မမ
Thursday, April 23, 2009
စင္ကာပူက မကၽြတ္မလြတ္သူ (၂)
pictures from here.
က်မတို ့အိမ္ကအေတာ္က်ယ္တယ္။ စလံုးစကားနဲ႔ေျပာရရင္ ဖိုက္ရြန္းဖလက္(five rooms flat) ေပါ့ရွင္...။ အိမ္မွာေနတာ အူေၾကာင္ၾကားေတြ .... အကုန္လံုးက ကြန္ပ်ဳတာေဘးေန ကြန္ပ်ဴတာေဘးစားေတြ(ဟီး..လမ္းေဘးေန လမ္းေဘးစား)လိုမ်ိဳး ေျပာတာေနာ္။
က်မတို႔အိမ္မွာ ရွိတဲ့သူေတြမ်ား ဘယ္ေလာက္လူမွဳဆက္ဆံေရး ေကာင္းသလဲလို႔....
တစ္ေန႔ေပါ့ အိမ္ကိုလူၾကံဳ ပစၥည္းလာေပးတယ္ ။ ဘဲလ္တီးေတာ့ တံခါးနားေရာက္ေနတဲ့ သူကဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ေကာင္ေလးကလဲ ဝင္လာျပီးဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတယ္။
အဲ.... ဖြင့္ေပးတဲ့သူက သူ႔အခန္းျပန္ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထိုင္လိုက္တာ ညေနေစာင္းေရာ။
လူဝင္လူထြက္လဲမရွိ ကိုယ့္အခန္းကိုဝင္ေနတာ ညေနရံုးဆင္းလို႔ ျပန္လာတဲ့သူ တံခါးဖြင့္မွ အဲဒီ ေကာင္ေလးကငိုသံပါနဲ႔ က်ေနာ္ကိုတံခါးဖြင့္ေပးျပီးကထဲက အိမ္ထဲဝင္သြားတာ လူဆိုလို႔ အမျပန္လာမွေတြ႔ရသတဲ့ ။ က်မတို႔မွာ ေကာင္ေလးၾကည့္ျပီး ရယ္လိုက္ၾကတာဝက္ဝက္ကြဲ တံခါးဖြင့္ေပးျပီး ေသာ့လဲျပန္ပိတ္ထားတယ္ ။ လူအရိပ္အေယာင္ေတာင္မေတြ႕ေတာ့ ဘယ္အခန္းတံခါး ေခါက္ရမွန္းလဲမသိ ျပန္ထြက္လို ့လဲမရတဲ့ရွင္..။ အဲလို ဆက္ဆံေရးေတြက ေျပျပစ္ၾကတာေလ ။ ဖုန္းေခၚေတာ့ အိမ္ဖုန္းကသူ ့အနားတင္ ကပ္ျမည္ေနတာ ကိုင္မဲ့သူမရွိဘူးတဲ့ အျဖစ္က ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ပဲ ။ အမေရ... အမေရ ေခၚေတာ့လဲ ျပန္ထူးသံလံုးဝမၾကား ရဘူးတဲ့ ။ အီးယားဖုန္းေတြ တပ္ျပီး စာလုပ္ေနၾကတာတဲ့ရွင္..ျဖစ္ပံုမ်ား...။ က်မတ႔ို ့ဧည့္ခန္းမွာ အနက္ေရာင္လည္သာ ဆိုဖာႏွစ္ေယာက္ထိုင္တစ္လံုး သံုးေယာက္ထိုင္တစ္လံုး ရွိတယ္ သံုးေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာေနာက္မွီ တစ္လံုးကို ေခါင္းအုံးျပီး တစ္လံုးကို ဖက္လံုး လုပ္လိုက္ရင္ ဆိုဖာၾကီးက က်ယ္က်ယ္ ၀န္း၀န္းနဲ ့ ဟိုဖက္ဒီဖက္ေတာင္ မွလွိမ့္လို ့ရေသးရွင္။
ဟီး အဲဒါ က်မအပိုင္ယူထားတဲ့ေနရာပဲ Sony VAIO ေပါင္တင္ေလး ကို ဗိုက္ေပၚတင္လိုက္ရင္ ပြဲကျပီးေနျပီ။
အဲဒါ ေက်ာခ်ရေတာ့မယ့္အခ်ိန္ကို ေျပာတာေနာ္ ။ က်န္အခ်ိန္ေတြက ဆိုဖာၾကီးနဲ ့ကပ္ရပ္ဝရန္တာေလးမွာ က်မစားပြဲေလး ရွိတယ္ တစ္ေန ့ကုန္ထိုင္ျပီး တစ္စိမ့္စိမ့္ၾကည့္ပဲ။အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ က်မတို ့ဘဝ ကြန္ပ်ဴတာေဘးအိပ္ ကြန္ပ်ဴတာေဘးစားေတြပါဆို။
ညဆိုအားလံုး အခန္းထဲဝင္သြားရင္ က်မကဝရန္တာက စားပြဲေလးမွာ စာေရး သီခ်င္းၾကိဳက္သလိုဖြင့္ တစ္အိမ္လံုးက်မ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္သူေတြကအခန္းထဲဝင္ လံုးဝကိုလက္ေလွ်ာ့ရျပီဆိုတဲ့ အေျခအေန ေရာက္ရင္ ဆိုဖါၾကီးေပၚဂၽြမ္းပစ္လိုက္ယံုပဲ..။ မလတ္ကလဲ အၾကိဳက္ပဲ က်မကဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ လုပ္လြန္းလို႔ သူအိပ္ေရးပ်က္သတဲ့။
ကဲ..... အေပအေတပါဆို..ယံုၾကျပီလား အဲလို ။ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖတ္သန္းလာတဲ့ မမရဲ့ဘဝထဲကို ေနာက္အေပအေတ တစ္ေယာက္ထပ္ေရာက္လာတာက ခႏၵာကိုယ္မျမင္ရတဲ့ ဝိဥာဥ္ေလ....။ သူရွိေနတာ မမ မသိပါဘူး ။ စိတ္လဲမဝင္စားဘူး သီခ်င္းေတြနဲ႔ ဆူညံေနေတာ့ သူလဲမမကို ဟန္ေရးျပရတာ ပင္ပန္းလာတယ္ထင္တယ္ ။
က်န္တဲ့သူေတြ ဘက္ကိုလွည့္ေတာ့တာပဲ အဲ... ထူးဆန္းတာက အဲလူက တစ္ေန႔လံုးေအးေဆးပဲေနာ္ တစ္ပတ္မွာတစ္ရက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေအာ့ဖ္ ထင္တာပဲ ။ အဲဒီအေၾကာင္းေနာက္မွ ေျပာမယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ညီမေလးေရာက္လာတယ္ ။ မမနဲ႔ပဲေနမယ္ စိတ္ကူးတယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပိုင္ပိုင္ ႏိုင္ႏိုင္ ခ်ျပီးလာတာ ။ ေခ်ာ့မရေျခာက္မရရွင့္ ။ ေနရာမရွိေတာ့ဘူးဆိုလဲ အင္း.... ျဖစ္သလိုေနမယ္ပဲ။
အဲ က်မတို႔က ဖိုက္ရြန္းဖလက္ဆိုေတာ့ ေနာက္မွာစာၾကည့္ခန္းတစ္ခန္း ပါေသးတယ္ရွင့္ ။ အဲဒီမွာသူေနမယ္ေပါ့ ။ စာၾကည့္ခန္းထဲကို အဲဒီဘီဒိုၾကီးထည့္ေပးလိုက္တယ္..။ စိတ္ၾကိဳက္သံုးေပါ့ ။ က်မက စာဖတ္ စာေရးအလြန္ဝါသနာထံုေပမဲ့ စားပြဲမွာျငိမ္ျငိမ္ထိုင္ရမွာ ေသမေလာက္ ေၾကာက္တဲ့သူ ။ စာဖတ္ခန္းထဲ စတိုင္မလိုင္အျပည့္ နဲ႔ စာေရးဘို႔ စာဖတ္ဘို႔ထက္ ၾကံဳသလိုေတြး ၾကံဳသလို ေရးတတ္သူေလ ။ ထားပါ အဲဒီအထဲ စာအုပ္ယူ စာအုပ္သိမ္းကလြဲလို ့ဝင္စာဖတ္ေနတာလဲ မရွိေတာ့ မေခ်ာေလးနဲ႔ ဘီဒိုၾကီးနဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြ စၾကေတာ့တယ္။
တစ္ေန ့ေပါ့ ေကာင္မေလးက ဘီဒိုၾကီးထဲအကၤ်ီေတြ ထည့္လိုက္ ဘီဒိုၾကီးကအက်ၤီေတြ အျပင္ျပန္ထုတ္လိုက္ နဲ႔ သံုးၾကိမ္ေျမာက္ေလာက္က်ေတာ့ ေကာင္မေလးက မမ က်မအကၤ်ီေတြ မရွင္းနဲ႔တဲ့ ၊ ဗုေဒၵါေရ ဘာသာေတာင္ အခ်ိန္ယူရွင္းဘို ့ အႏိုင္ႏိုင္ကို အေမးခံရတာ ဂုဏ္ရွိေပမဲ့ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ျငိမ္မေနႏိုင္ပါဘူး ။ အာ... ဘာလို႔ ့ရွင္းရမတုန္းလို ့ က်မကေျပာေတာ့ က်မအကီ်ေတြ အျပင္ေရာက္ေရာက္ေနတာ သံုးခါေလာက္ရွိျပီတဲ့ ။
အိမ္ရွိလူကုန္က တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳးေဂါက္ေနၾကတဲ့ သူေတြဆိုေတာ့ သူလဲေဂါက္မ်ိဳးႏြယ္ ေပပဲလို႔ စိတ္ထဲက ၾကိဳဆိုလိုက္ရင္း မမလဲဘာသိဘာသာပဲ ေနလိုက္တယ္ ။
ေန႔လည္တစ္ေန႔မွာေတာ့ တစ္အိမ္လံုး စာဂ်ပိုးကလြဲလို႔ အျပင္ထြက္ၾကတယ္ သူက အခန္းတံခါးပိတ္ထားရင္ ဘဲလ္သံမၾကားမွာ စိုးရိမ္ျပီး အခန္းတံခါးဖြင့္ျပီး စာလုပ္ေနေလရဲ႕။ က်မတို ့အိမ္မွာအိမ္ေစာင့္ရွိေတာ့ ဘယ္သူမွ ေသာ့ယူတဲ့ အေလ႔အထ မလုပ္ၾကဘူး ။ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာလာ တံခါးဖြင့္ေပးမဲ့သူရွိေတာ့ ေသာ့မယူၾကဘူး ။ ဘဲလ္တီးလဲ ၾကံဳတဲ့သူကဖြင့္ေပးၾကတယ္ ။
Labels: စင္ကာပူက မကၽြတ္မလြတ္သူ (၂)
