မမ
Sunday, May 31, 2009
သခင္မ်ိဳးေဟ႔ ဒို႔ဗမာ(သို႔)သခင္ခ်က္ၾကီး
ေဟာဒီကပဲျပဳတ္ဆိုတဲ့ေအာ္သံကို ခ်က္ၾကီး အမုန္းဆံုးပဲ။အဲဒီအသံၾကားတာနဲ႔ ခ်က္ၾကီးအလန္႔တစ္ၾကား ႏိုးထရေတာ့မယ္။
ေနပူပူမွတစ္ေန႔သံုးေထာင္ရဖို႔ ခ်က္ၾကီးလက္ေတြေပါက္ျပဲေအာင္ တစ္ေနကုန္ေျမေပါက္ရင္း အန္တီလွတို႔ ၀ယ္ထားတဲ့ျခံ၀ိုင္းကို ေျမဖို႔ရမယ္။ ဒီအလုပ္ကို ကံေကာင္းလြန္းလို႔ မိေအးအကူအညီနဲ႔ ရွာေပးထားတာေလ။ရွားပါးေနတဲ့ဒီေခတ္ၾကီးမွာ ဒီအလုပ္ရတာ ခ်က္ၾကီးအဘို႔ေတာ့ သိန္းဆုေပါက္တာပဲ မိေအးကိုလဲ ခ်က္ၾကီးအေမက ေက်းဇူးတင္လို႔ မဆံုးတစ္ျဗဳန္းျဗဳန္း ေပါ့။
ပထမဆံုးေန႔ကသံုးေထာင္ရေတာ့ ခ်က္ၾကီးလက္မ်ားေတာင္တုန္ရဲ့ ။ ခ်က္ၾကီးတို႔ အိမ္အျပန္လမ္းဆံုထိပ္ကဒံေပါက္ဆိုင္က ေနဒံေပါက္တစ္ပြဲ ၾကက္ရင္ပံုသားနဲ႔ ၀ယ္ခဲ႔ျပီး မိေအးတို႔ အိမ္ကခ်က္ထားတဲ့ ဆန္နီေၾကာင္ေၾကာင္ ေရာျပီး ႏွစ္အိမ္ေထာင္ ေ၀မွ်စားၾကတာ မိေအးရယ္ မိေအးေမာင္ေပတူးရယ္ မိေအးအေမရယ္ ခ်က္ၾကီးတို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္ရယ္။အဲဒီဒံေပါက္အရသာကို ခ်က္ၾကီးဒီတစ္သက္ ေမ႔ႏိုင္မယ္မထင္ေတာ့ဘူး။ ခ်က္ၾကီးၾကိဳက္တယ္ အဲဒီအရသာကို ေန႔တိုင္းသာစားရမယ္ ဆိုလို႔ကေတာ့ ခ်က္ၾကီးဘာလုပ္ရမလဲ ခ်က္ၾကီးလုပ္ခ်င္ပါတယ္။
ခ်က္ၾကီးတဖက္သတ္ အရိပ္တစ္ၾကည့္ၾကည့္ နဲ႔ေမတၱာရွိေနတဲ႔ မိေအးတစ္ေယာက္ ၀ါနီီေရာင္ၾကက္သား ဟင္းအႏွစ္ေတြ နဲ႔ဟိုတစ္လံုးဒီတစ္လံုးလက္မွာ ကပ္ေနတဲ့ထမင္းလံုးေတြကို ႏွစ္ေျမာတသစြာ တျပြတ္ျပြတ္စုတ္ျပီးမွ လက္ေဆးတာေတြ႔ရေတာ့ ခ်က္ၾကီး ရင္ထဲမွာ၀မ္းနဲ၀မ္းသာၾကီးဗ်ာ။ မိေအးဘ၀မွာ ခ်က္ၾကီး၀ယ္ေကၽြးလို႔ ဒံေပါက္ဆိုတာစားဖူးသလို မိေအးအေတာ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တာ ေတြ႔ရလို႔လဲ ခ်က္ၾကီး၀ယ္ရက်ိဳးနပ္လိုက္တာလို႔ ေတြးရင္းခ်က္ၾကီး ဘ၀ဆိုတာၾကီးကို အဲဒီေန႔ကအေတာ္ကို ေက်နပ္မိတာ ခ်က္ၾကီးလူ႔ေလာကကိုေရာက္ျပီးမွ ဒါမွတ္မွတ္ရရ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ပါ။
အဲဒီတစ္ခါထဲပါ အေမကမိေအးကို ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔သာ ဘာမွမေျပာေပမဲ့ ေနပူပူမွာတစ္ေနကုန္ ေျမေပါက္ထားတဲ့ သားရဲ့ေခၽြးနဲစာကိုျမိဳမက်သလို တအိအိသြင္းေလရဲ့။ ႏို႔မဟုတ္ ေပတူးကအရီး မကုန္ရင္က်ဳပ္ကိုေပးဗ်ာ လို႔ေျပာတဲ့ေပတူးကိုလဲ အေမကကုန္တာေပါ့ေအ ကုန္မွာစိုးလို႔ ေျဖးေျဖးစားတာလို႔ ျပန္ေျဖသံကလဲ ခ်က္ၾကီးရင္ကို ပိတိျဖစ္ေစရဲ့။
ေတြးၾကည့္ေတာ့ အခုအလုပ္လုပ္တာ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္လာျပီဒံေပါက္ေ၀းလို႔ ပိုက္ဆံသံုးေထာင္ေက်ာ္က ိုဖ်စ္ဖ်စ္မည္ေအာင္ကို သံုးစြဲရတယ္။သားအမိႏွစ္ေယာက္ စားစရိတ္ အေမ့အတြက္ေဆးဘိုး တစ္ေနလံုးေျမေပါက္ထားလို႔ ကိုက္ခဲေနတဲ့ ကိုယ္ေတြလက္ေတြကို ထြန္းေရႊ၀ါ တစ္ေန႔တစ္ဗူးကုန္ေအာင္လူးရင္း အိပ္ခါနီးတိုင္း ပါရာစီတစ္ေမာ့ တစ္လံုးေသာက္အိပ္ႏိုင္မွ ပဲျပဳတ္ဆိုတဲ့ အသံၾကားရင္ ကုန္းရံုးထႏိုင္မွာေလ။
အေတြးေတြကိုရပ္ျပီး အိပ္ယာထဲကကုန္းထရင္း၊ ခ်က္ၾကီးလက္ႏွစ္ဘက္ကို ပတၱာခ်ိတ္ဆက္ျပီး ေခါင္းေပၚတည့္တည့္ေရာက္တဲ့ အထိခါးစစ္ရိုးတစ္ေလွ်ာက္တစ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္မည္ေအာင္ အပ်င္းဆန္႔လိုက္ရင္း တစ္ဖက္ရပ္တဲေလးရဲ့ေနာက္ ကိုေခါင္းငံုျပီးထြက္လာခဲ့တယ္။ မီးေသြးမီးဖိုေဘး ဆားအိုးထဲကဆားတစ္ဆုပ္ကို ႏိူက္ျပီး အိုးဖင္ျပတ္ထဲက ညသိပ္ေရကို ခပ္ရင္းမ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အေတာ္ေဟာင္းႏြမ္းေနျပီ ျဖစ္တဲ့ပုဆိုးကဗ်ိကနဲေနေအာင္ ေဒါင္လိုက္ကြဲထြက္သြားေလရဲ့။ ခ်က္ၾကီးရင္ထဲဟာကနဲျဖစ္သြားေအာင္ ႏွေျမာ၀မ္းနည္းသြားတယ္။
ခ်က္ၾကီးမွာရွိတာ အျပင္သြားဘို႔တစ္ပတ္ႏြမ္း ပုဆိုးေလးတစ္ထည္နဲ႔ အခုလက္ရွိတစ္ထည္၊ ဒီထက္ပို စုတ္ခ်ာတဲ့ ေရလဲပိုင္းေနာက္တစ္ထည္ ဒါအကုန္ပဲ။ အေမကေတာ့ ခ်က္ၾကီးအလုပ္သြားရင္ မျမင္မစမ္းနဲ႕မိေအးစီက အပ္နဲ႔အပ္ခ်ည္ေတာင္းျပီး ခ်ဳပ္အုန္းေတာ့မွာ ခ်က္ၾကီးသိေနတယ္။ကြဲသြားတဲ့ ပုဆိုးေနရာကို လက္နဲ႔စုကိုင္ျပီး ေရွ႔နဲ႔ေနာက္ကို လွည့္၀တ္လိုက္ရင္း ေဘးဘီကိုခ်က္ၾကီးလွည့္ၾကည့္ လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္ေလာက္က ခ်က္ၾကီးကိုလွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးႏွစ္စံုနဲ႔ ျဗဳန္းကနဲတန္းတိုးတယ္။ မလံုမလဲနဲ႔ ခ်က္ၾကီးရင္ေတြ တစ္ဒိုင္းဒိုင္းေစာင့္ခုန္သြားေတာ့တယ္။
သူျမင္သြားျပီလားဆိုတဲ့ မလံုမလဲအေတြးနဲ႔ ကိုင္ထားတဲ့ေရခြက္ကို အိုးဖင္ျပတ္ထဲပစ္ထည့္လိုက္ရင္း မေကာင္း တတ္လို႔အသိအမွတ္ျပဳတယ္ဆိုယံု ေမးဆတ္ျပလိုက္တယ္ဆို အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ ေဟ့ေကာင္ ေမာင္ခ်က္ေျမေပါက္ဘို႔ မသြားေသးဘူးလားလို႔ႏွိမ္ခ်တဲ႔ ေလသံနဲ႔တစ္ရပ္တစ္ရြာလံုး ၾကားေလာက္ေအာင္ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ႏုတ္ဆက္ေတာ့တယ္။
ခ်က္ၾကီးတစ္ကိုယ္လံုးစပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ျဖစ္သြားရင္း အဲဒီေကာင္နရင္းကို ေျပးအုပ္လိုက္ခ်င္စိတ္က ခ်က္ၾကီးတစ္ကိုယ္လံုး ကိုလႊမ္းမိုးလာတယ္။ သြားေတာ့မွာလို႔ သံျပတ္ျပန္ေျဖရင္း မ်က္ႏွာကဗ်ာကရာသစ္ ေနာက္လွည့္အိမ္ထဲ၀င္ဘို႔လုပ္တဲ႔ ခ်က္ၾကီး ကိုေဟ႔ေကာင္ ေျမေပါက္တဲ့အလုပ္မရွိရင္ ငါ့ဆီလာခဲ့စားျပီးေသာက္ ျပီးႏွစ္ေထာင္ေပးမယ္ မင္းပင္ပင္ပမ္းပမ္း ဘာမွလုပ္ဘို႔မလိုပါဘူး ကြာ ငါ့စီသာလာခဲ့ တာ၀န္ယူတယ္ ဆိုတဲ့အသံကိုေနာက္မွာထားရင္း ျခံေနာက္မွာေထာင္ထားတဲ့ ေပါက္ျပားကိုထမ္း အေမက်ဴပ္သြားျပီလို႔ ေအာ္ရင္းအေတြးေတြနဲ႔ ခ်က္ၾကီး အန္တီလွတို႔ ေျမကြက္ရွိရာ ႏွစ္ရပ္ကြက္ေက်ာ္ကို ေျခလွ်င္ခရီးနဲ႔ ခပ္သြက္သြက္လွမ္းလို႔ေပါ့။
မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ခပ္သြက္သြက္လွမ္းေနတဲ့ ခ်က္ၾကီးကြဲသြားတဲ့ပုဆိုး လဲခဲ့ဘို႔အခုမွသတိရတယ္ ဆိုရင္ပဲ လူရွင္းေနတဲ့လမ္းေဘးကုကၠိုလ္ပင္ၾကီး ေအာက္မွာေပါက္ျပားကို ခ်လို႔ကေတာင္းက်ိဳက္အသြင္ ေျပာင္းလိုက္ပါမွ ခ်က္ၾကီးလမ္းေလွ်ာက္ရတာ ပိုလံုျခံဳသြားသလိုစိတ္ထဲခံစားရင္း ခ်က္ၾကီးတို႔ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္ အဲေလႏွစ္တဲေက်ာ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့ အဲဒီေကာင္အေၾကာင္း ေခါင္းထဲကိုေရာက္လာေတာ့တယ္။
ဒီေကာင္အမည္က အဆန္းသား ခ်က္ၾကီးေတာင္ေမ့ေတ့ေတ့ရယ္ အရပ္ထဲကေခၚတာေတာ့ေက်ာ္ၾကီးတဲ့။ အဲဒီေက်ာ္ၾကီးရဲ႕ေရွ႔မွာ လူမိုက္ဆိုတာပါေသး လြယ္လြယ္ေျပာရရင္လူမိုက္ေက်ာ္ၾကီးေပါ့။ငယ္တုန္းကေတာ့ အတူတူရယ္။ ခ်က္ၾကီးရဲ့ ေဆာ့ေဖၚေဆာ့ဖက္ ေက်ာင္းေျပးေပၚေျပးဖက္ရွစ္တန္း အထိအတူတူရွစ္တန္းၾကျပီး ေနာက္က်ဘန္းအလုပ္ကိုယ္စီ လုပ္ေတာ့လဲအတူတူ။ ကန္ထရိုက္တိုက္ေတြမွာေန႔စား မဆလာသယ္မဆလာနယ္ ကုန္ထမ္းအတူတူ အလုပ္ၾကမ္းသမားေပါ့။ ေျပာလို႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး အဲေကာင္ကလူပါး။ သူေဌးရွိရင္တစ္မ်ိဴး သူေဌးမရွိတစ္မ်ိဳး အလုပ္ကိုရိုးရိုးသားသား ၾကိဳးၾကိဳးစားစားလုပ္ တဲ့အထဲမပါဘူး။ အဲဒါခ်က္ၾကီးအထင္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္က်ဴပ္တို႔ အလုပ္သမားအားလံုးက သပ္မွတ္ေပးထားတဲ့ အဲေကာင္ရဲ့ အရည္အခ်င္းစစ္စစ္ပဲ။
ခ်က္ၾကီးေျပာခဲ့သလို လူလည္လူပါးဆိုေတာ့ သူေဌးလာျပီဆိုဒီေကာင္ အသံစာစာနဲ႔ညံေနေတာ့တာ။
ခ်က္ၾကီးတို႔အလုပ္သမားအုပ္စု တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လို႔ ျပံဳးေစ့ေစ့လုပ္မိရင္ အဲေကာင္ကက်ဴပ္တို႔ဘက္လွည့္ မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ မ်က္ေစ႔တစ္ဖက္မွိတ္ျပေသးတာလား။ သူေဌးဆိုတဲ့သူမ်ိဳးလဲ ခ်က္ၾကီးအံ့ၾသပါရဲ့ အဲလိုလူမ်ိဳးကေျပာရင္တစ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ တစ္ကယ္လုပ္ေနရတဲ့ေကာင္ေတြ အထစ္ အထစ္စကားမွားလို႔ကေတာ့ မ်က္ႏွာထိမ်က္ႏွာထား နဲ႔မေအႏွမကိုင္ျပီးေအာ္ျပီလို႔သာ မွတ္ေပေတာ့။
တစ္ခါတစ္ေလ ခ်က္ၾကီးစဥ္းစားမိရဲ့ခ်က္ၾကီးတို႔က လုပ္အားကိုေငြေၾကးနဲ႔ လဲလွယ္တာေလ။ သူ႔အလုပ္မွာသစၥာရွိ ဖို႔ တာ၀န္သိဖို႔ အလုပ္ေလးစားဖို႔ေလာက္သာခ်က္ၾကီး သိတာ။ အဲလိုသူေဌးနဲ႔ ပေရာပရီလုပ္ လုပ္အားခထဲမပါတဲ့ အၾကြင္းအက်န္စားဘို႔ေတာ့ ခ်က္ၾကီးတို႔ကရွက္တတ္သား။ အေမကေတာ့ေျပာသား ငါ့သားကသခင္မ်ိဳးဆိုျပီး ႀကံဖန္ဂုဏ္ယူေနေသး ေတာ့တာ။ က်ဴပ္ကနားမလည္ အလိုက္ကန္းဆိုးမသိစြာ အေမသခင္မ်ိဳးဆိုတာဘာလဲလို႔ ေမးေတာ့ အလုပ္သမားခ်င္းတူေပမဲ႔ ငါ့သားမွာကၽြန္စိတ္မရွိဘူး သခင္စိတ္ပဲရွိလို႔ သခင္မ်ိဳးလို႔ေျပာတာ ေပါ့သားရယ္လို႔ ျပန္ေျဖတာပဲ။ဘာပဲေျပာေျပာ က်ဳပ္အေမေျပာတဲ့ သခင္စိတ္ဓါတ္ ဆိုတာက်ဳပ္ရင္ထဲမွာ ဒီေန႔ထိခိုင္ျမဲေနေလရဲ့။အေမေျပာတာ အတိအက်မသိေပမဲ့ ကၽြန္စိတ္နဲ႔ သခင္စိတ္ ဆိုတာကြဲကြဲျပားျပား သိဘို႔နဲ႔ အေမဂုဏ္ယူတဲ႔ သခင္စိတ္ဆိုတာထိမ္းသိမ္း ထားရမယ္လို႔ေတာ့ က်ဳပ္ရင္ထဲရွိေလရဲ့။
ဆက္ရန္
