မမ
Saturday, April 25, 2009
စကၤာပူမွ မကၽြတ္လြတ္သူ (၃)
အဲဒီအထဲမွာမွ.... စာၾကည့္ခန္းထဲမွာေနတဲ့မေခ်ာက ဟိုတယ္နဲ႔ပတ္သတ္ျပီး ဒီပလိုမာရထားတာဆိုေတာ့ အခ်ိန္မွန္မဟုတ္တဲ့အတြက္ ေသာ့ယူထားတာ သူတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္ေလ ။
အဲဒီစာဂ်ပိုး စာအုပ္ထဲေခါင္းစိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ တံခါးဖြင့္သံ လူဝင္လာသံၾကားတယ္ ။ သူ႔အခန္းေရွ႕တင္ျဖတ္ျပီး အက်ီီၤ အျဖဴေရာင္နဲ႔ ဝင္သြားတာ သူမ်က္လံုးေဒါင့္ကေတြ႕သတဲ့ ။ ျပီးေတာ့ ဘီဒိုဖြင့္သံ အက်ီလဲသံ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္သံေတြ ၾကားတယ္။
စာဂ်ပိုးလဲ လူေရာက္ျပီ ဆိုေတာ့ အခန္းတံခါးပိတ္ျပီး စာဆက္လုပ္ေနေလရဲ့ သူကလူတစ္ေယာက္ ကို ေမာ့ၾကည့္ႏွဳတ္ဆက္ အလာသပလာသ ေျပာဘို႔ အင္မတန္မွ ဝန္ေလးတဲ့သူ။
သူ႔စာၾကည့္ခ်ိန္ထဲက တစကၠန္႔မွ ဖဲ့မေပးႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ေဂါက္အမ်ိဳးအစား။
အဲလိုနဲ႔ ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ က်မတို႔ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။ တီးလိုက္ရတဲ့ဘဲလ္ အေတာမသတ္ စာဂ်ပိုးက အီးယားဖုန္းတတ္ျပီး ေခါင္းစိုက္ေနျပီ။
သူ႔ဟန္းဖုန္းေခၚေတာ့မွ လာဖြင့္ေပးတယ္ မေက်မနပ္နဲ႔ေပါ့ ။ စူပုတ္ျပီး တံခါးလာဖြင့္တယ္ ။ က်မတို ့နဲ႔ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ သူတံခါးဖြင့္ေနတုန္းပဲ ေသာ့ရွိတဲ့ မေခ်ာလဲေရာက္လာတယ္။
သူက အလြန္တရာမွ အံ့ၾသတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ မေခ်ာကိုေအာက္ဆင္း သြားတာလားလို ့ေမးတယ္။
က်မတို ့ကလဲ စကားမေမးစဖူး ေမးေနတဲ့ စာဂ်ပိုးကို နင္ေသာ့ဖြင့္မွ သူေရာက္တာဆိုေတာ့။
အင္မတန္မွ သိပံၸပညာတဖက္ ကမ္းခတ္ေအာင္တတ္တဲ့စာဂ်ပိုးက သူမ်က္မွန္ကိုျဖဳတ္လိုက္ျပီး အထိတ္တလန္႔နဲ႔ အိမ္မွာလူဘယ္ႏွစ္ေယာက္က်န္ခဲ့တာလဲတဲ့ ။
အယ္ ... မိုးလင္းထဲက နင္တစ္ေယာက္ပဲေလ တို႔တေတြအားလံုး အိက္စပို(Expo) ေစ်းေလွ်ွာ႔တာ သြားမယ္လို႔ ေျပာထြက္တာေလဟယ္ လို႔ က်မကေျပာေတာ့။
အာ... မဟုတ္ဖူး လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္နာရီေလာက္ထဲက သူျပန္ ေရာက္ေနတာေလတဲ့ ။ မေခ်ာကို လက္ညိဳးထိုးျပီး ေျပာတယ္ ။ မေခ်ာကလဲ မဟုတ္ဖူး အခုမွျပန္ လာတာလို႔ျငင္းေတာ့။
စာဂ်ပိုးက တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနျပီ ဆိုျပီးသူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ၾကက္သီးထသလို တစ္ခ်က္တြန္႔လိုက္ျပီး လက္ႏွစ္ဖက္ ကိုပိုက္ရင္း လြန္ခဲ့တဲ့တစ္နာရီေလာက္က တံခါးဖြင့္ျပီး သူဝင္လာတယ္ေလတဲ့...
ထပ္ေျပာတယ္ ။ က်မတို႔လဲ ေဂါက္မ်ိဳးႏြယ္ထဲက တစ္ေယာက္ေတာ့ ရာထူးတက္သြားျပီဆိုျပီး ျပံဳးစိစိ နဲ႔ အားက်ၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ၾကတယ္။
သူဆက္ေျပာတာေတြ နားေထာင္ျပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ့ က်မတို႔ တစ္ခုခုမွားယြင္းေနျပီဆိုတာ လက္ခံရေတာ့ တယ္။
အဲလို အျဖစ္အပ်က္ေတြရဲ႕ ေနာက္မ်ားမွာေတာ့တစ္စံုတစ္ရာကိုက်မတို႔ အေလးထားလာၾကေတာ့တယ္။ က်မကိုယ္တိုင္လဲ စာေရးစာဖတ္ ေနာက္က်တဲ႔အခ်ိန္ေတြတိုင္း ဆယ့္ႏွစ္နာရီ ေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္ေယာက္ထဲ အိမ္ေရွ ႔မွာစာေရးေနတဲ့ က်မ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေလာက္တဲ့အသံေတြ စတင္ခံစားမိလာေတာ့တယ္ ။
အဲဒီထက္ပိုဆိုးတာက က်မကညဥ့္နက္မွအိပ္တာပံုမွန္ပဲ အျပင္မွာက်မတစ္ေယာက္ထဲေလ ။ တစ္ေန႔စကားမစပ္ အိမ္ေရွ႔မွာ က်မစိုက္ထားတဲ့ ႏွင္းဆီေတြက ပက္ပက္စက္စက္ကို ပြင့္ေနတာ က်မက ေတြ႔သမွ်လူ အားလံုးကို ၾကြားပါေလေရာ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ ပရိုဂရမ္မင္းေတြနဲ႔ ခ်ာလပတ္ရမ္းျပီး ရတဲ႔လစာေတာင္ သံုးဘို႔ အခ်ိန္မရေအာင္ ေတြ႔သမွ်လူကို က်မေဂါက္မ်ိဳးႏြယ္ပါလို႔ သက္ေသျပစရာမလိုပဲ ျမင္တာနဲ႔ေဂါက္ ဆိုတာေအာ္တိုသိႏိုင္တဲ့ တစ္ေယာက္က ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ပြင့္မွာေပါ့ မမ ကအခ်ိန္မွန္ေရေလာင္းတာကိုး လို႔ဝင္ေျပာေတာ့။
က်မက အံ့ၾသလြန္းစြာနဲ႔ ဘာသေဘာ ပါလိမ့္ ငါလဲအခ်ိန္မွန္တာ ဆိုလို႔ဘဝမွာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထိုင္တာေလာက္ပဲ ရွိတာ ႏွင္းဆီဖူးေတြ ေတြ႔မွေရေလာင္းဘို႔သတိရတာပါ လို႔ေတြးရင္း ငါ့ကိုမ်ားေနာက္သလားေပါ့။
ေမးမိေပလို႔ပဲ ရွင္ ။ ေမးမ်ားမေမးမိရင္ ေတာ့ က်မဘဝေရစုန္ေျမာတာပဲ။
ဒီလိုရွင့္ သူကညနက္တဲ႔ ေနရာက်မထက္သာတယ္ ။ တစ္ခါတစ္ေလ မိုးလင္းတန္းေရခ်ိဳးျပီး အလုပ္သြားတဲ႔ ရက္ေတြေတာင္ရွိတယ္။
စဥ္းစားၾကည့္ၾကေလ ဘယ္ေလာက္မ်ားေဂါက္ပံု ေပါက္ေနမလဲဆိုတာ။
က်မကေနာက္က်တယ္ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာေျပာ နာရီျပန္တစ္ခ်က္ေလာက္ဆို သီခ်င္းပိတ္ျပီ ။ နာရီျပန္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ဆိုမီးပိတ္ျပီ အဲဒါပံုမွန္နီးပါးပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္ သူကပရိုဂရမ္ေတြဆြဲလို႔ေကာင္းတုန္း သူေျပာတဲ့ သေဘာက က်မသီခ်င္းပိတ္ မီးပိတ္ျပီး နာရီဝက္ေလာက္ ဆိုပံုမွန္ တံခါးဖြင့္သံၾကား သတဲ့ ။
က်မတို႔ေသာ့တြဲကလဲရွင္ ကိုင္လိုက္တာနဲ႔ အေတာ္ျမည္တဲ့အမ်ိဴးေလ ျပီးရင္တံခါးဖြင့္ျပီး အမအျပင္ထြက္အပင္ ေရေလာင္းတယ္ မဟုတ္လားတဲ့။
က်မ ဘုရား ဘုရား တရင္း ၾကံၾကီးစီရာ ဟယ္၊ ငါမီးပိတ္ျပီး တန္းအိပ္တာပါ ည-၁၀-နာရီေနာက္ပိုင္း တစ္ခါမွ အိမ္ျပင္ကို ေျခမခ်ဘူးပါဘူး။
နင္တို႔ေတြနဲ႔ ေအာက္တစ္ခါတစ္ေလဆင္းတာ အတူသြားတာကလြဲလို႔ ငါတစ္ေယာက္ထဲ အခ်ိန္မေတာ္ တံခါးဖြင့္ အပင္ေရေလာင္းတဲ့ အလုပ္ ၊ တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ မလုပ္ဘူးပါဘူးဟာလို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျပာေတာ့မွ ၊ မမရယ္ တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔ က်မေန႔တိုင္းၾကားတာပါရွင္၊ ထူးဆန္းတာက ထြက္တဲ့အသံပဲၾကားျပီး ျပန္ဝင္လို႔တံခါးျပန္ပိတ္တဲ႔ အသံေတာ့ မၾကားမိဘူးတဲ႔ရွင့္ ။
ေကာင္းၾကေသးရဲ့လား ။ က်မလဲသူေရာ ရာထူးတက္တာလား လို႔ ေစ့ေစ့ ၾကည့္ရင္း အဲလိုၾကားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲလို႔ က်မေမးေတာ့ သူ႔အေျဖ နဲ႔ တိုက္ဆိုင္တာဘီဒို ေရာက္ျပီးေနာက္ပိုင္းပဲေပါ့ ။
အဲလိုနဲ႔ မိန္းမဆိုတာမ်ိဳးက တိုးတိုးတစ္မ်ိဳး က်ယ္က်ယ္တစ္မ်ိဳး အသစ္အဆန္းဆိုစိတ္၀င္စားတာ တစ္စိတ္ကို တစ္အိတ္လုပ္တတ္ၾကတာ။
ပိုဆိုးသြားတာ က်မတို႔က နဲနဲ ေဂါက္ မ်ားမ်ားေဂါက္ မသိမသာေဂါက္ သိသိသာသာေဂါက္ ေတြစုေဝးရာဆိုေတာ့ မလတ္ကေတာ့ မဟုတ္တန္းတရားေတြနဲ႔ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္မလုပ္ဘူးတဲ႔ ။ ပိုဆိုးသြားတာ စကၤာပူမွာ သရဲ မရွိတဲ့အိမ္ျပတဲ့။
ေသဆံုးသြားျပီးတဲ့ေနာက္ ပါးပါး မားမား အန္းကုန္း အန္းမ တူတူျပန္လိုက္ခဲ့ေနာ္ ဆိုျပီးနံမည္ထိုးျပီး တမင္ကိုအိမ္ျပန္ေခၚျပီး ကိုးကြယ္ေနၾကတာေလတဲ့။
မလတ္က အဲလိုေျပာေတာ့ ပိုဆိုးကုန္တာေပါ့ ။ ေၾကာက္တဲ့သူက ပိုေၾကာက္သလို မေၾကာက္တဲ့သူကလဲ အိမ္တစ္လံုးမွာ သရဲဘယ္ႏွစ္ေကာင္ရွိလဲ ဆာေဗး ဆင္းခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေပါက္လာေတာ့တာေပါ့။
က်မကၾကေတာ့ မလွဳပ္တစ္လွဳပ္နဲ႔ က်မတို႔ကို ဟန္ေရးျပေနတာ ဘယ္သူလဲသိခ်င္စိတ္က ပိုျပင္းျပလာေတာ့တာ ။ တစ္ေန႔က်မ အိပ္ေတာ့မယ္ အိမ္ေရွ႕မီး ဘုရားမီးေတြပိတ္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဆိုဖါအနက္ေပၚမွာ ေစာင္ျခံဳျပီးျငိမ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္ ။ ခါတိုင္းဆို ေခါင္းခ်တာနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့က်မ မ်က္လံုးေမွးျပီး အိပ္ျခင္ဟန္ေဆာင္ေနေတာ့တာ ။ နာရီဝက္ ၊ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္မွာ ေသာ့သံတစ္ခၽြင္ခၽြင္ စၾကားေတာ့တာပဲ အိမ္မၾကီးတံခါး လွပ္ခနဲပြင့္ျပီး ဝရန္တာမီးေရာင္ျဖာခနဲ ၀င္လာခ်ိန္မွာေတာ့ က်မငုတ္တုတ္ထထိုင္ေနျပီ ။ မလတ္အခန္းကိုေျခေဖါ့ျပီး က်မေျပးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အခန္းတိုင္းက တံခါးေတြ ပြင့္လာတာနဲ႔ အတူ က်မ တို႔အိမ္မၾကီးတံခါးက ဂ်ိိဳင္းကနဲ ျပန္ပိတ္သြားတာ တစ္အိမ္လံုးေတြ႔လိုက္ရတာပါပဲ။
က်မတို႔က အထပ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ဆိုေတာ့ ေလကတစ္ဟူးဟူးေလ ။ တခါတေလ တံခါးဂ်က္မခ်ထားရင္ တစ္ဂ်ိဳင္းဂ်ိဳင္းျပန္ ပိတ္တဲ့အမ်ိဳးဆိုေတာ့။
ဆူဆူညံညံေတြ ၾကားမွာမလတ္က ေနာက္ဆံုးျပန္လာတဲ့သူ တံခါးဂ်က္မခ်လို႔ေပါ့လို႔ ေျပာေပမယ့္ ၊ ညညအပင္ေရေလာင္းတယ္ဆိုတာ လံုးဝလက္မခံႏိုင္တဲ့က်မနဲ႔ ညတိုင္းေသာ့ဖြင့္သံၾကားတယ္ ဆိုတာေတြရဲ့ အေျဖကို က်မတို႔အားလံုး သိခ်င္ေနလို႔ အမွတ္တမဲ႔ ေတြကိုသက္ေသျပဘို႔ မတိုင္ပင္ပဲ စိတ္တူကိုယ္တူျဖစ္ေနၾကေတာ့တာေပါ ့ ။
အဲဒါေတြထက္ပိုျပီး ခိုင္လံုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ထားဝယ္သူက မနက္ေစာေစာ ဟင္းထခ်က္တတ္တယ္ ။ သူကလဲအင္ဂ်င္နီယာပဲ ဒီမွာမာစတာျပီးတာ။
သ႔ူကိုအထင္ၾကီးျပီးခန္႔ထားတဲ့ အလုပ္မွာ မႏိုင္မနင္းနဲ႔ ေဂါက္ေနရွာသူ စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔မကပ္ဘူး မဲမဲျမင္တိုင္း သူ႔ကိုအျမဲေဟာက္တဲ့ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာထင္ျပီး လန္႔ေနတတ္သူ။
သူကေအးခဲထားတဲ႔ ဝက္အူစံုအသဲစံုကို မနက္ခ်က္ဘို႔ အိပ္ခါနီးမွာ အျပင္ထုတ္ထားတယ္ သူထုတ္ထားတာ က်မလဲမသိဘူး က်မစားပြဲနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္က ဒိုးယိုေပါက္ေလ။
ဧည့္ခန္းမီးဖြင့္ျပီး စာေရးစာဖတ္လုပ္ေနတဲ့က်မ မီးဖိုေခ်ာင္ကိုလွမ္းျမင္ရေပမဲ႔ ဟိုအရင္က တစ္ခါမွမၾကည့္ဘူးပါဘူး ။ စာထဲအရမ္းစိတ္ဝင္စားေနတဲ့ အခ်ိန္ဝုန္းဂလြမ္း ဆိုတဲ့အသံေၾကာင့္ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ ထေအာ္မိတဲ့က်မ တစ္အိမ္လံုးထြက္လာၾကတယ္။
ဘာျဖစ္တာလဲ ဆိုေတာ့ မသိဘူး ဘာသံမွန္းမသိဘူးဆို မီးဖိုေခ်ာင္၀င္ျပီး မီးဖြင့္အေျဖရွာေတာ့ ေဘစင္ထဲမွာ ျငဳပ္က်ည္ေပြ႔ပဲ ေတြ႔တယ္။
ျငဳပ္ဆံုထဲ ေထာင္ထားတဲ့က်ည္ေပြ႔ ညသန္းေခါင္မွာ စတီးေဘစင္ထဲ ျပဳတ္ၾကတဲ့ အသံ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကေတာ့။
အကုန္လံုးလဲလန္႔ေနျပီ မိန္းမေတြရဲ႕ ပါးစပ္က ပြမွပြ ဖြမွဖြဆိုေတာ့ မလတ္ကလဲလန္႔ေနျပီ ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အညာသူက ဒီမွာဝက္သားေတြ အူစံုအသဲစံု ဘယ္သူ႔ဟာေတြလဲ ဆိုေတာ့ ထားဝယ္သူ ဟာေတြ အဲဒါေတြေၾကာင့္ အသံေပးေနတာျဖစ္မယ္ ။
နင္မနက္ခ်က္စားဦးမလားလို႔ေမးေတာ့ သူလဲစိတ္မသန္႔ေတာ့ဘူး ထင္တယ္ ။ လႊင့္ပစ္လိုက္ေတာ့လို႔ေျပာတာနဲ႔ က်မတို႔ အမိွဳက္ပံုးကေနတစ္ဆင့္ လႊင့္ပစ္လိုက္ၾကတယ္ ။မလတ္က မမနင္လဲဝင္အိပ္ေတာ့ လူေတြကိုေလ်ွာက္ေျခာက္မေနနဲ႔ လို႔ ဖိန္႔ဖိန္႔နဲ႔ ဝင္ေဟာက္တယ္ ။ သူ႔အိမ္လူမရွိမွာ ေၾကာက္တယ္ထင္တယ္။
အာ.. မဟုတ္တာ ဘာလို႔ေျခာက္ရမလဲ ဒီလူေတြ အျပင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ အပိုရွိတယ္ဆိုရင္ ဒီကလူေတြသိေအာင္ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး မရိုးေအာင္ျပစမ္းပါလို႔ က်မေျပာေတာ့၊မလတ္ကနင္ဟာေလ အလိုက္ကန္းဆိုးတစ္စက္မွ မသိဘူးတဲ့။အဲဒီအခ်ိန္အထိ ဘီဒိုၾကီးကို က်မတို႔ သံသယတစ္စက္မွကို မဝင္ေသးဘူးရွင္။
Labels: စကၤာပူမွ မကၽြတ္လြတ္သူ (၃)
