မမ

Tuesday, June 30, 2009

ရိုးရိုးသားသား ၾကိဳးၾကိဳးစားစား


မိုးလြတ္ေအာင္ခပ္သုတ္သုတ္ လွမ္းလာတဲ႔ေျခလွမ္းေတြ အားလံုးယိုင္နဲ႔နဲ႔ျဖစ္ေနျပီ။
အရဟံဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားမ်ားရင္း မိုးလြတ္မွာပါလို႔စိတ္ေျဖလိုက္တယ္။
အင္းအားမဲ႔ လွမ္းလာတဲ႔ေျခေထာက္ ေတြကိုေရွ႔ဆက္ သယ္ႏိုင္ပါဦးမလား ဆိုတဲ႔
အေတြးကိုဖယ္ထုတ္ရင္းကပဲ အရာအားလံုး သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ႏိုင္ေတာ့တဲ့
မ်က္လံုးအစံုကငါးႏွစ္နီးပါး ေလ်ာက္ေနၾကဒီလမ္းေလးကို အလြတ္ရေနျပီ။
ေမွာင္နဲ႔မည္းမည္းစမ္းတစ္၀ါး၀ါး ေလ်ာက္ရင္းတစ္ညတာအိပ္စက္ အနားယူဘို႔ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ တဲေလးရွိရာေရာက္လုျပီ။
တဲေလးထဲေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ “အဘိုးၾကီးေနာက္က်လွခ်ည္လားလို႔” အသံျပဳတဲ႔ေဘးတဲက
ဆိုက္ကားသမားေမာင္၀င္းရဲ့လွ်ာေလးအာေလးအသံကပဲ ငါဒီပတ္၀န္းက်င္ေလးကို
အႏာၱရယ္ကင္းစြာျပန္ေရာက္လာျပီလို႔သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း “ကားမတိုးႏိုင္လို႔ေနာက္က်တယ္ကြာလို႔” ျပန္အသံျပဳလိုက္တယ္။
ႏြမ္းဖတ္ေနတဲ႔အေရာင္မေပၚခ်ဴပ္ရိုးေတြျပဳတ္ေနတဲ့တိုက္ပံုအက်ီထဲကမီးျခစ္ကိုထုတ္ျခစ္တယ္။
ဘုရားကားခ်ပ္နားေလးမွာတင္ထားတဲ႔ ၀ါဆိုဖေရာင္းတိုင္ကို လက္လွမ္းမီးကူးလိုက္
တယ္ဆိုရင္ပဲ တဲေလးထဲမွာလင္းထိန္သြားေတာ့တယ္။
အေရးအေၾကာင္းေတြေျမာက္ျမားစြာနဲ႔ အေရာင္မြဲမ်က္လံုးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ျပီး
တေခါင္းလံုးေဖြးေဖြးျဖဴေနတဲ႔အဘိုးအိုဟာ၊
သူ႔ေခါင္းမွာတစ္ေနကုန္မ်က္ႏွာတစ္၀က္အုပ္ေအာင္ ေပါင္းထားတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါနဲ႔ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးကိုပြတ္တိုက္သန္႔စင္လိုက္ရင္း
ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ သူႏွစ္သက္တဲ့ဗမာေဆးနဲ႔ကြမ္းတစ္ယာကို ပါးေစာင္ထဲမွာငံုလိုက္တယ္။
ေရြတိဂံုေစာင္းတန္းက ဘုရားပန္းခ်ီကားေတြေရာင္းတဲ႔ ခေလးမေလးလွဴထားတဲ႔
ျမတ္စြာဘုရားပံုေတာ္ကိုဦးသံုးၾကိမ္ခ်ရင္း၊တတ္ႏိုင္သေလာက္ တရားဘ၀နာေတြပြါးမ်ားရင္း ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္လာတာနဲအမွ်အေတြးေတြရဲ့ေခၚေဆာင္ရာကို တျငိမ့္ျငိမ့္လိုက္ပါသြားျပန္
ေတာ့တယ္။

ငယ္စဥ္ကထဲကအေဖတိမ္းပါးသြားတဲ႔သူ႔ကို အေမကအခ်စ္ပိုခဲ႔တယ္။
အရာရာဦးစားေပးသလို ပညာေရးကိုအထူးပဲအားေပးရုန္းကန္ရင္း
ရွာေဖြလို႔ရသမွွ်သူ႔ပညာေရးမွာ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္စီစဥ္ေပးတဲ႔ အေမေက်းဇူးကို
အသိအမွတ္ျပဳေက်းဇူးဆပ္တဲ႔ အေနနဲ႔သူစာၾကိဳးစားခဲ႔တယ္။အရာရာမ်က္ႏွာငယ္ခဲ့ရတဲ့
အေမဟာ သူ႔ေၾကာင့္ေတာ့လူပံု အလည္မွာဂုဏ္ယူမဆံုး တျပံဳးျပံဳးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
သားရယ္ပညာတတ္ၾကီး ျဖစ္ေအာင္လုပ္စမ္းပါ ငါ့သားကိုအားလံုးကတရိုတေသ
ေလးေလးစားစား နဲ႔ဆရာလို႔ေခၚတာအေမၾကားခ်င္လြန္းလို႔ပါလို႔ တစ္ဖြဖြေျပာတဲ့
အေမစကားသံေတြဒီေန႔အထိ နားထဲမွာလွ်ံေနတုန္းပါ။
သူဆယ္တန္းေအာင္တဲ႔ ေန႔က ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္းေပၚျမိဳ႔ကေလးရဲ့ သူတို႔ေနထိုင္ရာ
ရပ္ကြက္ေလးထဲမွာ အေမဟာ သနပ္ခါးေတြေဖြးေအာင္လိမ္း ျခံစပ္ဇီဇ၀ါပန္းျခံဳကေန
ျဖဴလႊတဲ႔ဇီဇ၀ါပြင့္ၾကီး သံုးပြင့္ကိုဆင့္ပန္လို႔ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ ျပန္ေလွ်ာက္ေနတာမ်ား
ေတြ႔သမွ်လူရဲ့“ အၾကီးျမသားေအာင္တယ္ဆို ”ႏွဳတ္ဆက္လိုက္တာနဲ႔ ေအာင္တာေပါ့ေတာ္
ဂုဏ္ထူးေတာင္ တစ္ခုပါေသးလို႔ျပံဳးျပံဳးၾကီးေျဖေလရဲ့။
အဲလိုနဲ႔အေမသေဘာက်မဲ႔ ေက်ာင္းဆရာေလာကကို ေလ်ာက္လွမ္းရင္သူတို႔ျမိဳ႔က
အလယ္တန္းေက်ာင္းေလးမွာ အေမျမင္ခ်င္လြန္းတဲ့ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
ရိုးသားၾကိဳးစားျပီး ပီတိကိုယ္သာစားတဲ့ေက်ာင္းဆရာဘ၀ဟာ တစ္ရပ္ကြက္လံုးက
ဆရာလို႔ေခၚလာတာရယ္ ညေနအိမ္မွာ စာလာေမးတဲ႔ခေလးေတြနဲ႔ ဆူညံလာတာကလြဲလို႔
ထူးျခားျပီးၾကီးက်ယ္ခမ္းနား မလာခဲ႔ပါဘူး။
အလယ္တန္းျပေက်ာင္းဆရာ ရဲ့အေမဆိုတဲ႔ဂုဏ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့အေမကေတာ့
ေစ်းသည္ဘ၀ကိုစြန္႔လိုက္ရတဲ႔အတြက္ ဟိုးအရင္သူေက်ာင္းသားဘ၀ ကထက္ေတာင္မွ
အသံုးအစြဲကိုပိုေခၽြတာခဲ႔ၾကရတယ္။
သူလဲမိုးလင္းလာရင္ အေမမီးပူတိုက္ေပးတဲ့ ပင္နီတိုက္ပံုနဲ႔ေက်ာင္း၀တ္စံု အျဖဴအစိမ္းကိုေကာ့ေနေအာင္ ၀တ္
အေေမထဲ့ေပးတဲ႔ထမင္းဂ်ိဳင့္ ထီးေရဗူးအိတ္ကိုလက္ကစြဲလို႔ အေမသေဘာက်တဲ့
ေက်ာင္းဆရာဘ၀မွာက်င္လည္ရင္းနဲ႔
သူအသက္ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္မွာေတာ့ အေမ့က်န္းမာေရးကအေတာ့္ကိုခ်ဳခ်ာ လာေတာ့တယ္
တက္လာတဲ႔ကုန္ေစ်းႏံူးနဲ႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္စားစရိတ္ အေမ့ေဆးဘိုး ကိုအႏိုင္ႏိုင္က်ားကန္ထားရင္ ကပဲအေမ႔ေဆးဘိုးအတြက္အေဖရွာ ေဖြထားခဲ႔တဲ့ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလးကို ေရာင္းျပီးေဆးကုဘို႔ သူဆံုးျဖတ္ခဲ့ရတယ္။

သူ႔ကိုေနာက္ဆံတင္းမဲ႔ အေမမသိေအာင္ပဲ သူထက္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ေတာင့္တင္းတဲ႔ေက်ာင္းဆရာတ
ေယာက္က၀ယ္ယူျပီး သူ႔နဲ႔အေမကိုအိမ္ငွါးအျဖစ္ဆက္ေနေစခဲ႔တယ္။
အေမ႔အတြက္ေဆးဘိုးကုန္က်စရိတ္ကို အိမ္ေရာင္း
ရေငြအားလံုးနဲ႔ အေမအသက္ကိုလုေပမဲ႔ မီးစာကုန္ဆီခမ္းေနျပီ ျဖစ္တဲ႔အေမက သူ႔ကိုစိတ္ခ်လက္ခ်လူ႔ေလာကထဲမွာ
တစ္ေယာက္ထဲထားခဲ႔ေတာ့တယ္။
အေမဆံုးျပီးတဲ႔ေနာက္မွာေတာ့ သူဟာဘုရားတရားဘက္ကို ပိုအေလးေပးလာေတာ့တယ္။
သူငယ္ခ်င္းေက်ာင္း
ဆရာလက္ထဲကို သူအိမ္ေလးအပ္တဲ႔ေန႔မွာေတာ့ သူ႔ရင္ထဲမွာဟာလာဟင္းလင္း ျဖစ္သြားတာေတာ့ သူ၀န္ခံရလိမ့္မယ္။

ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာပဲ ေက်ာင္းေစာင့္မိသားစုနဲ႔ သူအတူေနခဲ႔တယ္။
ျဖစ္သလိုေနျဖစ္သလိုစား မေလာက္ငွတဲ႔လစာေလးနဲ႔
ပဲေရာင့္ရဲစိတ္ကိုေမြးလို႔ သိကၡာသမာဓိနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ ေက်ာင္းဆရာအိုအိုၾကီးဘ၀ ကိုသူေရာက္လာခဲ႔ေတာ့တယ္။

ဒီေန႔သူ႔လိုအသက္ေျခာက္ဆယ္ျပည့္တဲ႔ ဆရာအိုေတြအားလံုးအျငိမ္းစားယူ ႏွဳတ္ဆက္ပြဲေန႔ေပါ့။အေမဆံုးျပီးကထဲ
ကမီးပူတိုက္ဖို႔သတိမရေတာ့တဲ႔ သူကဆရာကန္ေတာ့ပြဲေန႔က ရထားတဲ႔ပုဆိုးအသစ္အက်ၤီအသစ္ကို ေက်ာင္းေစာင့္မိသား
စုကိုမီးပူတိုက္ခိုင္းလိုက္တယ္ ျဖူေဖြးေနတဲ့သူေခါင္းကဆံပင္ေတြကို အုန္းဆီနဲ႔ေသေသသပ္သပ္ျဖီးရင္း အေရးအေၾကာင္း
ေတြမ်ားစြာနဲ႔ အိုမင္းေနတဲ႔သူရုပ္သြင္ကိုတစ္ခါမွ မျမင္ဘူးတဲ႔သူတစ္ေယာက္လို ေငးၾကည့္ရင္း ေက်ာင္းဆရာဘ၀ကသူဒီ
ေန႔ေသဆံုးရေတာ့မယ္လို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္ဆို အေမ့ကိုျမင္ေရာင္ရင္းျပံဳးလိုက္မိတယ္။
ေက်ာင္းကေပးတဲ႔ ပင္စင္စာအုပ္ေလးရယ္ ေက်ာင္းသားေတြဆရာဆရာမအသစ္ေတြ စုေပါင္းကန္ေတာ့တဲ႔ ေငြသား
ကိုလက္ကကိုင္ရင္း ေက်ာင္းထိပ္ကစိန္ပန္းပင္ၾကီးေအာက္က ခံုတန္းမွာျငိမ္သက္ေနတဲ႔သူ႔အနားကို လာရပ္တဲ႔လူရိပ္ေၾကာင့္
သူ႔ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္ဆို အျဖဴအမည္းမသဲကြဲေတာ့တဲ႔ သူမ်က္၀န္းေတြကမိန္ေဖ်ာ့ေနေတာ့တယ္။
သူ႔ေျခရင္းမွာျပားျပား၀ပ္ ဦးခ်ေနတာသူ႔တပည့္တစ္ေယာက္ပဲ ဆိုတဲ႔အသိထက္ သူအျမင္ေတြကမပိုေတာ့ပါဘူး
“ဆရာၾကီးက်ေနာ္ ေမာင္စိုးျမင့္ပါလို႔”ႏွဳတ္ဆက္တဲ႔အသံ နားကသဲ႔သဲ႔ၾကားေပမဲ႔ သူမွတ္ဥဏ္ေတြထဲက စိုးျမင့္ေတြအမ်ားၾကီးကို
မကြဲျပားႏိုင္ဘူး သူေျပာေနၾကအတိုင္းရိုးရိုးသားသားၾကိဳးစားၾက ဆိုတဲ႔စကားကို ေျပာအံစဲစဲႏွဳတ္ခမ္းေတြကို ေစ့ပိတ္
လိုက္ရင္း“ ဘယ္မွာေနတုန္း ဘာလုပ္တုန္း”လို႔သူ႔အေမးကို “အင္ဂ်င္နီယာလုပ္ပါတယ္ ရန္ကုန္မွာပါလို႔ ”ျပန္ေျဖတဲ႔အသံက
သူ႔ရင္ကို ပိတိလိူင္းေတြရိုက္ခတ္လာျပန္တယ္။

“ ေအာ္ အလည္လားသလားလို႔” သူ႔အေမးကို “ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ အမွီလာတာပါလမ္းမွာကားပ်က္လို႔အခုမွေရာက္တာ”ဆို
တဲ႔အေျဖက အခုနပီတိေပၚ ပီတိထပ္ဆင့္လိုက္သလို သူ႔ရင္မွာေက်နပ္အားရျဖစ္သြားေတာ့တယ္။
ဆက္ေျပာလာတဲ႔ေမာင္စိုးျမင့္
ရဲ့စကားသံကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ေနစရာမဲ႔ေနတဲ့ သူ႔ရဲ့အျဖစ္ေတြအားလံုးကိုေမ့လို႔ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထေအာင္ ပိတိျဖစ္ရ
ေတာ့တယ္။ပင္စင္ယူျပီးခ်ိဳ ့တဲ့ႏြမ္းပါးတဲ့ဆရာဆရာမၾကီးေတြကို ေရြတိဂံုဘုရားၾကီးဖူးဘို႔ သူစရိတ္ခံေခၚသြားမတဲ႔ “သာဓု
သာဓု သာဓု” လို႔သံုးၾကိမ္တိတိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာသူေခၚလိုက္ေတာ့ “ဆရာၾကီးလိုက္မယ္မဟုတ္လားလို႔” ၀မ္းသာအားရေမးရွာတယ္။
“လိုက္ခ်င္တာေပါ့ကြာ ဒါေပမဲ႔ဆရာမ်က္လံုးကေရတိမ္ကအေတာ္အေျခအေနဆိုးေနလို႔ ဆရာလိုက္ရင္မင္းတို႔အလုပ္ပိုရွာမယ္”
လို႔သူ႔အေျပာကို “မပိုဘူးဆရာၾကီးက်ေနာ္တို႔အားလံုးတာ၀န္ယူမွာပါလို႔” ေျပာရွာတယ္။
ေက်ာင္း၀န္းေလးထဲက ဒီအခန္းေလးက သူထြက္ေပးရေတာ့မယ္ ဘာမွမယ္မယ္ရရမရွိတဲ့ သူပိုင္ပစၥည္း
ေတြသိမ္းေနတဲ့ ခဏမွာေတာ့သူ႔ရင္မွာ ၀မ္းနည္းအားငယ္လာတယ္ တရားသေဘာကိုရူ ့မွတ္ရင္းပဲ အေမကိုသူတမ္းတ
မိလိုက္တယ္။
အျမင္အာရံုေတြ မရွိေတာ့တဲ႔သူ အရာရာခ်ိဳ ့တဲ႔လြန္းတဲ့သူ႔ဘ၀ကို မေသခင္အထိဘယ္လိုေရွ့ဆက္ရမွာလဲလို႔
သူတစ္ခါမွမေတြးခဲ့သလို ေတြးစရာအေၾကာင္းအရာလဲသူ႔မွာ မရွိခဲ့ဘူး အခုေတာ့ေရြတိဂံုဘုရားၾကီးကို ဖူးဘို႔သူ႔မွာျဖစ္လာျပီ
သူကိုယ္နဲ႔မကြာအျမဲေဆာင္ထားတဲ့ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းစာအုပ္ထဲက အေမ့ေဆြမ်ိဳးေတြလိပ္စာ သူသြားဘို႔စဥ္းစားတိုင္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ႔ရတဲ့သူ အခုေရာက္ရေတာ့မယ္။
အိပ္ဆြဲျပီးဒီေနရာကေန ဘယ္စီကိုသြားရမွန္းမသိတဲ႔ အျဖစ္ကေနေက်ာင္းေရွ႔ခံုတန္းေလးမွာ အထုပ္ေလးေဘးခ်
လို႔ရန္ကုန္ဘုရားဖူးေခၚသြားမဲ႔ကားကို ထိုင္ေစာင့္ေနရင္းက အေမနဲ႔တကြဇာတိေျမကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ သူ အျပီးတိုင္ႏွဳတ္ဆက္
လိုက္ေတာ့တယ္ သူ႔ရဲ့ခ်ိဳ႔တဲ့လြန္းတဲ့သိကၡာသမာဓိနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ေက်ာင္းဆရာဘ၀ကိုေရာေပါ့။
သူတို႔ပင္စင္စား အဘိုးအိုအဘြားအိုေတြကို ေရြတိဂံုဘုရားၾကီး သံလ်င္ေရလယ္ေက်ာက္တန္း ပဲခူးဘုရား
ဖူးအစံု လိုက္ပို႔ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့အားလံုး ဌာေနကို ျပန္ဘို႔အသီးသီးအထုပ္ျပင္ၾကတယ္ဆို သူအတြက္အားလံုးက၀ိုင္းစဥ္း
စားေပးၾကတယ္။
သူဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားတဲ့ အတိုင္းသူ႔ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲေတြရွိရာ ပို႔ေပးဘို႔သူ႔ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းစာအုပ္ထဲက လိပ္
စာကိုထုတ္ေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေမာင္စိုးျမင့္က လိပ္စာရွိရာသူအရင္သြားစံုစမ္းမယ္ ဆိုထြက္သြားေလရဲ့ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အားလံုး
အသီးသီးမိသားစုရွိရာ ျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူေဆြမ်ိဳးေတြရွိရာ ရန္ကုန္ျမိဳ႔သစ္တခုရဲ့ဆင္ေျခဖုံး ဒီရပ္ကြက္ေလးထဲကို
လူမသိသူမသိေရာက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
သူၾကီးျပင္းခဲ့ရာ သူက်င္လည္ခဲ့ရာပတ္၀န္းက်င္ နဲ႔လားလားမွမဆိုင္မပတ္သတ္ တဲ့ ဒီပတ္၀န္းက်င္မွာဘ၀
မ်ိဳးစံုဆင္းရဲမူ႔မ်ိဳးစံု ကိုရင္ဆိုင္ရင္းတစ္ေန႔မွာေတာ့ မေသထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္တိုင္း ဟိုအကန္းအတြက္လို႔ ေအာ္ဟစ္ေကၽြး ေမြးတတ္တဲ့ သူညီ၀မ္းကြဲမိန္းမအသံက သူ႔နားစည္ကိုရိုက္ခတ္ေနၾကေပါ့ အဲဒီအသံရဲ့လြတ္ေျမာက္ရာကို သြားဘို႔ သူတဲနားကတစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္အရြယ္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို အေဖၚ
ျပဳရင္းေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးအေပၚ ကိုဒုတိယအၾကိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာမထင္မွတ္ထားတဲ့ ဘ၀တစ္ခုကို မေမွ်ာ္
လင့္ပဲပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရေတာ့တာ ဒီေန႔အထိပါပဲ။
ေတာင္ေ၀ွးတစ္ရမ္းရမ္းနဲ႔ ဆယ့္သံုးႏွစ္အရြယ္ႏြမ္းဖတ္ေနတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေစာင္းတန္းတစ္ခုမွာ
ထိုင္အေမာေျဖေနတဲ့ ဘယ္လိုမွလူေမြးလူေရာင္ မေျပာင္ေတာ့တဲ့သူ႔ရဲ့ေရွ႔ကို ဘုရားဖူးျပည္သူေတြက အလွဴေငြေတြ
စြန္႔ၾကဲၾကသတဲ့ လူငယ္ေလးက၀မ္းသာအားရ အဘေရွ႔မွာပိုက္ဆံေတြ ပိုက္ဆံေတြပစ္ခ်သြားၾကတာလို႔ ေအာ္သံၾကား
တဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးၾကက္သီး တစ္ျဖန္းျဖန္းထေအာင္တုန္လူပ္ရင္း ပါးျပင္တစ္ေလ်ာက္မ်က္ရည္ပူေတြ
စီးက်လာေတာ့တယ္ ေရႊးစရာလမ္းမရွိေတာ့တဲ့သူ ေနာက္ေန႔ေတြမွာလဲ ႏြမ္းဖတ္ဖတ္အ၀တ္ အစားေတြနဲ႔မ်က္ႏွာသုတ္
ပု၀ါကို မ်က္ႏွာအုပ္လုေအာင္ေပါင္းရင္း ဒီလမ္းကိုပဲေရြးခဲ့တာ ငါးႏွစ္ကာလမွာဒီေန႔ ေနာက္ဆံုးျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
ေန႔လည္ကအျဖစ္ကို ျပန္ေတြးရင္းသူရင္ကိုေၾကကြဲနာက်င္ ေစတယ္ ဘယ္သူမွမမွတ္မိေတာ့ေအာင္ စုတ္ျပတ္
ႏံုခ်ာေနတဲ့သူ႔လက္ကို ေႏြးေထြးႏူးညံ့လြန္းတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ လက္အစံုနဲ႔ လူပ္ယမ္းရင္ ရိူက္သံမပီမသနဲ႔
အထိတ္တလန္႔ “ဆရာၾကီး” “ဆရာၾကီး” “ဆရာၾကီး” “ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္” ဆိုတဲ့အသံက သူ႔ရင္တခုလံုးကိုေပါက္
ကြဲလြင့္စင္သြားေတာ့တယ္။
လူငယ္ေလးရဲ့သူေနတဲ့ လိပ္စာေရးေပးေနတဲ့အသံ မိန္းမပ်ိဳေလးရဲ့ “မနက္ျဖန္အိမ္မွာပဲေစာင့္ အမလာမယ္
ဘယ္မွမထြက္နဲ႔ အမဧည့္သည္ေတြပါေနတယ္ကားငွါးျပီး အိမ္ကိုျပန္ပါ ဆရာၾကီးမ်က္လံုး ကလံုး၀ကြယ္ေနျပီလား နား
ေရာမၾကားေတာ့ဘူးလား” ဆိုတဲ့အသံေတြရဲ့ေအာက္မွာပဲ သူ႔ရဲ့ဒုတိယဘ၀ေသဆံုးသြားေတာ့တယ္။
လမ္းထိပ္မွာ လူငယ္ေလးနဲ႔လမ္းခြဲျပီးတဲ့ေနာက္ သူငွါးရမ္းေနထိုင္တဲ့ဒီတဲေလးကို အင္အားမဲ့ေျခလွမ္း ေတြ
နဲ႔ သူျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။
သူအေတြးေတြ နဲ႔ေမ်ာလြင့္ေနရင္း ထြန္းညွိထား တဲ့ဖေယာင္းတိုင္က တစ္ေျဖးေျဖး အေရာင္
ေတြေဖ်ာ့ေတာ့လာတယ္ သူႏွလံုးခံုသံေတြ ျပင္းထန္လာတယ္ ဇီဇ၀ါပန္းေတြေ၀ ေနေအာင္ပန္ထားတဲ့ အေမကျပံဳး လို႔ သူ
အေမ လို႔ တိုးတိုးေလးေခၚရင္း ေလဟာနယ္ထဲကို ေရာက္သြားတယ္။
သူငွါးေနတဲ့ ဒီတဲေလးထဲမွာ သူပိုင္ဆိုင္တဲ့
ျမတ္စြာဘုရားပံုေတာ္ ေသာက္ေရအိုးတစ္လံုး ထမင္းစားပုဂံျပားတစ္ခ်ပ္ ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္း ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ ေခါင္းအံုးတစ္လံုး
ဒီေန႔ရလာတဲ႔ အလွဴေငြ အားလံုးကိုထားခဲ့ ရင္း သူရဲ့ဖ်ာစုတ္ေလးေပၚမွာ ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္စြာ....။

စာဖတ္သူအားလံုးကိုေလးစားစြာျဖင့္
မမ

Posted by Anonymous :: 10:40 AM :: 10 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------

Sunday, June 21, 2009

အာဇာနည္ေသြး




ေမြးေန႔မဂၤလာ၊ခ်ိန္ေတာ္ခါမွာ
ဆုေတာင္းသံေတြအစား
ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ ၾကားလိုလွတယ္။
ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ႔စိတ္ဓါတ္ေတြအစား
လွမ္းတက္လာတဲ့ေျခသံေတြကို မြတ္သိပ္လွတယ္။
အမွန္တကယ္လြတ္ေျမာက္ရမွာ
ဆုေတာင္းေနသူေတြပါ။
အမွန္တကယ္၀မ္းနည္းေပးရမွာ
ငတ္မြတ္ေနတဲ့ျပည္သူေတြအတြက္ပါ။
ကၽြႏု္ုပ္ရဲ့ေပးဆပ္မႈ
အေဖ႔အသက္နဲ႔ မယွဥ္၀ံ့သလို
တစ္တိုင္းျပည္လံုးနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ နည္းနည္းေလးပါ။
အာဇာနည္ေသြးစစ္မွန္တဲ႔ ကၽြႏ္ုုပ္ရင္မွာ
ၿပန္႔ၾကဲေနတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ
ၾကဲၿပန္႔ေနတဲ႔ အာဇာနည္ေတြ
တစ္ေပါင္းတစ္စုထဲျဖစ္ဖို႔
ဘယ္နည္းကိုသံုး စု႐ုံုးရပါ့မလဲ။
အာဇာနည္အေပါင္း
ကၽြႏု္ပ္လြတ္ျခင္း၊ မလြတ္ျခင္းကို စိတ္မွဖယ္လို႔
ကၽြႏု္ပ္အတြက္ ပူေဆြးေသာက
အားမာန္အျဖစ္ေျပာင္းလို႔
ျမန္မာျပည္ၾကီးလြတ္ေျမာက္ဘို႔သာ
ႀကိဳးကုပ္ပါေတာ့။
တစ္ေယာက္ခ်ဳပ္လွ်င္၊ ႏွစ္ေယာက္ထြက္ေလာ့
ႏွစ္ေယာက္က်လွ်င္၊ ေလးေယာက္ထြက္ေလာ့
အာဇာနည္စိတ္ဓါတ္ ဆတိုးပြါးေလာ့။
သန္းေျခာက္ဆယ္ေသာ ျပည္သူ႔လက္နက္
ထုတ္သံုးလွည့္ေတာ့။
အမွန္တစ္ကယ္လိုအပ္ေနတာ
ကၽြႏု္ပ္မဟုတ္
သန္းေျခာက္ဆယ္ေသာ အို ျမန္မာတို႔
ထၾကြလံု႔လ စည္းရံုးၾကေလာ့။
အမွန္စင္စစ္ ကမၻာကသိေအာင္
အာဇာနည္ေသြး ေစြးေစြးနီေၾကာင္း
သင္တို႔ျပဘို႔ အခ်ိန္တန္ေလျပီ။

မမ

Posted by Anonymous :: 2:55 PM :: 10 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------

Thursday, June 11, 2009

သခင္မ်ိဳးေဟ႔ ဒို႔ဗမာ(သို႔)သခင္ခ်က္ၾကီး(၃)


သနပ္ခါးေတြေဖြးေနတဲ႔ မိေအးမ်က္ႏွာေလးကို ေငးၾကည့္ရင္းက်ဴပ္ရင္မွာ အမွန္ကိုပူေလာင္လာေတာ့တယ္။
ရိုးစင္းလြန္းတဲ့ ဘ၀ေတြကိုျဖတ္သန္း ေနၾကတဲ့ က်ဴပ္တို႔ေတြဟာ၊ စားဘို႔နဲ႔ ေနဘို႔သာရွိလို႔ကေတာ့
တစ္ကယ့္ကိုပဲ အပူအပင္နဲပါတယ္။
အေတြးစေတြကိုျဖတ္ရင္း ဘာလုပ္ရမယ္ေျပာလဲ ဘယ္ေလာက္ရမယ္ေျပာလဲလို႕ က်ဳပ္ေမးခြန္းကို မိေအးက
ဘာမွေတာ့အေထြအထူး မလုပ္ရဘူးေျပာတာပဲ။
ဒါေပမဲ႔ လိုအပ္တဲ႔အခ်ိန္ေတြတိုင္း ေခၚမယ္မိန္းမနဲ႔ခေလးေတြကို ပိုၾကိဳက္တယ္လူၾကီးအိုအိုၾကီး ေတြလဲရတယ္
အမယ္အိုေတြလဲရတယ္ ေယာက်ၤားပ်ိဴေတြကေတာ့ ကိုေက်ာ္ၾကားတို႔က ေသခ်ာစီစစ္ျပီးမွ လက္ခံမယ္တဲ႔။
ကဲၾကားတဲ႔အတိုင္းပဲ အလုပ္ေခၚပံုက အင္မတန္မွအံ့ၾသစရာ မေကာင္းဘူးလားအဘြားအိုေတြလဲရတယ္ ဆိုေတာ့ အရီးေရာရမွာလားလို႔က်ဴပ္ေမးေတာ့ မိေအးတို႔မနက္ျဖန္အတြက္ ေပတူးပါသံုးေယာက္စာရမယ္တဲ႔။
မိသားစုျဖစ္တဲ့အတြက္ စားျပီးေသာက္ျပီတစ္ေယာက္တစ္ေထာင္ ရမယ္တဲ႔။
တစ္ေယာက္ထဲဆိုရင္ေတာ့တစ္ေထာင့္ငါးရာ ရမယ္တဲ႔ ဆိုတဲ႔မိေအး စကားသံေတြက က်ဴပ္ရင္ကိုအေတြးပိုေစတာပဲ။ က်ဳပ္အေျဖစကားကို ေစာင့္ေနတဲ႔မိေအးတို႔သားအမိကို လမ္းစရိတ္ကေရာဘယ္အထိသြားရ မွာလဲလို႔က်ဳပ္ေမးေတာ့ က်မတို႔ကဒီရပ္ကြက္ကဆိုေတာ့ ကိုေက်ာ္ၾကားတို႔နဲ႔ အတူတူစုရပ္ပဲတဲ႔ သူတို႔လာေခၚမယ္တဲ႔။
အရီးေလးေရာေပတူးပါသားအမိ သံုးေယာက္ဆိုေတာ့ ဘာပူစရာရွိတုန္း သြားၾကည့္ေပါ့။

တစ္ကယ္လို႔ အဆင္မေျပဘူးဆိုရင္ေတာ့ က်ဳပ္အန္တီလွကို အလုပ္ေျပာထားျပီးျပီ မိေအးနဲ႔ေပတူးႏွစ္ေယာက္
လံုးအတူတူ လုပ္ရမွာပင္ေတာ့ ပင္ပမ္းမယ္။
က်ဳပ္စကားဆံုးေတာ့ မိေအးမ်က္ႏွာ၀င္းကနဲျဖစ္သြားတာ ဘယ္သူမွမရိပ္မိေပမဲ့ က်ဴပ္ကေတာ့သိတယ္။

အေမကိုၾကီးခ်က္ နဲ႔ပဲ အတူလိုက္လုပ္မယ္ မိေအးလုပ္ႏိုင္ပါတယ္ ဆိုတဲ႔စကားသံဟာ က်ဴပ္
ရဲ့ေသာကနဲ႔ပူေလာင္ေနတဲ႔ ရင္ကိုခ်က္ျခင္းလက္ငင္းေအးျမသြားေစတာပဲ။
မနက္ျဖန္သြားၾကည့္ လိုက္ပါေျပာထားျပီး မသြားရင္ တစ္ရပ္ကြက္ထဲသမားေတြ မေကာင္းဘူး အေျခအေန
ၾကည့္ေပါ့ အဲအရီးဘယ္သြားတယ္ ဘာလုပ္တယ္ဆိုတာေတာ့ က်ဳပ္ကို အကုန္ျပန္ေျပာဗ်ာ က်ဳပ္သိခ်င္တယ္ဆိုတဲ႔စကား
ကို အရီးက မလိုက္ခ်င္ပါဘူးေအ ဒီအရြယ္ၾကီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္ နဲ႔လို႔ ရြံတြန္႔တြန္႔ေျပာတဲ႔ အ
ရီးကို က်ဴပ္အေမက လိုက္သြားစမ္းပါ ေအးတင္ရယ္။

အသက္ေျခာက္ဆယ္ဆို ပညာတတ္ၾကီးေတြေတာင္ အျငိမ္းစားယူနားခိုင္းတဲ႔ က်ဴပ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ခေလးလူ
ၾကီး အမယ္အိုအဘိုး အိုေတြအလုပ္ရတယ္ ဆိုေတာ့ က်ဴပ္သိခ်င္စမ္းတယ္ ေအ က်ဳပ္မလိုက္ႏိုင္လို႔ အဟုတ္ပဲလိုက္ခ်င္
စမ္းတယ္ လိုက္သြားေအ ျပီးရင္ တစ္လံုးမက်န္ျပန္ေျပာ က်ဴပ္နားေတာင္မယ္။
ကဲကဲ မနက္သြားရမယ္ဆိုေတာ့ ေစာေစာအိပ္ၾကေတာ့ လို႔က်ဳပ္ႏုတ္ဆက္စကား ဆိုေတာ့ မိေအးတို႔သံုးေယာက္
က်ဳပ္တို႔ရဲ့တစ္ဖက္ရပ္ တဲေလးထဲကေခါင္းငံုထြက္ရင္း သူတို႔ရဲ့ တဲကိုကူးသြားၾကေလရဲ့။
တစ္ေန႔ကုန္ပင္ပမ္း တဲ႔ဒဏ္ကိုငါးသေလာက္ေပါင္းစားထားတဲ႔ အရွိန္က က်ဳပ္မ်က္လံုးေတြကို ေမွးစင္းလာေတာ့
တယ္ ေအာက္က၀ါးၾကမ္းနဲ႔ က်ဴပ္ေက်ာကုန္းနဲ႔ ထိေတြ႔ရတဲ႔ အရသာဟာ က်ဳပ္အတြက္ေတာ့ အင္မတန္မွကို
တန္ဘိုးရွိလြန္းတယ္။
က်ဴပ္အေမရဲ့ဘုရားရွစ္ခိုးသံဟာ က်ဳပ္နားစည္ကို တိုးတိုးပ်ံ့လြင့္ လာျပီးတဲ႔ေနာက္မွာေတာ့ က်ဳပ္ႏွစ္ႏွစ္ ျခိဳက္ျခိဳက္ကို
အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။

ေဟာ..ဒီကပဲျပဳတ္..ဆိုတဲ႔.အခ်ိန္မွန္ ႏိုးစက္သံေၾကာင့္ ခ်က္ၾကီးလူးလြန္႔လာတယ္ဆို ေ၀၀ါး၀ါးနဲ႔အေတြး
ေတြထဲမွာ မိေအးတို႔အလုပ္သြားမယ္ဆိုတဲ႔ အသိက ခါတိုင္းထက္ခ်က္ၾကီးကို အိပ္ယာထဘို႔သြက္လက္ေစခဲ႔တယ္။
တဲအျပင္ကိုေခါင္းငံု ထြက္လိုက္ရင္း မိေအးတို႔တဲဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ဆို အျဖဴကေန၀ါက်င္က်င္အ
ေရာင္ကိုေျပာင္းေနတဲ႔ ရွပ္အက်ီအျဖူလက္တို သနပ္ခါးေတြေဖြးေနတဲ့ ေပတူး အကြက္အနီအစိမ္းစပ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီပြပြ
ၾကီးနဲ႔ အလုပ္သြားဘို႔ အဆင့္သင့္ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။
ကိုၾကီးခ်က္ က်ေနာ္တို႔လဲသြားေတာ့မွာလို႔ လွမ္းေအာ္တယ္ အရီးနဲ႔မိေအးေရာလို႔ က်ဳပ္အသံဆံုးေတာ့ ဒီမွာ
ဆိုတဲ႔ အသံနဲ႔အတူ မိေအးနဲ႔အရီးကို ေတြ႔ရတယ္။
၀င္းသူဇာကေရာင္းတဲ႔ ပါတိတ္အနီေရာင္ ၀မ္းဆက္ေလးဟာမိေအး ရဲ့ကိုယ္ေပၚမွာျဖဴျဖဴစင္စင္ ရွိေပမဲ႔အေတာ့္ကိုပဲ
ႏြမ္းေနျပီ သနပ္ခါးပါးကြက္နဲ႔ ဆံပင္ေတြကို ခပ္ျမင့္ျမင့္ စုခ်ည္ထားတယ္။
အရီးကေတာ့ ပါတိတ္အနက္ပြင့္ အရိပ္ပန္းရင္ပံုး သနပ္ခါးေဖြးေဖြး နဲ႔ အလုပ္သြားမွာဆိုေတာ့ အသက္၆၂ ႏွစ္ရွိတဲ႔
အရီးကိုၾကည့္ျပီး ခ်က္ၾကီးျပံဳးမိေတာ့တယ္။
အရီးရွက္သြားမွာစိုးတာေၾကာင့္ ေစာလွခ်ည္လား အရီးတို႔က လို႔က်ဳပ္ေျပာေတာ့ မိေအးကစုရပ္ကေနကား
လာေခၚမွာသြားေစာင့္ရမွာ ကိုၾကီးခ်က္ ဘာမွစိတ္မပူနဲ႔ ျပန္လာရင္ကိုၾကီးခ်က္ကို အကုန္ျပန္ေျပာျပမယ္ ဆိုတဲ႔စကားက
မိေအးအေပၚမွာက်ဴပ္ရဲ့ ယံုၾကည္မူ႔ေတြပိုတိုးသြားသလို က်ဳပ္ရင္မွာလဲ အေတာ္ကိုစိတ္ခ်လက္ခ်ရွိသြားတယ္။
မိေအးတို႔သံုးေယာက္ကို လမ္းထဲကလူေတြက ႏုတ္ဆက္ၾကတယ္ မိစိန္ကမိေအးေရ ေနာက္ေန႔က်ဳပ္
လိုက္မွာေနာ္ ညည္းေျပာခဲ႔ေအ ဒီဖက္ကအလုပ္ကို ဒိေန႔ရပ္ဘို႔ေျပာခဲ႔မွာလို႔ လွမ္းေအာ္တယ္။
ေအးပါ မေမ႔ပါဘူးလို႔ မိေအးျပန္ေျပာရင္း လမ္းထိပ္ကြမ္းယာဆိုင္မွာေစာင့္ေနတဲ႔ ကိုေက်ာ္ၾကားစီ
သြက္သြက္လွမ္းရင္း ေပတူးလိမ္လိမ္မာမာ ေနရမွာေနာ္လို႔ ေမာင္ေလးကိုသတိေပးေတာ့ ေပတူးချမာ ေခါင္းျငိမ့္ရွာတယ္။

ကိုေက်ာ္ၾကားနဲ႔ ကားဂိတ္ကိုလမ္းေလ်ာက္ရင္း ကိုေက်ာ္ၾကားကဘာမွမပူနဲ႔ ဒီေန႔ေရြတိဂံုဘုရားကိုသြားရ
မွာဒီကပဲတန္းသြားမယ္ ဟိုေရာက္ရင္အေဖၚေတြ ေတြ႔မယ္အရီးတို႔လို မိသားစုေတြၾကီးပဲ ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး ထိုင္ေန
ယံုပဲဆိုတဲ႔ စကားကိုတအံ့တစ္ၾသနားေထာင္ရင္း ရပ္လာတဲ႔လိုင္းကားေပၚ တိုးတက္ၾကရင္း ကိုေက်ာ္ၾကားကပဲ လမ္းစရိတ္
ရွင္းေပးတယ္။
ေနရာရေတာ့ ေန႔တိုင္းလုပ္ရမွာလား လို႔မိေအးရဲ့အေမးကို အဲလိုေတာ့မဟုတ္ဘူး အခုကိုေက်ာ္
ၾကားအမ်ိဳးေတြဆိုျပီး ေျပာေပးရတာ အျမဲတမ္းအတြက္ကေတာ့ ၀န္ထမ္းမိသားစုေတြကို ေျပာျပီးေခၚယံုပဲေလ ဒါေပမဲ႔မိေအး
တို႔လုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုေန႔တိုင္းရေအာင္ ကိုေက်ာ္ၾကားေျပာေပးမွာပါတဲ႔။
အဲလိုနဲ႔ေတာင္ဘက္မုတ္ကိုေရာက္လာ တယ္ဆိုရင္ပဲ အေမကမေရာက္တာၾကာလွ ျပီျဖစ္တဲ႔ေရြတိဂံုဘုရားၾကီး
ကိုလက္အုပ္တစ္ခ်ီခ်ီ နဲ႔ ကိုေက်ာ္ၾကားက အရီးအေပၚေရာက္ရင္စိတ္ေအး လက္ေအးသာဖူး ဒီေန႔လမ္းေၾကာင္းကေနာက္က်
မယ္ေျပာတယ္။
လမ္းေၾကာင္းဆိုတာ ကိုနားမလည္ေပမဲ႔မိေအး မေမးေတာ့ပါဘူး ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ တက္ခဲ႔တယ္ဆို ရင္ျပင္ေတာ္
ေပၚခဏေလး ေရာက္လာတယ္။
ေရႊေရာင္၀င္း၀ါေနတဲ႔ ဘုရားၾကီးကိုေတြ႔ေတာ့ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သံုးေယာက္တိုင္ပင္မထားပဲ ဦးခ်
ၾကတယ္ကိုေက်ာ္ၾကားကေတာ့ သူ႔ပံုစံသူ႔အရြယ္ေတြနဲ႔စကား ရပ္ေျပာေနတယ္ ရွစ္ခိုးေနတဲ႔မိေအးတို႔သံုး ေယာက္ကိုလဲလက္
ညိဴးထိုးျပီး ဘာေတြေျပာမွန္းေတာ့ အေတာ္လွမ္းေတာ့ မိေအးလဲကြဲကြဲျပားျပားမသိေတာ့ဘူး။
ျပီးေတာ့လူတစ္ေယာက္နဲ႔ မိေအးတို႔ကိုထားခဲ႔တယ္ အထပ္ထပ္မွာခဲ႔တယ္ စိတ္မပူဘို႔မေၾကာက္ဘို႔ ထမင္းစားခ်ိန္
ထမင္းထုတ္လာေ၀မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ဘုရားေပၚေရာက္တယ္ဆိုထဲက ျငိမ္းခ်မ္းေနတဲ့ မိေအးတို႔ သံုးေယာက္မပူပါဘူးေပ်ာ္
ေတာင္ေပ်ာ္ေသး မေရာက္တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ဘုရားၾကီးကို ေငးေမာရင္းအလုပ္လုပ္ဘို႔ လာတယ္ဆိုတာေတာင္ေမ့ေနတယ္။
အဲဒီလူေခၚလာတဲ႔ ေသာၾကာေထာင့္ကတစ္ေစာင္းၾကီးထဲမွာ မိေအးတို႔လိုအဆင္တူအေသြးတူ ေတြအမ်ားၾကီး
မိေအးေျပာခ်င္တာ မိေအးတို႔လိုအေျခခံ လူတန္းစားမိသားစုေတြ အဟုတ္ပဲ လူၾကီးလူငယ္ ရြယ္စံု ႏို႔စို႔ခေလးပါပါတယ္။
ေပတူးကေတာ့ ေပ်ာ္ခ်က္ကမ္းကုန္ပဲ သူလိုအရြယ္ေတြေရာပဲ ႏို႔စို႔ေနတဲ့ခေလးငယ္ေလးကို သူေရာတစ္ေထာင္
ရလားလို႔ ေပတူးရယ္သြားေမးလို႔ မိေအးချမာကဗ်ာကရာ စကားလြဲရတယ္။
တစ္ကယ္ပါ တစ္ေနကုန္ဒီအတိုင္းပဲ ခေလးေတြကလြဲလို႔ လူၾကီးေတြကို ဟိုသြားဒီသြားတာၾကိဳက္ပံု မရလို႔မိေအး
ကေတာ့မသြားေပါင္၊မိေအးကလြဲလို႔ က်န္တဲ႔သူေတြက လာေနၾကေတြလို႔ ထင္တာပဲ။
နာရီျပန္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္မွာေတာ့ ထမင္းထုပ္ေတြေ၀တယ္ ဒံေပါက္ထုပ္ေတြေတြ႔ေတာ့ ေပတူးေစြ႔ေစြ႔ခုန္ေနတာပဲ
မိေအးတို႔ေတြ သူ႔အစုနဲ႔သူစားၾကတယ္။
လူၾကီးေတြကလဲ နားနားေနေန ပဲလွဲတဲ႔သူလွဲ စကားေျပာတဲ႔သူေျပာ ပံုမွန္ပါပဲ ဘုရားဖူးေတြလဲစည္ကားလို႔ အေမ
ကေတာ့ဒီလိုမွန္းသိ သူ႔ပုတီးေလးယူခဲ႔ပါတယ္ ပဲတစ္ဖြဖြေျပာေနတာနဲ႔ အေမနဲ႕ရြယ္တူအေဒၚတစ္ေယာက္က ပုတီးမ်ားအပံုၾကိဳက္
တာယူစိတ္လို႔ရတယ္ ျပီးရင္သူ႔ေနရာသူျပန္ထား ယံုပဲလို႔လက္ညိဴးထိုးျပရင္း ေျပာတာနဲ႕မိေအးယူေပးလိုက္တယ္ ဆိုအေမကပုတီး
တစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ လုပ္ေတာ့တာပဲ။
အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ မိေအးပ်င္းလာျပီ ဘုရားေပၚေလွ်ာက္ပတ္ ေနရရင္ေတာ့တစ္မ်ိဳးေလ အခုကဒီေစာင္းတန္းထဲ
ထိုင္ေနရတာကိုက တစ္ေနကုန္ေတာ့မွာေလ ဘာလို႔မိေအးတို႔လူမ်ိဳးေတြ ဘုရားေစာင္းတန္းထဲထည့္ တစ္ေန႔တစ္ေထာင္ေပးရတာ
လဲ ဘုရားၾကီးမွာလဲ ဘုရားဖူးေတြမ်ားအျပည့္ကို မိေအးတို႔ကဘာလိုလို႔လဲ အင္းမိေအးလဲမေတြး တတ္ပါဘူး။
ေငးေငးငိုင္ငိုင္နဲ႔ မိေအးနားရြယ္တူေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္လာႏုတ္ဆက္တယ္ တစ္ခါမွမေတြ႔ဘူးဘူး ကိုေက်ာ္ၾကား
ညီမလားဆိုတဲ႔ အေမးကို မိေအးေခါင္းျငိမ့္ အေျဖေပးတယ္။
ရြယ္တူဆိုေတာ့ ခဏေလးရင္းႏွီးမူ႔ရၾက ေတာ့တာပဲ မိေအးလဲတို႔ဒီလိုပဲထိုင္ေနရ မွာလားဘာမွမလုပ္ရဘူးလားလို႔
ေမးတယ္ဆိုရင္ အဲဒီေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က လွ်ာတစ္လစ္ထုတ္ရင္း နင္မသိဘူးလားလမ္းေၾကာင္း ရွိလို႔လာေစာင့္ေနေပးရ
တာေလတဲ႔ လူၾကီးေတြလာရင္ တို႔ကဘုရားဖူးေတြေပါ့ တစ္ခ်ိဳ႔လူၾကီးေတြက ေစာင္းတန္းေတြေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္ တို႔ကရိုေသသမူ႔
နဲ႔ လက္အုပ္ခ်ီေပးရမယ္ အဆင္ေျပၾကလား ေမးခဲ႔ရင္ ေျပပါတယ္ ဒါပဲေျပာရတာေလ၊တစ္ခါတစ္ေလ လာမယ္ဆိုျပီး မလာရင္
ထမင္းစားဘုရားဖူးပိုက္ဆံယူ ျပန္ယံုပဲ၊ ဒီတစ္ေနရာထဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး သူတို႔ခ်ေပးတဲ႔ေနရာ သြားရတာလို႔ ရီရီေမာေမာ ေျပာ
ေနတဲ႔ သူတို႔ကိုေငးၾကည့္ရင္း မိေအးရင္မွာ ဟာတာတာၾကီး မိေအးတို႔၀င္ေငြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ၀ယ္မစားႏိုင္တဲ႔ ၾကက္သားနဲ႔ဒံေပါက္
မပင္မပမ္းရတဲ႔ ေငြတစ္ေထာင္ ေရြတိဂံုဘုရားၾကီးရဲ့ စိန္ဖူးေတာ္ၾကီးကို လက္အုပ္ခ်ီေမာ့ၾကည့္ရင္း မိေအးမ်က္ရည္ေတြ အလိုလို
က်လာတယ္။
ေပ်ာ္ေနတဲ႔ အေပ်ာ္ေတြလဲရင္ ထဲမွာေပ်ာက္ဆံုးလို႔ အေမမသိေအာင္ တိုးတိုးေလးေရရြတ္မိတယ္။ အတုမိေအး
ျပည္သူအတု ဘုရားဖူးအတု ဘုရားဖူးဘို႔အဆင္ေျပလြန္းလို႔ ဘုရားေပၚမွာေအးခ်မ္းခ်မ္းလာထိုင္ ေနတာပါလို႕ လူၾကီးေတြကိုညာ
ရမွာတဲ႔ မဟုတ္ဖူး မဟုတ္ဖူး မိေအးတို႔သားအမိ သံုးေယာက္စားစရာမရွိလို႔ ပိုက္ဆံတစ္ေထာင္ရမယ္ထမင္းေကၽြး မယ္ဆိုလို႔
လိုက္လာ ခဲ႔တာမွားျပီ ဆိုတဲ႔အသိက မိေအးရင္ကိုပူေလာင္လာတယ္။
လိမ္စရာမရွိငါနဲ႔ ေရြတိဂံုဘုရားၾကီးေပၚတက္ျပီး လိမ္ရတယ္လို႔ ပုတီးတစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ နဲ႔အာရံုျပဳေနတဲ႔ အေမကို
လွမ္းၾကည့္ရင္း မိေအးေအာ္ဟစ္ငိုခ်င္လာတယ္။ဗိုက္၀လို႔ အပူအပင္ကင္းစြာရြယ္တူေတြနဲ႔ ေဆာ့ေနတဲ႔ေပတူးေလး၊ မိေအးထိုင္ေန
တဲ႔တန္ေစာင္းေရွ႔ကေနျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ မိေအးနဲ႔ရြယ္တူေတြ အပူအပင္ကင္းစြာနဲ႔ သြားခ်င္ရာသြားေနတဲ႔ ဘုရားဖူးျပည္သူေတြ
ကို မိေအးမ်က္၀န္းမွာ မူ႔ံ၀ါး၀ါးပဲေတြ႔ေတာ့တယ္။
မိေအးရဲ့အေတြးေတြကို အခုနေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္အသံကလွန္႔ႏိုးလိုက္တယ္ မိေအးတို႔ကံေကာင္းတယ္ေဟ့ ဒီေန႔
အေစာၾကီးျပန္ရမွာ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားျပီတဲ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီးဆိုတဲ႔ အသံေအာက္မွာ မိေအးတို႔ဘုဖူးဟန္ေဆာင္ထားတဲ႔ အုပ္စု
လူပ္လူပ္ရြရြ ျဖစ္လာတယ္။ထမိန္ျပင္ ၀တ္တဲ႔သူ၀တ္ ေရဗူးထီးဘိနပ္ ေကာက္သိမ္းသူသိမ္း မိေအးအေမ့ကို တိုးတိုးေလးသြားေျပာ
တယ္ အေမျပန္ၾကရေအာင္ ဆိုေတာ့ အေမကပုတီးစိတ္တာ ရပ္ျပီးဦးခ်တယ္။
ကိုေက်ာ္ၾကားလဲ မေတြ႔လမ္းစရိတ္လဲ မပါ မိေအးပထမဆံုးသတိရမိတာ ကိုခ်က္ၾကီးကိုပဲ အားလံုးကသူေခါင္းေဆာင္
နဲ႔သူ အရီးေအးတင္ မိေအးလို႔ေခၚသံၾကား လို႔လွည္႔ၾကည့္ေတာ့ ကိုေက်ာ္ၾကား ျပန္လို႔ရျပီ ဒီေန႔မလာျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ႔အသံ
ေအာက္မွာမိေအးေခါင္းေပၚက အထုပ္ၾကီးေလ်ာၾက သြားသလိုေပါ့ပါးသြားတယ္။
ကိုေက်ာ္ၾကားေပးတဲ႔ ေငြသံုးေထာင္ကိုယူျပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ့ မိေအးတို႔မျပန္ေသးဘူး ဘုရားလွည့္ဖူးဦးမွာ ကို
ေက်ာ္ၾကားျပန္ရင္ျပန္ေလ လို႔မိေအးေျပာ ေတာ့ သံုးေယာက္စလံုးမိေအးကို တအံ့တၾသၾကည့္ၾကတယ္။
ရတယ္ေလ်ာက္ၾကည့္ေလ ကိုေက်ာ္ၾကားအားပါတယ္ ျပီးအတူျပန္ၾကတာေပါ့ဆိုတဲ႔ အသံေအာက္မွာမိေအးႏွစ္ႏွစ္
ျခိဳက္ျခိဳက္ျပံဳးလိုက္ရင္း အားလံုးရဲ့ေရွ့ကေန ဦးေဆာင္ျပီးမိေအးထြက္ခဲ႔တယ္။
လူတစ္ကိုယ္လံုးေပါ့ပါး ျပီးလြပ္လပ္တဲ႔အရသာကအေတာ္ကိုေက်နပ္စရာေကာင္းလြန္းတယ္၊အဆင္းေလွခါးတစ္ခုေတြ႔ေတာ့
မိေအးအားလံုးကို ဒီမွခဏေစာင့္မိေအးျပန္တက္ခဲ႔ မယ္လို႔ေျပာရင္း ေလွခါးထစ္ေတြတစ္ေလ်ာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးကို
ေျပးဆင္းခဲ႔တယ္။
၀ယ္ပါယူပါတစ္စာစာ ေအာ္ေနတဲ႔ေစ်းသည္ေတြစီက
အေမြးတိုင္ဘုရားပန္း ဆီမီးတိုင္ ေအာင္သေျပေတြ၀ယ္ ေလွခါးထစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္ မေမာႏိုင္ေအာင္ေျပးတက္လာ တဲ႔ မိေအး
ကို ေပတူးကအမ အမ်ားၾကီးပဲပိုက္ဆံေတြကုန္ျပီလား ဆိုတဲ့အေမးကို မပူနဲ႔ေမာင္ေလးလမ္းစရိတ္ခ်န္ထားတယ္လို႔ေျပာရင္း အေမ့ဘက္ကိုလွည့္ ကိုေက်ာ္ၾကားေရွ႔တင္ပဲ အေမနားလည္ေအာင္ အေမ မိေအးတို႔ကအခုဏအထိ ဘုရားဖူးအတုအေမ အခုအ
ခ်ိန္ကစလို႔ အေမေရာသမီးေရာ ေမာင္ေလးေရာ ျပည္သူအစစ္ ဘုရားဖူးအစစ္ျဖစ္သြားျပီ အေမၾကိဳက္သလိုသြား ၾကိဳက္သလိုဖူး
ဘယ္သူက အေမ့ကိုေမးေမး အေမလိမ္ေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူး ရင္ထဲရွိတာေျပာလို႔ရျပီ၊အေမရင္ထဲက ကိုးကြယ္တဲ႔သူေလးစားတဲ႔
သူဘယ္သူ႔ကို မဆို အေမလက္အုပ္ခ်ီလို႔ ရျပီ ဘယ္သူ႔မွေၾကာက္ဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး ကိုေက်ာ္ၾကား မိေအးေျပာတာ ဟုတ္တယ္ေနာ္
လို႔ စကားကိုအတည္ျပဳေတာ့ မိေအးကိုၾကည့္ရင္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ေခါင္းျငိမ့္ တယ္။
နားမလည္စြာေယာင္နနျဖစ္ေနတဲ႔ ေပတူးေလးကို ေမာင္ေလးေရြတိဂံုဘုရားၾကီးကို လာရတာေပ်ာ္လားလို႔ ေမးေတာ့
ေပ်ာ္တယ္အမ ေနာက္လဲလာခ်င္တယ္လို႔ေျဖေတာ့ မနက္ျဖန္ကိုၾကီးခ်က္နဲ႔ အလုပ္လိုက္လုပ္ရမယ္ ျပီးရင္ပိုက္ဆံစုရမယ္ ဘုရားဖူး
အစစ္ျပည္သူအစစ္တစ္ေယာက္ အျဖစ္သူမ်ားေတြနဲ႔တန္းတူလာႏိုင္ဘို႔ တို႔ေမာင္ႏွမေတြအမ်ားၾကီးက်ိဳးစားရမယ္ လို႔ မိေအးေျပာရင္း
ကိုေက်ာ္ၾကား မိေအးတို႔အမ်ားၾကီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဒါေပမဲ႔ မိေအး ျပည္သူအစစ္ပဲျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ့ ထံုေပေပမ်က္ႏွာ
ေပးနဲ႔ေခါင္းျငိမ့္ရင္း အရီးက်ဳပ္ျပန္ႏွင့္မယ္ဆိုျပီး ထြက္သြားေလရဲ့။

ညေနထမင္းစား၀ိုင္းမွာေတာ့ အေတြးကိုစီနဲ႔ုျငိမ္သက္ေနတယ္ လမ္းထိပ္ေခါက္ဆြဲသုတ္ဆိုင္က ေခါက္ဆြဲသုတ္
ႏွစ္ပြဲကိုအေၾကြး၀ယ္ ပန္းကန္ျပားထဲနယ္ဖတ္ျပီးထည့္ထားသလို ဟင္းခါးခြက္ကလဲေအးစက္စက္ ကိုၾကီးခ်က္ကေခါက္ဆြဲသုတ္ပန္း
ကန္ကိုၾကည့္ရင္း မိေအးအဆင္မေျပဘူးလား ဆိုတဲ့ အေမးကို သားေရမိေအးကလဲနယ္နယ္ရရ မဟုတ္ဖူးကြဲ႔ သခင္စိတ္ဓါတ္ပဲ
လို႔ေျပာတဲ႔အေမ႔ စကားသံေအာက္မွာ သခင္ခ်က္ၾကီးလက္နဲ႔သခင္မိေအးလက္ ေအးစက္စက္ဟင္းခါးခြက္က ဇြန္းကိုျပိဳင္တူ လက္စံုကိုင္မိတယ္ဆို သခင္စိတ္ဓါတ္ ဆိုတာဘာလုပ္လုပ္ အတူတူျဖစ္မယ္လို႔ အရြန္းေဖါက္တဲ႔ကိုၾကီးခ်က္ကို အားလံုးၾကည့္ရင္း
တစ္ဖက္ရပ္တဲေလးထဲက ရယ္ေမာသံေတြ ေပါ့ပါးစြာလြင့္ပ်ံ့လာေတာ့တယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
မမ

Posted by Anonymous :: 11:39 PM :: 5 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------

Thursday, June 4, 2009

သခင္မ်ိဳးေဟ႔ ဒို႔ဗမာ(သို႔)သခင္ခ်က္ၾကီး (အပိုင္း၂ )

အဲဗ်ာ အေတြးကလဲ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ ခုနင္ကက်ဳပ္ေတြးေနတာ ေက်ာ္ၾကီးအေၾကာင္းေနာ္။အင္း ဒီေကာင္
အခုတစ္ေလာ ဘာမဟုတ္တာလုပ္ေနလဲ မသိလမ္းထဲမလဲ ဟိုလူမ်က္ႏွာခ်ိဴေသြးဒီလူ႔ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြး ေနတာေတာ့ ေတြ႔ေနရဲ့ တစ္ရပ္ တစ္ရြာလံုးကလဲ အူမေခ်းခါးသိေနေတာ့ ဒီေကာင့္ကိုဘယ္သူမွ မယံုရဲဘူး။
လူေတာ့ခနထား ၀တ္စားဆင္ယွဥ္ပံုကေတာ့ က်ဳပ္တို႔လိုႏွစ္ ထည္တစ္ပိုင္း ရွိတဲ့သူေတြထဲမေတာ့ ဒီေကာင္သံုးထည္ေလာက္ ပိုလာတယ္ေျပာရမွာပဲ။
မနက္ေလွ်ာ္ညေနျပန္၀တ္တဲ့ အဆင့္ကိုေတာ့ေက်ာ္သြားတယ္ေျပာရမွာေပါ့ ေနာက္ျပီး လမ္းထိပ္ကမုန္႔ဟင္းခါး ေရာင္းတဲ႔ေဒၚညွက္ ဆိုင္မွာမနက္တိုင္းထိုင္ တာေတြ႔လာရတယ္။
ဒီေကာင္စားႏိုင္လာတယ္ေပါ့ ဟိုေန႔ကလဲက်ဳပ္အလုပ္ျပန္လာခ်ိန္ လမ္းထိပ္က အညာသားသာလွကြမ္းရာဆိုင္ မွာဒန္ေပါက္ထမင္း အလြန္တစ္ရာမွစားေကာင္းေၾကာင္း ေျပာေနတာက်ဳပ္ျဖတ္လာရင္း ၾကားလိုက္ေသးရဲ့။

တစ္ေန႔ႏွစ္ေထာင္ရဘို႔ မေသခ်ာတဲ့ပ်ံက် လုပ္သမားေတြစုရာမွာ ဒီေကာင္စြာက်ယ္ စြာက်ယ္ လုပ္ေနတာက်ဳပ္စိတ္ ထဲရွိတဲ့အတိုင္းေျပာ ရရင္သိပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

အေၾကာင္းသိက်ဳပ္တို႔ရြယ္တူ ေတြကို ဒီေကာင္မေရာရဲေပမဲ႔ ေနာက္ေပါက္ႏွစ္ဆယ္စြန္း ကာလသားေတြကို
ေတာ့ဒီေကာင္အလုပ္ ေပးမယ္ဘာညာရြီးေနတယ္လို႔ မိေအးေမာင္ေပတူးကေတာ့ ေျပာသား၊ အဲေလက်ဳပ္ကိုေတာင္ အခုနင္ကေျပာ
လိုက္ေသးတာပဲ သက္ေတာင့္သက္သာ မပင္မပမ္း စားျပီးေသာက္ျပီးႏွစ္ေထာင္ရမတဲ့၊ အင္းေလ ရိုးရိုးသားသား မခိုးမ၀ွက္သံသရာ
မပါတဲ့အလုပ္မ်ိဳး ဆိုလို႔ကေတာ့ ခ်က္ၾကီးတို႔ကလုပ္ျပီးသားပဲေလ။
ဒီေကာင္ကိုအဖက္လုပ္စကား မေျပာခ်င္ေပမဲ႔ အေမေရွ႔ေရး က်ဳပ္ေရွ႔ေရး ျဖတ္သန္းဘို႔အတြက္ ကမၻာ့အဆင့္မွီပညာ (ခြိခြိ..မမရယ္သံခ်က္ၾကီးအြန္လိုင္းမဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာဖတ္ထားပံုရတယ္)က်ဳပ္မတတ္ေပမဲ့ က်ဳပ္မွာခြန္အားဗလနဲ႔
၀ရိယအျပင္ အေမေျပာတဲ့ သခင္စိတ္ဓါတ္ အျပည့္ရွိပါတယ္။
ေျပာရင္းဆိုရင္း အန္တီလွတို႔ေျမကြက္ကို ေရာက္ျပီက်ဳပ္ခြန္အားေတြ ကိုအသံုးခ်ရင္း ေျမေပါက္တဲ့အလုပ္
ကို မခိုမကပ္လုပ္ဦးမယ္ဗ်ာ ေအာ္ခ်က္ၾကီးလာျပီ လို႔ အန္တီလွေအာ္လိုက္တဲ႔ အသံက က်ဳပ္စိတ္ထဲကို သခင္ခ်က္ၾကီးလာျပီလို႔
ၾကားရင္း ေခ်လွမ္းေတြ ေျမာက္ၾကြလာသလို ခြန္အားေတြတိုးပြါး လာေလရဲ့။
ပူျပင္းတဲ့ေနေရာင္ေအာင္မွာ အက္ကြဲေနတဲ့လယ္ေျမ ေတြကိုအန္တီလွတို႔ ေပးတဲ့ေပါက္တူးနဲ႔ ေပါက္ဘို႔ေပါက္တူးကို စံုကိုင္ေခါင္းေပၚေရာက္ေအာင္ေျမွာက္တင္ လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲေနေရာင္ ေအာက္မွာက်ဳပ္ရဲ့ လက္ေမာင္း ေက်ာကုန္းတစ္ေလွ်ာက္က ၾကြက္သားေတြ အဖုအထစ္နဲ႔လက္လက္ထေနေတာ့တယ္။
ေပါက္တူးနဲ႔ ေပါက္ျပီးသားေတြ ေပါက္ျပားနဲ႔ ေတာင္းထဲေကာ္ ထည့္ေနတဲ့ခ်က္ၾကီးအနား အန္တီလွလာရပ္ရင္း ခ်က္ၾကီးအကူ တစ္ေယာက္ေလာက္ရွာလာ ခဲ့ပါလား ေျမသယ္ဘို႔ ေပါ့ အလုပ္ပိုတြင္ေအာင္ေလဆိုတဲ့ အသံဟာ က်ဳပ္ရင္ထဲကို စိမ့္စမ္းေရ မွ်စီး၀င္လာတယ္ အန္တီလွ မိေအးနဲ႔ေပတူး ကိုေခၚလာခဲ့ရ မလား မိေအးလဲစက္ရံုပိတ္လို႔ အလုပ္နားထားတယ္ ေျမသယ္တာေလာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခိုင္းလို႔ ရေလာက္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ခ်က္ၾကီးအေျဖစကားကို အန္တီလွကေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ မနက္ျဖန္ေခၚလာခဲ့ဆိုတဲ့ စကားသံဆံုးေတာ့ ခ်က္ၾကီးလက္ေတြ စည္းခ်က္ခ်ခ် ေပါက္တူးနဲ႔ေျမမာထိသံေတြရဲ့ ေအာက္မွာ ေျမၾကီးေတြက ဖြါကနဲ ဖြါကနဲ။

အလုပ္သိမ္းျပီးျပန္လာတဲ့ ခ်က္ၾကီးခါတိုင္းနဲ႔မတူ ေအာင္ကိုစိတ္ဓါတ္ေတြ တက္ၾကြလြန္းေနတယ္ ျဖတ္ျပန္လာတဲ့ညေနေစ်း ကေနငါးသေလာက္ေပါင္းျပီးသားေတြ ဒန္အိုးၾကီးနဲ႔ေရာင္းေနတာ ေတြ႔လို႔ ငါးရာဘိုး၊ ဆန္မေကာင္းမဆိုးတစ္ျပည္က ရွစ္ရာ၊ ၾကိဳထားျပီးသား ငါးပိရည္ၾကိဳနဲ႔တို႔စရာအစံုက သံုးရာဘိုး ၊ထမင္းအိုးတည္ဘို႔ မီးေသြးက ႏွစ္ရာဘိုး၊ ထမင္းစားျပီး အခ်ိုဳတဲဘို႔ လၻက္ေရခ်ိဳ ပါဆယ္တစ္ခြက္ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္၊ ထြန္းေရႊ၀ါ တစ္ဗူး ၊ပါရာစီတစ္ေမာ့တစ္ကဒ္
၀ယ္ျပီးတယ္ဆို ခ်က္ၾကီးရင္ေတြ ေပါ့ပါးေပ်ာ္ရြင္လာတယ္။
လက္ထဲမွာက်န္တဲ့ ေငြသားသံုးရာကမျပည့္တစ္ျပည့္ မပူပါဘူး မနက္ျဖန္ဆို မိေအးေရာေပတူးေရာအလုပ္ရျပီေလ ေလာေလာဆယ္ ႏွစ္အိမ္ေထာင္စား ဘို႔အတြက္မပူရေတာ့ ဘူးေပါ့။
က်ဳပ္လမ္းထဲကို ၀င္လာတယ္ဆိုရင္ပဲ ေဆာ့ေနရာကေန ေပးတူးေျပးလာျပီးအထုတ္ ေတြကူဆြဲတယ္ ကိုၾကီး
အမ်ားၾကီးဘာေတြ ၀ယ္လာလဲလို႔ အေမးကို အိမ္ေရာက္ေတာ့သိမွာေပါ့ မိေအးတို႔သားအမိကို လွမ္းအသံျပဳ လိုက္ရင္းတဲထဲေခါင္း ငံု
၀င္လိုက္တယ္ဆို ေသာက္ေရတစ္ခြက္ ကမ္းေပးရင္း မ်ားလွခ်ည့္သားၾကီး ရဲ့ ဆိုတဲ့အေမ့ကို အားရပါးရျပံဳးျပရင္း အေမစားဘို႔ေပါ့
အေမရယ္ ဆိုတဲ့အသံကိုအေမေက်နပ္ သြားပံုရတယ္။
မိေအးနဲ႔သူ႔ အေမေရာက္လာေတာ့ ဆန္ထုပ္နဲ႔မီးေသြးထုပ္ကို လွမ္းေပးရင္းအားလံုးအတြက္ ထမင္းခ်က္လိုက္ ဟင္းက၀ယ္လာျပီးသား က်က္ရင္အတူစားၾကတာေပါ့ အရီးအခ်ိဳတဲဘို႔လၻက္ရည္ လို႔က်ဳပ္ေျပာရင္းေရလဲပိုင္းယူ
ေရခ်ိဴးဘို႔ျပင္ေတာ့တယ္။
မိေအးကထမင္းခ်က္ အရီးနဲ႔အေမက စားပြဲ၀ိုင္းမပါတဲ႔ ထမင္း၀ိုင္းကို ျပင္ေနေလရဲ့ ေရခ်ိဳးျပီးေပတူးနဲ႔က်ဳပ္ မိေအးတို႔ထမင္းစား အေခၚကို ေစာင့္ရင္း ေပတူးအလုပ္လုပ္ မလားလို႔က်ဳပ္ေမးေတာ့ ကိုၾကီးက်ဳပ္လုပ္ခ်င္တယ္ အေမနဲ႔အမ မွာပိုက္ဆံမရွိဘူး ဒီေန႔ကိုၾကီးေကၽြးလို႔ ထမင္းစားရမွာဆိုတဲ႔ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ အရြယ္ေပတူးအသံက က်ဳပ္ႏွလံုးသားေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပုတ္လိုက္္သလိုပဲ။
သားေရစားၾကမယ္လို႔ အေမေခၚသံအဆံုးေတာ့ေပတူးက ဂၽြမ္းပစ္ျပီးမသြားယံုတစ္မယ္ ဗ်ာ အေငြ႔တစ္ေထာင္း
ေထာင္းထေနတဲ့ ထမင္းကိုေအးေအာင္မေစာင့္ပဲ အနားကေျမအင္တံုက လက္ေဆးေရးခြက္ထဲ လက္ကို ဘယ္ညာရမ္းခါလိုက္
ျပီးထမင္းပူပူ ထဲလက္ႏွစ္လိုက္ျပီးျဗဳန္းကနဲလက္ ျပန္ႏုတ္ရင္းအမပူတယ္ဗ်ာ့လို႔ ေအာ္တဲ႔ေပတူးကို ၾကည့္ျပီး အေမနဲ႔အရီးက ပါးစပ္ထဲက ထမင္းသီးတဲ့အထိရယ္ၾကတယ္။
မိေအးကေတာ့သူ႔ေမာင္ငယ္ေလး ကိုသနားၾကင္နာတဲ႔ အၾကည့္နဲ႔ေငးရင္း ထမင္းပုဂံ ဘယ္မွာ့မေျပးပါဘူးငါ့ေမာင္ရယ္လို႔ မပြင့္တစ္ပြင့္ေျပာတယ္။
က်ဳပ္တို႔၀ိုင္းထိုင္ေနတဲ့ အလယ္မွာငါးပိရည္ တို႔စရာအစံု ခ်ထားရင္းထမင္းေပၚမွာ ညီတူညီမွ်ပံုထားတဲ့ ငါးသေလာက္တံုးကို ဖဲ့ရင္းအရီးကအရိုးစူးမယ္ ေကာင္ေလးေျဖးေျဖးလို႔ ေျပာေတာ့ က်ဳပ္တို႔ရီၾကျပန္တယ္ မိေအးကအေမအရိုးႏူး
ေအာင္ေပါင္းထားတာ ရဲရဲသာစားလို႔ခပ္ျပံဳးျပံဳးေျပာတယ္။
ထမင္းစားျပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့က်ဳပ္၀ယ္ လာတဲ့လၻက္ရည္ခ်ိဳကို ေရေႏြးျဖဴေရာျပီးမိေအးကတစ္ေယာက္
တစ္ခြက္စီလာခ်ေပးတယ္ လကၻက္ရည္ခ်ိဳကို အစာပိတ္က်ိဳက္ခ်လိုက္တဲ့က်ဳပ္ ကိုၾကီးခ်က္ မိေအးအလုပ္ရျပီေတာ့ ဆိုတဲ့အသံကက်ဳပ္ကို တအံ့တၾသျဖစ္ေစတာပဲ ဘယ္မွာရတာတုန္းဆိုတဲ့ က်ဴပ္ရဲ့အေလာတစ္ၾကီးအေမးကို ကိုေက်ာ္ၾကားစီမွာ
လို႔ ေျဖတဲ့ မိေအးကို ကိုေက်ာ္ၾကားလို႔ က်ဳပ္သံေရာင္လိုက္ရင္း ဘယ္ကတုန္းဆိုေတာ့ ေပတူးကကိုၾကီးကလဲ ကိုေက်ာ္ၾကီးကို
ေျပာတာ လို႔ ၀င္ေျဖတာေၾကာင့္ က်ဳပ္တစ္ကိုယ္လံုး မတ္ခနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားရင္း လူမိုက္ေက်ာ္ၾကီး က်ဳပ္ေမ႔ေနတဲ့ ဒီေကာင္နံမည္ အဟုတ္ပဲ ေက်ာ္ၾကား ငယ္ငယ္ကအတန္းပိုင္ ဆရာမ မၾကာခဏ ေျပာဘူးတယ္ နင့္မလဲမေကာင္းတဲ့ဲ့ေနရာ ေက်ာ္ၾကားလွခ်ည့္ရဲ့ နင့္အေမကို နံမည္ေျပာင္းခိုင္းရမယ္လို႔ေလ

ဆက္ရန္

Posted by Anonymous :: 5:07 PM :: 15 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------