မမ

Thursday, April 30, 2009

လိမ္ေနသည္ ညာေနသည္ ရန္တိုက္ေပးေနသည္

ပံုမ်ားသည္ နမူနာမ်ားျဖစ္သည္။






က်မ အံ့ၾသလိုက္တာ ႏွစ္တိုက္အၾကီးၾကီး ရဲ့ ၀င္၀င္ျခင္းေအာက္ထပ္ရဲ့ အခန္းၾကီးကို ဖြင့္ျပလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေတာ့မလတ္ကို လက္ကုတ္မိတယ္။
မလတ္ကေတာ့ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာ သေလာက္စပ္စုတဲ့ ေနရာမွာအငမ္းမရ ရွိလြန္းတဲ့ က်မကိုေခၚလာမိတာ မွားေလးျခင္း ဆိုတဲ့ အမူအယာနဲ႔ တိတ္တိတ္ ေနစမ္းဆိုတဲ့ ပံုစံလုပ္ ျပတယ္။
ေစ်းနဲတာက စေျပာမယ္ရွင္ မုန္႔ပံုးေတြ ၊ဆိုတာ ရန္ကုန္ျမိဳ ႔ရဲ့ အထင္ကရ စတိုးဆိုင္ၾကီး ထက္ေတာင္မ်ားေသး ျပီးေတာ့ဆီပံုးေတြ ၊ဆိုတာပံုးၾကီးပံုးငယ္တံ ဆိပ္မ်ိဳးစံု ပုဇြန္ေျခာက္အိတ္ေတြ ၊ဆိုတာ ဆာလာအိတ္ နဲ႔ အိတ္ၾကီးအိတ္ငယ္ အသြယ္သြယ္ အေကာင္ၾကီးေတြ ဆိုတာ ၀င္း၀ါျပီး ရွယ္မွရွယ္ ဆိုတာေတြ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေခာတ္စားလာတဲ့ လက္ေဆာင္ ဆြဲျခင္းေတြဆိုတာ တစ္ျခင္းနဲ႔ တစ္ျခင္းထပ္ျပီး ေတာင္လိုပံုေနတာ မသိရင္ ခရစ္စမစ္ထီြး (tree) လားထင္စရာပဲ ရွင္ အဟဲ ကံေကာင္းျခင္ေတာ့ က်မကစာရင္းလုပ္ရတယ္။
မုန္႔ပံုးက မွတ္မိသေလာက္ တစ္ရာနီးပါး၊ဆီပံုးေတြ ဆိုတာ ဘယ္လိုသယ္ထုတ္ရမွန္း မသိေအာင္ပဲ ဆြဲျခင္းေတြကိုေတာ့ တစ္ခုျခင္းဆြဲျဖဳတ္ျပီး အရက္ပုလင္းေတြ သတ္သတ္ ငါးေသတၱာဗူး ေကာ္ဖီဗူးေတြ သတ္သတ္ စာရင္းလုပ္ရတယ္။
အမ်ားၾကီးရွင္ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္က်မ ရင္ထဲမွာအမတန္ မွ ၀မ္းနဲမိတယ္ ။
ဆြမ္းတစ္နပ္စာ ေတာင္မလံုေလာက္တဲ့ ဆရာေတာ္ ေတြ အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ မိသားစုေတြ နဲ႔ ဘာေၾကာင့္မ်ား ကြာဟခ်က္က အဲလိုၾကီးျဖစ္ ေနရတာလဲ
အဘြားေျပာ သလိုဆို အတိတ္ကုသိုလ္ ကံအက်ိဳးေပးေကာင္းလွခ်ည္ရဲ့ ။ အဲဒီအိမ္မွာ ရွိတာ ျခံေစာင့္တစ္ေယာက္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ သားနဲေခၽြးမပဲ ရွိတယ္ရွင့္ သူတို႔ဒါေတြ ဘယ္လိုကုန္ေအာင္စားမလဲ။
ထားပါ အဲဒါေတြ စာရင္းလုပ္ျပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ အဲဒီပစၥည္းေတြမွာ ကပ္ထားတဲ့ မည္သူမွ မည္သူ႔ သို႔ဆိုတဲ့ စာတမ္းေတြကို ေသခ်ာ စစ္ေဆးျပီး ျဖဳတ္ရတယ္။ေသခ်ာျပီ ဆိုတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ျခံေစာင့္အကူအညီနဲ႔ ကားေပၚကို တင္ၾကတယ္။
ရန္ကင္းစင္တာေရွ ႔က နံမည္ၾကီး စတိုးဆိုင္ပိုင္ရွင္ အန္တီၾကီးဆီ ေမာင္းရတယ္ ။ ဆီပံုးေတြနဲ႔ ပုဇြန္ေျခာက္ အိတ္ေတြ မုန္႔ပံုးေတြ ႏွစ္ခါေလာက္ တိုက္ယူျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွွွာေတာ့။
ေနာက္တစ္ေခါက္ အရက္ပုလင္းနဲ႔ ေကာ္ဖီဗူးေတြ အသားဗူးေတြကို မလတ္ေျမနီကုန္းကို ေမာင္းဟာ ဆိုျပီး ေနာက္တစ္ဆိုင္ ေျပာင္းေတာ့တယ္။
ပို႔ရတာ က်မရွက္လာျပီ မလတ္လဲညစ္ေနျပီ အဲလိုေတြလုပ္လို႔ က်မတို႔ ညီအမ ေထာေနျပီ မထင္နဲ႔ဦး စာရင္းေတြျပန္ရွင္းေတာ့ ပဲဆီဆိုသူ႔တံဆိပ္ နဲ႔ သူ႔ေစ်းနဲ႔ စာရင္းအတိအက်က ဘိုးေတာ္နဲ႔ ဘြားေတာ္ရဲ့ လက္ထဲမွာ ေစ်းကြက္ ဂ်ာနယ္ၾကီးကိုင္လို႔ ရွင့္ ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ပဲ။
ေရာင္းေစ်းနဲ႔ ၀ယ္ေစ်းမတူဘူး ဆိုတာမ်က္ႏွာ တည္တည္နဲ႔ ရွင္းျပေနတဲ့ မလတ္တို႔ ၾကား က်မက၀င္ျပီး အဘရဲ့ သူတို႔က သူခိုးေစ်းပဲ ေပးတာေလ လို႔ ၀င္ေျပာမိလို႔ အဲဒီေန႔ ကေကာ္ဖီေတာင္ မေသာက္ခဲ႔ရဘူး မလတ္ဖေနာင့္နဲ႔ဖိၾကိတ္လို႔က်မေျခသန္းလဲအီစိမ့္သြားတာပဲ အဲလို အဲလို ။ က်မတို႔ ရတဲ့အက်ိဳးအျမတ္က သူခိုးေစ်းနဲ႔ အားလံုးသံုးရတယ္။
ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္မွာေတာ့ က်မတို႔ညီအမကို ေဘာက္ခ်ာေတြ တစ္ထပ္ၾကီး ထုတ္ေပးတယ္ ။ အ၀တ္ေလ်ာ္စက္၊ ေရခဲေသတၱာ၊ တီဗီ၊အေပၚစက္၊ေအာက္စက္၊အဲကြန္း၊အဲဒီဆိုင္ေတြကို ေဘာက္ခ်ာ ေတြနဲ႔ သြားယူရတယ္ ။ အဲဒါေတြလဲ မသယ္ႏိုင္ဘူးေလ နီးစပ္ရာေတြ ေဘာက္ခ်ာျပ နင္လိုခ်င္လား ဘယ္သူလိုခ်င္လဲ ဆိုင္မွာဒီေစ်း ဘယ္ေလာက္ ေပးရင္ရမယ္။
ဆိုျပီးေဘာက္ခ်ာေပး ပိုက္ဆံယူ ယံုပဲ ။ ၀ယ္တဲ့သူက ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆိုင္မွာသြားယူေပါ့ ။ အနဲဆံုးငါးေသာင္းတစ္သိန္း သက္သာတယ္ ေလ ။ လက္ပတ္နာရီေတြ ဆိုတာ မ်ိဳးစံု ရိုးလက္စ္ေလးတစ္လံုး တစ္ေလမ်ား ပါရင္ေတာ့ ေရြမင္းသမီးေတြ နဲ႔ အျပိဳင္ပတ္ခ်င္ လို႕သူခိုးလက္က သူ၀ွက္လုဘို႔ စဥ္းစားထားတာ ဒီေန႔ထိ မပတ္ခဲ့ရပါဘူး ။
အဲလိုေတြကို တစ္လမွာႏွစ္ၾကိမ္ ႏံွဳးနဲ႔ က်မတို႔ ရွင္းေပးခဲ့ၾကတယ္။
သူ႔တို႔ ေခၽြးမက ေတာ္ေတာ္ကို လည္လည္ ၀ယ္၀ယ္ရွိတယ္ ။ဘယ္ေလာက္ လည္သလဲဆို ပုဇြန္ေျခာက္ တစ္ပိသာကို ႏွစ္ေသာင္းခြဲေစ်းရွိတဲ့ ရွယ္ဒံုးေျခာက္ အၾကီးၾကီးေတြ အခ်ိန္တစ္ဆယ္ အိတ္ ငါးအိတ္္ကို အဘိုးၾကီးအဘြားၾကီး ကို အဲဒီတုန္းက ငါးေသာင္းပဲစာရင္းတင္သတဲ႔ ။ရံုးမွာဘိုးေတာ္က ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္ဖတ္မိေတာ့ ပုဇြန္ေျခာက္ေစ်းေတြသိျပီး ေခၽြးမကအေရာင္းပါမစ္ပိတ္ခံရတာ က်မတို႔ ကိုတာ၀န္ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္ ၾကီးကိုင္လို႔ ရွင့္ ။အဲဒီတုန္းကအမွန္ အတိုင္းက်မေျပာခ်င္ခဲ့တာ ၾကိဳက္ေစ်းကိုေခၚျပီးစင္ေပၚကေရာင္းလို႔ရတယ္ ။ေငြေရးေၾကးေရးလဲ ပူစရာမလိုဘူး အဘကေငြသိမ္းဘြားေတာ္က လက္ေဆာင္ရထားတဲ့ရွယ္ပုဇြန္ေျခာက္ စစ္စစ္ေတြလို႔ ရန္ကင္းေစ်းထိပ္မွာ ေအာ္ေရာင္းယံုပဲလို႔။ အဲလိုေျပာမိလို႔ကေတာ့ နင့္ကိုခ်ိန္ေတာင္မခ်ိန္ဘူး တစ္ခ်က္ပဲတဲ့ မလတ္က ကားေပၚမွာ ရီရင္းေျပာတယ္။ကဲေျပာၾကေလ ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္သူေတြငတ္ေနသလဲ ဘယ္သူေတြဒုကၡ ေရာက္ေနလဲ ။ ေပါတဲ႔ သူေတြမ်ားေပါလြန္း လို႔ ဘယ္သူေတြက စီးပြါးေရးက်ဆင္း ေနတယ္ ေျပာေျပာ အဲလိုလူမ်ိဳးေတြ သြားအင္တာဗ်ဴးလို႔ ကေတာ့ သိပ္ခ်မ္းသာတဲ့ ျမန္မာျပည္ ဆီကို ေရခ်ိဳးေဆးရိုး မီးလံွဳ လို႔ ေကာင္းေနတုန္းပဲ ဆိုတာ တစ္ကယ္ေတာ့ သူတို႔ ညာတာ မဟုတ္ဘူး အမွန္ကို ေျပာတာ ။ ျမန္မာျပည္စီးပြားေရး ေတြက်ဆင္းျပီး လူေတြ ထမင္းနပ္မမွန္ ထမင္းေရကိုေသာက္ေနရ ပါတယ္ ဆိုလို႔ကေတာ့ အဲလိုလူမ်ိဳးေတြ က သတင္းနားေထာင္ရင္း လိမ္ေနသည္ ညာေနသည္ ရန္တိုက္ေပးေနသည္ ေျပာေတာ့ မေပါ့ရွင္ ။ တစ္ကယ္ဆို သူတို႔ အမွန္ေျပာတာ ဆိုတာ က်မအာမခံပါတယ္ရွင္။ အမွန္ကို သူတို ႔ေတြစီးပြါးေရး လႊတ္ေကာင္းတာပါ။

ေလးစားစြာျဖင့္
မမ

Labels:


Posted by Anonymous :: 8:56 AM :: 11 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------

Wednesday, April 29, 2009

မမ ေရးခ်င္တာ


က်မ စာေရးခ်င္တယ္။ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ တစ္ကယ့္ အျဖစ္အပ်က္ စစ္စစ္ေတြ လက္ရွိျပည္သူေတြ အဲဒီအထဲမွာ တရားသူၾကီိးေတြ၊ ဆရာ၀န္ၾကီးေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာၾကီးေတြ၊ ေခတ္ပ်က္သူေဌးေတြ၊ ေခတ္ပ်က္မွာ ရာထူးရတဲ႔ သူေတြ၊ ျမန္မာျပည္ အတြင္းက စည္းပြားေရး လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့ လူေတြရဲ ႔ ဒုကၡေတြ။ ဆင္းရဲတဲ႔ သူေတြရဲ့ ဒုကၡ စစ္စစ္ေတြ။ တစ္ကယ္ဆို က်မကဒုတိယႏိုင္ငံကို ဖီလင္မလာဘူး ဒီႏိုင္ငံအေၾကာင္း က်မဒိုင္ယာရီ ထဲမွာ ထည့္ကို မထည့္ခ်င္ဘူး။ ျမန္မာျပည္ ကိုေျခခ်တဲ့ ေန႔ေတြ ဆိုလဲ က်မေလ်ာက္သြားတာ ဟိုတယ္ၾကီးေတြ ေရွာ့ပင္းေမာေတြ မပါဘူး။ အိတ္တစ္လံုးလြယ္ ထြက္ခ်င္ရာထြက္ပဲ။ဘားလမ္း မဂိုလမ္း ၄၇ လမ္းထိပ္ေတြ၊ လမ္းေဘးမွာေစ်းေရာင္းေနတဲ့ ညိုမိူင္းေနတဲ့ အေရာင္မြဲ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနတဲ့ ေနေလာင္မ်က္ႏွာေတြ၊ ပညာေတာ္ ပညာတတ္ျပီး ေရာင္ခ်ာခ်ာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတဲ့ လူငယ္ေတ၊ြ ေငြရွိရင္ႏိုင္ငံျခား ထြက္မယ္ ဆိုတဲ့ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္ခုထဲသာ တည္းတည္းေလး ရွိတဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ပစၥည္းမဲ႔လူတန္းစားေတြ။ တန္ဘိုးၾကီးကား တစ္၀ီ၀ီနဲ႔ ေရေပၚဆီ လူတန္းစား ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြ ။ ယံုၾကည္ခ်က္ ေမ်ာ္လင့္ ခ်က္ဆိုတာ အမိျမန္မာျပည္မွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြား ျပီလို႔ စိတ္တူကိုယ္တူလက္ခံထားတဲ႔ အလႊာမ်ိဳးစံုက ျပည္သူေတြ အေၾကာင္းပဲေရးခ်င္တယ္။.......ေရးရတာလြယ္မွလြယ္။ ရင္ထဲမွာ တန္းစီရွိေနျပီးသား ဒါေပမဲ့ ရိုးသားစြာေရးေနတဲ့ က်မကို အျမင္ေစာင္းမဲ့ အဖြဲ႔အစည္း၊ ပြဲဆူလာမဲ့ ပြဲဆူေအာင္လုပ္မဲ့ သူေတြ ကို က်မေမးခ်င္တာ လြပ္လပ္စြာကြဲလြဲခြင့္ လူတိုင္းမွာရွိပါ။ ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးခြင့္ ရွိပါတယ္။က်မတို႔မွာ စာေပစီစစ္ ေရးမရွိဘူး ဆင္ဆာ မရွိဘူး။ အြန္လိုင္းစာဖတ္ပရိတ္သတ္ပဲရွိပါတယ္။လာလာ ဆဲၾက တာေတာ့ အင္မတန္ဆိုးတယ္ရွင္ အဆဲမခံႏိုင္ရင္ မေရးနဲ႔ နဲ႔ေပါ့ေျပာခြင့္ရွိပါတယ္။ဟား ဟားဟား သိမွာပါ အဆဲျပိုင္ပြဲမွာ ဗိုလ္ဆြဲတဲ့သူပဲရွင္။..ဒါေပမဲ့ ရိုးသားစြာအပန္းလာေျဖ တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြကို ေလးစားသမူ႔ ရွိရမယ္ေလ ေနာ္...။ဆဲဒါထက္ နာတဲ့စကားေတြ ဗံုးေဘာလေအာ သံုးျပီး ေျပာ လို႔ ရတယ္ရွင္ ေျပာၾကစမ္းပါ။ျမန္မာစကား ေလာက္စကားလံုးၾကြယ္တာ ျမန္မာစကားပါပဲ။မမ ကိုဆိုဆံုးမခြင့္ ရွိပါတယ္ မမ မဖတ္ဘူးတဲ့ဘေလာဂ့္ ရွားပါတယ္ရွင္ အျမင္မေတာ္လို႔ ဆိုဆံုးမမယ္ဆိုရင္ ေခါင္းညိမ့္နားေထာင္ ဘို႔ အဆင့္သင့္ပါပဲ။လက္အျဖတ္ခံထား တဲ့ စာေရးသူေတြထဲမွာမပါ ခ်င္လို႔ ေရးသင့္တာေတြ ေရးမယ္ ရွင္ က်မအပင္ပမ္းခံ စပ္စုထားတာ ေတြအားလံုး တမလြန္ကိုယူ သြားဘို႔ မဟုတ္ဘူး ရွင့္....။

ေလးစားစြာျဖင့္မမ

Labels:


Posted by Anonymous :: 10:00 AM :: 8 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------

Tuesday, April 28, 2009

သူၾကီီးဘုရားပြဲ ငါးစိမ္းသယ္ေကာင္းမွဳ


ဆံပင္ရွည္ရွည္ စကဒ္ရွည္ရွည္ ဖိုးရိုးဖါးယား သနပ္ခါးဘဲၾကားနဲ႔ အဲဒီေစ်းထဲကို က်မ၀င္လာျပီဆို ေစ်း၀ကႏွင္းဆီပန္း ေရာင္းတဲ႔ သားအမိက မမေရ အနီနဲ႔အ၀ါ ေခါင္ပန္းေတြ ၾကီးပဲ ေနာ္ ေရြးထားျပီးသား သမီးကို ကားေပၚတင္ခိုင္း ထားလိုက္မယ္ လို႔ ပန္းေရာင္းတဲ႔ အန္တီကလွမ္းေအာ္ ရင္ က်မက အမပိုထည့္ေနာ္လို႔ေျပာတတ္တယ္ ။ ျပီးရင္ေစ်းလည္မွာ ဆိုင္ခန္းေတြေရွ ႔ လူသြားလမ္းေပၚမွာ တို႔စရာ တိုလီ မိုလီမ်ိဴးစံုကို ဗန္းၾကီးႏွစ္ဗန္း နဲ႔ထည့္ျပီးေရာင္းတဲ႔ အဘြားအိုအိုၾကီး ခါးကကုန္းေနျပီ သူ႔ဆီကေတြ႔သမွ် အကုန္ေကာက္ျပီး က်မထည့္မယ္။
အဘြားေနေကာင္းရဲ့လားလို႔ က်မေမးမယ္ က်မကထည့္ခ်င္ရာထည့္ သူကတြက္ခ်င္ရာ တြက္ျပီးတဲ့ေနာက္ သူေျပာတဲ့ က်သင့္ေငြကို ေပးလိုက္ယံုပဲ က်မရင္ထဲမွာေတာ့ မနက္မိုးလင္းတာ နဲ႔ အလွဴတစ္ခုျပီး ေျမာက္သြားျပီဆိုတဲ႔ ပီတိကိုစားသံုးလိုက္တာပဲ။
အဘြားအို ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ဗူးသီးပုတ္ သရက္ကင္း ငွက္ေျပာဖူး ေပါက္ပန္းျဖူပြင့္ ေတြကိုလဲ က်မတစ္ကယ္ကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ အဘြားဆီမွာ က်မ လံုး၀ကိုမႏွစ္သက္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ရွိေနမယ္ဆိုရင္လဲ က်မေစ်းဆြဲျခင္းေလးခ် အဘြားရဲ့ ေစ်းဗန္းေဘးမွာ ၀င္ထိုင္ျပီး အဘြားေနေကာင္းရဲ့လား ဆိုတဲ့ ႏွဳတ္ဆက္စကား နဲ႔ အတူ ေတြ႔သမွ်ပစၥည္း ေကာက္ထည့္ေနၾကပဲ။
အဲလို ဘာေၾကာင့္ က်မလုပ္တတ္ခဲ႔လဲ ဆိုေတာ့ က်မတို႔ငယ္ငယ္ ထဲကေစ်းလိုက္တာ ေစ်း၀ယ္တာ အရမ္း၀ါသနာပါတယ္ မနက္ေစ်း ညေနခင္းေစ်း ညေစ်း အကုန္ က်မတို႔ ေရာက္ဖူးတယ္။ မိုးတြင္းဖက္ေတြ မွာေစ်းသယ္ေတြရဲ့ ဘ၀ေတြဟာ အမတန္မွ သနားစရာေကာင္းလွတယ္ မိုးေရေတြ တုတ္တုတ္က်ျပီး ပုဆိုးေဟာင္းတစ္ထည္ ျခံဳျပီး က်မတို႔ေမးသမွ်ကို ေမးခိုက္သံနဲ႔ ေျဖေနတဲ႔ ျပာေနာက္ေနတဲ႔ သူတို႔ ႏုတ္ခမ္းေတြ ပဲၾကီးခြံတြန္႔ ေနတဲ့ သူတို႔လက္ေခ်ာင္းေတြ တစ္ခ်ိဳ ႔ ကိုယ္၀န္ၾကီးနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ ႔ရင္ခြင္ မွာပိုက္ထားတဲ့ ခေလးငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ေစ်း၀ယ္တဲ႔ဘူးတဲ႔သူတိုင္းေတြ႔ဘူးၾကမွာပါ။
တစ္ခ်ိဳ ႕ေရွ႕မွာေစ်းေရာင္း ေစ်းခံုေပၚမွာ ပက္လက္တစ္မ်ိဳး ေမွာက္ခံုတစ္မ်ိဳး သိပ္ထားတဲ႔ အနာဗလပြ နဲ႔ လသားခေလးငယ္ ေလးေတြက ယင္တစ္ေလာင္းေလာင္း နဲ႔ အိပ္ေမာက်လို႔ က်မတို႔ေတြ႔သမွ် လိုက္စပ္စုရင္း မလတ္က မမနဲ႔မငယ္ ေနာင္ဘ၀ ၾကရင္ငါတို႔ အဲဒီခေလးေလး ေနရာမွာ အိပ္ေနရရင္ ေတြးၾကည့္လိုက္စမ္းတဲ့ ။
က်မနဲ႔မငယ္ ဒူးေတြတစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ရြံရင္း မလတ္ကလဲ ဘာလို႔အိပ္ရမွာလဲဆိုေတာ့ အဘြားေျပာတယ္ေလ လူဆိုတာ ေနရာမ်ိဳးစံု သံသရာမွာ လည္ရင္း ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔ မွလြတ္ေျမာက္ရမွာတဲ့ ။
သူတို႔ ဟိုဘ၀ကမလွဴ လို႔ကပ္ေစးနဲလို႔ လူလူျခင္းညွာတာမွဳ မရွိလို႔ မိုးေရထဲငုတ္တုတ္ထိုင္ျပီး ပိုက္ဆံလာေပးမဲ႔သူ ကိုေမွ်ာ္ေနရတာတဲ့ အဲဒါငရဲခန္းပဲတဲ့။
သူ႔ေရွ႔ဗန္းထဲက ခရမ္းသီး ေသးေသး ေလးေတြ စုျပီးအပံုေလးေတြပံုထားတာကို လက္ညိဳးထိုးရင္း မလတ္ကတြက္ျပခဲ႔တယ္ သံုးပံုမွ ၁၀၀က်ပ္ ဆယ္ပံုေတာင္ မျပည့္ဘူး ေတြ႔လား သူတို႔ ရဲ့ ရင္းႏွီးမွဳက တို႔ေတြမုန္႔တစ္ခါစား အေခြငွါး၀တၱဳဖတ္တဲ႔ေငြတန္ဘိုးေတာင္ရွိပါ့မလား လို႔ ဆရာၾကီး ေလသံနဲ႔တြက္ျပခဲ႔ တာေတြ က်မတို႔ ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ရဲ့ရင္ထဲကို တစ္ဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ ကို၀င္သြားခဲ႔တာပါပဲ။
ေနာင္ဘ၀ ဆိုတာကိုေတြးရင္း ေၾကာက္တတ္ခဲ့တယ္ ဒီေနရာမွာငါသာဆိုရင္ လို႔ေတြးတတ္ခဲ့တယ္။
အဲလိုေစ်းသယ္ေတြဆီက ဘယ္ေတာ့ မွက်မတို႔ ေစ်းဆစ္ဘို႔ မၾကိဳးစားေတာ့ဘူး ကိုယ့္အလွည့္ေစ်းဆစ္မွာ မိုးေရထဲ၀ယ္သူမရွိမွာ က်မေၾကာက္တယ္။
အဲဒီအရြယ္ထဲက ရင္ထဲကို၀င္သြားတဲ႔ ကိုယ္ျခင္းစာတရား ကက်မတို႔ရင္ထဲမွာ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ အေနအထားေတြ ကိုလိုက္ျပီး တိုးပြါးလာတာပဲ ရွိတယ္ဆုတ္ယုတ္ သြားတယ္ ဆိုတာ မရွိဘူးရွင္...။
ဟီး ..ေပရွည္သြားတယ္ ေစ်းဆက္၀ယ္ရဦးမယ္ အဘြားအိုကို ပိုက္ဆံရွင္း ျပီးတာနဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုး ဆိုင္မွာမုန္႔လက္ေဆာင္း ေသာက္တယ္ ။
ေစ်းတန္းကိုျဖတ္လို႔ ေစ်းရံု ထဲကို၀င္လာခဲ႔တယ္ ဆိုရင္ပထမဆံုး ညာဘက္က ၀က္သားေရာင္းတဲ႔ အန္တီၾကီး အေလးမွန္ေစ်းမွန္ ပစၥည္းမွန္ ေစတနာေကာင္း တယ္။
အိမ္ကမွာလိုက္တဲ့ အတိုင္း သံုးထပ္သား မိုးခိုသား ၀က္နံရိုး အေလးခ်ိန္ ေျပာျပီးမွာခဲ႔ရံုပဲ ေစ်းထဲကထြက္မွ ခုတ္ထစ္ထားတဲ့ အိပ္ယူေငြရွင္းယံုပဲ။
ျပီးရင္ဟိုဘက္ဒီဖက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေစ်းခံုေတြနဲ႔ေရာင္းတဲ့ လမ္းေလးထဲစ၀င္ျပီ ဆိုတာနဲ႔ ငါးဖယ္ျခစ္သယ္ ၾကိဳက္တဲ့အေကာင္လက္ညိဳးထိုး အေလးခ်ိန္ေျပာခဲ႔ ျပန္လာရင္ ဆားနႏြင္း အခ်ိဳမွဳန္႔ ဟင္းခ်က္မွဳန္႔ အကုန္ထည့္ တစ္ခါထဲရိုက္ျပီးသား အိမ္ေရာက္ရင္ လံုးယံုပဲ ၀က္သားမွာ၊ ငါးဖယ္ျခစ္မဲ့ အေကာင္ေတြ ေရြးလို႔ ေကာင္းေနတုန္းမွာပဲ ဆူညံေနတဲ့ ေစ်းတန္းတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္သြားသလို ငါးဖယ္ျခစ္ေနတဲ့ အမၾကီးကလဲ က်မကိုရွဴးတိုးတိုး ဆိုတဲ့ပံုစံလုပ္ျပျပီး သူထိုင္ေနတဲ့ ေစ်းခံုေအာက္ကို အဖံုးဖြင့္ျပီး ငါးရွဥ့္တစ္ေကာင္လို ေလွ်ာကနဲ ဆင္းခ်သြားတာ အံ့ၾသတစ္ၾကီး က်မေတြ႔လိုက္ရတယ္။
က်မရုတ္တရက္ ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ အ၀င္ေပါက္ကေန အမ်ိဴးသားၾကီး ေလးေယာက္ တိုက္ပံုပုဆိုး ခပ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာင္ေျပာင္ နဲ႔ေပါ့။
က်မစိတ္ထဲ ျပသနာတစ္ခုခု ျဖစ္လို႔လာဖမ္းတာလား ဆိုျပီးရင္တစ္ထိတ္ထိတ္နဲ႔ ဒီအနားရပ္ေနရင္ ငါ့ကိုစစ္လိုက္ေဆးလိုက္ လုပ္ေနပါဦးမယ္ ဆိုျပီး ငါးဖယ္ျခစ္ ဆိုင္ေရွ႕ကေန ခပ္တည္တည္ ဆက္ေလွ်ာက္လာတယ္ ဆိုရင္ပဲ ေစ်းတန္းတစ္ခုလံုးမွာ ေစ်း၀ယ္သူက လြဲလို႔ေစ်းေရာင္း ေနသူတစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ေတာ့ဘူး ။
ခုတ္လက္စ ၾကက္သား ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ေစ်း၀ယ္ေတြ ငါးခုတ္လက္စေတြ ေစ်းေရာင္းသူ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ဘူးရွင့္ ။ ေစ်းတန္းထဲကို က်မကေရွ ႔က က်မေနာက္က တိုက္ပံု၀တ္ လူၾကီးေလးေယာက္ေပါ့။ ေစ်းျခင္းနဲ႔က်မ ေခါင္းေတာင္ေမာ့ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္လာတယ္။
ေနာက္မွာ ပါလာတဲ့လူၾကီးေလးေယာက္ကို က်မကိုပဲ ေစာင့္ေရွာက္ဘို႔အိမ္ကထည့္လိုက္ သလိုလို စိတ္ထဲေတြးမိတယ္ ။
တစ္ကယ္ပါရွင္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ေတာင္ ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြ ျဖစ္လာတယ္ ။ ေနာက္လွည့္ ၾကည့္ရင္တိုက္ပံု၀တ္ လူၾကီးေလးေယာက္နဲ႔ ခက္တာက ေစ်းသည္ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး အသားေတြငါးေတြ ခုတ္လက္စေတြ နဲ႔ ေစ်း၀ယ္ေတြကိုပစ္ျပီးေတာ့မ်ားရွင္။
က်မငါးရွဥ့္တစ္ေကာင္လို ဆိုင္ေအာက္ကို ေလွ်ာကနဲ၀င္သြားတဲ႔ ငါးဖယ္ျခစ္ေရာင္းတဲ့ အမၾကီးကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ပုန္းေနၾကတာ အဲဒီလူၾကီးေတြကို ပုန္းတာေနမွာ ဘာေတြဘာလိမ့္ ဆိုျပီး.... မမ ေလ သိတယ္ေနာ္ စပ္စုနည္း ေပါင္းစံုသံုးျပီး စပ္စုေတာ့တာေပါ့။
တိုက္ပံု၀တ္လူၾကီးေတြကလဲ တစ္ဆိုင္ၾကည့္လဲ လူမရွိ ေနာက္တစ္ဆိုင္လဲ ေစ်းသယ္ကမရွိ ဆိုေတာ့ ေဒါသထြက္လာပံုရတယ္ ။ ပုန္းေနၾကတာ သိတယ္ ဒီမွာၾကိဳက္သလိုပုန္းၾက ဆိုင္ခုံနံပတ္ နဲ႔ အကုန္ေဘာင္ခ်ာျဖတ္ထားမယ္ ။ မယူမေနရဒါပဲ ဆိုျပီး ေဒါသတစ္ၾကီး ေအာ္ဟစ္ထြက္သြား ၾကေလရဲ့ တိုက္ပံု၀တ္ေတြ ထြက္သြားျပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ့ ေစ်းသယ္ေတြက ဆိုင္ခံုေအာက္က ေခါင္းျပဴျပီး ရွိေသးလား ဆိုတဲ႔ပံုစံေတြနဲ႔ အသံတိတ္ေမးတာကို က်မအပါအ၀င္ ေစ်း၀ယ္ဘို႔ ေစာင့္ေနသူေတြက ေခါင္းခါျပတယ ္။ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့ အဲဒီေတာ့မွ အလ်ိွဳအလွ်ိဳ တက္လာၾကတယ္ ။ အံ့ၾသစရာ က်မနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ ၾကက္သားေရာင္းတဲ့ အမၾကီးကို ဘာလို႔ပုန္းေနၾကတာလဲ ဆိုေတာ့ အလွဴခံေတြေလတဲ့ ။ ေအာ္အမရယ္ အလွဴခံဆိုလဲ မလွဴခ်င္ရင္ မရွိဘူးေျပာလိုက္ေပါ့ အမရဲ့ ဆိုေတာ့ ။ မလွဴခ်င္တာမဟုတ္ဘူး လွဴစရာကိုမရွိတာ ညီမရယ္ တစ္ေန႔တစ္ေထာင္ျမတ္ဘို႔ မနဲေရာင္းေနရတာ သံုးေလးေထာင္ျမတ္တဲ့ ရက္က တစ္လမွာ ၃ရက္ေလာက္ပဲ ရွိတာ ႏွစ္ရွည္ျဖစ္ေနျပီတဲ့။ေရာင္းရတဲ့ေငြကို အရင္းႏုတ္ တစ္ေန႔စာစားဘို႔ မနဲရွာေနရတာ အမတို႔မွာ အပိုေငြသံုးဘို႔မရွိသလို လွဴဘို႔ဆိုတာအေ၀းၾကီးတဲ႔ ။ ၾကက္သားေရာင္းေနလို႔ ၾကက္သားစားရတဲ႔ သူေတြ မဟုတ္ပါဘူးညီမရယ္တဲ့။က်မအသက္ရွဴေတာင္ ရပ္ခ်င္ခ်င္ပဲ အင္းေလ.... အဲဒါအမွန္တစ္ရားပဲ အမလိမ္တာမွ မဟုတ္တာ က်မေတာင္နားလည္ေသးတာ လူၾကီးေတြက ပိုသေဘာေပါက္မွာေပါ့ ။ ပုန္းေနမဲ့ အစားအကုန္စုျပီး ရွင္းျပလိုက္ ျပီးေနတာကို အမတို႔ကလဲလို႔ က်မကမေက်မနပ္ ေျပာေတာ ့။ ေဘးဆိုင္က အခုနပုန္းေနတဲ့ အေဒၚၾကီးက သမီးကိုကေလး မို႔လို႔ရွင္းျပေနတာ သူတို႔ကို တစ္ေစ်းလံုး ပုန္းေနတာ သူတို႔ပိုသိတာေပါ့ သိလို႔ေအာ္သြားတာ မယူမေနရတဲ့ မပုန္းပဲေပးလိုက္ရင္ ေတာ္ေသးေအ တစ္ဆိုင္ ၁၂၀၀ ဆိုျပီးေဘာက္ခ်ာျဖတ္မယ္ ထင္တာပဲ လို႔ ငါးခူေတြကို တစ္ဒုန္းဒုန္းခုတ္ရင္း မေက်မနပ္ေျပာေလရဲ့ ။ အမအဲဒါ အလွဴခံျဖတ္ပိုင္းလားလို႔ က်မကေမးေတာ့ လမ္းထဲမွာဘုရားပင့္ ဘို႔ေလ သူၾကီးဘုရား ငါးစိမ္းသည္ ေကာင္းမွဳေပါ့တဲ့ ။ ေပ်ာ္ပြဲရြင္ပြဲေတြထည့္မယ္ အဲဒီအတြက္ ထိုင္ခံုလက္မွတ္ တစ္ေစာင္ ေျခာက္ရာတဲ့ အလကားလာပါဆိုေတာင္ ဘယ္လိုမွမသြားႏိုင္ဘူးတဲ့ ။ ကဲ.... ရွင္ဘာေျပာရမလဲ ညေနဆို ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ဘုရားပြဲၾကီးစည္ကားလို႔ က်မတို႔ေတာင္ ညတိုင္းလမ္းေလွ်ာက္ မုန္႔၀ယ္စားေနၾက ။ အဲဒီညေတာ့ က်မ မသြားေတာ့ဘူး ။ ငါးေရာင္းတဲ့ အေဒၚၾကီးေတြ မေပးခ်င္ပဲ ေပးထားရတဲ့ ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ သူတို႔ေပ်ာ္ရမဲ့ အေပ်ာ္ေတြကို က်မတို႔က ေခါင္းပံုျဖတ္ ျပီးမလိုခ်င္ေတာ့ဘူးရွင္။

ေလးစားစြာျဖင့္

မမ

Labels:


Posted by Anonymous :: 10:30 AM :: 5 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------

Sunday, April 26, 2009

စကၤာပူက မကၽြတ္လြတ္သူ (၄)


အဲလိုနဲ႔ေန႔ရက္ေတြၾကာလာေတာ့ ဝိဥာဥ္နဲ႔ တစ္ေျဖးေျဖးရင္းႏွီးလာခဲ့တယ္ ။ဟား ဟား ဟား မမကေတာ့လုပ္ျပီလို႔ မေတြးၾကနဲ႔ဦး ။ က်မအိမ္မွာရွိတဲ့ သူေတြထဲက သူ႔ကိုယ္သူေတာ္၏ တတ္၏ လို႔ထင္ျပီး အလုပ္ကျပန္လာတိုင္း အလုပ္ထဲမွာ သူဘယ္လိုအဆင္ေျပေၾကာင္း ဒီႏိုင္ငံကသူ႔ကို အက်ိဳးေပးေၾကာင္း ေခါင္းခ်ဘို႔အထိ စဥ္းစားထားတယ္ဆိုတဲ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ေဂါက္ လို႔ေခၚရမွာေပါ့ ။
၁၀တန္းေအာင္ ၁ရ ႏွစ္ေလာက္မွာ ဒီမွာပရိုက္ဗိတ္ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္း တက္ျပီး ေခာတ္ေကာင္းခ်ိန္မွာ ေနရာေကာင္းေကာင္းကို တစ္ေထာင့္ရွစ္ရာပလပ္စ္ အိုတီ နဲ႔ ရထားသူဆိုေတာ့ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္တစ္လံုး နဲ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေဂါက္ရာထူးကို လက္ဆင္႔ကမ္း သယ္ေဆာင္မယ့္ ေဂါက္ေပါက္စေပါ့။
အဲ.. သူကေမြးေန႔ လုပ္ေတာ့ အိမ္ရွိလူကုန္အတြက္ မုန္႔ဝယ္လာတယ္ ။
ညေနလူစံုခ်ိန္ မွာ မုန္႔ေတြေဝေတာ့ မုန္႔တစ္ဗူးကပိုေနပါေရာ မမရဲ့ေစတနာ ကိုသိၾကတယ္ဟုတ္ ။ သူကလဲ ေသေသခ်ာခ်ာ တြက္ျပီးဝယ္တာပါ ဘယ္႔ႏွယ္တစ္ဗူးကပိုေနပါလိမ့္ ဆိုျပီးမခ်င့္မရဲနဲ႔ ျပန္ေရ ျပန္တြက္ ပိုတာပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ စာဂ်ပိုးေဂါက္က အဲ.. မပိုဘူးေလ ဟိုတစ္ေယာက္က်န္ ေသးတယ္တဲ႔ က်န္တဲ႔သူေတြကလဲ ေထာက္ခံတယ္။
က်မကလဲ ေစတနာထားတဲ႔ေနရာမွာ လူေတြဝိဥာဥ္ေတြ ခြဲျခားခြဲျခား မလုပ္တတ္ဘူး ဆိုေတာ့ ေအးေလသူ႔ အတြက္ဝယ္တုန္းက၀ယ္ျပီး ရွက္မေနပါနဲ႔လို႔ေနာက္ေတာ့ မ်ိဳးဆက္သစ္က သူ႔ေမြးေန႔မွာ ဝိဥာဥ္ကိုေက်ြးရမွာကို လန္႔ေနပံုရတယ္ ။ အဲလိုနဲ႔ မထင္မရွား အထီးအမ မကြဲေသးတဲ့ ဝိဥာဥ္ ကို က်မကေမြးေန႔ပြဲ ဖိတ္လိုက္တယ္ ျပီးရင္သူက ဟတ္ပီးဘတ္ေဒး သီခ်င္းကိုျပိဳင္တူေအာ္ေပးရဦးမွာ ဆိုေတာ့ က်မတို႔ ထမင္းစားပြဲမွာပဲ စားျပီး ေမြးေန႔ကိတ္လွီးဘို႔ အတြက္ဧည့္ခန္းဖက္ကို တစ္အုပ္ၾကီး ကူးလာၾကတယ္ ။ ဟတ္ပီးဘတ္ေဒး ဆိုျပီးမ်ိဳးဆက္သစ္ကိုၾကိဳဆိုတဲ့ လက္ခုပ္သံေတြ စဲသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ထမင္းစားပြဲေပၚမွာက်န္ေနခဲ့တဲ့ စားစရာအထုပ္က ဘုတ္ကနဲျပဳတ္က်တာ အားလံုးပဲေတြ႔လိုက္တယ္ ဆိုရင္ က်မတို႔ေတြအားလံုးပူးကပ္ျပီး ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္ ။ မလိုလားအပ္တာေတြ ထပ္ျဖစ္မွာစိုးတာရယ္ အားလံုးလဲစိတ္ေတြေပါ့ပါးသြားေအာင္ က်မက ဟယ္.... တို႔ေဘာ္ေဘာ္ၾကီး ေမြးေန႔လာစားတယ္ေဟ့ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေရာ ပါခဲ႔ရဲ့လားလို႔ေနာက္ေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္မ်ိဳးဆက္သစ္က သူလိမ္းထားတဲ့မိတ္ကပ္ေၾကာင့္လား မသိ မီးေရာင္ေအာက္မွာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ကိုျဖစ္လို႔ ။ သိပ္ကိုထူးဆန္းတဲ့ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ အဲဒီညက အေတာ္ကို ညဥ္႔နက္တဲ႔က်မတို႔ ေနာက္ေန႔မနက္ မ်ိဳးဆက္သစ္ ကုတင္ေဘး စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာ ေရာက္ေနတဲ့ အိမ္အျပင္ဘက္မွာသာရွိတတ္တဲ့ သစ္ရြက္ေျခာက္နဲ႔ အမိွဳက္စုပံုပံုေလးကို တစ္အံ့တစ္ၾသ ၀ိုင္းအံုၾကည့္ၾကတယ္ ။
အဲလိုနဲ႔ေနာက္ရက္မ်ားမွာေတာ့ စာၾကည့္ခန္းထဲက မေခ်ာက တစခန္း ထလာတယ္ ေနရတာ တစ္ေယာက္ထဲစိတ္မလံုဘူး အနားမွာတစ္ေယာက္ေယာက္ ရွိေနသလိုပဲ တစ္ေရးႏိုးရင္ျဖစ္ျဖစ္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ က်မကို ထိုင္ၾကည့္ေနသလိုပဲတဲ့ ။ တစ္ေန႔ေပါ့ က်မမိုးမိျပီး ကိုယ္ေတြလက္ေတြကိုက္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ နဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္လာတယ္ ေနဝင္ရီတေရာ အခ်ိန္ေပါ့ ။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ ပန္နေဒါ တစ္လံုးေသာက္ခ်ျပီး ဆိုဖာေပၚမွာေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္ ။ နားလည္မလားရွင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ လို႔လဲေျပာလို႔ရသလို အသိစိတ္ကလဲ ကပ္ေနတုန္းအခ်ိန္ေပါ့ ။
အိမ္ေရွ႕ေရခ်ိဳးခန္းကေနျပီး အမ်ိဳးသားလူလတ္ ပိုင္းတစ္ေယာက္ ေရခ်ိဴးျပီးစပံုနဲ႔ထြက္လာတယ္ ။ က်မအနားက ျဖတ္ေလ်ာက္ေတာ့ အံ့ၾသလြန္းစြာ မလံုမလဲနဲ႔က်မ ငုတ္တုတ္ထထိုင္ေတာ့ က်မကိုျပံဳးျပတယ္ရွင္။မမေလ သိတယ္ေနာ္ ေဖၚေရြတဲ့ေနရာမွာ ဟို.. အစ္ကို ေနရတာအစဥ္ေျပရဲ႕လား ဆိုေတာ့ ျပံဳးျပေခါင္းျငိမ့္တယ္ရွင့္ ျပီးေတာ့မွ ဘယ္မွာေနတာလဲ ဘယ္သူလဲ ဒို႔အိမ္မွာမိန္းခေလးေတြၾကီးပါ ဆိုတဲ့
ဇေဝဇဝါနဲ႔ ေတြးရင္း စာၾကည့္ခန္းဖတ္ကို ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ အဲဒီလူေနာက္ကို က်မထလိုက္သြားေတာ့တယ္။ အံ့ၾသစရာရွင္ က်မေရွ႕တင္ပဲ ဘီဒိုၾကီးကို ဖြင့္ျပီးဝင္သြားတာ ေတြ႔လိုက္ရတာပဲ။
က်မေခၽြးေစးေတြျပန္ျပီး ႏိုးထလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေနဝင္ေနျပီ ဧည့္ခန္းမီးက မထြန္းရေသးဘူး တစ္အိမ္လံုး လူလိုက္စစ္ေတာ့ က်မအေစာဆံုး အိမ္မွာပင္တိုင္ ရွိတဲ့လူကလဲ က်မေရာက္ျပီး ေစ်းဝယ္ဆိုဆင္းသြားေလရဲ့ ။
ကဲ ... ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ေဆးရွိန္နဲ႔ဂေယာင္ေခ်ာက္ျခား မက္တာလား ဘုရားမီးနဲ႔တစ္ကြ တစ္အိမ္လံုး မီးေတြေလွ်ာက္ဖြင့္ရင္း ဘီဒိုၾကီးကိုဖြင့္ၾကည့္ခ်င္တာ အူကိုယားေနတာပဲ။
မေခ်ာကျပန္မလာေသးဘူးရွင့္ ပထမဆံုးျပန္ေရာက္လာတဲ့ မလတ္ကို တိုးတိုးၾကိတ္ၾကိတ္ ေျပာျပေတာ့ မလတ္က ငါလဲနင့္ဘီဒိုၾကီးကို မသကၤာ ဘူးတဲ့ရွင္..။
ေနာက္ေန႔မနက္ မွာေတာ့ က်မတို႔မိဘမ်ားနဲ႔ ညီအမရင္းလိုခင္မင္တဲ့ အန္တီက က်မဖ်ားတယ္ ဆိုလို႔လာေမးရွာတယ္။
အန္တီကို ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးျပီး က်မအခန္းထဲ အက်ီလဲဘို႔၀င္လာတယ္။
အန္တီက ဆိုဖာမွာဝင္ထိုင္ရင္း က်မဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို ဟိုလွန္ဒီလွန္လုပ္ ေနတုန္းမွာပဲ ဆိုဖာေဘးကကပ္ျပီး လူတစ္ေယာက္ ရိပ္ကနဲျဖတ္သြားသတဲ့ ။
က်မထြက္လာေတာ့ သမီးအိမ္မွာ ဘယ္သူရွိေသးလဲ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ စာၾကည့္ခန္းထဲဝင္သြားသလိုပဲတဲ့ ။
က်မတစ္ေယာက္ထဲပါ အန္တီ ျမင္လိုက္တယ္ဆိုရင္လဲ လူေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး လို႔က်မေျပာေတာ့ အန္တီလဲေျပာခ်င္တာ စိတ္မဆိုးနဲ႔ သမီးတို႔အိမ္က မသန္႔ဘူးတဲ႔ရွင္ ။ အဲဒီအန္တီက ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ရွင့္ အဲလိုနဲ႔ ဒီသတင္းက အန္တီကေန တစ္ဆင့္ ရန္ကုန္ေရာက္သြားပါေရာရွင္ ။ စကၤာပူကို လာေတာ့မဲ့ဆဲဆဲ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး ၾကြလာတယ္ က်မအိမ္မွာႏွစ္ပတ္ေလာက္ သီတင္းသံုးရင္း မလတ္နဲ႔က်မကို သူ႔အသိုက္အအံုကိုမဖ်က္နဲ႔ စာၾကည့္ခန္းထဲက ဘီဒိုၾကီးကို သင့္ေတာ္မဲ႔တစ္ေနရာ သြားထားလိုက္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတဲ႔ အတြက္ ဘီဒိုၾကီးကို အိမ္ေအာက္ဆင္းခ်ရင္း ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာပါ တာ့တာ လုပ္လိုက္ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ပါပဲ ၊ ရင္းႏွီးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ကေတာ့ေျပာစမွတ္တြင္တာ ဒီေလာက္အေနၾကာတာေတာင္ နင့္တို႔ေဂါက္ေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္မွမညိဘူး လားတဲ့ရွင္ နင္တို႔ကိုလြမ္းလို႔ဆို တစ္ေခါက္တစ္ေလေတာင္ အလည္ျပန္မလားဘူးလားတဲ႔ ။ ကဲ.....အဲဒါေမးစရာလားရွင့္......။




ေလးစားစြာျဖင့္
မမ

Labels:


Posted by Anonymous :: 8:19 PM :: 10 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------

Saturday, April 25, 2009

စကၤာပူမွ မကၽြတ္လြတ္သူ (၃)


အဲဒီအထဲမွာမွ.... စာၾကည့္ခန္းထဲမွာေနတဲ့မေခ်ာက ဟိုတယ္နဲ႔ပတ္သတ္ျပီး ဒီပလိုမာရထားတာဆိုေတာ့ အခ်ိန္မွန္မဟုတ္တဲ့အတြက္ ေသာ့ယူထားတာ သူတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္ေလ ။
အဲဒီစာဂ်ပိုး စာအုပ္ထဲေခါင္းစိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ တံခါးဖြင့္သံ လူဝင္လာသံၾကားတယ္ ။ သူ႔အခန္းေရွ႕တင္ျဖတ္ျပီး အက်ီီၤ အျဖဴေရာင္နဲ႔ ဝင္သြားတာ သူမ်က္လံုးေဒါင့္ကေတြ႕သတဲ့ ။ ျပီးေတာ့ ဘီဒိုဖြင့္သံ အက်ီလဲသံ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္သံေတြ ၾကားတယ္။
စာဂ်ပိုးလဲ လူေရာက္ျပီ ဆိုေတာ့ အခန္းတံခါးပိတ္ျပီး စာဆက္လုပ္ေနေလရဲ့ သူကလူတစ္ေယာက္ ကို ေမာ့ၾကည့္ႏွဳတ္ဆက္ အလာသပလာသ ေျပာဘို႔ အင္မတန္မွ ဝန္ေလးတဲ့သူ။
သူ႔စာၾကည့္ခ်ိန္ထဲက တစကၠန္႔မွ ဖဲ့မေပးႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ေဂါက္အမ်ိဳးအစား။
အဲလိုနဲ႔ ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ က်မတို႔ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။ တီးလိုက္ရတဲ့ဘဲလ္ အေတာမသတ္ စာဂ်ပိုးက အီးယားဖုန္းတတ္ျပီး ေခါင္းစိုက္ေနျပီ။
သူ႔ဟန္းဖုန္းေခၚေတာ့မွ လာဖြင့္ေပးတယ္ မေက်မနပ္နဲ႔ေပါ့ ။ စူပုတ္ျပီး တံခါးလာဖြင့္တယ္ ။ က်မတို ့နဲ႔ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ သူတံခါးဖြင့္ေနတုန္းပဲ ေသာ့ရွိတဲ့ မေခ်ာလဲေရာက္လာတယ္။
သူက အလြန္တရာမွ အံ့ၾသတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ မေခ်ာကိုေအာက္ဆင္း သြားတာလားလို ့ေမးတယ္။
က်မတို ့ကလဲ စကားမေမးစဖူး ေမးေနတဲ့ စာဂ်ပိုးကို နင္ေသာ့ဖြင့္မွ သူေရာက္တာဆိုေတာ့။
အင္မတန္မွ သိပံၸပညာတဖက္ ကမ္းခတ္ေအာင္တတ္တဲ့စာဂ်ပိုးက သူမ်က္မွန္ကိုျဖဳတ္လိုက္ျပီး အထိတ္တလန္႔နဲ႔ အိမ္မွာလူဘယ္ႏွစ္ေယာက္က်န္ခဲ့တာလဲတဲ့ ။
အယ္ ... မိုးလင္းထဲက နင္တစ္ေယာက္ပဲေလ တို႔တေတြအားလံုး အိက္စပို(Expo) ေစ်းေလွ်ွာ႔တာ သြားမယ္လို႔ ေျပာထြက္တာေလဟယ္ လို႔ က်မကေျပာေတာ့။
အာ... မဟုတ္ဖူး လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္နာရီေလာက္ထဲက သူျပန္ ေရာက္ေနတာေလတဲ့ ။ မေခ်ာကို လက္ညိဳးထိုးျပီး ေျပာတယ္ ။ မေခ်ာကလဲ မဟုတ္ဖူး အခုမွျပန္ လာတာလို႔ျငင္းေတာ့။
စာဂ်ပိုးက တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနျပီ ဆိုျပီးသူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ၾကက္သီးထသလို တစ္ခ်က္တြန္႔လိုက္ျပီး လက္ႏွစ္ဖက္ ကိုပိုက္ရင္း လြန္ခဲ့တဲ့တစ္နာရီေလာက္က တံခါးဖြင့္ျပီး သူဝင္လာတယ္ေလတဲ့...
ထပ္ေျပာတယ္ ။ က်မတို႔လဲ ေဂါက္မ်ိဳးႏြယ္ထဲက တစ္ေယာက္ေတာ့ ရာထူးတက္သြားျပီဆိုျပီး ျပံဳးစိစိ နဲ႔ အားက်ၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ၾကတယ္။
သူဆက္ေျပာတာေတြ နားေထာင္ျပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ့ က်မတို႔ တစ္ခုခုမွားယြင္းေနျပီဆိုတာ လက္ခံရေတာ့ တယ္။
အဲလို အျဖစ္အပ်က္ေတြရဲ႕ ေနာက္မ်ားမွာေတာ့တစ္စံုတစ္ရာကိုက်မတို႔ အေလးထားလာၾကေတာ့တယ္။ က်မကိုယ္တိုင္လဲ စာေရးစာဖတ္ ေနာက္က်တဲ႔အခ်ိန္ေတြတိုင္း ဆယ့္ႏွစ္နာရီ ေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္ေယာက္ထဲ အိမ္ေရွ ႔မွာစာေရးေနတဲ့ က်မ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေလာက္တဲ့အသံေတြ စတင္ခံစားမိလာေတာ့တယ္ ။
အဲဒီထက္ပိုဆိုးတာက က်မကညဥ့္နက္မွအိပ္တာပံုမွန္ပဲ အျပင္မွာက်မတစ္ေယာက္ထဲေလ ။ တစ္ေန႔စကားမစပ္ အိမ္ေရွ႔မွာ က်မစိုက္ထားတဲ့ ႏွင္းဆီေတြက ပက္ပက္စက္စက္ကို ပြင့္ေနတာ က်မက ေတြ႔သမွ်လူ အားလံုးကို ၾကြားပါေလေရာ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ ပရိုဂရမ္မင္းေတြနဲ႔ ခ်ာလပတ္ရမ္းျပီး ရတဲ႔လစာေတာင္ သံုးဘို႔ အခ်ိန္မရေအာင္ ေတြ႔သမွ်လူကို က်မေဂါက္မ်ိဳးႏြယ္ပါလို႔ သက္ေသျပစရာမလိုပဲ ျမင္တာနဲ႔ေဂါက္ ဆိုတာေအာ္တိုသိႏိုင္တဲ့ တစ္ေယာက္က ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ပြင့္မွာေပါ့ မမ ကအခ်ိန္မွန္ေရေလာင္းတာကိုး လို႔ဝင္ေျပာေတာ့။
က်မက အံ့ၾသလြန္းစြာနဲ႔ ဘာသေဘာ ပါလိမ့္ ငါလဲအခ်ိန္မွန္တာ ဆိုလို႔ဘဝမွာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထိုင္တာေလာက္ပဲ ရွိတာ ႏွင္းဆီဖူးေတြ ေတြ႔မွေရေလာင္းဘို႔သတိရတာပါ လို႔ေတြးရင္း ငါ့ကိုမ်ားေနာက္သလားေပါ့။
ေမးမိေပလို႔ပဲ ရွင္ ။ ေမးမ်ားမေမးမိရင္ ေတာ့ က်မဘဝေရစုန္ေျမာတာပဲ။
ဒီလိုရွင့္ သူကညနက္တဲ႔ ေနရာက်မထက္သာတယ္ ။ တစ္ခါတစ္ေလ မိုးလင္းတန္းေရခ်ိဳးျပီး အလုပ္သြားတဲ႔ ရက္ေတြေတာင္ရွိတယ္။
စဥ္းစားၾကည့္ၾကေလ ဘယ္ေလာက္မ်ားေဂါက္ပံု ေပါက္ေနမလဲဆိုတာ။
က်မကေနာက္က်တယ္ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာေျပာ နာရီျပန္တစ္ခ်က္ေလာက္ဆို သီခ်င္းပိတ္ျပီ ။ နာရီျပန္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ဆိုမီးပိတ္ျပီ အဲဒါပံုမွန္နီးပါးပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္ သူကပရိုဂရမ္ေတြဆြဲလို႔ေကာင္းတုန္း သူေျပာတဲ့ သေဘာက က်မသီခ်င္းပိတ္ မီးပိတ္ျပီး နာရီဝက္ေလာက္ ဆိုပံုမွန္ တံခါးဖြင့္သံၾကား သတဲ့ ။
က်မတို႔ေသာ့တြဲကလဲရွင္ ကိုင္လိုက္တာနဲ႔ အေတာ္ျမည္တဲ့အမ်ိဴးေလ ျပီးရင္တံခါးဖြင့္ျပီး အမအျပင္ထြက္အပင္ ေရေလာင္းတယ္ မဟုတ္လားတဲ့။
က်မ ဘုရား ဘုရား တရင္း ၾကံၾကီးစီရာ ဟယ္၊ ငါမီးပိတ္ျပီး တန္းအိပ္တာပါ ည-၁၀-နာရီေနာက္ပိုင္း တစ္ခါမွ အိမ္ျပင္ကို ေျခမခ်ဘူးပါဘူး။
နင္တို႔ေတြနဲ႔ ေအာက္တစ္ခါတစ္ေလဆင္းတာ အတူသြားတာကလြဲလို႔ ငါတစ္ေယာက္ထဲ အခ်ိန္မေတာ္ တံခါးဖြင့္ အပင္ေရေလာင္းတဲ့ အလုပ္ ၊ တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ မလုပ္ဘူးပါဘူးဟာလို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျပာေတာ့မွ ၊ မမရယ္ တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔ က်မေန႔တိုင္းၾကားတာပါရွင္၊ ထူးဆန္းတာက ထြက္တဲ့အသံပဲၾကားျပီး ျပန္ဝင္လို႔တံခါးျပန္ပိတ္တဲ႔ အသံေတာ့ မၾကားမိဘူးတဲ႔ရွင့္ ။
ေကာင္းၾကေသးရဲ့လား ။ က်မလဲသူေရာ ရာထူးတက္တာလား လို႔ ေစ့ေစ့ ၾကည့္ရင္း အဲလိုၾကားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲလို႔ က်မေမးေတာ့ သူ႔အေျဖ နဲ႔ တိုက္ဆိုင္တာဘီဒို ေရာက္ျပီးေနာက္ပိုင္းပဲေပါ့ ။
အဲလိုနဲ႔ မိန္းမဆိုတာမ်ိဳးက တိုးတိုးတစ္မ်ိဳး က်ယ္က်ယ္တစ္မ်ိဳး အသစ္အဆန္းဆိုစိတ္၀င္စားတာ တစ္စိတ္ကို တစ္အိတ္လုပ္တတ္ၾကတာ။
ပိုဆိုးသြားတာ က်မတို႔က နဲနဲ ေဂါက္ မ်ားမ်ားေဂါက္ မသိမသာေဂါက္ သိသိသာသာေဂါက္ ေတြစုေဝးရာဆိုေတာ့ မလတ္ကေတာ့ မဟုတ္တန္းတရားေတြနဲ႔ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္မလုပ္ဘူးတဲ႔ ။ ပိုဆိုးသြားတာ စကၤာပူမွာ သရဲ မရွိတဲ့အိမ္ျပတဲ့။
ေသဆံုးသြားျပီးတဲ့ေနာက္ ပါးပါး မားမား အန္းကုန္း အန္းမ တူတူျပန္လိုက္ခဲ့ေနာ္ ဆိုျပီးနံမည္ထိုးျပီး တမင္ကိုအိမ္ျပန္ေခၚျပီး ကိုးကြယ္ေနၾကတာေလတဲ့။
မလတ္က အဲလိုေျပာေတာ့ ပိုဆိုးကုန္တာေပါ့ ။ ေၾကာက္တဲ့သူက ပိုေၾကာက္သလို မေၾကာက္တဲ့သူကလဲ အိမ္တစ္လံုးမွာ သရဲဘယ္ႏွစ္ေကာင္ရွိလဲ ဆာေဗး ဆင္းခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေပါက္လာေတာ့တာေပါ့။
က်မကၾကေတာ့ မလွဳပ္တစ္လွဳပ္နဲ႔ က်မတို႔ကို ဟန္ေရးျပေနတာ ဘယ္သူလဲသိခ်င္စိတ္က ပိုျပင္းျပလာေတာ့တာ ။ တစ္ေန႔က်မ အိပ္ေတာ့မယ္ အိမ္ေရွ႕မီး ဘုရားမီးေတြပိတ္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဆိုဖါအနက္ေပၚမွာ ေစာင္ျခံဳျပီးျငိမ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္ ။ ခါတိုင္းဆို ေခါင္းခ်တာနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့က်မ မ်က္လံုးေမွးျပီး အိပ္ျခင္ဟန္ေဆာင္ေနေတာ့တာ ။ နာရီဝက္ ၊ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္မွာ ေသာ့သံတစ္ခၽြင္ခၽြင္ စၾကားေတာ့တာပဲ အိမ္မၾကီးတံခါး လွပ္ခနဲပြင့္ျပီး ဝရန္တာမီးေရာင္ျဖာခနဲ ၀င္လာခ်ိန္မွာေတာ့ က်မငုတ္တုတ္ထထိုင္ေနျပီ ။ မလတ္အခန္းကိုေျခေဖါ့ျပီး က်မေျပးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အခန္းတိုင္းက တံခါးေတြ ပြင့္လာတာနဲ႔ အတူ က်မ တို႔အိမ္မၾကီးတံခါးက ဂ်ိိဳင္းကနဲ ျပန္ပိတ္သြားတာ တစ္အိမ္လံုးေတြ႔လိုက္ရတာပါပဲ။
က်မတို႔က အထပ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ဆိုေတာ့ ေလကတစ္ဟူးဟူးေလ ။ တခါတေလ တံခါးဂ်က္မခ်ထားရင္ တစ္ဂ်ိဳင္းဂ်ိဳင္းျပန္ ပိတ္တဲ့အမ်ိဳးဆိုေတာ့။
ဆူဆူညံညံေတြ ၾကားမွာမလတ္က ေနာက္ဆံုးျပန္လာတဲ့သူ တံခါးဂ်က္မခ်လို႔ေပါ့လို႔ ေျပာေပမယ့္ ၊ ညညအပင္ေရေလာင္းတယ္ဆိုတာ လံုးဝလက္မခံႏိုင္တဲ့က်မနဲ႔ ညတိုင္းေသာ့ဖြင့္သံၾကားတယ္ ဆိုတာေတြရဲ့ အေျဖကို က်မတို႔အားလံုး သိခ်င္ေနလို႔ အမွတ္တမဲ႔ ေတြကိုသက္ေသျပဘို႔ မတိုင္ပင္ပဲ စိတ္တူကိုယ္တူျဖစ္ေနၾကေတာ့တာေပါ ့ ။
အဲဒါေတြထက္ပိုျပီး ခိုင္လံုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ထားဝယ္သူက မနက္ေစာေစာ ဟင္းထခ်က္တတ္တယ္ ။ သူကလဲအင္ဂ်င္နီယာပဲ ဒီမွာမာစတာျပီးတာ။
သ႔ူကိုအထင္ၾကီးျပီးခန္႔ထားတဲ့ အလုပ္မွာ မႏိုင္မနင္းနဲ႔ ေဂါက္ေနရွာသူ စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔မကပ္ဘူး မဲမဲျမင္တိုင္း သူ႔ကိုအျမဲေဟာက္တဲ့ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာထင္ျပီး လန္႔ေနတတ္သူ။
သူကေအးခဲထားတဲ႔ ဝက္အူစံုအသဲစံုကို မနက္ခ်က္ဘို႔ အိပ္ခါနီးမွာ အျပင္ထုတ္ထားတယ္ သူထုတ္ထားတာ က်မလဲမသိဘူး က်မစားပြဲနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္က ဒိုးယိုေပါက္ေလ။
ဧည့္ခန္းမီးဖြင့္ျပီး စာေရးစာဖတ္လုပ္ေနတဲ့က်မ မီးဖိုေခ်ာင္ကိုလွမ္းျမင္ရေပမဲ႔ ဟိုအရင္က တစ္ခါမွမၾကည့္ဘူးပါဘူး ။ စာထဲအရမ္းစိတ္ဝင္စားေနတဲ့ အခ်ိန္ဝုန္းဂလြမ္း ဆိုတဲ့အသံေၾကာင့္ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ ထေအာ္မိတဲ့က်မ တစ္အိမ္လံုးထြက္လာၾကတယ္။
ဘာျဖစ္တာလဲ ဆိုေတာ့ မသိဘူး ဘာသံမွန္းမသိဘူးဆို မီးဖိုေခ်ာင္၀င္ျပီး မီးဖြင့္အေျဖရွာေတာ့ ေဘစင္ထဲမွာ ျငဳပ္က်ည္ေပြ႔ပဲ ေတြ႔တယ္။
ျငဳပ္ဆံုထဲ ေထာင္ထားတဲ့က်ည္ေပြ႔ ညသန္းေခါင္မွာ စတီးေဘစင္ထဲ ျပဳတ္ၾကတဲ့ အသံ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကေတာ့။
အကုန္လံုးလဲလန္႔ေနျပီ မိန္းမေတြရဲ႕ ပါးစပ္က ပြမွပြ ဖြမွဖြဆိုေတာ့ မလတ္ကလဲလန္႔ေနျပီ ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အညာသူက ဒီမွာဝက္သားေတြ အူစံုအသဲစံု ဘယ္သူ႔ဟာေတြလဲ ဆိုေတာ့ ထားဝယ္သူ ဟာေတြ အဲဒါေတြေၾကာင့္ အသံေပးေနတာျဖစ္မယ္ ။
နင္မနက္ခ်က္စားဦးမလားလို႔ေမးေတာ့ သူလဲစိတ္မသန္႔ေတာ့ဘူး ထင္တယ္ ။ လႊင့္ပစ္လိုက္ေတာ့လို႔ေျပာတာနဲ႔ က်မတို႔ အမိွဳက္ပံုးကေနတစ္ဆင့္ လႊင့္ပစ္လိုက္ၾကတယ္ ။မလတ္က မမနင္လဲဝင္အိပ္ေတာ့ လူေတြကိုေလ်ွာက္ေျခာက္မေနနဲ႔ လို႔ ဖိန္႔ဖိန္႔နဲ႔ ဝင္ေဟာက္တယ္ ။ သူ႔အိမ္လူမရွိမွာ ေၾကာက္တယ္ထင္တယ္။
အာ.. မဟုတ္တာ ဘာလို႔ေျခာက္ရမလဲ ဒီလူေတြ အျပင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ အပိုရွိတယ္ဆိုရင္ ဒီကလူေတြသိေအာင္ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး မရိုးေအာင္ျပစမ္းပါလို႔ က်မေျပာေတာ့၊မလတ္ကနင္ဟာေလ အလိုက္ကန္းဆိုးတစ္စက္မွ မသိဘူးတဲ့။အဲဒီအခ်ိန္အထိ ဘီဒိုၾကီးကို က်မတို႔ သံသယတစ္စက္မွကို မဝင္ေသးဘူးရွင္။

Labels:


Posted by Anonymous :: 4:54 PM :: 3 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------

Thursday, April 23, 2009

စင္ကာပူက မကၽြတ္မလြတ္သူ (၂)




pictures from here.

က်မတို ့အိမ္ကအေတာ္က်ယ္တယ္။ စလံုးစကားနဲ႔ေျပာရရင္ ဖိုက္ရြန္းဖလက္(five rooms flat) ေပါ့ရွင္...။ အိမ္မွာေနတာ အူေၾကာင္ၾကားေတြ .... အကုန္လံုးက ကြန္ပ်ဳတာေဘးေန ကြန္ပ်ဴတာေဘးစားေတြ(ဟီး..လမ္းေဘးေန လမ္းေဘးစား)လိုမ်ိဳး ေျပာတာေနာ္။
က်မတို႔အိမ္မွာ ရွိတဲ့သူေတြမ်ား ဘယ္ေလာက္လူမွဳဆက္ဆံေရး ေကာင္းသလဲလို႔....
တစ္ေန႔ေပါ့ အိမ္ကိုလူၾကံဳ ပစၥည္းလာေပးတယ္ ။ ဘဲလ္တီးေတာ့ တံခါးနားေရာက္ေနတဲ့ သူကဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ေကာင္ေလးကလဲ ဝင္လာျပီးဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတယ္။
အဲ.... ဖြင့္ေပးတဲ့သူက သူ႔အခန္းျပန္ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထိုင္လိုက္တာ ညေနေစာင္းေရာ။
လူဝင္လူထြက္လဲမရွိ ကိုယ့္အခန္းကိုဝင္ေနတာ ညေနရံုးဆင္းလို႔ ျပန္လာတဲ့သူ တံခါးဖြင့္မွ အဲဒီ ေကာင္ေလးကငိုသံပါနဲ႔ က်ေနာ္ကိုတံခါးဖြင့္ေပးျပီးကထဲက အိမ္ထဲဝင္သြားတာ လူဆိုလို႔ အမျပန္လာမွေတြ႔ရသတဲ့ ။ က်မတို႔မွာ ေကာင္ေလးၾကည့္ျပီး ရယ္လိုက္ၾကတာဝက္ဝက္ကြဲ တံခါးဖြင့္ေပးျပီး ေသာ့လဲျပန္ပိတ္ထားတယ္ ။ လူအရိပ္အေယာင္ေတာင္မေတြ႕ေတာ့ ဘယ္အခန္းတံခါး ေခါက္ရမွန္းလဲမသိ ျပန္ထြက္လို ့လဲမရတဲ့ရွင္..။ အဲလို ဆက္ဆံေရးေတြက ေျပျပစ္ၾကတာေလ ။ ဖုန္းေခၚေတာ့ အိမ္ဖုန္းကသူ ့အနားတင္ ကပ္ျမည္ေနတာ ကိုင္မဲ့သူမရွိဘူးတဲ့ အျဖစ္က ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ပဲ ။ အမေရ... အမေရ ေခၚေတာ့လဲ ျပန္ထူးသံလံုးဝမၾကား ရဘူးတဲ့ ။ အီးယားဖုန္းေတြ တပ္ျပီး စာလုပ္ေနၾကတာတဲ့ရွင္..ျဖစ္ပံုမ်ား...။ က်မတ႔ို ့ဧည့္ခန္းမွာ အနက္ေရာင္လည္သာ ဆိုဖာႏွစ္ေယာက္ထိုင္တစ္လံုး သံုးေယာက္ထိုင္တစ္လံုး ရွိတယ္ သံုးေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာေနာက္မွီ တစ္လံုးကို ေခါင္းအုံးျပီး တစ္လံုးကို ဖက္လံုး လုပ္လိုက္ရင္ ဆိုဖာၾကီးက က်ယ္က်ယ္ ၀န္း၀န္းနဲ ့ ဟိုဖက္ဒီဖက္ေတာင္ မွလွိမ့္လို ့ရေသးရွင္။
ဟီး အဲဒါ က်မအပိုင္ယူထားတဲ့ေနရာပဲ Sony VAIO ေပါင္တင္ေလး ကို ဗိုက္ေပၚတင္လိုက္ရင္ ပြဲကျပီးေနျပီ။
အဲဒါ ေက်ာခ်ရေတာ့မယ့္အခ်ိန္ကို ေျပာတာေနာ္ ။ က်န္အခ်ိန္ေတြက ဆိုဖာၾကီးနဲ ့ကပ္ရပ္ဝရန္တာေလးမွာ က်မစားပြဲေလး ရွိတယ္ တစ္ေန ့ကုန္ထိုင္ျပီး တစ္စိမ့္စိမ့္ၾကည့္ပဲ။အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ က်မတို ့ဘဝ ကြန္ပ်ဴတာေဘးအိပ္ ကြန္ပ်ဴတာေဘးစားေတြပါဆို။
ညဆိုအားလံုး အခန္းထဲဝင္သြားရင္ က်မကဝရန္တာက စားပြဲေလးမွာ စာေရး သီခ်င္းၾကိဳက္သလိုဖြင့္ တစ္အိမ္လံုးက်မ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္သူေတြကအခန္းထဲဝင္ လံုးဝကိုလက္ေလွ်ာ့ရျပီဆိုတဲ့ အေျခအေန ေရာက္ရင္ ဆိုဖါၾကီးေပၚဂၽြမ္းပစ္လိုက္ယံုပဲ..။ မလတ္ကလဲ အၾကိဳက္ပဲ က်မကဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ လုပ္လြန္းလို႔ သူအိပ္ေရးပ်က္သတဲ့။
ကဲ..... အေပအေတပါဆို..ယံုၾကျပီလား အဲလို ။ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖတ္သန္းလာတဲ့ မမရဲ့ဘဝထဲကို ေနာက္အေပအေတ တစ္ေယာက္ထပ္ေရာက္လာတာက ခႏၵာကိုယ္မျမင္ရတဲ့ ဝိဥာဥ္ေလ....။ သူရွိေနတာ မမ မသိပါဘူး ။ စိတ္လဲမဝင္စားဘူး သီခ်င္းေတြနဲ႔ ဆူညံေနေတာ့ သူလဲမမကို ဟန္ေရးျပရတာ ပင္ပန္းလာတယ္ထင္တယ္ ။
က်န္တဲ့သူေတြ ဘက္ကိုလွည့္ေတာ့တာပဲ အဲ... ထူးဆန္းတာက အဲလူက တစ္ေန႔လံုးေအးေဆးပဲေနာ္ တစ္ပတ္မွာတစ္ရက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေအာ့ဖ္ ထင္တာပဲ ။ အဲဒီအေၾကာင္းေနာက္မွ ေျပာမယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ညီမေလးေရာက္လာတယ္ ။ မမနဲ႔ပဲေနမယ္ စိတ္ကူးတယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပိုင္ပိုင္ ႏိုင္ႏိုင္ ခ်ျပီးလာတာ ။ ေခ်ာ့မရေျခာက္မရရွင့္ ။ ေနရာမရွိေတာ့ဘူးဆိုလဲ အင္း.... ျဖစ္သလိုေနမယ္ပဲ။
အဲ က်မတို႔က ဖိုက္ရြန္းဖလက္ဆိုေတာ့ ေနာက္မွာစာၾကည့္ခန္းတစ္ခန္း ပါေသးတယ္ရွင့္ ။ အဲဒီမွာသူေနမယ္ေပါ့ ။ စာၾကည့္ခန္းထဲကို အဲဒီဘီဒိုၾကီးထည့္ေပးလိုက္တယ္..။ စိတ္ၾကိဳက္သံုးေပါ့ ။ က်မက စာဖတ္ စာေရးအလြန္ဝါသနာထံုေပမဲ့ စားပြဲမွာျငိမ္ျငိမ္ထိုင္ရမွာ ေသမေလာက္ ေၾကာက္တဲ့သူ ။ စာဖတ္ခန္းထဲ စတိုင္မလိုင္အျပည့္ နဲ႔ စာေရးဘို႔ စာဖတ္ဘို႔ထက္ ၾကံဳသလိုေတြး ၾကံဳသလို ေရးတတ္သူေလ ။ ထားပါ အဲဒီအထဲ စာအုပ္ယူ စာအုပ္သိမ္းကလြဲလို ့ဝင္စာဖတ္ေနတာလဲ မရွိေတာ့ မေခ်ာေလးနဲ႔ ဘီဒိုၾကီးနဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြ စၾကေတာ့တယ္။
တစ္ေန ့ေပါ့ ေကာင္မေလးက ဘီဒိုၾကီးထဲအကၤ်ီေတြ ထည့္လိုက္ ဘီဒိုၾကီးကအက်ၤီေတြ အျပင္ျပန္ထုတ္လိုက္ နဲ႔ သံုးၾကိမ္ေျမာက္ေလာက္က်ေတာ့ ေကာင္မေလးက မမ က်မအကၤ်ီေတြ မရွင္းနဲ႔တဲ့ ၊ ဗုေဒၵါေရ ဘာသာေတာင္ အခ်ိန္ယူရွင္းဘို ့ အႏိုင္ႏိုင္ကို အေမးခံရတာ ဂုဏ္ရွိေပမဲ့ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ျငိမ္မေနႏိုင္ပါဘူး ။ အာ... ဘာလို႔ ့ရွင္းရမတုန္းလို ့ က်မကေျပာေတာ့ က်မအကီ်ေတြ အျပင္ေရာက္ေရာက္ေနတာ သံုးခါေလာက္ရွိျပီတဲ့ ။
အိမ္ရွိလူကုန္က တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳးေဂါက္ေနၾကတဲ့ သူေတြဆိုေတာ့ သူလဲေဂါက္မ်ိဳးႏြယ္ ေပပဲလို႔ စိတ္ထဲက ၾကိဳဆိုလိုက္ရင္း မမလဲဘာသိဘာသာပဲ ေနလိုက္တယ္ ။
ေန႔လည္တစ္ေန႔မွာေတာ့ တစ္အိမ္လံုး စာဂ်ပိုးကလြဲလို႔ အျပင္ထြက္ၾကတယ္ သူက အခန္းတံခါးပိတ္ထားရင္ ဘဲလ္သံမၾကားမွာ စိုးရိမ္ျပီး အခန္းတံခါးဖြင့္ျပီး စာလုပ္ေနေလရဲ႕။ က်မတို ့အိမ္မွာအိမ္ေစာင့္ရွိေတာ့ ဘယ္သူမွ ေသာ့ယူတဲ့ အေလ႔အထ မလုပ္ၾကဘူး ။ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာလာ တံခါးဖြင့္ေပးမဲ့သူရွိေတာ့ ေသာ့မယူၾကဘူး ။ ဘဲလ္တီးလဲ ၾကံဳတဲ့သူကဖြင့္ေပးၾကတယ္ ။

Labels:


Posted by Anonymous :: 12:09 AM :: 5 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------

Tuesday, April 21, 2009

စကၤာပူမွ မကၽြတ္လြတ္သူ


−စိတ္ညစ္တာထက္ စိတ္ရႈပ္တာဆို ပိုမွန္မယ္ ဂ်ီးေတာ္ ဘၾကီးေတာ္တို ့အိမ္သစ္၀ယ္ မယ္တဲ့
ဝယ္ေလ က်မတို ့နဲ ့ဘာဆိုင္လို ့တုန္း ေနာ.. အဲလိုစိတ္ထားႏိုင္လို ့ ကေတာ့ ေ၀းသြားတာေတာင္ သာေပ်ာ္ေသး ဒါေပမဲ့ရွင္ မေဝးတဲ့အျပင္ ေပးလိုက္တဲ့ ဒုကၡ က်မ ဆိုတဲ့ မမ က အလြန္တစ္ရာ မွ အလိုက္ကန္းဆိုးသိ အင္မတန္မွကို လူေတြရဲ ႔ အတြင္းသေဘာကို သိသူ ... သိဘို ့ၾကိဳးစား ေနသူရွင့္......။ ဂ်ီးေတာ္တို ့အိမ္ရျပီ ခရမ္းေရာင္လိုင္း ဂိတ္ဆံုးေလာက္မွာ။ ေတာ္ေတာ့္ကို က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္းန႔ဲ အိမ္ေလးကလွခ်က္ရွင္။ အသက္ေတြလဲၾကီးလွေပါ ့ ဘယ္ေလာက္မ်ားလဲဆို သူတို ့စကၤာပူမွာ အေျခခ်ဘို ့ဆိုျပီး ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္က သံုးႏွစ္သမီး အန္တီေလးေတာင္ ဟိုတစ္ေလာ ကေမြးေန ့လုပ္တာ ေလးဆယ့္ သံုး ဆိုလား ေလးဆယ့္ ငါးဆိုလား ပဲ အဲေလာက္ကို ႏွစ္ေတြၾကာေနခဲ့ျပီ ။
ထားလိုက္ပါေလ က်မေျပာခ်င္္တာ အိမ္ကေရာင္းထြက္သြားျပီ အိမ္အသစ္လဲ အဆင့္သင့္ေတြ ့ျပီဆိုေတာ့ ေျပာင္းယံုေပါ့ ေနာ မဟုတ္ဘူးရွင့္ ။ အဲလိုလဲ ေနာက္အိမ္က အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂေတြ အဆင္သင့္ ပါတယ္ အသစ္က်ပ္ခြ်ပ္တဲ့ ။ ေအာ.... ေကာင္းတာေပါ့ ပစၥည္းေတြ မသယ္ရေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ ။ ဟုတ္ေသးျပန္ဘူးရွင့္ သူတို ့ေမာင္ႏွံ ပထမဦးဆံုး အိမ္၀ယ္တုန္းက အဲဒီေခတ္ အဲဒီအခါက လိတ္တက္စ္ ေခၚမွာေပါ့ရွင္ အေကာင္းဆံုး ဆိုတာၾကီးပဲ၀ယ္ ထားတာတဲ့ မယံုဘူးလို႔ ့မမတစ္စက္ေလးမွမေျပာပါဘူးရွင္ ။ ယံုတယ္ေပါ့ ႏွေျမာပါတယ္ေပါ့ အဲလို ေဖၚလိုအလိုက္ေကာင္းတဲ့ က်မေလ အက္ရွင္ကအရမ္းမ်ားသြားေတာ့ ဒုကၡေကာင္းေကာင္းၾကီးကို ေရာက္ေတာ့တာေပါ့။ တစ္ေန ့က်မဆီကို ဂ်ီးေတာ္ၾကီးက ဖုန္းဆက္လာတယ္ ။ ဟိုတစ္ေန ့ကသမီးႏွေျမာတယ္ ဆိုတဲ့ တန္ဘိုးၾကီးပစၥည္းေတြကို ယူထားဘို႔ေပါ့ အလြန္မွအားနာတတ္တဲ့ က်မ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေအာင္ကို ဂ်ီးေတာ္ၾကီး ကိုအားနာေနရင္း ၾကံရာမရကို ျဖစ္လို ။ ့ အင္းအဲျဖစ္ေနတဲ့ က်မကို ... ယူျပီးသိမ္းထား မမေရ အိမ္၀ယ္ေတာ့ ရယ္ဒီ ေပါ့တဲ့။ အမ္မေလး ဘုရား ဘုရား ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ ေရာင္စံုဒီဇိုင္းစံု ဘာသာစက္ရံုတည္ ကိုယ္တိုင္ထုတ္ျပီး ဒီေန ့၀တ္ မနက္ျဖန္လႊတ္ပစ္ဘို ့ ေန ့စဥ္နဲ ့အမ်ွ စဥ္းစားအၾကံထုတ္ ေနတဲ့မမ ရွင့္ ။ ထမင္းစား ပန္းကန္ေတာင္မွ ဘုရင္မျဖစ္ႏိုင္ေခ် ရွိတဲ့ ေနာက္ေနာင္ ဘ၀ေတြ ၾကမွပဲ ရတနာကိုးပါးစီခ်ယ္တဲ့ ပြဲေတာ္အုပ္နဲ ့တည္မယ္ရွင္ ။ လက္ရွိဘ၀မွာေတာ့စားျပီးလႊတ္ပစ္လို ့ရတဲ့တစ္ခါ သံုးပန္းကန္ေတြက မိုက္မွမိုက္ ေလေနာ။ ေနာက္ဆံုးေပၚ လွတပတေလးဆိုလို ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ တစ္ခ်ိန္လံုးအရိပ္လိုၾကည့္ ကိုယ္ကလဲတစ္ခ်ိန္လံုး အရိပ္လိုၾကည့္လို ့ မ်က္ႏွာျခင္း အပ္ျပီး တြတ္ထိုး ေနလို ့ရတဲ့
ဘြိဳင္းဖရင့္ ေလး .... ဟီး မွားကုန္ျပီ ေလာတာ ေလာတာ စကားေျပာက ေလာတာ ။ ဘြိဳင္းဖရင့္ ဂဲလ္ဖရင့္ အန္တီဖရင့္ အန္ကယ္ဖရင့္ တစ္ေလာကလံုးမွာ ရွိတဲ့ဖရင့္ေတြ နဲ ့တြက္ထိုးလို ့ ရတဲ့ အဟီး လက္ေတာ့ ေလးေလာက္ ကိုပဲျမတ္ျမတ္ ႏိုးႏိုး အပြန္းအပဲ့ မခံပဲထိမ္းသိမ္းခ်င္တာ ရွင့္။ အခုေတာ့ခက္ရခ်ည့္ရဲ ့ ေသြးေသာက္မလတ္ကလဲ အနားမွာမရွိ ဂ်ီးေတာ္ၾကီးကို ရင္ထဲမွာေတာ့ ဒီမွာ ဒီမွာ ရွင္တို ့မဂၤလာဦး ထဲကသံုးစြဲလာတဲ့ က်မမေမြး ခင္ကထဲက အဲဒီပစၥည္းေတြကို လာသယ္ျပီး အိမ္မွာသိမ္းထား ရေအာင္ က်မကိုဥစၥာ ရူးလို ့မ်ားထင္ေနလ႔ို ့လားလို ့ ရန္ေတြ ့ေျခေဆာင့္ျပီး ေအာ္ငိုခ်င္ေသာ္ျငား အင္းအဲျဖစ္ေနတဲ့ မမ ကို "ေနာ္မမ ယူထား တစ္ျခားဟာမယူေတာင္ အန္တီ တို ့အခန္းက ဘီဒိုကေလ မီးခံေရခံ အရမ္းေစ်း ၾကီးတာ သမီးအျမင္ အပြန္းအပဲ့တစ္စက္မွ မရွိဘူးတဲ့ ေရခဲေသတၱာ ကလဲသန္ ့သန္ ့ေလး ကိုကိုင္ထားတာ လက္ရာေတာင္ မထင္ဘူး"တဲ့ရွင္ အ၀တ္ေလ်ွာ္စက္ေလး တဲ့ ဂ်ီးေတာ္ၾကီးက ေျပာခ်င္တာေျပာ က်မက အင္း လိုက္ခ်င္ရာ လိုက္ေနရင္း ေနာက္ဆံုး တာ့တာ လုပ္ေတာ့ သမီးအတြက္ ခ်န္ထားမယ္ လာမယ့္စေနေန ့လာသယ္ေနာ္ တဲ့ ျပီးျပီးေရာ ဟုတ္ ဟုတ္ လုပ္လိုက္တဲ့ က်မ ေမ့ေတ့ေတ့ ေပါ့။
ေသာၾကာေန ့ ညေနမွာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ နဲ ့ကမ္းေျခတစ္ခုမွာ ေလပန္းေနတဲ့ က်မ ဖုန္းေတြ နန္းစေတာ့ပ္ ဆက္လာတဲ့ ဂ်ီးေတာ္ၾကီးကို ပတ္ေျပးေနရင္း မလတ္ဖုန္း ေခၚလာေတာ့တယ္ "မမ နင္အားေနသလား သူ ့အိမ္က အစုတ္ေတြ နင္သယ္ျပီး ဘယ္တိုင္းျပည္ သြားေရာင္းစား မလို ့လဲ နင့္ျပသနာနင္ရွင္း ဂြပ္ "ဆိုဖုန္း ခ်သြားပါေလေရာ နီးစပ္ရာသူငယ္ခ်င္းေတြ နင္ယူပါလား နင္ယူမလားနဲ ့ ကမ္းေျခဖီလင္ေတြေပ်ာက္ အရူပ္ထုပ္ေတြ ေခါင္းေပၚေရာက္လာေတာ့တယ္။
အံ့ၾသစရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလိုက္သလဲဆိုရင္ က်မေမးသမွ်လူေတြ အားလံုး ႏိုးသင့္ခ္ ပဲ ဘိုဆန္ၾကပံုမ်ား ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႔မွာ အမွန္တစ္ကယ္ကို လိုအပ္ေနပါတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူ ့ အေနနဲ႔ သယ္ယူစရိတ္ေတာ့ လံုး၀မတတ္ႏိုင္ပါဘူူးတဲ ့ ရွင္ ေျဗာင္ၾကျပီး ဘိုဆန္လိုက္ၾကတာမ်ား တစ္ကယ့္ကို အားက်ခ်င္စရာ က်မမွာေတာ့ ေရလိုက္ငါးလိုက္ အလိုက္ေကာင္းတာ ဘာလုပ္ရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူးရွင္ ပထမေန႔က သမီးယူထား သိမ္းထားလို႔ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာတဲ့ ဂ်ီးေတာ္ၾကီးေတာင္ ေလသံေတြ ေျပာင္းလို ့ ဒီမွာညည္းယူမယ္ ဆိုလို ့ ညည္းလိုခ်င္တယ္ ဆိုလို ့ ငယ္ေပါင္းသူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ မေပးတာေအ လိုခ်င္တဲ့သူေတြမ်ားလို ့က်ဳပ္ကညည္းရပါေစေတာ့လို ့ ခ်န္ထားရတာမရဘူး ညည္းလာသယ္ရမယ္ တဲ့ ယူကိုယူရမွာတဲ ့ အခုအခ်ိန္မွကို႔လို႔ကန္႔လန္႔ မလုပ္နဲ႔ေအ ဒီကလူေတြက ျပသနာရွာေနျပီ ဒီေန႔ေသာ့အပ္ေတာ့မွာတဲ့ ထားခဲ့လိုက္ေတာ့ အန္တီရယ္ က်မလဲဘယ္လို မွအဆင္မေျပ လို႔ပါ ဆိုေတာ့ မရဘူး မရဘူး လာသယ္မွရမွာ ဒီမွာထားခဲ့လို႔ မရဘူး ရွင္းကိုေပးခဲ့ရမွာတဲ့ ။ က်မငိုခ်င္တယ္ အမွန္အတိုင္း ပါက်မမွာ လံုး၀မလိုဘူး ဘယ္တုန္းကမွလဲ ယူခ်င္စိတ္မရွိဘူး အိမ္တိုင္းမွာ ဒီပစၥည္းေတြ အားလံုး ေအာ္တိုပါျပီးသားေလေနာ္။မပါလဲ ျမန္မာျပည္လိုသိန္းခ်ီျပီ၀ယ္ရတာ မဟုတ္ ရာဂဏန္းေလာက္သံုးျပီး ၀ယ္ရတဲ့ဒီႏိုင္ငံမွာေတာင္ အသစ္၀ယ္မသံုးႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ဘ၀ၾကီးက မမိုက္ေသးပါဘူးေနာ။ကိုယ့္မွာလဲ ဲအမွန္တစ္ကယ္လိုအပ္ ပစၥည္းေတြကလဲအရမ္းေကာင္း ဆိုရင္ေတာ့လဲ ေခါင္းခုနဲ႔ရြက္သယ္ရသယ္ရ ျမန္မာစိတ္ဓါတ္အျပည့္နဲ႔ သယ္ပါရဲ ႔ တစ္ကယ္ပါ။ခုေတာ့ရွင္ ဘုရားစူးရေစ့ရဲ ့တစ္ကယ္ကို မလိုခ်င္ဘူး အခုေတာ့ယူကိုယူရမွာတဲ့ ပစၥည္းေတြသယ္ဖို ့ အလုပ္သမား ကားနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ အဲဒါေတြျပည့္စံုျပီထားပါေတာ့ အဲဒီပစၥည္းေတြ ဘယ္သြားထားရမွာလဲ။မလတ္ကေတာ့ေျပာတယ္ နင္ကမ္းေျခမွာမဟုတ္လားမမ ပင္လယ္ၾကီးထဲ နင္ခုန္ခ်မွာအစိုးရိမ္လြန္ျပီး အဖံုးဖံုးထားမဲ့လူမရွိဘူး ဆိုတာ သတင္းပို ့တာ နင့္စိတ္ၾကိဳက္ပဲတဲ့ ။ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း မ်ားစြာနဲ႔က်မ စိတ္ဓါတ္ေတြ သံုညဒီဂရီေအာက္ကို တစ္ရာေလာက္ကို ထိုးဆင္းသြားေလရဲ ။႔
လူေတြဟာတစ္ခါတစ္ရံမွာ ေခ်ာင္ပိတ္မိတတ္တယ္တဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာထြက္ေပါက္တစ္ခု ကလဲရွိေနျပီးသားတဲ့။ ေတြ ႔ေအာင္ရွာရမွာေပါ့ အဲဒါေတာ့ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းပဲ က်မအဲဒီျပသနာကို ေက်ာ္ျဖတ္ရေတာ့မယ ္ ။ပစၥည္းသယ္တဲ့ ကားကိုဖုန္းဆက္တယ္ ရမယ္တဲ့ ဘယ္ကေနဘယ္ကိုသယ္မွာ လဲတဲ့ ျပန္ေျပာမယ္ ဆိုျပီး ဖုန္းခ်ရေတာ့တယ္။အဲဒီပစၥည္းေတြ အမွန္တစ္ကယ္ကို လိုအပ္ေနသူ ကိုပဲကုန္က်စရိတ္ တာ၀န္ယူျပီး အိမ္တိုင္ယာေရာက္ပို ့ရမွာပဲ။အစ္ကို၀မ္းကြဲရဲ ႔ကားရယ္ သူ႔အိမ္မွာတည္းျပီး စာေမးပြဲလာေျဖတဲ့ သေဘၤာသား ေပါက္စေလးေယာက္ကို ဗီတို အာဏာသံုး ျပီး အကိုကေခၚလာခဲ့တယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ လုပ္ရက္လိုက္တာ ရွင္ ေနာက္လူက အကုန္ရွင္း ပစ္ဘာမွမထားခဲ့ပါ နဲ႔တဲ့ ။ဘီဒိုက သံုးလံုး စားပြဲကႏွစ္လံုး ေရခဲေသတၱာက တစ္လံုး အ၀တ္ေလ်ာ္စက္က တစ္လံုး ဘုရားစင္ အၾကီးၾကီးက တစ္ခု တိုလီမိုလီက ကားတစ္စီးစာ ရက္စက္ပံုကို ေတြးသာၾကည့္ ၾကပါေတာ့ အဘိုးၾကီးအဘြား ၾကီးႏွစ္ေယာက္ထဲ ဒီပစၥည္းေတြ ဘယ္လိုမွ မရွင္းထုတ္ႏိုင္ဘူး ကားစရိတ္အလုပ္သမား စားရိတ္ အကုန္မခံခ်င္ဘူး ကပ္စီးနဲတာ တရားလြန္ ပန္းအိုးတစ္လံုးေတာင္ ေအာက္ဆင္းမပစ္ႏိုင္ ဘူးေလ သူတို ့ အေနအထားက ။ ပစၥည္းေတြေပးတယ္ဆိုတဲ့ဂုဏ္ကိုလဲ အေတာ့္ကိုမက္ေမာပံုရတယ္ ၊ဂ်ီးေတာ္ၾကီးေယာကၤ်ားကေတာ့ ပစၥည္းတစ္ခုကိုင္လိုက္တိုင္း ဒါေလအန္ကယ္၀ယ္တုန္းက ဘယ္ေလာက္ေပးရတာ က်မကေတာ့ျပာယာခတ္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ျပီး ေဒါက္ဘိနပ္နဲ႔တက္ၾကိတ္လိုက္ ကန္ေတာ့လိုက္ လံုးလည္ကိုလိုက္ေနတာ အားလံုးကတစ္ခြိခြိေပါ့ ။ အဲလိုနဲ ့အေခါက္ေပါင္း မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ သယ္ခ် သင့္ေတာ္တဲ့တိုက္ေအာက္ေတြ သြားလြင့္ပစ္ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ လိုအပ္ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့ အိမ္ကို ေရခဲေသတၱာ အ၀တ္ေလ်ာက္စက္ေတြပို ့ ။ လိုခ်င္တဲ့သူေတြ ကိုဖုန္းဆက္ ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ ကိုယ္လိုက္ပို႔ ေနာက္ဆံုးပြဲသိမ္းေတာ့ ညတစ္နာရီ ထိုးလုျပီ ။ ပန္းအိုးေလးေတြ ႏွေျမာလို ့မ်က္ရည္စမ္းစမ္း ျဖစ္ေနတဲ့ ဂ်ီးေတာ္ၾကီးကို ကတို႔ေရာက္တဲ့ အထိ ပန္းအိုးေတြလိုက္ပို ့လိုက္ရေသးတယ္ ။အဲ.. ပစၥည္းေတြကပစ္ခ်င္တိုင္းလဲ ပစ္လို႔မရဘူးေနာ္ အဖမ္းကခံရဦးမွာ ။ လူလစ္မွအက်ိဳးအပဲ့ေတြ ပစ္ရတာ အေကာင္းေတြကေတာ့ မသိမသာနဲ႔ အိမ္ေအာက္ေတြ ေလွ်ာက္ပစ္ရတာပဲ။ဘုရားစင္အၾကီးၾကီး တစ္ခုကို သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာည၁၂း၀၀ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ နဲ႔ တက္တင္ေပးခဲ့ရတယ္ ။ ျပီးျပီလို႔ မထင္ၾကပါနဲ႔ဦး ကားေပၚမွာက်န္ေနတာ ေရခံမီးခံတယ္ဆိုတဲ့ ဘီဒိုၾကီးေလ ။ ကဲ... ဒီဘီဒိုၾကီးက စတဲ့ဇာတ္လမ္းယူမဲ့လူလဲမရွိ ရွိရင္လဲ တင္ႏိုင္ဘို႔ေတာင္ အင္အားဘယ္လိုမွကို မရွိေတာ့တဲ့ ပစၥည္းသယ္တဲ႔သူေတြကို အားနာရဦးမယ္ အစဥ္ေျပတဲ့ အိမ္ေအာက္တစ္ေနရာမွာပဲ ၀ဲခဲ႔ေတာ့မယ္လို႔က်မကဆံုးျဖတ္ေတာ့။
ေငြကုန္လူပမ္း အရွဳပ္ထုပ္ေတြနဲ႔ ေအာက္က်ေနာက္က် လူတစ္ကာအိမ္ကို လိုက္တင္ေပးေနတာ ကို္ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ ့ေတြ ့ေနရတဲ႔ပစၥည္းသယ္ေပးသူေတြက ဂရုဏာသက္တယ္ထင္ပါ့ရွင္ ဂ်ီးေတာ္ၾကီးတို ့ ကိုလဲကြယ္ရာမွာ အတင္းအုပ္ ေနသံေတြက်မၾကားပါ့ရွင္ ။
အလကား ပစၥည္းေဟာင္းေတြ ရွင္းဘို႔စရိတ္ႏွေျမာလို႔ မမကိုလူလည္ၾကတာ ေရတစ္ခြက္ေတာင္ တိုက္ေဖၚမရဘူး ဘာညာေပါ့။
အဲလိုနဲ႔ ဘီဒိုၾကီးကအသစ္ၾကီး မမတို႔အိမ္ပဲတင္လိုက္ပါ အမွတ္တရ ေပါ့လို႔ေျပာရင္း က်မလဲစိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ၾကိဳက္သလိုသာ လုပ္ၾကပါေတာ့ ေျပာရတယ္။
ဘုရားစင္တင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ဆိုရင္ အထပ္တိုင္းဓါတ္ေလွခါး မေရာက္ဘူးေလ အေပၚကိုတက္ျပီး ပစၥည္းမျပီ ေအာက္ျပန္ဆင္းရတာ။
အိမ္နားနီးနီး ကပ္ျပီးလႊင့္ပစ္ျပန္ ေတာ့လဲ က်မကျပန္ျပီး မ်က္ႏွာပူအားနာ ေနေသးတာ။ပစၥည္းသယ္ေပးတဲ့သူေတြ ၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ ေသလုေနျပီ ပြဲသိမ္းေတာ့ အားလံုးကိုထမင္းေကၽြးရင္း ဘီဒိုၾကီး လည္တယ္တယ္နဲ ့က်မအိမ္ေပၚ ေရာက္လာေတာ့တယ္ ။မလတ္ရဲ ႔ပြစိ ပြစိပုတ္ပြ ေနတဲ့ မ်က္ႏွာထား ကိုၾကည့္ျပီး သူကငါနဲ ့ေနခ်င္လို႔ ေခၚလာတာေဟ့ လို႔ က်မကေျပာေတာ့ မလတ္ကျပဴးတူး ျပာတာနဲ႔ နင္အခ်ိန္ၾကည့္ ဦးစကားေျပာတာ ဘာမွမဆင္ျခင္ဘူးတဲ့။ဘီဒိုၾကီးကို အိမ္ေအာက္မွာ ကားရပ္ျပီးလႊင့္ပစ္ဖို ့ တိုင္ပင္ေတာ့လဲ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး အစ္ကိုကအိမ္ေအာက္မွာ ထားခဲ့ သယ္ေပးတဲ့သူေတြ က အိမ္ေရာက္ ေနမွတင္လိုက္ပါ ၊ လိုရင္သံုးရတာေပါ့ အေကာင္းၾကီးကို တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးေျပာေနၾကေတာ့ က်မကဘီဒို ၾကီးကိုလက္နဲ႔ ပုတ္ျပီး ငါအိမ္မွာေနမလား စေနသားၾကီး မမကဗုဒၵဟူး ဆိုေတာ့စီးပြါးေတာင္ျဖစ္ေသး တင္ၾကဟာ လို႔ေျပာေတာ့ အားလံုးက ၀ိုင္းရီၾကတယ္။
အဲလိုနဲ႔ဘီဒိုၾကီးက စတဲ့ဇတ္လမ္းလို႔ေျပာ ရမလိုပဲက်မအိမ္မွာ ဇတ္လမ္းေတြေပၚလာခဲ့ေတာ့တယ္။
ဆက္ရန္...........

Labels:


Posted by Anonymous :: 12:49 PM :: 12 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------

Saturday, April 11, 2009

ညိဳျမစာတတ္ျပီ



ပြဲဦးထြက္မွာ အလဲလဲအကြဲကြဲ ခံခဲ့ရတာ မမေလသိတယ္ေနာ္ ။ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔သိသြားျပီ ။ ညိဳျမဆိိုတာ ေၾကာ္ျငာဘို႔မလိုဘူးဆိုတာေလ..။
မနက္ျဖန္ျခံထဲမွာ မုန္႔လံုးေရေပၚလံုးမယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အေမကိုစည္းရံုးေရးဆင္းေတာ့ အိုေကေပါ့။ ဘုန္းဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဒန္အိုးအၾကီးၾကီး သြားယူသကၤန္းကြ်န္းေစ်းကို ေျပးတာေပါ့။
အကုန္ဖုန္းေတြဆက္ သူငယ္ခ်င္းေတြေခၚ ဟားဟားဟား .... အစ္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ အဆစ္ပါေသး ။ အိမ္ကအစ္ကိုေတြကေတာ့ မသိေသးဘူးေလ ။ က်မတို႔ေယာကၤ်ားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြေရာပဲ သတင္းပို႔။
လာခ်င္ၾကလို႔ ကူညီခ်င္ၾကလို႔ ေပ်ာ္ခ်င္ၾကလို႔ ျခံေရွ႕မွာ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတာင္ ငွားထားရမေလာက္ပဲ။
ကာတြန္းရုပ္ ေဘာင္းဘီပြပြ တီရွပ္ေတြနဲ႔ အေပအေတ ညီအမေတြ ကိုၾကည့္ျပီး အစ္ကိုေတြက သေဘာေတြက်လို ့။
သူတို႔က အဲလိုပဲျမင္ခ်င္တာေလ က်မကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးအလွဆံုးဝတ္လာၾက ၊
ျမန္မာဆန္ဆန္ ဝတ္လာၾက၊ ရင္းႏွီးတဲ့ေယာကၤ်ား ေလးေတြကိုလဲ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ပုဆိုးနဲ႔ တိုက္ပံုဝတ္လာဟာ.... အေဖနဲ႔အေဒၚေတြက မလြယ္ဘူး ။ ပထမဦးဆံုး လုပ္ခြင့္ရတာ နင္တို႔ျပသနာ မရွာနဲ႔လို႔ က်မက ေလသံပစ္ထားေတာ့ ေခတ္လူငယ္ေတြက ေပါက္ျပီးသား။
ယိုးဒယားကလာတဲ့ မုန္႔လံုးေရေပၚလံုးတဲ့ အမွဳန္႔ကို ေရနဲ႔နယ္ရံုပဲ စားပြဲဝိုင္းၾကီးခ်ျပီး ထန္းလ်က္ေတြကို ဓါးနဲ႕ လွီးတဲ့သူကလွီး အုန္းသီးေတြကို ေစ်းထဲမွာ ငါးလံုးေလာက္ပဲ အေရးေပၚျခစ္လာတယ္ ။ က်န္တာသူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔ လာတဲ့ေကာင္ေလးေတြ ျခစ္ဘို႔ခ်န္ထားတာေပါ့။
အဓိက ေရေႏြးအိုးၾကီး ပြက္ပြက္ဆူရင္ မုန္႔လံုးေရေပၚကရျပီေလ ။ အကုန္ရယ္ဒီ ျဖစ္ျပီဆိုေတာ့ က်မတို႔ ညီအမေတြ လက္ကုတ္တယ္ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ အိမ္ေပၚတက္ျပီး အလွျပင္ေတာ့တယ္ ။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ အရမ္းအလွၾကိဳက္တယ္ဆိုတဲ့မငယ္ထက္ကို က်မကပိုလွခ်င္ေနတာေလ (အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေပါ့) ။ မလတ္ကေတာ့ က်မတို႔ကိုျဖဳတ္ထားေတာ့ နဲနဲရိူးတိုးရွန္႔တန္႔ ျဖစ္ေနတာေပါ့ ။ မလတ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျမန္မာအက်ီေလး ေတြဝတ္ျပီးေရာက္လာေတာ့မွ မလတ္ကလိုက္ဝတ္တာေလ ။
ဘုန္းဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းကိုလဲသြားလွဴမယ္ေပါ့ ဇာတ္လမ္းေတြ ဇာတ္လမ္းေတြ က်မတို႔အေခၚဘီလူးေလးေကာင္ (အစ္ကိုေတြကိုေခၚတာ)သရဲေလးေကာင္က ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသးတယ္ ။ မၾကီးကလဲေက်ာင္းကိုလိုက္မယ္ ... ေဒၚၾကီးကလဲလိုက္မယ္... အေမကလဲလိုက္မယ္... အေဖကလဲ ဟိုလူ႔ေခၚျပီးျပီလားေမးလိုက္ ... ဖုန္းဆက္လိုက္၊ အိမ္မွာမမစတဲ့ဇာတ္လမ္းက ေပ်ာ္စရာအလွဴၾကီးကိုျဖစ္လို႔ ။ မပါရင္မျဖစ္တဲ့ မိုးေမွ်ာ္ျငဳပ္သီးပန္းကန္က စားပြဲေအာက္မွာ ရိိပ္ရိပ္ေလးေတြလွီးျပီး ဖြက္ထားေသး။
အစ္ကိုေတြကလဲသူတို႔ ေကာင္မေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖုန္းဆက္ေခၚတယ္ ။ ဟားဟားဟား ..... အလန္းေတြေပါ့ ရန္ကင္းသူေတြေလ.... သူတို႔ အေခၚ..... ကြင္းေတြ ဂ်က္ေတြ ကုလားေတြေပါ့....။
အေဒၚေတြေရာ ညီမဝမ္းကြဲေတြ ေရာတစ္ဝုန္းဝုန္း နဲ႔ ေရာက္လာၾကတယ္ ။ ေမာင္ေလးနဲ႔ ကိုငယ္ နဲ႕က်မသူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးက အုန္းလက္ေတြ တက္ခုတ္တယ္ ။ ျခံေရွ႕မွာ အုန္းလက္ေတြကို ဟိုေထာင္ဒီေထာင္ေပါ့...။ ေဆာင္းေပါက္ႏွစ္လံုးကို ျခံထဲခ်ျပီး သၾကၤန္သီခ်င္းကို ျမဴးျမဴးၾကြၾကြ ဖြင့္ၾကတယ္။
က်မကေတာ့ အလွဆံုးျဖစ္ျခင္တဲ့ေဇာနဲ ့မၾကီးအက်ီေတြအကုန္ပံုေနျပီ ေရြးလို႔ကို မျပီးႏိုင္ဘူး ။ မၾကီးကလဲ မေန႔ကအျဖစ္ကိုေတြးျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ပံုရတယ္ ။ ကူေရြးေပးတယ္ ။ က်မကမျပင္ဘူးဆို ေပတူးေနေအာင္ကိုေနတာ ... ။ ပြဲေတြဘာေတြဆိုရင္ေတာ့ အားလံုးထဲမွာသိပ္လွခ်င္တာ... ဟီး... ။
အနီေရာင္ တရုပ္ပိတ္ေပၚမွာ ေဘာလံုးအျဖဴေလးေတြ ျမန္မာရင္ေစ႔လက္စကေလးဝတ္ေတာ့ မၾကီးကအဲဒါ အလွဆံုးပဲ ေရစိုလဲမပါးဘူး အဲဒါဝတ္တဲ့ ။
က်မက မၾကီးထက္ အရပ္ရွည္ျပီး အားလံုးထဲမွာ အၾကီးဆံုးလို ့ေနာက္ပိုင္း အျမဲလိမ္ေျပာတတ္တယ္။
မငယ္က လွတယ္...။ ႏုႏုေလး ။ မလတ္က အရမ္းတည္တယ္ ။ မၾကီးက အူေၾကာင္ၾကား ။က်မကိုက် အရွဳပ္ထုပ္ တဲ့ ... ထားပါ..... ။
ျမန္မာအက်ီ က်စ္ဆံျမီး ႏွစ္ဖက္နဲ႔ က်မဆင္းလာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက လွတယ္တဲ့ ေရေလာင္းၾကတယ္ ... ခိခိ ။ ညိဳျမ စာတတ္သြားတာကို အဲဒီေတာ့မွ အစ္ကိုေတြ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။
တစ္ကယ္ေျပာတာရွင့္ က်မတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး..... ရိုးရိုးေလးေတြၾကားထဲမွာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ နဲ႔ ကြင္းေတြ ဂ်က္ေတြ ကုလားေတြေတာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေတြျဖစ္လို႔ ၊အရမ္းကို ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြပါပဲ။
က်မစကားကို အျမဲနားေထာင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလး တစ္ေယာက္ပဲ ပုဆိုးဝတ္လာတာလဲ အမွတ္တရ ကိုျဖစ္လို႔။ ့မုန္႔လံုးေရေပၚဂ်ိဳင့္ၾကီးနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို က်မတို႔ ညီအမသူငယ္ခ်င္းေတြ ကူးခ်ီသန္းခ်ီ ညိဳျမတရားဝင္ လုပ္ၾကတယ္။
ကဲ.... ရွင္အေမေျပာတာမွန္တယ္...။ ညိဳျမဆိုတာ ေၾကျငာဘို႔ မလိုဘူးတဲ့ ... ။ သၾကၤန္ျပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ မမညိဳျမ ..... ညိဳျမမမ ေပါ့...။
ဟီး..... ပိုင္တယ္ မဟုတ္လား...။ မမေလ သိတယ္ေနာ္ ။ အစ္ကိုေတြကိုေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ေယာက္ဖၾကီးလို႔ ေျဗာင္ေျပာင္းေခၚတယ္လို႔ သဲ့သဲ့ၾကားတာပဲရွင္......။ အဲဒါေတာ့ မမလဲ မတတ္ႏိုင္ဘူး။

ဒီႏွစ္အတာမွာ မညိဳျမ ဖိုးညိဳျမေတြ အားလံုးေပ်ာ္ရြင္ႏိုင္ေစေသာ္

ခ်စ္ခင္စြာ

မမ

Labels:


Posted by Anonymous :: 11:05 AM :: 4 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------

Thursday, April 9, 2009

သၾကၤန္ မမ နဲ႔ ညိဳျမ


ဒီပံုသည္ မမ မူပိုင္ ျဖစ္သည္။
အေမ ညိဳျမဆိုတာ ဘယ္သူလဲဟင္လို႔ က်မေမးေတာ့ ဘယ္ကညိဳျမလဲ ဘယ္သူ႔သမီးတုန္းတဲ့ ...။ အေမက က်မကို ျပန္ေမးတယ္။ အာ... အေမကလဲ သၾကၤန္သီခ်င္းထဲက ညိဳျမဆိုတာေလလို ့ က်မေျပာေတာ့ အေမကျပံဳးရင္း ညိဳျမဆိုမွေတာ့ ညိဳျမေပါ့ မမရဲ႕လို႔ေျဖတယ္ ။ က်မကသီခ်င္းထဲမွာ "ညိဳျမလို႔အေခၚမခံႏိုင္ဘူးဆရာ"ဆိုေတာ့ ညိဳျမက ဆိုးသလားအေမလို ့က်မကေမးေတာ့ အမေတြကရယ္တယ္ ...။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်မအေဒၚ စပ္စလူး .... လူၾကီးေတြက သူ႔ကိုအဲလိုေခၚတာ ။ တစ္အိမ္တက္ဆင္း လိုက္ပို႔တဲ့ ေရႊရင္ေအးဂ်ိဳင့္ၾကီး ဆြဲရင္းထြက္သြားတာ ဆူဆူညံညံ အသံေတြၾကားလို ့ က်မအိမ္ေရွ႕ဝရန္တာထြက္ျပီး ေအာက္ကိုငံု ့ၾကည့္ေတာ့ .... အေမကလဲ ေနာက္က ထြက္လိုက္လာရင္းငုံ႔ၾကည့္တယ္။ ဟိုဖက္ျခံကဦးေလးၾကီးက ေရႊရင္ေအးသြားေပးတဲ့ အန္တီငယ္နဲ ့မၾကီး ျခံေပါက္ဝက ျပန္ထြက္အလာကို ေရဖလားခြက္နဲ႔ေစာင့္ေနတာကို ျမင္ရသလို အန္တီငယ္နဲ႔ မၾကီးတို႔ကလဲ ဟိုေျပးဒီေျပး .... အန္တီငယ္က မုန္႔လဲေပးရေသးတယ္ ေရနဲ႔လဲေလာင္းတယ္လို ့ အမူပိုပိုနဲ ့ေျပာေနတာ အေမေရာက်မေရာ ေတြ႔တယ္ေလ ...။ အေမကက်မကို ျပံဳးၾကည့္ရင္း ဟိုမွာေလ မမေတြ႔လား အဲဒါေပါ့ ညိဳျမဆိုတာတဲ့ က်မအေမ့စကားဆံုးေတာ့ ဝရန္တာကေန အဲဒီျမင္ကြင္းကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္ ။ တကယ့္ကို ၾကည္ႏူးစရာပါပဲ..။ က်စ္ဆံျမီး ႏွစ္ဖက္က်စ္ျပီး သနပ္ခါးပါးကြက္ေလးနဲ ့အန္တီငယ္နဲ႔ မၾကီးက ေရေတြစိုလို ့....။ အေတြးေတြထဲမွာ က်မကဂ်ိဳင့္ၾကီးကိုဆြဲလို ့ ရြယ္တူေကာင္ေလးေတြက ေရနဲ႔ပက္လို႔ ... ။ အေတြးထဲမွာ က်မေခ်ာ္လဲေရာ.... လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးျပီး တဟားဟား ေအာ္ရယ္တဲ့ က်မကို အန္တီေလးနဲ႔မၾကီးက ေမာ့ၾကည့္ေလရဲ့ ....။ စိတ္ကူးေတြထဲမွာ... ေအာ္ ညိဳျမ... ညိဳျမ ဒီေလာက္လွတဲ့ အမည္ေလးနဲ႔ လိုက္ဖက္ေအာင္ ရာဇဝင္မွာ စာတင္ေလာက္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကဲခဲ့ပါလိမ့္ေနာ္.... ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သစ္ရြက္ကေလးေတြ တစ္ျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ ..... ေႏြ မိုး ေဆာင္း ေတြ ျပကၡဒိန္ေတြ တစ္မ်ိဳးေျပာင္းရင္း မမညိဳျမျဖစ္လာျပီေပါ့ .....။
ရြယ္တူမတိမ္းမယိမ္းေတြ တူညီတဲ့ကိုယ္ေနဟန္ေတြနဲ႔ မမတို႔ညီအမကို ရင္းႏွီးအၾကာင္းသိတဲ့ ကာလသားေတြ ခမ်ာအလြန္ကို ရွိန္ၾကသရွင္.....။ အတည္ေပါက္နဲ႔ အေသၾကပ္တဲ့ ဒီညီအမေတြကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ကလြဲရင္ ေျဗာင္ဖြင့္ေျပာရဲသူ မရွိသေလာက္ပဲ ။ တခါက အစ္ကိုနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အိမ္အဝင္အထြက္ရွိတဲ့ အမ်ိဴးေကာင္းသားတစ္ေယာက္က အစ္ကိုဆီ ဖုန္းဆက္တယ္ ။ မမကဖုန္းကိုင္ေတာ့ ကိုကိုက မရွိဘူးေလ သူက .... စကားမစပ္ အခုဖုန္းကိုင္တာ အငယ္ဆံုးမေလး ထင္တယ္တဲ့ ။ က်မကလဲ ဟုတ္ပါတယ္ေပါ့ သူကခပ္တည္တည္ လူၾကီးလိုဆိုေတာ့ေလ..... ဟိုေန႔ကဝတ္ထားတဲ့ အက်ီေလး အေတာ္လွသတဲ့ သူ႔ညီမေလး ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးခ်င္လို႔ ဘယ္ဆိုင္ကဝယ္တာလဲတဲ့ ။ အငယ္ဆံုးက ဘယ္လိုျဖစ္ျပီး မမျဖစ္ေနတာလဲတဲ့ ။ မမေလ သိတယ္ေနာ္ တယ္လီဖုန္းက ရီေကာဒင္း ခလုပ္ကေလးကိုႏွိပ္လိုက္တာေပါ့ ။ မမတို ့ေမာင္ႏွမေတြ အေၾကာင္းကို ထဲထဲဝင္ဝင္ မသိတဲ့အစ္ကိုေတာ္ရဲ့ မိတ္ေဆြသစ္ေပါ့ရွင္ ။ အစ္ကို႔ ညီမက မမေလာက္မေခ်ာေတာ့ သူ႔နဲ ့ လိုက္ပါ့မလား မသိဘူးေပါ့ ။ မမက ဘာတက္ေနတာလဲ ... စာလိုက္ႏိုင္ရဲ့လား... ေက်ာင္းခ်ိန္ က်ဴရွင္ခ်ိန္ေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေမးလို ့ ..... အစ္ကိုျပန္လာေတာ့ ေမာင္ႏွမေတြျပန္နားေထာင္ျပီး တဝါးဝါး တဟားဟားေပါ့ ။
ေနာက္ေန ့အဲဒီအစ္ကိုၾကီး အိမ္လာေတာ့ ေမာင္ႏွမေတြဇာတ္တိုက္ထားတာေလ သူ႔ေရွ႕တင္ ကိုကိုက မမ ဟိုေန႔ကဖုန္းဆက္တာ ဘာလို႔ျပန္မေျပာလဲ .... အဲလိုပဲဘာမွအသံုးမက်ဘူး ဆိုျပီးေဟာက္ပါေလေရာ။
မမက မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေမ့သြားလို႔ ဆိုေတာ့ အေရးၾကီးတဲ့ကိစၥဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲတဲ့ ကိုကို႔ သူငယ္ခ်င္း ညီမေမြးေန႔ အကၤ်ီ၀ယ္ေပးဘို႔ကိစၥ အဲေလာက္ အေရးမၾကီးဘူး ထင္တာေပါ့။
အဲဒီလူက မ်က္ေစ့မ်က္ႏွာပ်က္ေနျပီ မမေလသိတယ္ေနာ္ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ နဲ ့ထျပီး..... ကိုကို နားေထာင္ၾကည့္ အေရးၾကီးတာပါရင္ေျပာဆိုျပီး ဖြင့္ျပလိုက္တာေပါ့ ။ အတြင္းသိအစင္းသိအေၾကာင္းသိတဲ့ ကိုကို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြခ်ည္းပဲက အနားမွာသံုးေယာက္ ျပီးေတာ့အိမ္ရွိလူကုန္ ပါဆို။
အဲဒီလူ ထေျပးတာဘိနပ္ေတာင္မွားတယ္ ရာဇဝင္မွာတြင္ပါေလေရာ။
ဒီေန႔ အိမ္မွာသၾကၤန္အၾကိဳေန႔ေလ ေရႊရင္ေအးလုပ္တယ္။
အေမ့ကို လမ္းထဲကအိမ္ေတြ မမနဲ႔မငယ္ လိုက္ပို႔မယ္ေနာ္ ဆိုေတာ့ အမ်ိဳးေတြအိမ္လိုက္ပို႔ေလ ....။ လမ္းထဲကို ေကာင္မေလးေတြ ပို႔ခိုင္း..... ေရပက္လိမ့္မယ္တဲ့ ။
အမ္.... အေမကလဲ မမကညိဳျမလုပ္ခ်င္လို႔ ဆိုေတာ့ အေမကျပံဳးရင္း ညိဳျမလုပ္တာမ်ား ေၾကျငာျပီးလုပ္ရတယ္လို႔ မၾကားဘူးပါဘူး မမရယ္တဲ့ ။ က်မအရမ္း ၾကိဳက္တဲ့ မၾကီးအက်ီ အစိမ္းေရာင္ေတာက္ေတာက္ေလးေပၚမွာ ေရာင္စံုေဘာလံုးေလးေတြပါတဲ့ ပိတ္စနဲ႔ ခ်ဴပ္ထားတဲ့ ဝမ္းဆက္ ရင္ဖံုးပံုဆန္း လွလွေလးကိုေတာင္းဝတ္တယ္။
ဆံပင္ေတြကို က်စ္ဆံျမီးႏွစ္ဖက္ခြဲက်စ္ျပီး ဖဲၾကိဳးေရာင္စံုနဲ႔ အဖ်ားကိုခ်ည္လိုက္တယ္။
မငယ္ကလဲ က်မလိုပဲ မၾကီးရဲ ႔ျမန္မာအက်ီဝမ္းဆက္နဲ႔ပဲ မငယ္က ဆံပင္အရမ္းမရွည္ေတာ့ ဟိုဖက္ဒီဖက္ ခြဲျပီး ဖဲၾကိဳးေရာင္စံုနဲ႔ပဲ စီးထားတယ္။
ေဒၚၾကီးကြက္ေပးတဲ့ ပါးကြက္ေလးေထာင့္ လွလွေလးကို ညီတယ္မညီဘူး ေခ်းမ်ားေနေသးတယ္ ။
အဲ.... အားလံုးျပီးေတာ့မၾကီးက အေမကိုေခၚျပတယ္ ။ အေမက က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္အံ့တစ္ၾသ ေငးေမာၾကည့္ေနတယ္ ။ အဲ..... တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ေျပာင္စပ္စပ္နဲ႔ ရယ္ေမာမိေသးတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္လံုး အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္ေနၾကတယ္။
အေမက ဘာေျပာလိုက္တယ္ မသိဘူး မလတ္ ေပေစာင္းေပေစာင္း နဲ႔အခန္းထဲ ဝင္လာတယ္ ။ က်မက မယ္ေရြးပြဲက ပံုစံလို လမ္းေလွ်ာက္ျပေတာ့ မလတ္ကႏွာေခါင္းရံွဳ႕ျပီး အဲလိုပံုေတြနဲ႔ အျပင္သြားမယ္ ဟုတ္လားဆိုျပီး ေခါင္းခါတယ္။
ေရနဲ႔အပက္ခံရမယ္ အဲဒီထက္ပိုဆိုးရင္ ရည္းစားစကားပါ အေျပာခံရမယ္တဲ့ ။ မလတ္က အဲလိုေျပာျပီး ေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းသြားေတာ့ မငယ္ကမထြက္ရဲေတာ့ဘူး ။
က်မက မငယ္ နင္အရမ္းလွတာ မလတ္ကမနာလိုလို႔ ေျပာတာ လာသြားမယ္ဆိုေတာ့ မငယ္က အင္တင္တင္ ျဖစ္ေနျပီ။
ခက္တာက အိမ္ေအာက္ကို သတင္းကေရာက္ျပီ ဆိုေတာ့ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္မဆင္းရဲေတာ့ဘူး မသိမသာ ထြက္ဖို႔ကလဲ မၾကီးအက်ီေတြ ထမိန္ေတြနဲ႔ အပ်ိဳလုပ္ထားတာေလ။
ဒါေပမဲ့ မမေလသိတယ္ေနာ္ လာပါမငယ္ ေအာက္မွာ ေရႊရင္ေအးဂ်ိဳင့္ယူျပီးေစာင့္ေနမယ္။
ဆိုျပီးက်မကအရင္ ဆင္းသြားတယ္ ဟန္ကိုယ့္ဘို႔ နဲ႔ ဆင္းသြားေပမဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ထမိန္နဲ႔ ဆိုေတာ့ လူကမလွဳပ္တလွဳပ္ ျဖစ္ေနသလိုပဲ ။
ထမင္းစားခန္းမွာ ကိုငယ္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ဟ.... ဘာၾကီးလဲတဲ့ အမွန္ေတာ့ က်မအေတာ့္ကို ရွက္သြားတာ အမွန္ပဲ ..။ ဒါေပမဲ့ မမေလသိတယ္ ေနာ္ ...။ အင္း... လူေလ ဘာျဖစ္သလဲ ေခ်ာလို႔လား ဆိုေတာ့ ႏွာေခါင္းရွံဳ ႔ ျပီး အဘြားၾကီးတဲ့ ။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ စိတ္ပ်က္ေနျပီရွင္...။ ရွိဳးတိုး ရွန္ ့တန္ ႔နဲ႔ မငယ္အနား ေရာက္လာေတာ့ ကိုငယ္က အရမ္းလွတယ္လို႔ေျပာတယ္ ဆိုေတာ့ မယံုတစ္ဝက္နဲ႔ ဟုတ္လားတဲ့။
မငယ္ကိုမေတြ႔လို႔ တစ္ကယ္ဆို မငယ္ကပိုလွတာလို ့ေျပာျပီး သူ႔စိတ္ဓါတ္ေတြကို ျမွင့္ေပးလိုက္ေတာ့ မငယ္ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြ ျဖစ္သြားတာ အမွန္ပဲ။
ဂ်ိဴင့္ၾကီး ဆြဲျပီး ဧည့္ခန္းထဲကႏွစ္ေယာက္ ျဖတ္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ေဒၚၾကီးရယ္ ကိုငယ့္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရယ္ပဲ ရွိတယ္။
ေဒၚၾကီးက အဟုတ္ေအ ညီအမႏွစ္ေယာက္ ေခ်ာလိုက္တာတဲ့ ကိုငယ့္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ကို တစ္ခါမွရွိတယ္လို႔ မထင္ခဲ့ဘူးတဲ့ က်မတို႔ ညီအမ သူတို႔ေရွ႕မွာ အေတာ့္ကိုရွက္ကိုးရွက္ကန္း ျဖစ္ေနတာ အမွန္ပဲ ။ ညွပ္ဘိနပ္ အျဖဴေလးေတြ ဆင္တူစီးျပီး အိမ္တံစက္ျမိတ္ေအာက္ကထြက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ ဝုန္းကနဲ အသံနဲ႔ အတူ ညီအမႏွစ္ေယာက္လံုး ငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္ နဲ႔ က်မက ဂ်ိဳင့္ၾကီးကိုလြတ္က်မွာစိုးေတာ့ ထိမ္းရင္းဟန္မပ်က္ေအာင္ ေနေနေပမဲ့ မငယ္ကေတာ့ ဘိနပ္ကေတာင္တစ္ဖက္ ေျမာက္တစ္ဖက္...။ သူစီးထားတဲ့ဖဲၾကိဳးေလး ေတြက်မေခါင္းက ဖဲၾကိဳးေလး ေတြ ေရထဲမွာေဗာေလာေျမာလို႔ .....။ မငယ္ကြက္ထားတဲ့ပါးကြက္ ေလးလဲမရွိေတာ့ဘူး။
က်မလဲ အဲလိုပဲေနမွာ ဝရန္တာကို ေပေစာင္းေစာင္းနဲ႔ က်မေမာ့ၾကည့္ ေတာ့ ကိုငယ္နဲ႔မလတ္ က်မရန္ေတြ ့မလို႔ အရွိန္ယူတုန္းမွာပဲ ေနာက္ေရတစ္ပံုးက ဝုန္းကနဲ ထပ္က်လာေတာ့ က်မဂ်ိဳင့္ၾကီး မႏိုင္မနင္းနဲ ့ထိုင္လ်ွက္ကိုျပဳတ္ၾကတာရွင္ ေခါင္းကိုလဲတင္းပုတ္နဲ ့ ကိုထုလိုက္သလိုပဲ မငယ္ဆိုတာလဲဘယ္ေျပး ရမွန္းကိုမသိ
ဝရန္တာေအာက္က လြတ္ေအာင္ထြက္ေျပးတဲ့ မငယ္ကို သစ္ပင္ေရေလာင္းတဲ့ ပိုက္နဲ႔အတင္း ပက္ေနတာ အစ္ကိုလတ္္နဲ႔ ေမာင္ငယ္ေပါ့။ က်မတို ႔အျဖစ္ကို အိမ္သားေတြအားလံုးက ရီေနၾကတယ္ က်မတို႔ ကိုငယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရွ႕မွာရွက္တတ္ေနျပီ ။ က်မေရႊရင္ေအးဂ်ိဳင့္ၾကီးကိုပစ္ခ်ျပီး ေအာ္ငိုေတာ့ အစ္ကိုအၾကီး ကညိဳျမလုပ္တာကိုး နဲေတာင္နဲေသးတယ္ ... အိုးမဲပါသုတ္ရမွာလို ႔ မွတ္ခ်က္ခ်ေတာ့ အငိုတိတ္ျပီး က်မဟတ္ဟတ္ပက္ပက္ကို ရယ္မိေတာ့တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ က်မက တစ္ကယ္ဆို ညိဳျမလုပ္ခ်င္ခဲ့တာေလေနာ..........။သိရင္ျပီးတာပဲေပါ့။
အားလံုးကိုခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
မမ

Labels:


Posted by Anonymous :: 5:36 PM :: 7 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------