မမ

Thursday, June 11, 2009

သခင္မ်ိဳးေဟ႔ ဒို႔ဗမာ(သို႔)သခင္ခ်က္ၾကီး(၃)


သနပ္ခါးေတြေဖြးေနတဲ႔ မိေအးမ်က္ႏွာေလးကို ေငးၾကည့္ရင္းက်ဴပ္ရင္မွာ အမွန္ကိုပူေလာင္လာေတာ့တယ္။
ရိုးစင္းလြန္းတဲ့ ဘ၀ေတြကိုျဖတ္သန္း ေနၾကတဲ့ က်ဴပ္တို႔ေတြဟာ၊ စားဘို႔နဲ႔ ေနဘို႔သာရွိလို႔ကေတာ့
တစ္ကယ့္ကိုပဲ အပူအပင္နဲပါတယ္။
အေတြးစေတြကိုျဖတ္ရင္း ဘာလုပ္ရမယ္ေျပာလဲ ဘယ္ေလာက္ရမယ္ေျပာလဲလို႕ က်ဳပ္ေမးခြန္းကို မိေအးက
ဘာမွေတာ့အေထြအထူး မလုပ္ရဘူးေျပာတာပဲ။
ဒါေပမဲ႔ လိုအပ္တဲ႔အခ်ိန္ေတြတိုင္း ေခၚမယ္မိန္းမနဲ႔ခေလးေတြကို ပိုၾကိဳက္တယ္လူၾကီးအိုအိုၾကီး ေတြလဲရတယ္
အမယ္အိုေတြလဲရတယ္ ေယာက်ၤားပ်ိဴေတြကေတာ့ ကိုေက်ာ္ၾကားတို႔က ေသခ်ာစီစစ္ျပီးမွ လက္ခံမယ္တဲ႔။
ကဲၾကားတဲ႔အတိုင္းပဲ အလုပ္ေခၚပံုက အင္မတန္မွအံ့ၾသစရာ မေကာင္းဘူးလားအဘြားအိုေတြလဲရတယ္ ဆိုေတာ့ အရီးေရာရမွာလားလို႔က်ဴပ္ေမးေတာ့ မိေအးတို႔မနက္ျဖန္အတြက္ ေပတူးပါသံုးေယာက္စာရမယ္တဲ႔။
မိသားစုျဖစ္တဲ့အတြက္ စားျပီးေသာက္ျပီတစ္ေယာက္တစ္ေထာင္ ရမယ္တဲ႔။
တစ္ေယာက္ထဲဆိုရင္ေတာ့တစ္ေထာင့္ငါးရာ ရမယ္တဲ႔ ဆိုတဲ႔မိေအး စကားသံေတြက က်ဴပ္ရင္ကိုအေတြးပိုေစတာပဲ။ က်ဳပ္အေျဖစကားကို ေစာင့္ေနတဲ႔မိေအးတို႔သားအမိကို လမ္းစရိတ္ကေရာဘယ္အထိသြားရ မွာလဲလို႔က်ဳပ္ေမးေတာ့ က်မတို႔ကဒီရပ္ကြက္ကဆိုေတာ့ ကိုေက်ာ္ၾကားတို႔နဲ႔ အတူတူစုရပ္ပဲတဲ႔ သူတို႔လာေခၚမယ္တဲ႔။
အရီးေလးေရာေပတူးပါသားအမိ သံုးေယာက္ဆိုေတာ့ ဘာပူစရာရွိတုန္း သြားၾကည့္ေပါ့။

တစ္ကယ္လို႔ အဆင္မေျပဘူးဆိုရင္ေတာ့ က်ဳပ္အန္တီလွကို အလုပ္ေျပာထားျပီးျပီ မိေအးနဲ႔ေပတူးႏွစ္ေယာက္
လံုးအတူတူ လုပ္ရမွာပင္ေတာ့ ပင္ပမ္းမယ္။
က်ဳပ္စကားဆံုးေတာ့ မိေအးမ်က္ႏွာ၀င္းကနဲျဖစ္သြားတာ ဘယ္သူမွမရိပ္မိေပမဲ့ က်ဴပ္ကေတာ့သိတယ္။

အေမကိုၾကီးခ်က္ နဲ႔ပဲ အတူလိုက္လုပ္မယ္ မိေအးလုပ္ႏိုင္ပါတယ္ ဆိုတဲ႔စကားသံဟာ က်ဴပ္
ရဲ့ေသာကနဲ႔ပူေလာင္ေနတဲ႔ ရင္ကိုခ်က္ျခင္းလက္ငင္းေအးျမသြားေစတာပဲ။
မနက္ျဖန္သြားၾကည့္ လိုက္ပါေျပာထားျပီး မသြားရင္ တစ္ရပ္ကြက္ထဲသမားေတြ မေကာင္းဘူး အေျခအေန
ၾကည့္ေပါ့ အဲအရီးဘယ္သြားတယ္ ဘာလုပ္တယ္ဆိုတာေတာ့ က်ဳပ္ကို အကုန္ျပန္ေျပာဗ်ာ က်ဳပ္သိခ်င္တယ္ဆိုတဲ႔စကား
ကို အရီးက မလိုက္ခ်င္ပါဘူးေအ ဒီအရြယ္ၾကီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္ နဲ႔လို႔ ရြံတြန္႔တြန္႔ေျပာတဲ႔ အ
ရီးကို က်ဴပ္အေမက လိုက္သြားစမ္းပါ ေအးတင္ရယ္။

အသက္ေျခာက္ဆယ္ဆို ပညာတတ္ၾကီးေတြေတာင္ အျငိမ္းစားယူနားခိုင္းတဲ႔ က်ဴပ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ခေလးလူ
ၾကီး အမယ္အိုအဘိုး အိုေတြအလုပ္ရတယ္ ဆိုေတာ့ က်ဴပ္သိခ်င္စမ္းတယ္ ေအ က်ဳပ္မလိုက္ႏိုင္လို႔ အဟုတ္ပဲလိုက္ခ်င္
စမ္းတယ္ လိုက္သြားေအ ျပီးရင္ တစ္လံုးမက်န္ျပန္ေျပာ က်ဴပ္နားေတာင္မယ္။
ကဲကဲ မနက္သြားရမယ္ဆိုေတာ့ ေစာေစာအိပ္ၾကေတာ့ လို႔က်ဳပ္ႏုတ္ဆက္စကား ဆိုေတာ့ မိေအးတို႔သံုးေယာက္
က်ဳပ္တို႔ရဲ့တစ္ဖက္ရပ္ တဲေလးထဲကေခါင္းငံုထြက္ရင္း သူတို႔ရဲ့ တဲကိုကူးသြားၾကေလရဲ့။
တစ္ေန႔ကုန္ပင္ပမ္း တဲ႔ဒဏ္ကိုငါးသေလာက္ေပါင္းစားထားတဲ႔ အရွိန္က က်ဳပ္မ်က္လံုးေတြကို ေမွးစင္းလာေတာ့
တယ္ ေအာက္က၀ါးၾကမ္းနဲ႔ က်ဴပ္ေက်ာကုန္းနဲ႔ ထိေတြ႔ရတဲ႔ အရသာဟာ က်ဳပ္အတြက္ေတာ့ အင္မတန္မွကို
တန္ဘိုးရွိလြန္းတယ္။
က်ဴပ္အေမရဲ့ဘုရားရွစ္ခိုးသံဟာ က်ဳပ္နားစည္ကို တိုးတိုးပ်ံ့လြင့္ လာျပီးတဲ႔ေနာက္မွာေတာ့ က်ဳပ္ႏွစ္ႏွစ္ ျခိဳက္ျခိဳက္ကို
အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။

ေဟာ..ဒီကပဲျပဳတ္..ဆိုတဲ႔.အခ်ိန္မွန္ ႏိုးစက္သံေၾကာင့္ ခ်က္ၾကီးလူးလြန္႔လာတယ္ဆို ေ၀၀ါး၀ါးနဲ႔အေတြး
ေတြထဲမွာ မိေအးတို႔အလုပ္သြားမယ္ဆိုတဲ႔ အသိက ခါတိုင္းထက္ခ်က္ၾကီးကို အိပ္ယာထဘို႔သြက္လက္ေစခဲ႔တယ္။
တဲအျပင္ကိုေခါင္းငံု ထြက္လိုက္ရင္း မိေအးတို႔တဲဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ဆို အျဖဴကေန၀ါက်င္က်င္အ
ေရာင္ကိုေျပာင္းေနတဲ႔ ရွပ္အက်ီအျဖူလက္တို သနပ္ခါးေတြေဖြးေနတဲ့ ေပတူး အကြက္အနီအစိမ္းစပ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီပြပြ
ၾကီးနဲ႔ အလုပ္သြားဘို႔ အဆင့္သင့္ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။
ကိုၾကီးခ်က္ က်ေနာ္တို႔လဲသြားေတာ့မွာလို႔ လွမ္းေအာ္တယ္ အရီးနဲ႔မိေအးေရာလို႔ က်ဳပ္အသံဆံုးေတာ့ ဒီမွာ
ဆိုတဲ႔ အသံနဲ႔အတူ မိေအးနဲ႔အရီးကို ေတြ႔ရတယ္။
၀င္းသူဇာကေရာင္းတဲ႔ ပါတိတ္အနီေရာင္ ၀မ္းဆက္ေလးဟာမိေအး ရဲ့ကိုယ္ေပၚမွာျဖဴျဖဴစင္စင္ ရွိေပမဲ႔အေတာ့္ကိုပဲ
ႏြမ္းေနျပီ သနပ္ခါးပါးကြက္နဲ႔ ဆံပင္ေတြကို ခပ္ျမင့္ျမင့္ စုခ်ည္ထားတယ္။
အရီးကေတာ့ ပါတိတ္အနက္ပြင့္ အရိပ္ပန္းရင္ပံုး သနပ္ခါးေဖြးေဖြး နဲ႔ အလုပ္သြားမွာဆိုေတာ့ အသက္၆၂ ႏွစ္ရွိတဲ႔
အရီးကိုၾကည့္ျပီး ခ်က္ၾကီးျပံဳးမိေတာ့တယ္။
အရီးရွက္သြားမွာစိုးတာေၾကာင့္ ေစာလွခ်ည္လား အရီးတို႔က လို႔က်ဳပ္ေျပာေတာ့ မိေအးကစုရပ္ကေနကား
လာေခၚမွာသြားေစာင့္ရမွာ ကိုၾကီးခ်က္ ဘာမွစိတ္မပူနဲ႔ ျပန္လာရင္ကိုၾကီးခ်က္ကို အကုန္ျပန္ေျပာျပမယ္ ဆိုတဲ႔စကားက
မိေအးအေပၚမွာက်ဴပ္ရဲ့ ယံုၾကည္မူ႔ေတြပိုတိုးသြားသလို က်ဳပ္ရင္မွာလဲ အေတာ္ကိုစိတ္ခ်လက္ခ်ရွိသြားတယ္။
မိေအးတို႔သံုးေယာက္ကို လမ္းထဲကလူေတြက ႏုတ္ဆက္ၾကတယ္ မိစိန္ကမိေအးေရ ေနာက္ေန႔က်ဳပ္
လိုက္မွာေနာ္ ညည္းေျပာခဲ႔ေအ ဒီဖက္ကအလုပ္ကို ဒိေန႔ရပ္ဘို႔ေျပာခဲ႔မွာလို႔ လွမ္းေအာ္တယ္။
ေအးပါ မေမ႔ပါဘူးလို႔ မိေအးျပန္ေျပာရင္း လမ္းထိပ္ကြမ္းယာဆိုင္မွာေစာင့္ေနတဲ႔ ကိုေက်ာ္ၾကားစီ
သြက္သြက္လွမ္းရင္း ေပတူးလိမ္လိမ္မာမာ ေနရမွာေနာ္လို႔ ေမာင္ေလးကိုသတိေပးေတာ့ ေပတူးချမာ ေခါင္းျငိမ့္ရွာတယ္။

ကိုေက်ာ္ၾကားနဲ႔ ကားဂိတ္ကိုလမ္းေလ်ာက္ရင္း ကိုေက်ာ္ၾကားကဘာမွမပူနဲ႔ ဒီေန႔ေရြတိဂံုဘုရားကိုသြားရ
မွာဒီကပဲတန္းသြားမယ္ ဟိုေရာက္ရင္အေဖၚေတြ ေတြ႔မယ္အရီးတို႔လို မိသားစုေတြၾကီးပဲ ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး ထိုင္ေန
ယံုပဲဆိုတဲ႔ စကားကိုတအံ့တစ္ၾသနားေထာင္ရင္း ရပ္လာတဲ႔လိုင္းကားေပၚ တိုးတက္ၾကရင္း ကိုေက်ာ္ၾကားကပဲ လမ္းစရိတ္
ရွင္းေပးတယ္။
ေနရာရေတာ့ ေန႔တိုင္းလုပ္ရမွာလား လို႔မိေအးရဲ့အေမးကို အဲလိုေတာ့မဟုတ္ဘူး အခုကိုေက်ာ္
ၾကားအမ်ိဳးေတြဆိုျပီး ေျပာေပးရတာ အျမဲတမ္းအတြက္ကေတာ့ ၀န္ထမ္းမိသားစုေတြကို ေျပာျပီးေခၚယံုပဲေလ ဒါေပမဲ႔မိေအး
တို႔လုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုေန႔တိုင္းရေအာင္ ကိုေက်ာ္ၾကားေျပာေပးမွာပါတဲ႔။
အဲလိုနဲ႔ေတာင္ဘက္မုတ္ကိုေရာက္လာ တယ္ဆိုရင္ပဲ အေမကမေရာက္တာၾကာလွ ျပီျဖစ္တဲ႔ေရြတိဂံုဘုရားၾကီး
ကိုလက္အုပ္တစ္ခ်ီခ်ီ နဲ႔ ကိုေက်ာ္ၾကားက အရီးအေပၚေရာက္ရင္စိတ္ေအး လက္ေအးသာဖူး ဒီေန႔လမ္းေၾကာင္းကေနာက္က်
မယ္ေျပာတယ္။
လမ္းေၾကာင္းဆိုတာ ကိုနားမလည္ေပမဲ႔မိေအး မေမးေတာ့ပါဘူး ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ တက္ခဲ႔တယ္ဆို ရင္ျပင္ေတာ္
ေပၚခဏေလး ေရာက္လာတယ္။
ေရႊေရာင္၀င္း၀ါေနတဲ႔ ဘုရားၾကီးကိုေတြ႔ေတာ့ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သံုးေယာက္တိုင္ပင္မထားပဲ ဦးခ်
ၾကတယ္ကိုေက်ာ္ၾကားကေတာ့ သူ႔ပံုစံသူ႔အရြယ္ေတြနဲ႔စကား ရပ္ေျပာေနတယ္ ရွစ္ခိုးေနတဲ႔မိေအးတို႔သံုး ေယာက္ကိုလဲလက္
ညိဴးထိုးျပီး ဘာေတြေျပာမွန္းေတာ့ အေတာ္လွမ္းေတာ့ မိေအးလဲကြဲကြဲျပားျပားမသိေတာ့ဘူး။
ျပီးေတာ့လူတစ္ေယာက္နဲ႔ မိေအးတို႔ကိုထားခဲ႔တယ္ အထပ္ထပ္မွာခဲ႔တယ္ စိတ္မပူဘို႔မေၾကာက္ဘို႔ ထမင္းစားခ်ိန္
ထမင္းထုတ္လာေ၀မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ဘုရားေပၚေရာက္တယ္ဆိုထဲက ျငိမ္းခ်မ္းေနတဲ့ မိေအးတို႔ သံုးေယာက္မပူပါဘူးေပ်ာ္
ေတာင္ေပ်ာ္ေသး မေရာက္တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ဘုရားၾကီးကို ေငးေမာရင္းအလုပ္လုပ္ဘို႔ လာတယ္ဆိုတာေတာင္ေမ့ေနတယ္။
အဲဒီလူေခၚလာတဲ႔ ေသာၾကာေထာင့္ကတစ္ေစာင္းၾကီးထဲမွာ မိေအးတို႔လိုအဆင္တူအေသြးတူ ေတြအမ်ားၾကီး
မိေအးေျပာခ်င္တာ မိေအးတို႔လိုအေျခခံ လူတန္းစားမိသားစုေတြ အဟုတ္ပဲ လူၾကီးလူငယ္ ရြယ္စံု ႏို႔စို႔ခေလးပါပါတယ္။
ေပတူးကေတာ့ ေပ်ာ္ခ်က္ကမ္းကုန္ပဲ သူလိုအရြယ္ေတြေရာပဲ ႏို႔စို႔ေနတဲ့ခေလးငယ္ေလးကို သူေရာတစ္ေထာင္
ရလားလို႔ ေပတူးရယ္သြားေမးလို႔ မိေအးချမာကဗ်ာကရာ စကားလြဲရတယ္။
တစ္ကယ္ပါ တစ္ေနကုန္ဒီအတိုင္းပဲ ခေလးေတြကလြဲလို႔ လူၾကီးေတြကို ဟိုသြားဒီသြားတာၾကိဳက္ပံု မရလို႔မိေအး
ကေတာ့မသြားေပါင္၊မိေအးကလြဲလို႔ က်န္တဲ႔သူေတြက လာေနၾကေတြလို႔ ထင္တာပဲ။
နာရီျပန္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္မွာေတာ့ ထမင္းထုပ္ေတြေ၀တယ္ ဒံေပါက္ထုပ္ေတြေတြ႔ေတာ့ ေပတူးေစြ႔ေစြ႔ခုန္ေနတာပဲ
မိေအးတို႔ေတြ သူ႔အစုနဲ႔သူစားၾကတယ္။
လူၾကီးေတြကလဲ နားနားေနေန ပဲလွဲတဲ႔သူလွဲ စကားေျပာတဲ႔သူေျပာ ပံုမွန္ပါပဲ ဘုရားဖူးေတြလဲစည္ကားလို႔ အေမ
ကေတာ့ဒီလိုမွန္းသိ သူ႔ပုတီးေလးယူခဲ႔ပါတယ္ ပဲတစ္ဖြဖြေျပာေနတာနဲ႔ အေမနဲ႕ရြယ္တူအေဒၚတစ္ေယာက္က ပုတီးမ်ားအပံုၾကိဳက္
တာယူစိတ္လို႔ရတယ္ ျပီးရင္သူ႔ေနရာသူျပန္ထား ယံုပဲလို႔လက္ညိဴးထိုးျပရင္း ေျပာတာနဲ႕မိေအးယူေပးလိုက္တယ္ ဆိုအေမကပုတီး
တစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ လုပ္ေတာ့တာပဲ။
အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ မိေအးပ်င္းလာျပီ ဘုရားေပၚေလွ်ာက္ပတ္ ေနရရင္ေတာ့တစ္မ်ိဳးေလ အခုကဒီေစာင္းတန္းထဲ
ထိုင္ေနရတာကိုက တစ္ေနကုန္ေတာ့မွာေလ ဘာလို႔မိေအးတို႔လူမ်ိဳးေတြ ဘုရားေစာင္းတန္းထဲထည့္ တစ္ေန႔တစ္ေထာင္ေပးရတာ
လဲ ဘုရားၾကီးမွာလဲ ဘုရားဖူးေတြမ်ားအျပည့္ကို မိေအးတို႔ကဘာလိုလို႔လဲ အင္းမိေအးလဲမေတြး တတ္ပါဘူး။
ေငးေငးငိုင္ငိုင္နဲ႔ မိေအးနားရြယ္တူေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္လာႏုတ္ဆက္တယ္ တစ္ခါမွမေတြ႔ဘူးဘူး ကိုေက်ာ္ၾကား
ညီမလားဆိုတဲ႔ အေမးကို မိေအးေခါင္းျငိမ့္ အေျဖေပးတယ္။
ရြယ္တူဆိုေတာ့ ခဏေလးရင္းႏွီးမူ႔ရၾက ေတာ့တာပဲ မိေအးလဲတို႔ဒီလိုပဲထိုင္ေနရ မွာလားဘာမွမလုပ္ရဘူးလားလို႔
ေမးတယ္ဆိုရင္ အဲဒီေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က လွ်ာတစ္လစ္ထုတ္ရင္း နင္မသိဘူးလားလမ္းေၾကာင္း ရွိလို႔လာေစာင့္ေနေပးရ
တာေလတဲ႔ လူၾကီးေတြလာရင္ တို႔ကဘုရားဖူးေတြေပါ့ တစ္ခ်ိဳ႔လူၾကီးေတြက ေစာင္းတန္းေတြေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္ တို႔ကရိုေသသမူ႔
နဲ႔ လက္အုပ္ခ်ီေပးရမယ္ အဆင္ေျပၾကလား ေမးခဲ႔ရင္ ေျပပါတယ္ ဒါပဲေျပာရတာေလ၊တစ္ခါတစ္ေလ လာမယ္ဆိုျပီး မလာရင္
ထမင္းစားဘုရားဖူးပိုက္ဆံယူ ျပန္ယံုပဲ၊ ဒီတစ္ေနရာထဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး သူတို႔ခ်ေပးတဲ႔ေနရာ သြားရတာလို႔ ရီရီေမာေမာ ေျပာ
ေနတဲ႔ သူတို႔ကိုေငးၾကည့္ရင္း မိေအးရင္မွာ ဟာတာတာၾကီး မိေအးတို႔၀င္ေငြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ၀ယ္မစားႏိုင္တဲ႔ ၾကက္သားနဲ႔ဒံေပါက္
မပင္မပမ္းရတဲ႔ ေငြတစ္ေထာင္ ေရြတိဂံုဘုရားၾကီးရဲ့ စိန္ဖူးေတာ္ၾကီးကို လက္အုပ္ခ်ီေမာ့ၾကည့္ရင္း မိေအးမ်က္ရည္ေတြ အလိုလို
က်လာတယ္။
ေပ်ာ္ေနတဲ႔ အေပ်ာ္ေတြလဲရင္ ထဲမွာေပ်ာက္ဆံုးလို႔ အေမမသိေအာင္ တိုးတိုးေလးေရရြတ္မိတယ္။ အတုမိေအး
ျပည္သူအတု ဘုရားဖူးအတု ဘုရားဖူးဘို႔အဆင္ေျပလြန္းလို႔ ဘုရားေပၚမွာေအးခ်မ္းခ်မ္းလာထိုင္ ေနတာပါလို႕ လူၾကီးေတြကိုညာ
ရမွာတဲ႔ မဟုတ္ဖူး မဟုတ္ဖူး မိေအးတို႔သားအမိ သံုးေယာက္စားစရာမရွိလို႔ ပိုက္ဆံတစ္ေထာင္ရမယ္ထမင္းေကၽြး မယ္ဆိုလို႔
လိုက္လာ ခဲ႔တာမွားျပီ ဆိုတဲ႔အသိက မိေအးရင္ကိုပူေလာင္လာတယ္။
လိမ္စရာမရွိငါနဲ႔ ေရြတိဂံုဘုရားၾကီးေပၚတက္ျပီး လိမ္ရတယ္လို႔ ပုတီးတစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ နဲ႔အာရံုျပဳေနတဲ႔ အေမကို
လွမ္းၾကည့္ရင္း မိေအးေအာ္ဟစ္ငိုခ်င္လာတယ္။ဗိုက္၀လို႔ အပူအပင္ကင္းစြာရြယ္တူေတြနဲ႔ ေဆာ့ေနတဲ႔ေပတူးေလး၊ မိေအးထိုင္ေန
တဲ႔တန္ေစာင္းေရွ႔ကေနျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ မိေအးနဲ႔ရြယ္တူေတြ အပူအပင္ကင္းစြာနဲ႔ သြားခ်င္ရာသြားေနတဲ႔ ဘုရားဖူးျပည္သူေတြ
ကို မိေအးမ်က္၀န္းမွာ မူ႔ံ၀ါး၀ါးပဲေတြ႔ေတာ့တယ္။
မိေအးရဲ့အေတြးေတြကို အခုနေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္အသံကလွန္႔ႏိုးလိုက္တယ္ မိေအးတို႔ကံေကာင္းတယ္ေဟ့ ဒီေန႔
အေစာၾကီးျပန္ရမွာ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားျပီတဲ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီးဆိုတဲ႔ အသံေအာက္မွာ မိေအးတို႔ဘုဖူးဟန္ေဆာင္ထားတဲ႔ အုပ္စု
လူပ္လူပ္ရြရြ ျဖစ္လာတယ္။ထမိန္ျပင္ ၀တ္တဲ႔သူ၀တ္ ေရဗူးထီးဘိနပ္ ေကာက္သိမ္းသူသိမ္း မိေအးအေမ့ကို တိုးတိုးေလးသြားေျပာ
တယ္ အေမျပန္ၾကရေအာင္ ဆိုေတာ့ အေမကပုတီးစိတ္တာ ရပ္ျပီးဦးခ်တယ္။
ကိုေက်ာ္ၾကားလဲ မေတြ႔လမ္းစရိတ္လဲ မပါ မိေအးပထမဆံုးသတိရမိတာ ကိုခ်က္ၾကီးကိုပဲ အားလံုးကသူေခါင္းေဆာင္
နဲ႔သူ အရီးေအးတင္ မိေအးလို႔ေခၚသံၾကား လို႔လွည္႔ၾကည့္ေတာ့ ကိုေက်ာ္ၾကား ျပန္လို႔ရျပီ ဒီေန႔မလာျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ႔အသံ
ေအာက္မွာမိေအးေခါင္းေပၚက အထုပ္ၾကီးေလ်ာၾက သြားသလိုေပါ့ပါးသြားတယ္။
ကိုေက်ာ္ၾကားေပးတဲ႔ ေငြသံုးေထာင္ကိုယူျပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ့ မိေအးတို႔မျပန္ေသးဘူး ဘုရားလွည့္ဖူးဦးမွာ ကို
ေက်ာ္ၾကားျပန္ရင္ျပန္ေလ လို႔မိေအးေျပာ ေတာ့ သံုးေယာက္စလံုးမိေအးကို တအံ့တၾသၾကည့္ၾကတယ္။
ရတယ္ေလ်ာက္ၾကည့္ေလ ကိုေက်ာ္ၾကားအားပါတယ္ ျပီးအတူျပန္ၾကတာေပါ့ဆိုတဲ႔ အသံေအာက္မွာမိေအးႏွစ္ႏွစ္
ျခိဳက္ျခိဳက္ျပံဳးလိုက္ရင္း အားလံုးရဲ့ေရွ့ကေန ဦးေဆာင္ျပီးမိေအးထြက္ခဲ႔တယ္။
လူတစ္ကိုယ္လံုးေပါ့ပါး ျပီးလြပ္လပ္တဲ႔အရသာကအေတာ္ကိုေက်နပ္စရာေကာင္းလြန္းတယ္၊အဆင္းေလွခါးတစ္ခုေတြ႔ေတာ့
မိေအးအားလံုးကို ဒီမွခဏေစာင့္မိေအးျပန္တက္ခဲ႔ မယ္လို႔ေျပာရင္း ေလွခါးထစ္ေတြတစ္ေလ်ာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးကို
ေျပးဆင္းခဲ႔တယ္။
၀ယ္ပါယူပါတစ္စာစာ ေအာ္ေနတဲ႔ေစ်းသည္ေတြစီက
အေမြးတိုင္ဘုရားပန္း ဆီမီးတိုင္ ေအာင္သေျပေတြ၀ယ္ ေလွခါးထစ္ေတြတစ္ေလွ်ာက္ မေမာႏိုင္ေအာင္ေျပးတက္လာ တဲ႔ မိေအး
ကို ေပတူးကအမ အမ်ားၾကီးပဲပိုက္ဆံေတြကုန္ျပီလား ဆိုတဲ့အေမးကို မပူနဲ႔ေမာင္ေလးလမ္းစရိတ္ခ်န္ထားတယ္လို႔ေျပာရင္း အေမ့ဘက္ကိုလွည့္ ကိုေက်ာ္ၾကားေရွ႔တင္ပဲ အေမနားလည္ေအာင္ အေမ မိေအးတို႔ကအခုဏအထိ ဘုရားဖူးအတုအေမ အခုအ
ခ်ိန္ကစလို႔ အေမေရာသမီးေရာ ေမာင္ေလးေရာ ျပည္သူအစစ္ ဘုရားဖူးအစစ္ျဖစ္သြားျပီ အေမၾကိဳက္သလိုသြား ၾကိဳက္သလိုဖူး
ဘယ္သူက အေမ့ကိုေမးေမး အေမလိမ္ေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူး ရင္ထဲရွိတာေျပာလို႔ရျပီ၊အေမရင္ထဲက ကိုးကြယ္တဲ႔သူေလးစားတဲ႔
သူဘယ္သူ႔ကို မဆို အေမလက္အုပ္ခ်ီလို႔ ရျပီ ဘယ္သူ႔မွေၾကာက္ဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး ကိုေက်ာ္ၾကား မိေအးေျပာတာ ဟုတ္တယ္ေနာ္
လို႔ စကားကိုအတည္ျပဳေတာ့ မိေအးကိုၾကည့္ရင္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ေခါင္းျငိမ့္ တယ္။
နားမလည္စြာေယာင္နနျဖစ္ေနတဲ႔ ေပတူးေလးကို ေမာင္ေလးေရြတိဂံုဘုရားၾကီးကို လာရတာေပ်ာ္လားလို႔ ေမးေတာ့
ေပ်ာ္တယ္အမ ေနာက္လဲလာခ်င္တယ္လို႔ေျဖေတာ့ မနက္ျဖန္ကိုၾကီးခ်က္နဲ႔ အလုပ္လိုက္လုပ္ရမယ္ ျပီးရင္ပိုက္ဆံစုရမယ္ ဘုရားဖူး
အစစ္ျပည္သူအစစ္တစ္ေယာက္ အျဖစ္သူမ်ားေတြနဲ႔တန္းတူလာႏိုင္ဘို႔ တို႔ေမာင္ႏွမေတြအမ်ားၾကီးက်ိဳးစားရမယ္ လို႔ မိေအးေျပာရင္း
ကိုေက်ာ္ၾကား မိေအးတို႔အမ်ားၾကီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဒါေပမဲ႔ မိေအး ျပည္သူအစစ္ပဲျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ့ ထံုေပေပမ်က္ႏွာ
ေပးနဲ႔ေခါင္းျငိမ့္ရင္း အရီးက်ဳပ္ျပန္ႏွင့္မယ္ဆိုျပီး ထြက္သြားေလရဲ့။

ညေနထမင္းစား၀ိုင္းမွာေတာ့ အေတြးကိုစီနဲ႔ုျငိမ္သက္ေနတယ္ လမ္းထိပ္ေခါက္ဆြဲသုတ္ဆိုင္က ေခါက္ဆြဲသုတ္
ႏွစ္ပြဲကိုအေၾကြး၀ယ္ ပန္းကန္ျပားထဲနယ္ဖတ္ျပီးထည့္ထားသလို ဟင္းခါးခြက္ကလဲေအးစက္စက္ ကိုၾကီးခ်က္ကေခါက္ဆြဲသုတ္ပန္း
ကန္ကိုၾကည့္ရင္း မိေအးအဆင္မေျပဘူးလား ဆိုတဲ့ အေမးကို သားေရမိေအးကလဲနယ္နယ္ရရ မဟုတ္ဖူးကြဲ႔ သခင္စိတ္ဓါတ္ပဲ
လို႔ေျပာတဲ႔အေမ႔ စကားသံေအာက္မွာ သခင္ခ်က္ၾကီးလက္နဲ႔သခင္မိေအးလက္ ေအးစက္စက္ဟင္းခါးခြက္က ဇြန္းကိုျပိဳင္တူ လက္စံုကိုင္မိတယ္ဆို သခင္စိတ္ဓါတ္ ဆိုတာဘာလုပ္လုပ္ အတူတူျဖစ္မယ္လို႔ အရြန္းေဖါက္တဲ႔ကိုၾကီးခ်က္ကို အားလံုးၾကည့္ရင္း
တစ္ဖက္ရပ္တဲေလးထဲက ရယ္ေမာသံေတြ ေပါ့ပါးစြာလြင့္ပ်ံ့လာေတာ့တယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
မမ

Posted by Anonymous :: 11:39 PM :: 5 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------