မမ
Saturday, January 3, 2009
မမနဲ႕ အေဒၚမ်ား
က်မတို ့ကေဆြမ်ိဳးအရမ္းမ်ားတယ္..
ဘယ္ေလာက္မ်ားလဲဆို နမူနာေျပာရရင္... အလွဴလုပ္တယ္ဆိုပါစို ့အမ်ိဳးေတြအတြက္သီးသန္ ့၁ရက္လုပ္ၾကတယ္..
ျပင္ပဧည့္သည္ကိုသပ္သပ္လုပ္တယ္... ဒါမွမဟုတ္မနက္ညေနခြဲျပီး ဖိတ္စာပို ့တယ္........
အဲဒီတုန္းကအလွဴေတြကိုၾကည့္ျပီးက်မတို ့ညီအမေတြ စိတ္ပ်က္မိတာအမွန္ပဲ.....
တစ္ေနကုန္ အတင္းေျပာမယ္... ၾကြားတာမ်ား အိမ္ကေခြးကစျပီး.. ၾကြားတာ
အိမ္ဦးခန္းက ဘုရားစင္မွာထိုးထားတဲ့ ဘုရားပန္းမွာဆံုးတာပဲ....
တစ္ေနကုန္ေန... တစ္ေနကုန္စား.. တစ္ေနကုန္္ၾကြားျပီးမွျပန္ၾကတာ.....
က်မတို ့အရြယ္ရလာေတာ့ တစ္ကယ္လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြပဲ... လွဴျဖစ္ေတာ့တာ........... အဲဒါေတြေၾကာင့္ပဲ..။
က်မေျပာခ်င္တာ အမ်ိဳးေတြအမ်ားၾကီးကမွ က်မအေဒၚညီအမႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း...
က်မတို ့ညီအမေတြ နံမည္ေပးထားတာ "ၾကံဳရင္၀ါး"..န႔ ဲ"ၾကံဳရင္ၾကြား"..တဲ့.........
တစ္ေယာက္က တစ္ခ်ိန္လံုးလမ္းၾကံဳလို ့ဆိုျပီး အမ်ိဳးတစ္ကာအိမ္မွာ ထမင္းစားေနတာ ေတြ ့ရသလို.......
သူဘာေလး၀ယ္ထားလို ့အလွဴလုပ္ရင္ဖိတ္ေနာ္... အလွဴမွာ၀တ္ခ်င္လို ့ပါဆိုျပီးၾကိဳေျပာထားတတ္တယ္....
တစ္ေန ့အဲဒီအေဒၚကစိန္နားကပ္၀ယ္တယ္....
တန္မတန္ သန္ ့မသန္ ့လွမလွ လိုက္ေမးတာ က်မတို ့အိမ္ေရာက္လာေရာ...
အေမက ငယ္ငယ္ထဲက ပညာရပ္တစ္ခုလို က်မတို ့အဖြားလုပ္တဲ့ ေျပာတဲ့အတိုင္း...
အေဒၚဘာလာျပျပ လွလိုက္တာ မမရယ္... တန္လိုက္တာမမရယ္... က်မေတာင္လိုခ်င္လိုက္တာ...
ေျပာျပီးတာနဲ ့က်မတို ့ညီအမေတြ တစ္ေယာက္ခ်င္း ေခၚျပေတာ့တာပဲ...
အဲဒီအေဒၚက လူမစံုရင္စံုေအာင္ေစာင့္ျပီးမွ ျပန္တာ....အဲလို...ယံု ။
က်ဴရွင္က ျပန္မေရာက္ေသးတဲ့ က်မတို ့အငယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေနတာ
အဲဒီေန ့က အေဒၚေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ျပန္သြားတယ္...
ျပန္ခါနီး အလွဴလုပ္ရင္ဖိတ္ဖို ့မေမ့နဲ ့လို ့ေျပာသြားတယ္..........
မိုးလင္းတာနဲ ့ဘယ္သူမွမသိေအာင္ က်မဖုန္းဆက္ေတာ့တာ....
အေဒၚေရသတင္းေကာင္းေျပာမလို ့ကစျပီး ဆရာေတာ္ဆီမေရာက္တာၾကာလို႕ ဆြမ္းကပ္မယ္.........
သိမွာပါ...၅၂လမ္းထိပ္က ဘုရားျဖဴေက်ာင္းတိုက္က က်မတို႔ မိဘဘိုးဘြားေတြ ကိုးကြယ္လာခဲ့တာ........
အေဒၚက ၄၇လမ္း ၀န္ၾကီးမ်ားအိမ္ယာမွာေနတာ...
ဒါေပမဲ့ ခက္တာတစ္ခုက အလွဴတစ္ခုလုပ္ရင္....
ဘယ္ေန ့ဘယ္သူ အလွဴေနာ္ မေမ့ နဲ ့ဦးဆိုျပီး တစ္ခ်ိန္လံုး ဖုန္းဆက္သတိေပးေနတတ္တဲ့....
အက်င့္ေတြနဲ ့နီးစပ္ရာလူေတြ လမ္းၾကံဳေခၚတဲ့ ကိစၶေတာ့ က်မေတာ္ေတာ္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ခဲ့ရတယ္......
လြယ္လြယ္ေျပာရရင္....... မမ..ေလ....... အေဒၚ ၅ေယာက္ေလာက္ကို ဟန္ေဆာင္ဖိတ္ခဲ့ရတယ္..
အလွဴအတြက္ေတာ့မပူနဲ ့ဆရာ... အဲဒီေက်ာင္းက ရံုးပိတ္ရက္ဆိုအလွဴအျမဲရွိေနတာ.......
က်မအေဒၚတို ့သြားတဲ့ေန ့က မဂၤလာေဆာင္သူတို ့မသိလို ့သာမသိတာ
အနီေရာင္ေပၚအျဖဴစာလံုးနဲ ့ေရးထားတဲ့ နဖူးစီးစာတန္းၾကီးကထင္းလို ့.........
၀တ္ေကာင္းစားလွ ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ ့ဆိုေတာ့၀ိုင္းၾကိဳၾက ေနရာခ်ျပီး
သတို ့သမီးနဲ ့သတို ့သားလာႏွဳတ္ဆက္ေတာ့မွ အေဒၚသိေနျပီ.........
ဘာလုပ္ရမွန္းလဲမသိ လက္ဖြဲ ့လဲမပါ ..စားလဲေနျပီ........
ျပီးေတာ့မွ ဆရာေတာ္ကိုတိုင္ျပီး ငိုတာၾကဴၾကဴပါေအာင္.....
ဆရာေတာ္ဆီကေန ဖုန္းဆက္ျပီး တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္ ေျပာျပီးတိုင္တာ..........
က်မတို ့ညီအမေတြ အိမ္မျပန္ရဲလို ့....... ေခ်ာ္တြင္းကုန္းဘုန္းၾကီးေက်ာင္း မွာတစ္ေနကုန္ ပုန္းေနခဲ့ရတယ္..........
ညေနကိတ္မုန္ ့၀ယ္ျပီး တစ္အိမ္တက္ဆင္း ေတာင္းပန္ခဲ့ရတယ္
စိန္နားကပ္၀ယ္တဲ့ အေဒၚအိမ္ေရာက္ေတာ့........ ငိုေနတဲ့အေဒၚကိုၾကည့္ျပီး
အေဒၚစိန္နားကပ္ အလွဴမွာ၀တ္ခ်င္ေနတာ သနားလြြန္းလို ့လုပ္မိတာပါလို ့က်မေျပာရင္းေတာင္းပန္ေတာ့...
အေဒၚကလြဲလို ့က်န္မိသားစုေတြက တစ္၀ါး၀ါးေပါ့..........
ဒါေပမဲ့ က်မဘ၀မွာ အလွဴဖိတ္ခြင့္ပါမစ္ပိတ္သြားတာဒီေန ့အထိ.........
က်မ မႏွစ္ကျပန္ေတာ့ အရူးေထာင္မွာအလွဴလုပ္လို ့ဖိတ္ေတာ့ေတာင္
အေဒၚက က်မအေမကို ေသခ်ာရဲ့လား ဖုန္းဆက္ေမးတယ္ရွင္.......။
မမ
Labels: မမနဲ႕ အေဒၚမ်ား
