်ိဳးလံုးေပၚမွာ ဘယ္လိုမွ ေက်းဇူးေတြမလြတ္ႏိုင္တဲ့ အေဒၚအၾကီးဆံုး... တူညီတဲ့ေမတၱာေတြ တန္းတူေပး အလြန္တရာ အေပးအကမ္းရက္ေရာလြန္းတဲ့ တစ္မ်ိဳးလံုးေပၚမွာသူ႔ရဲ႕ေမတၱာတရားနဲ ့ၾသဇာအာဏာတည္ခဲ့တဲ့....အေဖ့ေအာက္ ဒုတိယအေဒၚပါပဲ...........။
တစ္ညေနလံုး တစ္အုန္းအုန္း နဲ ့ရီစရာေတြေျပာ ကိုးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲကို အစအဆံုးမလြတ္ေအာင္ၾကည့္ ျမန္မာစာတန္းထိုးတဲ့ကားကို ဘာသာျပန္ျပေနတဲ့အေဒၚ တစ္ေနကုန္ အိမ္မွာခ်က္တဲ့ ႏို႕ေခါက္ဆြဲေကာင္းလြန္းလို ့ပါဆိုျပီး အေတာ္မ်ားမ်ား စားျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ မူးရိပ္မူးရိပ္နဲ ့.... ေသြးတိုးေနျပီ ေဆးေသတၱာေလး ယူေပးစမ္းပါဆိုျပီး ေသြးေပါင္ခ်ိန္မတိုင္းပဲ ေသြးက်ေဆးေတြေသာက္ခ်လို ့ ရုတ္တရက္ ဇီးရိုးေအာက္ကို ေသြးေပါင္ခ်ိန္က်သြားတာလ႔ို .....မိသားစုဆရာ၀န္ရဲ႕ေျပာစကားနဲ႕အတူ ေဆးရံုခ်က္ျခင္းတင္ရမယ္.... အေရး ၾကီးတယ္ .... ဆိုတဲ့ စကားသံေတြေအာက္မွာပဲ အေဒၚရုတ္တရက္ တိမ္းပါးသြားခဲ့ပါတယ္ ။ အသက္ ငါးဆယ့္ေလးႏွစ္သာ ရွိပါေသးတယ္။
အဲဒီလူေတြအားလံုး အိမ္ေထာင္အေပၚ အလြန္မွသံေယာဇဥ္တြယ္ ညီအကိုအကိုေမာင္ႏွမေတြအေပၚ အလြန္သံေယာဇဥ္ၾကီး.... အဘိုးဆံုးျပီးတဲ့ေနာက္ အိမ္ခြဲဘို႕ေျပာတိုင္း မ်က္ရည္က်နည္းမ်ိဳးစံုသံုးျပီး အေဒၚအၾကီးဆံုးက တားခဲ့တယ္လို ့အေမအျမဲ ေျပာဖူးတယ္။
က်န္တဲ့သူေတြဆံုးပါးခ်ိန္မွာ သိပ္မသိသာေပမဲ့ အေဒၚအၾကီး ဆံုးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ၾကီးက မတရား ေျခာက္ေသြ႔သြားခဲ့ပါျပီ ။ အေဒၚ့ခင္ပြန္းျဖစ္သူကလဲ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ အေဒၚ့အရိပ္ေတြနဲ ့ ျပည့္ေနခဲ့ျပီ ...။ မိုးလင္းတာနဲ ့မနက္စာကေန ေစ်းဟင္းစား၀ယ္ ေစ်း၀ယ္ဘို ့ တစ္ေနကုန္ သားေတြအတြက္ တူေတြတူမေတြ ညီအကို ေမာင္ႏွမ မိသားစုေတြ အတြက္ စီမံတတ္တဲ့အေဒၚ့အရိပ္ေတြ ရုတ္တရက္ ဘယ္လိုမွ ဒီအိမ္ၾကီးမွာမေပ်ာက္ကြယ္ႏိုင္ပါဘူး...။
အဲလိုနဲ ့ မိသားစုေတြ အေဒၚ့ကိုေမ့မရလို ့ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ အေဒၚ့ကိုပဲျမင္ေနရလို ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ အမ်ိဴးမ်ိဴးသံုးျပီး အဲဒီအိမ္ၾကီးကို စြန္႕ခြာၾကေတာ့တာပါပဲ ။
ကိုယ္၀ယ္ထားတဲ့ အိမ္ေတြကို မိသားစုေတြေရႊ႕ေျပာင္းၾကတာ ဓမၼာတာမို ့မေျပာလိုေပမဲ့.... ေျပာင္းေရႊ႕ဘို႔ ေျပာရမွာ အင္မတန္ခက္ေနတဲ့ က်မတို ့နဲ ့အေဒၚမိသားစုပဲ က်န္ေနတဲ့အခ်ိန္ .... တစ္ညေနမွာေတာ့ ဦးေလးက မ်က္ႏွာစံုညီ ထမင္းစားပြဲမွာ ဘယ္လိုမွထင္မထားတဲ့ စကားကို ေျပာလာပါတယ္။
ေဘာက္ေထာ္ ျပည္သာယာလမ္းမွာ အိမ္ေရာျခံေရာအရံသင့္ သူ၀ယ္လိုက္ျပီတဲ့ ...။ ဒီအိမ္မွာ သူေနရတာ ဆိုျပီး စကားကိုရပ္ေနခဲ့တယ္ ။ က်မတို ့တစ္မိသားစုလံုးလဲ ငိုၾကတယ္ ။ အေဒၚနဲ ့ပတ္သက္ျပီး တစ္မ်ိဴးလံုးအေပၚမွာ ရာထူးအၾကီးဆံုး အေအာင္ျမင္ဆံုး ေစတနာအေကာင္းဆံုး အကိုအၾကီးဆံုးတစ္ေယာက္လို မ်ွတခဲ့တဲ့ ဦးေလးအေပၚ က်မတို ့မိသားစုေျပာစရာ ဘာမွမရွိခဲ့ဘူး...။
ေျပာင္းဘို ့ဆဲဆဲ ေျပာမထြက္တဲ့ က်မတို ့မိသားစု အေဖရဲ ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ ့ဦးေလးသေဘာထားကို ျဖည့္ဆည္းတဲ့ အေနနဲ ့ဒီအိမ္ၾကီး က်မတို ့ညီအမေတြ လက္ထဲကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္ ။ကိုယ္ပိုင္ေလွခါးနဲ ့ ဒီႏွစ္ထပ္အိမ္ၾကီးမွာ အေပၚထပ္ကို စီးပြားေရးလုပ္ ေအာက္ထပ္မွာ လူေန..။ အိမ္ၾကီးကိုေခာတ္နဲ ့အညီ ေၾကြျပားေတြနဲ ့အလွဆင္ ..။ အတြင္းပိုင္းဖြဲ႕စည္းပံုေတြ ေျပာင္းလဲဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကတယ္။
ရန္ကုန္ျမိဳ ႔ရဲ႕ ထံုးစံအရ ညလည္သန္းေခါင္ယံမွာ ေရတင္ရပါတယ္ ။ ေရေမာ္တာက ေျမညီေလွခါးရင္းမွာပါ ။ အရင္တုန္းက ေရတင္တဲ့အလုပ္ကို အေဒၚအပ်ိဳၾကီးရွိစဥ္က တစ္ေလွ်ာက္လံုး သူတင္ခဲ့တာပါ ။ အခု မၾကီးက တာ၀န္ယူတယ္ ။ လူငယ္ဆိုေတာ့ အေဒၚအပ်ိဳၾကီးလို အတိအက် မဟုတ္ဘူး ...။ ေရတက္တဲ့အခ်ိန္ ေကာက္တင္ တယ္..။ ျပီးရင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္ ၾကည့္မယ္ စကားစုေျပာၾကမယ္ စာဖတ္မယ္ ေနာက္ၾကေျပာင္ၾကမယ္။
ခက္တာက ေရက်သံၾကားတယ္.... တင္ထား ျပီးျပီဆိုရင္ ျပည့္ေလာက္တဲ့အခ်ိန္ သြားၾကည့္ ... ေရေမာ္တာက ပိတ္ထားျပီးျပီ ။ ေရေမာ္တာမွာ က်မတို ့က မီးသီးအနီေရာင္ေလးတတ္ထားတယ္ ။
မၾကီးအသံ တစ္ရက္ကေန ႏွစ္ရက္ ဘယ္သူပိတ္သြားျပန္ျပီလဲ ဆိုတဲ့ အသံေတြ က်မတို ့လဲ စိတ္မ၀င္စား သူလဲျပန္ဖြင့္ .....။
အဲလိုနဲ ့တစ္ေန ့မွာေတာ့ ညဦးထဲက ေရတက္မ်ားလို ့ ျပည့္ေနတဲ့အေပၚ ေရတိုင္ကီကေန ေရေတြ တျဗန္းျဗန္းလွ်ံၾကလို ့ေနာက္ေဖးခန္းနဲ ့နီးတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ အခန္းက က်မတို ့အိပ္ခန္းေတြကို တံခါးေခါက္ျပီး ေသာ့ေတာင္းတယ္ ။ ေရေမာ္တာဆင္းပိတ္ဖို ့ေပါ ့....။ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ ့ေသာ့ေပးလိုက္တဲ့ မၾကီးေရာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ ့မိဘေတြ စာဖတ္ေနတဲ့ က်မတို ့ေတြအကုန္လန္ ့ျဖတ္ျပီး ဧည့္ခန္းထဲကို ေျပးထြက္လာၾကေအာင္ ငယ္သံငယ္ရင္းပါေအာင္ ေအာ္ရင္း ေလွခါးေတြကေန တစ္ဒုန္းဒုန္းေျပးတက္လာတဲ့ ေကာင္မေလး အသားေတြ တဇတ္ဖတ္ တုန္ေအာင္ ထိတ္လန္ ့ေနတာေတြ ့ရတယ္။
တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ ေမးသံေတြကို အေဖကဟန္႔တယ္ ။ သြားအိပ္ၾက အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ ့ဘာေတြ ကေယာင္ကတန္းေျပာေနလဲ သြားအိပ္ၾကေတာ့တဲ့ .. ။ မလတ္ရယ္ မငယ္ရယ္ က်မရယ္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ၾကတယ္ ။
မၾကီးအူေၾကာင္ၾကားက အေဖ... ဘယ္သူေရတင္လဲ သမီးတင္ထားျပီးသားကို ဆိုေတာ့အေဖက ငါတင္တာတဲ့ ... က်မက စျပီး တစ္ခိခိရီေတာ့ မလတ္နဲ ့မငယ္ကလဲ တိုးတိုးၾကိတ္ၾကိတ္ လိုက္ရီတယ္။
အေဖ သူ ့အခန္းထဲ ၀င္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ က်မကစတယ္ ခုနေကာင္မေလးေျပာတာ ဆံပင္ေရစိုနဲ ့အန္တီတစ္ေယာက္ သူ ့အနားလာရပ္တယ္တဲ့ ။ အဲဒါအေဒၚလတ္ပဲ ေသခ်ာတယ္ ဆိုေတာ့ အကုန္လံုးေထာက္ခံခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ေဖး မီးဖိုေခ်ာင္က ပစၥည္းေတြ ဖန္ခြက္ေတြ ဂလံုဂလြမ္ ဆူညံေနေအာင္ က်ကြဲတဲ့ အသံက တစ္အိမ္လံုးကို ဆူညံသြားေတာ့တယ္။
က်မက ကုန္ျပီကုန္ျပီ အကုန္ကြဲကုန္ျပီ ဆိုေတာ့ ေနာက္ေဖးခန္းနဲ ့အနီးဆံုး အခန္းက ေကာင္မေလးေတြက အိမ္ေရွ ႔ကို ေျပးထြက္လာၾကတယ္ ။ အေဖနဲ ့အေမလဲ အခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာတယ္... ။ ဘာေတြ က်ကြဲသလဲဆိုေတာ့ အကုန္လံုးက ေနာက္ေဖးမွာ ကုန္ျပီထင္တယ္ မၾကည့္ရေသးဘူး ဆိုေတာ့ .... အေဖ ဦးေဆာင္ျပီး ေနာက္ေဖးခန္းကို သြားၾကတယ္ ။ အရမ္းအံ့ၾသဖို ့ေကာင္းတာ ေၾကြျပားေတြနဲ ့ ေျပာင္လက္ေနတဲ့ၾကမ္းေပၚမွာ အမိွဳက္တစ္စမွ မရွိေအာင္ကို ရွင္းလင္းေနခဲ့သလို ထမင္းစားခန္းနဲ ့မီးဖိုေဆာင္ကို နံရံကပ္ ႏွစ္ဖက္သံုး ပစၥည္းတင္လို ့ရေအာင္ ကၽြန္းသားနဲ႔ ဓါတ္ဗူးေတြ ပန္းကန္ေတြ မီးဖိုေခ်ာင္သံုး ပစၥည္းေတြ တင္ထားသလို ထမင္းစားခန္းဖက္ကေနလဲ လက္သုတ္ပု၀ါ စားပြဲခင္းေတြ ေကာ္ဖီခြက္ ထမင္းစားခန္းပစၥည္းေတြကို မွန္ထိုးတံခါးေတြနဲ ့အစီအရီက ေျခရာလက္ရာမပ်က္ ...။ က်မတို ့ကေတာ့ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အလြန္ကိုထူးဆန္္းေနခဲ့တာပါ။
အေဖကေတာ့ ခပ္ေအးေအးပဲ တစ္ျခားအိမ္က အသံပါတဲ့ ။ တစ္ေန ့က်မတို ့အိမ္မွာ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္ေတာ့ အိမ္ေရွ ႕အိမ္က အလွဴ လာရင္း မၾကီးကို သမီးတို ့မိသားစု ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲတဲ့ က်မတို ့နဲ ့တစ္အိမ္လံုးရင္းႏွီး တစ္မ်ိဳးလံုး အေၾကာင္းသိတဲ့သူေတြေလ မၾကီးက ေျပာျပေတာ့ ညဘက္လူ၀င္လူထြက္ ကုန္ျပီဆိုရင္ သံပန္းတံခါး ကိုေသာ့ေသခ်ာခတ္တဲ ့...။ ျမိဳ ႔လည္ေခါင္ဆိုေတာ့ ေလွခါးကလူခိုတယ္တဲ့....။ တစ္ခါတစ္ေလ ညႏွစ္နာရီ သံုးနာရီေလာက္ အန္တီေရတင္ရင္သမီးတို႔ေလွခါးမွာ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ ့အမ်ိဴးသမီး တစ္ေယာက္ထိုင္ထိုင္ေနတာ ေတြ ့ရတယ္တဲ့ရွင္ ...........။
အမ်ိဳးေတြစုေနၾကတဲ ့အိမ္မွာအေဒၚငယ္ ဆံုးေတာ့ ေလးႏွစ္သားတစ္ေယာက္ ရွစ္လသားအရြယ္ သားေလးတစ္ေယာက္ က်န္ေနခဲ့တယ္ ။ အေဒၚအၾကီးဆံုးက သူ ့ညီမကေလး ဘယ္သူ ့ကိုမွမေပးဘူး ။ သူေသတဲ ့အထိ ၾကည့္ႏိုင္တယ္ ဆိုျပီး မေမြးခင္ထဲက ေခၚထားတဲ ့အေဖၚေကာင္မေလးနဲ ့ရွစ္လသားေလးကို အတူေနေစတယ္။
ရုတ္တရက္ အေဒၚအၾကီးဆံုးေတာ့ အဲဒီကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ ့ ေကာင္မေလးကိုပါ က်မတို႔က မိန္းကေလးေတြခ်ည္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆက္ျပီးတာ၀န္ယူရတယ္ ။ မၾကီးကအေဒၚငယ္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ အေဒၚငယ္ကလဲ မေသခင္ မၾကီးကိုေမာင္ေလးေတြကို ၾကည့္ရမယ္ေနာ္ ခဏခဏ မွာတတ္တယ္ေလ......။
ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ အဲလိုသတင္းေတြ သိုးသိုးသန္ ့သန္ ့ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ အားလံုးေျပာင္းေရႊ႕ျပီး က်မတို ့မိသားစုေတြခ်ည္း က်န္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါပဲ.......။
အရင္က အေဖ့ဘက္က ပိုင္တဲ့ ဒီအိမ္ၾကီးမွာ အခုေတာ့ အေမ့ဘက္က ေဆြမ်ိဳးေတြ ပိုအ၀င္အထြက္ မ်ားလာခဲ့တယ္။
အရင္က ေယာက်ၤားေလး အင္အားမ်ားတဲ ့ ဒီအိမ္ ၾကီးမွာမယံုႏိုင္ေအာင္ မိန္းကေလး အင္အားက မ်ားျပားလာခဲ့တယ္ ။ တေန ့ေပါ ့ ကေလးငယ္ေလးက ဖ်ားတယ္ ။ ညေနေစာင္းက ဆရာ၀န္ျပထားျပီးသား ဒါေပမဲ ့ကေလးက ကိုယ္ပူမက်သြားပဲ ဂ်ီက်ေနခဲ့တယ္။
က်မတို ့အားလံုးကလဲ ေန ့လည္ဦးေလးရဲ့ အိမ္တက္အလွဴမွာ ရွဳပ္ယွက္ခက္ ပင္ပန္းျပီး ကေလးကိုေဆးေတြ ဘာေတြတိုက္တာၾကည့္ျပီး ေစာေစာအိပ္ယာ၀င္ၾကတယ္ေလ...။ အား လံုးအိပ္ေမာက်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ က်မအိပ္ခန္းတံခါးကို တစ္ဘုန္းဘုန္း ပုတ္သံေၾကာင့္ က်မတို ့ညီအမႏိုးလာတယ္။
ဧည့္ခန္းမွာ မီးေတြလင္းျပီး အေဖနဲ ့အေမ ေကာင္မေလးေတြ အကုန္ႏိုးေနၾကျပီ ကေလးက အေမ့လက္ထဲမွာ ကိုယ္ေတြ ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ပူလို ့ က်မတို ့ထြက္လာတာေတြ႕ေတာ့ နင္တို ့ကိုလဲ ႏိွဳးျပန္ျပီလားတဲ့ အေဖက သူ႕သားကိုယ္ေတြပူျပီး အဖ်ားေတြတက္ေနလို ့သူ ့ညီမအမည္ကိုရြတ္ရင္း တစ္အိမ္လံုးလိုက္ႏိွဳးေနတာတဲ့........။
က်မတို ့ ညီအမအိမ္ရွိလူကုန ္ၾကက္သီး ျဖန္းခနဲ ျဖစ္ရင္း အေဖ့ကိုၾကည့္ေနမိတယ္။
အဲဒါေတြ အားလံုးဟာ အသံဗလံအဆင့္ပါပဲ...။ အိမ္ေဖၚေကာင္မေလး ေလွခါးမွာ ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္ရယ္ အိမ္ေရွ႕အိမ္က အေဒၚၾကီးေျပာတာကလြဲ လို ့ဘာဆိုဘာမွ က်မတို ့မျမင္ဘူးေသးပါ ဘူး....။
တစ္ေန႔ေပါ ့ က်မက လံုး၀အိပ္မေပ်ာ္ဘူး....။ စေလာင္းကလာတဲ ့လူသတ္ကားကို ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္ ။ အေမက က်မေဘးမွာ ဒရင္းဘတ္ေပၚလွဲရင္း တစ္ခူးခူးေဟာက္ေနတယ္ ။ ပထမ မၾကီးက ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ လုပ္ေနေသးတယ္။
ရန္ကုန္ေဆာင္းတြင္း ထံုးစံ မီးလင္းရာကို ပလူေတြအမ်ားၾကီး၀င္တယ္ေလ ။ က်မကအိမ္ေရွ႕မီးကို ထပိတ္လိုက္ျပီး ဆက္ၾကည့္ေနတယ္ ။ ဆိုဖာေပၚမွာ မဟုတ္ပဲ အေဖထိုင္တဲ့ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးကို တီဗီနဲ ့အေမ့အနားကို ပိုတိုးေအာင္ ဆြဲယူျပီး အရမ္းကို စိတ္၀င္တစ္စားရွိေနခဲ့တယ္။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ မၾကီးအခန္းက တံခါးဖြင့္သံ ထြက္လာတဲ့ အသံပံုမွန္ပဲ က်မေနာက္မွာ လာရပ္ၾကည့္တယ္ ..။ က်မပခံုးေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ ့မၾကီးဖိသလို ဖိထားတယ္ ။ က်မက လွည့္မၾကည့္ပဲ မၾကီးေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္... ပလိစ္ ဗိုက္ဆာလို ့ဒီမွာေကာင္းခန္း ေရာက္ေနလို ့ပါဆိုေတာ့ က်မပခံုးကို ဖိျပီး ေနာက္ေဖးခန္းကို ၀င္သြားတယ္ ။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ ေနသံေတြ က်မၾကားတယ္။
ခဏၾကာေတာ့ ေနာက္ေဖးကေန မၾကီးထြက္လာတယ္ ....။ ေကာ္ဖီနံ ့ေတြ တစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ ့ က်မေနာက္က ျဖတ္သြားျပီး မီးခလုတ္ကိုဖြင့္ သန္းေခါင္ေက်ာ္ျမိဳ့လည္က မီးအားျပင္းစြာ နဲ ့လင္းထိန္သြားတယ္....။ အေမကလဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနေပမဲ့ ရုတ္တရက္ မီးအလင္းေၾကာင့္ မ်က္လံုးမဖြင့္ႏိုင္ေပမဲ့ လူးလြန္ ့ရင္း မမ မအိပ္ေသးဘူးလားလို ့ေမးတယ္။
မၾကီး အေကာင္ေတြ၀င္လို ့ပိတ္ထားတာ အေမ ျပီးေတာ့မွာ ျပီးရင္အိပ္မွာလို ့ေျပာျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အရာအားလံုး ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားတယ္ ။ က်မ မတ္တပ္ရပ္ျပီး တစ္အိမ္လံုး လွည့္ပတ္ၾကည့္တယ္...။ ဧည့္ခန္းမွာ အေမတစ္ဖက္ ျပန္ေျပာင္းျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ။ ေကာ္ဖီ ေကာ္ဖီ လို ့ တိုးတိုးေလးရြတ္ ရင္း က်မလိုက္ရွာတယ္။
က်မ တစ္ကိုယ္လံုး ေခါင္းေမြးေတြ ေထာင္ထလာရင္း မၾကီး မလတ္ မငယ္ မေနာက္ပါ နဲ ့ မေနာက္ပါနဲ ့ဒါေနာက္စရာ လံုး၀မဟုတ္ဘူးလို ့က်မကုန္းေအာ္တယ္ ။ အေမက လန္ ့ျဖန္ ့ျပီး ငုတ္တုတ္ထထိုင္တယ္ ...။ မမ ဘာျဖစ္သလဲတဲ့ .....။ က်မ အေမ့ ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္းမ်က္ရည္ ေတြ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ က်လာတယ္ ။ ည၀တ္ ေဘာင္းဘီ ပြပြ ေအာက္က က်မေျဖဖ်ားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတဲ့အတြက္ ဆိုဖာေပၚေျပာင္း ထိုင္ရင္း ေျခဖ်ားေတြကို လက္နဲ ့ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့တယ္ ။
အိမ္ရွိလူကုန္ ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အိပ္ေရး၀ေနတဲ့ သူတို ့မ်က္ႏွာေတြကို ေလ့လာရင္း မေနာက္ပါနဲ႔ အရမ္းေၾကာက္ေနျပီလို ့က်မငိုေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲအေမတဲ့ ။
တစ္ကယ့္ ဘလိုင္းၾကီးရွင္ က်မက အေမမီးလင္းတာ သိလားဆိုေတာ့ ေအးေလတဲ့ အဲဒါမၾကီးဖြင့္တာ လို႔ က်မေျပာေတာ့ မၾကီးက အေမ သမီးမဖြင့္ဘူးတဲ့ အခုမွ သမီးႏိုးတာတဲ့ ျပီးေတာ့ မၾကီးသမီး ပခံုးေပၚလက္နဲ ့ဖိရင္း သမီးေနာက္ကေန ရုပ္ရွင္လာၾကည့္တယ္ ။ သမီးဗိုက္ဆာလို ့ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးတယ္လို ့ က်မေျပာရင္း ငိုေတာ့ လက္ေတြ႕မွဆိုတဲ့မလတ္က ေကာ္ဖီခြက္ေရာတဲ့ အနားအထိေရာက္လာတယ္....။ မီးဖြင့္ျပီးတဲ့ ေနာက္မွာဘာမွမရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ ့တစ္အိမ္လံုး မ်က္ေစ့မ်က္ႏွာ ပ်က္ေနၾကတာ ပါပဲ။
ဆက္ရန္
Labels: သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာမမတို ့အိမ္ၾကီး(၁)
Tuesday, March 3, 2009
သံလ်ွင္
အဲဒီျမိဳ ႔ေလးကို က်မခ်စ္တယ္ ။ တစ္ကယ္ပါ သိတတ္စ အရြယ္ထဲက မွတ္မွတ္ရရကို ရင္ထဲမွာ၀င္ ေနခဲ့တာ............။ ဘာေၾကာင့္လဲ က်မကို ေမးရင္ တစ္ကယ္ကိုက်မ မေျဖတတ္ပါ ဘူး.............။ သိပ္စိတ္ ညစ္လာတဲ့ေန႔ေတြမွာဆို က်မအရြယ္ရလာတဲ့ အခ်ိန္ေတြ သံလွ်င္တံတားၾကီးေပၚကေန စက္ေလွေတြ သေဘၤာငယ္ေတြ က်မေငးၾကည့္ရင္း စိတ္ညစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ကုန္ဆံုးေစခဲ့တယ္ ။ ဘယ္ဘက္ အျခမ္းက ေသာင္ထြန္းေနတဲ့ သဲေသာင္ေတြဆက္ေနတဲ့ေနရာကို သူငယ္ခ်င္းေတြက ျမစ္ကိုျဖတ္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ လို ့ ့့ရတယ္ဆိုေတာ့ က်မေလွ်ာက္ၾကည့္ဖို ့ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးပါတယ္...။
ေနလံုးၾကီး၀င္သြားတာကို သံလွ်င္တံတားေပၚကေန အၾကိမ္ၾကိမ္လက္ျပ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ဖူးတယ္.......။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ တာ၀အထိ ကားေလွ်ာက္ေမာင္းရင္း လမ္းေဘးမွာရွိတဲ ့ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ခံုျပာျပာေလးကို အံ့ၾသတၾကီး ကားရပ္ျပီး ၾကည့္ေနခဲ့ဖူးပါတယ္ ။
မိုးေတြတစ္ဖြဲဖြဲ က်ေနတဲ့အတြက္ က်မဆင္းမထိုင္ျဖစ္ခဲ့တာပါ ။ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာ တည္ထားတဲ့ ရွင္ေမြးႏြန္းမင္းနႏၵာဘုရားကေတာ့ က်မအတြက္ တစ္ကယ့္ကို လြမ္းေမာဘြယ္ ေနရာတစ္ခုပါပဲ ။ ေရာင္စံုမီးသီးေလးေတြနဲ ့ပူေဇာ္ထားတဲ ့ေစတီေလး ကိုအေ၀းကေနေငးရင္း ေလထဲကေန လြင့္ျပန္႔လာတဲ ့ဆည္းလည္းသံေတြကို က်မအလြတ္နီးပါး ရလုေအာင္ ႏွလံုးအိမ္ထဲမွာ သိမ္းဆည္းထားခဲ့တယ္ ။ က်ိဳက္ေခါက္ဘုရားၾကီးနား မေရာက္ခင္ တာ၀လမ္းခြဲက ေျမနီလမ္းေလးကို က်မတို ့သူငယ္ခ်င္းတစ္အုပ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ျဖတ္ေလ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္ .... ။ အေျပာင္အေနာက္သန္တဲ့က်မ အဲဒီေနရာေတြေရာက္တိုင္း ႏွဳတ္ဆိတ္ ေနခဲ့တယ္.... ။ ဘာေၾကာင့္လဲ က်မကိုမေမးပါနဲ ့က်မကိုယ္ က်မေတာင္ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ပါပဲ..........။
ရုတ္တရက္လဲ ဟိုးအရင္ကငါ့မွာ ႏွင္းဆီျခံေတြရွိတယ္လို ့က်မေျပာတတ္တယ္ ။ က်ိဴက္ေခါက္ဘုရားရဲ႕ ေစာင္းတန္းမွာ ငါႏွင္းဆီပန္းေတြ ေရာင္းဖူးတယ္လို ့လဲ က်မသူငယ္ခ်င္းေတြ နားျငီးေလာက္ေအာင္ က်မေျပာခဲ့တယ္ ။
မိုးေတြအံု ့ျပီး ညို ့မိူင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ သြပ္မိုးပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးတစ္ခုရဲ ႕ေရွ ႕ကေန ေကြ႔၀ိုက္ရွည္လ်ားတဲ့ ေျမနီလမ္းေလးကို အိမ္တစ္စက္ျမိတ္ေအာက္မွာထိုင္ရင္း ေမွ်ာ္ေငးေနခဲ့ဖူးတယ္လို႔ က်မေတြးမိတယ္ ၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား တိက်လိုက္သလဲဆိုရင္ က်မအေတြးေတြထဲမွာ ျခံစပ္ကၾကိဳးတန္းမွာ လွမ္းထားတဲ့ အက်ီေတြ ငါရုပ္ရဦးမွာလို ့အေတြးေတြထဲမွာကို ရွိေနခဲ့ပါတယ္ ။
သံလ်င္ဘုရားပြဲတိုင္း က်မေရာက္ေအာင္သြားတယ္ ။ ပြဲေစ်းတန္းကသနပ္ခါးသည္ေတြအားလံုး က်မကိုမွတ္မိေနဆဲပဲ ။ က်မအရပ္ေလာက္ ရွိတဲ့ သနပ္ခါးပင္ေတြကို ပြဲေစ်းတတန္းလံုး ေခါက္တံု ့ေခါက္ျပန္ ေရြးရင္း ေစ်းဆစ္ျပီး၀ယ္တတ္တဲ့က်မ ကို ျပန္ေရာင္းဖို႕လားလို ့ေမးတဲ့ သနပ္ခါးသည္ အေဒၚၾကီးေတြကို ရယ္ေမာရင္း သိမ္ၾကီးေစ်းမွာ က်မသနပ္ခါးဆိုင္ရွိတယ္ လို ့ျပန္ေျပာတတ္ခဲ့တယ္ ။
ဘာလို ့မ်ား ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ေတြ မမေရးပါလိမ့္ မေမးၾကနဲ ့ရွင္ ။ က်မမေျဖတတ္ဘူး ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္းေတြ သံလ်င္ဘုရားပြဲသြားျပီး သနပ္ခါး၀ယ္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းရယ္ စကၤာပူတစ္ႏိုင္ငံလံုး ညိွဳ့မိူင္းေနတဲ့ ဒီေန ့ရာသီဥတုရယ္ေၾကာင့္မ်ားက်မ ေရးမိတာလား က်မကိုယ္ က်မေတာင္ တစ္ကယ္မသိ တာပါ။
မမ
Labels: သံလ်ွင္
