မမ
Tuesday, October 20, 2009
မစၥတာ ဘင္း၏ အလြဲမ်ား(၂ )
က်မတို႔ မစၥဘင္းအေၾကာင္း တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာဆို ရီေမာေနတုန္းမွာပဲ မငယ္ဖုန္း၀င္လာတယ္ “ေနာက္ဆံုးေလယဥ္ လူကုန္ေနျပီ မေတြ႔ေသးဘူး” တဲ့ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ပါဟာ အခ်စ္စစ္တို႔မည္သည္ ေကြ႔႔ကြင္းရာျခင္း မရွိ ဆိုက္ဆိုက္ ျမိဳက္ျမိဳက္ ၾကီးကိုေရာက္လာမွာ ပူမေနနဲ႔ ” လို႔က်မေျပာေတာ့ “သူ႔မေဟသီ ငါ့အနားမွာရြတ္-ဘတ္ လုပ္ေနတယ္ဟာ သနားပါတယ္တဲ့ ကူညီတဲ့သူေတြက ကူညီတာေတာင္ အသံုးတစက္မွမၾက ဘူးလာရင္ေတြ႔ မယ္လို႔ လဲေျပာေနတယ္ မစၥတာဘင္းေတာ့သနားပါတယ္”တဲ့“က်မအံ့ၾသတၾကီး နင္ဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္ သူနံမယ္ ဘယ္သူလို႔ က်မေမးေတာ့ တို႔တအိမ္လံုး ကမစၥာဘင္းပဲ ေခၚတာ” တဲ့ “က်မ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ဒီမွာမငယ္ မစၥတာဘင္း ဒီမွာေရာက္ ေနျပီ အိမ္ေအာက္မွာ ကြမ္းသီးဆင္း၀ယ္ေနတယ္ နင္ေၾကာင့္ တို႔ေတြလဲဲ ငါးပိတေယာက္ တစ္ထုပ္စီရတယ္” လို႔ က်မေျပာေတာ့ မငယ္ ေၾကာင္ျပီးအသံတိတ္ ေနတယ္။ခနၾကာေတာ့မွ “မမ ငါ႔ေၾကာင့္ နင္တစ္ညလံုးေပ်ာ္ ေနခဲ႔တယ္ နင္တစ္ခါမွ မမက္ဖူးတဲ့ အိမ္မက္လွလွ ကိုမက္ဖူးခဲ့တယ္ ငါနင့္ကိုအေပ်ာ္ေတြပဲ ေပးခဲ႔တာေနာ္ နင့္ေၾကာင့္ ငါတို႔ဘယ္ေလာက္စိတ္ ဆင္းရဲရလဲ ပြက္ေလာကိုရိုက္ ေနတာပဲ ၾကပ္တာျခင္းတူရင္ေတာင္ ငါ့လို႔ၾကပ္တတ္ေအာင္ၾကိဳးစား ေသခ်ာ နင္စဥ္းစားျပီးရင္ ငါ့ကို ဆရာလို႔ သံုးခြန္းေလးေလးစားစား ေခၚလိုက္ပါတဲ႔” မတရားတင္းေနတဲ႔ ေလသံနဲ႔ ေျပာျပီးဖုန္းခ်သြားေလရဲ့ ေအာင္မာ မေခၚႏိူင္ပါဘူးလို႔ က်မစိတ္ထဲကမေက်မနပ္ ေရရြတ္လိုက္တုန္း မွာပဲဘဲလ္တီးသံ နဲ႔အတူ မစၥတာဘင္းျပန္ ေရာက္လာတယ္။က်မတို႔ အားလံုး၀မ္းသာအားရ“ အကို၀ယ္လို႔ရလားလို႔” က်မတို႔ေမးေတာ့ ကြမ္းသီးထုပ္ေလးျပတယ္။“က်ေနာ္ကိုေတြ႔တာနဲ႔ ဘိုလိုတန္းေတာ့ ေတာ့တာပဲ ကြမ္းသီးစ္ လို႔ ပီပီသသ ေျပာတာ ေလးငါးဆယ္ခြန္းပဲ နားမလည္ဘူးဗ် ကြမ္းရြက္ျပျပီး ကြမ္းရြက္ထဲထည့္တဲ႔ ပံုလုပ္ျပမွ ကြမ္းသီးဘူးၾကီး ယူလာျပေတာ့တာပဲ က်မတို႔သူ႔ေလသံနဲ႔သူ႔ဟန္ကိုၾကည့္ရင္းရယ္ၾကတယ္“အကို ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဳးကို ရွာတာလဲလို႔” က်မတို႔ ၀ိုင္းေမးေတာ့ “မီးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ က်ေနာ္ အကုန္ရတယ္ အဲကြန္း ေရခဲေသတၱာ က်ေနာ္ အကုန္ျပင္တတ္တယ္ က်ေနာ္ ဆယ္ႏွစ္သားထဲက ဒီအလုပ္ပဲ တေလ်ာက္လံုး လုပ္လာခဲ့တာဗ်ာတဲ႔” ႏိုင္ငံျခားထြက္လာဘို႔ ဘယ္သူေျမွာက္ေပးတာလဲလို႔ က်မတို႔ေမးေတာ့“က်ေနာ့ မိန္းမေပါ့ဗ်ာ က်ေနာ္ကရန္ကုန္မွာ သင္တန္းလဲေပးတယ္ ဆိုင္လဲဖြင့္ထားတာ ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္တပည့္ သံုးေယာက္ေလာက္ စကၤာပူ ေရာက္ေနျပီခင္ဗ်ာ့ လူငယ္ေတြပဲ ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ေတြေပါ့ သူတို႔ဒီေရာက္ျပီး အဆင္ေျပတယ္ ဆိုေတာ့က်ေနာ့မိန္းမ ျဖတ္ျဖတ္လူးေတာ့ တာပဲ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ နားညီးေအာင္ႏိူင္ငံျခား သြားခိုင္းေတာ့တာဗ်ာ ရန္ကုန္မွေတာ့ အတည္တက် လူရိုေသရွင္ရိုေသ အလုပ္ကေလးတစ္ခုျပစရာ ရွိတာကလြဲလို႔ ရရစားစားပါပဲဗ်ာ”“က်ေနာ္ ဒီကညီမေတြ ဆိုင္အသစ္ဖြင့္လို႔ တဆိုင္လံုး မီးဆင္ေပးရင္း မငယ္နဲ႔ရင္းႏွီးတယ္ သူကသြားပါလားဘာညာ ေျပာတာနဲ႔မိန္းမကိုျပန္ေျပာ ေတာ့ ေလယဥ္ေပၚေရာက္လာတာ ပဲဗ်ာတဲ႔” သူေျပာတာကိုနားေထာင္ေနရင္း မလတ္က “အကိုမနက္ျဖန္ က်မတို႔ အဲကြန္းေတြအကုန္ ဆာဗစ္စင္ လုပ္ေပးေလ တစ္လံုးႏွစ္ဆယ္ ေပးမယ္ အလုပ္စရတာေပါ့” လို႔ေျပာေတာ့ “က်ေနာ္ပိုက္ဆံ မယူပါဘူးဗ်ာ လိုအပ္တာ သာ၀ယ္ေပး က်ေနာ္လုပ္ေပးမယ္”တဲ႔ ကြမ္းကိုငံုရင္းေျဖးေျဖးမွန္မွန္ ေျပာေနတဲ့သူ႔ကိုစိတ္၀င္တစား ၾကည့္ေနၾကတုန္း မွာပဲ အိမ္ဖုန္းမည္သံက အားလံုးရဲ့ အာရံုကိုေျပာင္းေပးလိုက္သလိုပဲ က်မရဲ့ ဟယ္လိုဆိုတဲ႔ အသံကိုဖံုးလြမ္းသြားေအာင္ စြာေတးလန္ျပာယာ ခတ္ေနတဲ့ အသံေၾကာင့္ အကိုအစ္ကိုမေဟသီ ခိုင္သင္းၾကည္လို႔ က်မေအာ္္ရင္း မစၥတာဘင္းလက္ထဲ ဖုန္းေပးလိုက္တယ္ ဆို ေရာက္ကထဲက ေရာင္နနနဲ႔ တစိမ္းမိန္းမေတြၾကားမွာ အားငယ္ေနတဲ႔ မ်က္ႏွာရုတ္ခ်ည္းကြယ္ေပ်ာက္လို႔ ၀င္းပသြားေတာ့ တယ္။မစၥတာဘင္း ေျပာဆိုေနသံမ်ား “ေဟဟုတ္လား”“သူတို႔ေနာက္တာလား ၾကီးၾကီးေျပာထားသားပဲ မင္းညီမေတြက ေတာ္ယံုလူ သီးမခံႏိုင္ေအာင္ အေနာက္သန္တယ္လို႔ေလ” “ေအာ္ အခုေလ ဆိပ္နားကဆက္တာေပါ့” “ေအးေအး ေဆးေဆးပါပဲ အငယ္ဆံုးမေလးလာၾကိဳတာ”“ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္” “အကုန္ေပးလိုက္ျပီ”“စိတ္ခ်ပါ အခုနေတာင္ ကြမ္းသီးသြား၀ယ္ေသးတယ္” “တစ္ေယာက္ထဲေပါ့ ကိုဖာသာေျပာရတာေပါ့ ရခဲ႔တယ္” “အလတ္မေလး ရွာေပးမယ္တဲ႔ ရမွာပါ”“စိတ္မပူနဲ႔ အားလံုးအဆင္ေျပ ပါတယ္ တအိမ္လံုးမိန္းခေလးေတြ ၾကီးပဲ ခေလးေတြၾကီးပဲ” “ေအးပါ ေအးပါ ျပန္ေတာ့ ျပန္ေတာ့”သူအသံကိုအားလံုးစိတ္၀င္တစား နားေထာင္ေနရင္း တအိမ္လံုးခေလးေတြ ၾကီးပဲဆိုေတာ့ မလတ္ကစျပီးတခိခိ ရယ္ေတာ့ က်မတို႔လဲလိုက္ရယ္ၾကရင္း တို႔ေတြေတာ့ အေဖတစ္ေယာက္ေကာက္ရျပီလို႔ က်မကေျပာလိုက္တယ္။
အဲလိုနဲ႔ မနက္မိုးလင္းတိုင္း က်မတို႔ရဲ့ ဘုရားစင္ေရွ႔ မွာဘုရားရွစ္ခိုးသံနဲ႔အတူ ေၾကးစည္သံ တေ၀ေ၀နဲ႔က်မတို႔ ႏိူးထလာရေတာ့တယ္။မနက္ငါးနာရီ ေလာက္ဆိုႏိူးျပီ သူဖာသာ ေကာ္ဖီေပါင္မုန္႔ တခုခုမနက္စာစားျပီး အိမ္နားကကုလားဆိုင္ေလးမွာ သတင္းစာသြား၀ယ္ထားတယ္။ၾကံုတဲ႔သူက တစ္ေယာက္တလွည့္ သူ႔ရႏိူင္မဲ႔အလုပ္ေတြကို မွင္နီနဲ႔ ၀ိုင္းေပးထားတယ္ ခက္တာကအိမ္မွာ ေယာက္က်ၤားေလး မရွိဘူး သူ႔ကိုဖုန္းနဲ႔ ဗ်ဴးေပးမဲ႔သူမရွိဘူး က်မတို႔တေယာက္တလွည့္ ဆက္ျပန္ေတာ့လဲ လုပ္မဲ႔သူနဲ႔ေျပာခ်င္တယ္ ဆိုတာခ်ဥ္းပဲ သူ႔ဖုန္းထိုးေပးေတာ့လဲ ေခါင္းခါခါ လည္ခါခါနဲ႔ မေျပာခ်င္ဘူးခ်ည္း ပဲက်မတို႔ေတြ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေအာင္ကို ဦးေႏွာက္ေျခာက္ေတာ့တာပဲ။
အဲ မလတ္ကေျပာတာ သူလူေၾကာက္တာတဲ႔ သူ႔ကိုလူမေၾကာက္ေအာင္ အရင္လုပ္ရမယ္တဲ႔ က်မတို႔အိမ္ မွာ အားလံုးအတူတူခ်က္စားၾကတယ္ ပင္တိုင္ခ်က္တာက က်မေပါ့ အလိုနဲ႔အိမ္နဲ႔ မနီးမေ၀းေစ်းေလးမွာ သူ႔ကို မနက္တိုင္း လိုအပ္တာေတြ ေရးေပးျပီးေစ်း၀ယ္ခိုင္းတယ္ ပထမေတာ့ အင္တင္တင္နဲ႔ ေနာက္ေတာ့မိုးလင္းတာနဲ႔ ေစ်း၀ယ္ဖို႔အဆင္သင္႔ ျဖစ္ေနျပီ ေဟာင္းမတ္ခ်္တို႔ အိုင္အမ္ျမန္မာတို႔ အိုင္ကမ္းဖရြန္ျမန္မာတို႔ ေဟာင္းအာယူတို႔ ဟယ္လိုအန္တီတို႔ ေပါေပါ မ်ားမ်ားသံုးတတ္လာျပီ ေစ်းျပန္လာတာနဲ႔ လၻက္ရည္အီၾကာေကြ႔ပူပူ ေႏြးေႏြးေတြပါလာတတ္ျပီ ဟိုအရင္က စေနတနၤဂေႏြ ေလာက္သာစားရတဲ႔ အီၾကာေကြ႔နဲ႔လၻက္ ရည္မနက္တိုင္းေသာက္ရတာနဲ႔ တင္သူဟာဒီအိမ္တစ္လံုးအတြက္ အေရးပါလွေနျပီ။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ မလတ္ကသူ႔ရံုးကို ပစၥည္းတစ္ခုေမ႔က်န္ခဲ႔တယ္အေၾကာင္းျပျပီ သူ႔ကိုအေရးတၾကီး လာပို႔ဘို႔အကူအညီေတာင္းတယ္ သူအေၾကာက္အကန္ျငင္းရင္းကပဲ အိမ္နဲ႔ တစ္ဆယ့္ငါးဘူတာေလာက္ ေ၀းတဲ႔မလတ္ရွိရာကို တစ္ေယာက္ထဲ ေရာက္သြားေတာ့တယ္ ေနာက္မ်ားေတာ့ အိမ္မွာရွိတဲ႔ လူအကုန္တစ္ေန႔တမ်ိဳး အေၾကာင္းျပျပီး သူကိုေခၚတယ္။ျမန္မာေတြရွိတဲ႔ ပင္နီဆိုးလား ကိုခနခန ပစၥည္းသြား၀ယ္ခိုင္းတယ္ ေရာက္တဲ့ေနရာကေန ဖုန္းနဲ႔တဂြမ္ဂြမ္ ဆက္သြယ္ရင္းကပဲ အေတာ္ေလးသြားတတ္လာတတ္ေနျပီ။
အလိုနဲ႔ပဲ မစၥတာဘင္းတစ္ေယာက္ အင္တာဗ်ဴးေတြ စ၀င္ပါေတာ့တယ္ရွင္။
သတင္းစာကေနေခၚတာေတြ ကသူ႔အတြက္ဘယ္လိုမွကို အဆင္မေျပႏိူင္တဲ႔အတြက္ အရပ္ကူပါလူ၀ိုင္းပါ နီးစပ္ရာေတြေျပာရင္း လုပ္သက္ အႏွစ္၂၀ နီးပါးရွိေၾကာင္းလုပ္ငန္း အမတန္မွကၽြမ္းက်င္ပါ ေၾကာင္း ဆိုတဲ႔ အာမခံခ်က္ေတြနဲ႔ အင္တာဗ်ဳး ၅ခုေလာက္၀င္ျပီးေတာ့ အဲကြန္းေရခဲေသတၱာျပင္တဲ့ ကုမဏီ ေသးေသး ေလးတခုမွာအစမ္းခန္႔ အေနနဲ႔ ပထမဦးဆံုးတပတ္ စဆင္းခိုင္းပါေတာ့တယ္။
မိုးလင္းကထဲကအလုပ္ဆင္းဘို႔ တက္ၾကြေနတဲ့မစၥတာဘင္းကို ၾကည့္ျပီးအားလံုး၀မ္းသာေနၾကတယ္၊ညေနအလုပ္ျပန္လာခ်ိန္ မွာေတာ့ မစၥတာဘင္းသိပ္တက္ၾကြ မူ႔ မရွိေတာ့ဘူး ျပည္ၾကီးတရုတ္ ေတြနဲ႔ လက္တြဲလုပ္ရတဲ႔ အတြက္ တစ္ခ်ိန္လံုးဆဲဆိုေအာ္ဟစ္ သံေတြၾကားမွာစိတ္ဓါတ္က်ေနပံုရတယ္ သူမ်ားေနာက္ကအလုပ္သင္ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္တဲ့အတြက္ လဲ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြေတာင္းတိုင္း ပစၥည္းအေခၚအေ၀ၚေတြ မၾကြမ္းက်င္မူ႔ ေလယူေလသိမ္းနားမလည္ မူ႔ေတြေၾကာင့္အမွားမွားအယြင္းယြင္းနဲ႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဆဲဆိုၾကိမ္းေမာင္းခံေနရပံု ေပၚတယ္။
အဲလိုနဲ႔ ေလးရက္ေျမွာက္တဲ႔ ေန႔မွာေတာ့ မစၥတာဘင္း အလုပ္မသြားေတာ့ဘူး က်မနဲ႔ ေမာ္လျမိဳင္သူက “အစ္ကို အလုပ္မသြားဘူးလားလို႔ ေမးေတာ့” “မဆင္းေတာ့ ဘူးေျပာခဲ႔ျပီဗ်ာတဲ့” “အစ္ကိုလုပ္ထားတဲ့ လုပ္ခေရာရခဲ့လားဆိုေတာ့”မယူေတာ့ဘူး လုပ္အားေပးလို႔ေျပာခဲ့တယ္တဲ့” “အစ္ကိုဘယ္လိုေျပာခဲ့ လဲဆိုေတာ့” “ျမန္မာလိုပဲေျပာခဲ့တာတဲ့”“အဆင္မေျပပါဘူးဗ်ာ လူရိုင္းေတြဗ် ေျပာလို႔ဆိုလို႔မေကာင္းဘူး မေန႔ကလဲျပသနာျဖစ္တယ္ က်ဳပ္သီးမခံႏိူင္တဲ့အဆံုး မန္ေနဂ်ာမကိုသြားတိုင္လိုက္တယ္”တဲ႔ “ဟာ လုပ္စမ္းပါဦးဘာေတြျဖစ္ လို႔ အစ္ကိုက ဘယ္လိုသြားတိုင္လဲ ေသေသခ်ာခ်ာ အမူအရာ အတိအက် ေျပာျပစမ္းပါဦး” လို႔က်မတို႔စိတ္၀င္တစားေမးေတာ့ “မေန႔က ထမင္းစားေနတုန္း ဖိုမင္တရုတ္ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္နဲ႔ က်ဴပ္ကိုလာဆူတယ္ သူဘာျဖစ္တယ္ ဘာေျပာတယ္က်ဳပ္မသိဘူး ျပီးေတာ့ က်ဳပ္ကားကို ဘုန္းဘုန္းထုတယ္ ေျခေထာက္နဲ႔လဲကန္တယ္ ျပီးေတာ့ ဆဲတယ္ဗ်ာ” “က်ဳပ္လဲ လံုး၀သီးမခံႏိုင္တဲ႔ အဆံုးမန္ေနဂ်ာမ စားပြဲကိုသြားျပီး သူလုပ္တဲ့ပံုစံအတိုင္းလုပ္ျပတယ္ သူေျပာတဲ့အတိုင္းေျပာ လိုက္တာပဲ မန္ေနဂ်ာမကေတာ့ ျပဴးတိျပဴးေၾကာင္ က်ဳပ္ကိုၾကည့္ က်န္ခဲ႔တာပဲ ” တဲ့ “ဟာအစ္ကို ေဒါသေတြထြက္တာေပါ့ ဟုတ္လားမန္ေနဂ်ာမကို ဘယ္လိုေျပာလိုက္လဲ သူနားလည္ရဲ့လား က်မတို႔ကို အတိအက်ျပန္ေျပာ ျပပါလား” လို႔က်မတို႔စိတ္၀င္တစားေမးေတာ့ “ေဒါသကလဲ ထြက္ေနေတာ့ စားပြဲကိုဘယ္လို ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူးဗ်ာ မန္ေနဂ်ာမေရွ႔ ေရာက္ေတာ့ သစ္(စ္)မန္းဟာ မိုင္ကားဟာ ဘုန္းဘုန္းဟာ ဖတ္ခ္ယူ လို႔ စားပြဲကိုထု မန္ေနဂ်ာမကို လက္ညိဳးထိုးျပီး ေအာ္ေျပာခဲ႔တာပဲတဲ့”“ဘုရားဘုရား မန္ေနဂ်ာမ စားပြဲကိုထု လက္ညိဳးထိုးျပီး ဖတ္ခ္ယူ လို႔ဆဲခဲ့သတဲ႔ ေတာ္လိုက္တာေနာ္ သူဘာျပန္ေျပာလဲဟင္” လို႔ေမာ္လျမိဳင္သူကမ်က္ႏွာငယ္ ေလးနဲ႔ေမးေတာ့“ က်ဳပ္ကိုၾကည့္က်န္ခဲ႔တာပဲတဲ့” ကဲစာဖတ္သူ အားလံုးမန္ေနဂ်ာ စားပြဲမွာခဏေလး၀င္ ထုိင္လိုက္ပါေနာ္ “ သစ္(စ္)မန္းဟာ မိုင္ကားဟာ ဘုန္းဘုန္းဟာ ဖတ္ခ္ယူ ”လို႔ စားပြဲကိုထု လက္ညိဳးထိုးျပီး ေအာ္သြားတဲ့ မစၥတာဘင္းကို မန္ေနဂ်ာမခင္ဗ်ာ ဘာကိုဘယ္လိုေတြးလို႔ ဘာကိုဘယ္လိုမ်ားနားလည္ပါလိမ့္ မလဲရွင္...။ကဲ ကူျပီးစဥ္းစားေပးၾကပါဦး
ဆက္ရန္
Tuesday, October 13, 2009
မစၥတာ ဘင္း၏ အလြဲမ်ား(၁)
အရာအားလံုးကို ေမ႔ျပီးက်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရယ္ေမာမဆံုးႏိူင္ေအာင္ပဲ ထား၀ယ္သူအခန္း တံခါးေခါက္တာလဲမရ ေမာ္လျမိဳင္သူ ကအလုပ္သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ေတာ့မယ္။ဘာပဲေျပာေျပာ ဘ၀အေမာေတြနဲ႔ မြန္းၾကပ္တိတ္ဆိတ္ ေနတဲ့ က်မတို႔ေတြရဲ့ ဘ၀ထဲကို ေရာက္လာတဲ့ မစၥတာဘင္း ကိုေတာ့လူၾကီး လဲျဖစ္ေန အလြန္အင္မတန္မွ ရိုးသားတဲ့ရုပ္သြင္ နဲ႔ အေျပာအဆိုေတြေၾကာင့္ စေတြ႔ ကထဲကကိုပဲ မမအိမ္မရွာေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီးကို ေခၚလာခဲ့တာပါ။
သူ႔ရဲ့၀တ္စား ဆင္ယဥ္ပံုနဲ႔ ပံုစံကိုေတာ့ စာဖတ္မဲ့ပရိတ္သတ္ကို ေသခ်ာကိုမိတ္ဆက္မွကို ျဖစ္မွာေနာ္ က်မအေရးအသားေတြ ပိုျပီးအသက္၀င္သြားမွာ။ဒီလိုရွင့္ ေလဆိပ္ထဲမွာ က်မတစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ေနရတဲ့ ဘ၀ၾကီးကို ေတြးၾကည့္စမ္းပါေနာ္ အသိဆိုတာလဲ တစ္ေယာက္မွမေတြ႔ စီေရာ္နယ္ဒိုဆိုတဲ႔ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးတစ္ခုကပဲ မမမ်က္ႏွာကို ျပံဳးေစ့ေစ့ ျဖစ္ေနခဲ့တာေလ လာပံုကလဲ၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္းဒိုင္း ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ဖုန္းေျပာအြန္လိုင္း ေတြ႔ေနတာေတာင္မွ သတင္းမရပံုကလဲ ထူးဆန္းေနတယ္။
မငယ္ရြန္းရြန္းေ၀ ေျပာသြားတာေတြ ကိုေသခ်ာျပန္စဥ္းစားေနရင္း အာ.. အသက္အရြယ္ မေမးလိုက္မိဘူး ၀င္လာရင္ေတြ႔ မွာပါ ဒီအဆင္နဲ႔ဒီအဆင္ကြဲျပား စရာဘာမွမရွိဘူး။အဲက်မတို႔ကို မျမင္ဘူးပဲ ရန္ကုန္ကလာတဲ႔ သူေတြရဲ့ အားသာခ်က္က အေမတို႔က က်မတို႔ဓါတ္ပံု ေရွ႔ ေနာက္ ေဘးတိုက္ အကုန္ျပထားျပီးသား တစ္ခါတေလမ်ားလက္ထဲ ဓါတ္ပံု ပါထည့္ ေပးလိုက္ေသးရဲ့ မားၾကီးနဲ႔မငယ္ကို အျပင္မွာေတြ႔ဘူးထားတဲ့ သူေတြက ေလဆိပ္မွာအေ၀းကလွမ္းေတြ႔ တာနဲ႔တင္ က်မတို႔ကိုသိျပီးသား အဲဒီအတြက္ေတာ့ က်မ မပူပါဘူး။
အဲဒီေတာ့ က်မေအးရာေအးေၾကာင္း တေနရာကေန ထိုင္ၾကည့္ေနယံုပဲေပါ့ လူကုန္ပါေစ အဲလူ က်မကိုရွာပါေစေပါ့ လည္ပင္းတေမာ့ေမာ့ နဲ႔ ဟိုလူျဖစ္မယ္ ဒီလူျဖစ္မယ္ လက္ညိဴးထိုး ေစာင့္ရေအာင္လဲ မလတ္ကမပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ေလယဥ္ဆိုက္လာျပီ သူမ်ားေတြလို မတ္တပ္ရပ္ျပီးမေစာင့္ေတာ့ပဲ ေနာက္ဆံုးက်န္ေနတဲ့သူ ေယာင္လည္လည္ လူရွာတဲ႔သူ ကိုပဲထိုင္ခံုမွာ ေအးေဆးထိုင္ရင္း ေစာင့္ေနေတာ့မယ္။
က်မဆံုးျဖတ္ခ်က္ အတိုင္းထိုင္ေစာင့္ေနရင္း အေနာက္တိုင္းဆန္တဲ့ သူေတြေတြ႔တိုင္း ကိုယ္မ်ားလာေခၚ မလားလို႔ရွင္ က်မကိုဖုတ္ေလတဲ့ငါးပိ ရွိတယ္လို႔ေတာင္မထင္ပဲကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကပံုက မ်က္ရည္လြယ္တဲ့သူဆို ထိုင္ငိုယံုပဲ ဒီလိုနဲ႔ လူေတြလဲ
လာသူနဲ႔ၾကိဳသူ အေပးအယူကိုမွ်လို႔ က်မအတြက္ တစ္ေယာက္မွကိုအပိုမရွိကြက္တိပဲ အဲဒီအခ်ိန္မွာက်မ တစံုတရာ ကိုေတြးမိျပီး ေခါင္းနပန္းၾကီးသြားတယ္ မငယ္ငါ့ကို ေသရာပါေအာင္ၾကပ္ျပီလို႔ အဲလိုေတြးျပီး လူကထူထူပူပူနဲ႔ ေဘးဘီၾကည့္ေတာ့လဲ လူကုန္ ေနျပီ ခရီးသည္ေတြ ပစၥည္းေရြးတဲ႔ေနရာကိုလွမ္း ၾကည့္မိေတာ့ ခရီးေဆာင္အိတ္လူတစ္ေယာက္စာက အပံုလိုက္ကေလး ဗုေဒၵါငါတို႔လူၾကီးရဲ့ ပစၥည္းေတြ မ်ားလားလို႔ေတြး ေနတုန္းမွာပဲ အနက္ေပၚမွာအျဖဴစင္း နက္တိုင္နဲ႔ေပေစာင္းေပေစာင္းထြက္ လာတဲ့သူ႔ကို ေတြ႔လိုက္ရတာပါပဲ။လူကေရွ႔ကိုေလွ်ာက္ေနေပမဲ႔ သူေခါင္းကေစာင္းေတာင္းေတာင္း လည္တည္တည္နဲ႔ ေနာက္မွာက်န္ေနသလိုမ်ိဳး အသားအရည္မျဖဴမညို ပိန္ပိန္ပါးပါး အရပ္အေတာ္ရွည္တယ္ ၀တ္စားထားပံုက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ နဲ႔ ေဘာင္၀င္တဲ႔ ၀တ္ပံုစားပံုမ်ိဳး ေတာက္ေတာက္ပပ ၾကီးမဟုတ္ပဲ သက္ေတာင့္သက္သာ၀တ္စားထားတယ္ လူၾကိဳတဲ႔အေပါက္၀တဲ႔တဲ့ မွာက်မတစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနတာရယ္ က်မဖက္ကမေသခ်ာေပမဲ႔ သူ႔ဖက္ကေသခ်ာေနတဲ႔ပံု နဲ႔ လက္ေ၀႔ရမ္းျပီးက်မကို ႏူတ္ဆက္တယ္ က်မကိုလက္ျပႏူတ္ဆက္ေပမဲ႔ သူမ်က္ႏွာကေဘးဖက္ကိုျပန္ လွဲ႔သြားတယ္ လက္ကေတာ့ လူပ္ရမ္းေနတုန္းပဲ က်မကသာ ၀မ္းသာအားရ လက္ျပန္ျပမိရင္ ေသျပီဆရာပဲ က်မျပံဳးျပီးေခါင္းညွိမ့္ျပလိုက္တယ္ ရင္ထဲကေနလဲ မငယ္ကိုတေလးတစား ကိုဦးညြတ္လိုက္မိတယ္ ေတာ္ပါေပတယ္မငယ္ရယ္လို႔ သူ႔ပံုက အျမင္ကပ္ခ်င္စရာမေကာင္းပဲ ခင္ခ်င္စရာ ေကာင္းေနေတာ့တယ္။ အသက္အရြယ္ကလဲကြာ ေနေတာ့ က်မတို႔ၾကားထဲမွာဘာမွာ ျပသနာမရွိဘူး အဲသူကစကားေျပာရင္ မ်က္ႏွာ ကိုၾကည့္ေျပာေလ႔မရွိဘူး ေဘးဘီကို ေခါင္းေ၀႔၀ိုက္ၾကည့္ရင္းစကားေျပာတတ္တယ္။
အဲလို နဲ႔ အိမ္ကိုေရာက္လာတယ္ ဆိုပါေတာ့ရွင္..။ေမာ္လျမိဳင္သူ ကႏုတ္ဆက္ျပီး အလုပ္သြားေတာ့မယ္
ျပင္ဆင္ျပီးအေပၚပိုင္း ယူနီေဖါင္းအျပည့္၀တ္ထားတဲ႔ သူ႔ကို နင္သြားေတာ့မလားလို႔ က်မေမးေတာ့“ ေမအိုင္စပိတူ တိြဳက္လက္ပလိစ္” ဆိုျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ျပံဳးျဖီးျဖီးနဲ႔ ၀င္သြားတယ္ က်မကရူးတိုးတိုး ဆိုတဲ႔ ပံုစံလုပ္ျပလိုက္ရတယ္။သိပ္မရင္းႏွီး ေသးဘူးေလ ေနာ္ ရန္ကုန္ျပန္လို႔လြတ္ေနတဲ့ အခန္းတစ္ခုမွ ေနရာခ်ထား ေပးလိုက္တယ္ သက္ေတာင့္သက္သာ ေနပါေပါ့။
“က်ေနာ္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြပါတယ္တဲ႔” နားပါဦး က်မလဲနားဦးမယ္ လို႔ေျပာျပီး သူ႔အိတ္ေတြအားလံုး သူေနမဲ့ အခန္းထဲထည့္ေပးရင္း..ဟူး.လို႔သက္ျပင္းခ်မိတယ္။
ညေနလူစံုခ်ိန္မွာေတာ့ မစၥာဘင္းအခန္းထဲက ထြက္လာတယ္ မလတ္နဲ႔အိမ္မွာေနတဲ႔ လက္ရွိအေပါင္းအပါ
ေလးေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။သူကလက္ေဆာင္ ေတြပါတယ္ဆိုျပီး အထုပ္ေတြ တစ္ေယာက္တစ္ထုပ္ ေ၀ပါတယ္။အဲဒါေတာင္သူ႔ မွာအထုပ္ေပါင္းးမ်ားစြာ က်န္ေနေသးတယ္။ “ဘာေတြလဲဟင္..အခုစားလို႔ရတာေတြလားလို႔” က်မကေမး ေတာ့ ငါးပိစိမ္းစားပါ က်ေနာ္မွာ အထုပ္ငါးဆယ္ေလာက္ကို က်န္ေနေသးတယ္ တဲ႔ “ေအာ္ ငါးပိ မပါရင္ ထမင္းမစားတတ္တဲ႔ ျမန္မာစစ္စစ္ေပါ့ တစ္ႏွစ္စာ အနဲဆံုးသယ္လာတာ ထင္တယ္ ဒီမွာလြယ္လြယ္ကူကူ ၀ယ္လို႔ရပါတယ္ မငယ္တို႔ မေျပာဘူးလားလို႔”က်မေျပာေတာ့ “က်ေနာ္ ေသြးတိုးရွိလို႔ စိမ္းစားငါပိ မစားပါဘူး မငယ္ပဲအၾကံေပး လို႔သယ္လာတာပါ”ဒီႏိုင္ငံမွာ ငါးပိကေရြလို ရွားတယ္တဲ႔ ေလာေလာဆယ္ အလုပ္မရခင္စပ္ၾကားေတာင္ ငါးပိေရာင္းရင္ သူေဌးျဖစ္ႏိုဳင္တယ္လို႔ သူကေျပာလို႔ က်ေနာ့္မိန္းမက ငါးပိကိုပဲ အခ်ိန္၃၀ နီးပါး အထုပ္ေလးေတြ ထုပ္ျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ထည့္ ေပးလိုက္တာပါ” မမတို႔ရန္ကုန္ကျပန္ရင္ ငါးပိပဲသယ္တာဆို ငါးပိ၀ယ္တဲ႔ေဖါက္သယ္ေတြ မမမွာအမ်ားၾကီးတဲ႔ က်ေနာ့္ကိုစပ္ေပးပါ ဦးေနာ္ ေလယဥ္လက္မွတ္ဘိုးနဲ႔ အလုပ္မရခင္စပ္ၾကား သံုးဘို႔စြဲဘို႔ေလးရရင္ေတာ္ပါ ျပီဗ်ာတဲ႔သူ႔ရဲ့ငါးပိ အိတ္ၾကီးကို ယံုၾကည္မူ႔ အျပည့္နဲ႔ လူသိရွင္ၾကား မမလက္ကိုအပ္ေတာ့ တာပဲ ငါးပိအိတ္ကို လွမ္းယူရင္း မလတ္ကို အားကိုးတၾကီး က်မကၾကည့္ေတာ့ “စိတ္ခ် မမမွာေဖါက္သည္ေတြအမ်ားၾကီး အနဲဆံုးေဒၚလာတစ္ေထာင္ ေလာက္ေတာ့ရမွာ”တဲ့ျပံဳးေစ႔ေစ႔ နဲ႔ေျပာတဲ့ မလတ္စကား ကို အားလံုးကဝိုင္းေထာက္ခံၾကတယ္။ “ရတဲ႔ ပိုက္ဆံလဲ မမတို႔ပဲယူပါ က်ေနာ္ ေနစားရိတ္ေရာ မလတ္တို႔၀ယ္ေပးတဲ႔ ေလယဥ္လက္မွတ္ဘိုးေရာ အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္တာပါတဲ႔” အကုန္လံုးက ၀ိုင္းျပီးအားနာစရာရွင္ လို႔ေျပာၾကတယ္ မငယ္ေတြ႔မယ္ ငါျပီးရင္နင့္အလွည့္ပဲလို႔ ငါးပိထုပ္ၾကီး ကိုမီးဖိုေခ်ာင္သည္ရင္း က်မေရရြတ္ မိတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မစၥာဘင္းက သူ႔အိတ္ကို ဟိုရွာဒီရွာလုပ္ရင္း ေခၽြးျပန္ေနတယ္ “ထား၀ယ္သူက အကိုဘာရွာတာလဲ ငါးပိေကာင္လား လို႔ေမးလို႔” က်မတို႔၀ိုင္းရီၾကတယ္။“မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်ာ့ က်ေနာ့္ကြမ္းသီးထုပ္တဲ႔ ကြမ္းရြက္ ဗမာေဆး ထံုးထုပ္ေလး ေဘးခ်ျပီး ေခၽြးျပန္ေအာင္ရွာေနေလရဲ့ “မလတ္က အကိုအေညာင္းအညာေျပ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း မီးပြိင့္ကူးလိုက္တာနဲ႔ ကုလားဆိုင္ေလးရွိတယ္ ကြမ္းသီးတစ္က်ပ္ဘိုးဆို စားပါေလ့ သြား၀ယ္လိုက္အကို အကိုကဘိုလိုက်ြမ္းတာပဲလို႔ ေျပာေတာ့ “က်ေနာ္ကြမ္းသီးကို ဘယ္လိုေခၚတုန္းမသိဘူး ခင္ဗ်ာ့တဲ႔” မလတ္ကပဲ“အကိုကလဲ လြယ္လို႔ ကြမ္းသီးဆိုတာ ျမန္မာစကားကေမြးစား ထားတာေလ ဘန္ခ႔္ ကို ဘဏ္ တို႔ပုလိစ္ကို ပုလိပ္တို႔ ဂိုးလ္ကီပါကို ဂိုလီဘာ တို႔ဆိုတာ အဂၤလိပ္အေခၚအေ၀ၚေတြေပါ့ အဲလိုပဲ ကြမ္းသီး အဂၤလိပ္လိုဆို ကြမ္းသီးစ္ ေပါ့အကိုရာ” “ေရာ့ေရာ့ သြား၀ယ္ ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးသူနားမလည္ရင္ ကြမ္းရြက္ယူသြား လက္ဟန္ေခ်ဟန္ နဲ႔သာေျပာ” ဆိုျပီးႏွစ္က်ပ္တန္ တရြက္ထုပ္ေပးလိုက္ရင္း အကိုေျပာၾကည့္ပါဦးဆိုေတာ့ “ကြမ္းသီးစ္ ကြမ္းသီးစ္”လို႔ ရြတ္ရင္း ထြက္သြားေလရဲ့
က်မတို႔ တ၀ါး၀ါးရယ္ရင္း “ မလတ္ သူဒီမွာ အလုပ္ရပါ့မလားဟင္ လို႔” က်မကစိုးရိမ္တၾကီးေမးေတာ့ မပူနဲ႔ သူက်ိန္းေသရမွာတဲ့ “က်မတို႔အား လံုးတျပိဳင္ထဲ ဘာေၾကာင့္လဲလို႔” ေမးေတာ့“ သူ႔မွာရိုးသားတဲ့ဂုဏ္နဲ႔အတတ္ပညာတခု ရွိေနတာပဲ” တဲ့ က်မတို႔ အားလံုးမစၥတာဘင္းကို အလုပ္ရေစခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ တဖြါးဖြါးေပၚလာေတာ့တယ္။
ဆက္ရန္
Monday, October 12, 2009
စာဖတ္သူမ်ား အလည္လာၾကသူမ်ား မမအေဖရုတ္တရက္အစာအိမ္ေသြးေၾကာေပါက္လို႔ သတိလည္စကားေျပာ လို႔ရမွျပန္လာခဲ့တာပါ။အေတာ္ၾကာသြားပါတယ္။စိတ္ညစ္စရာေတြ ခနထားျပီးဟာသပဲေရးခ်င္လို႔ တင္လိုက္ပါတယ္။က်မကို အမွတ္တရရွိေနသူေတြကို ထပ္တူထပ္မွ်ပါပဲလို႔ေျပာပါရေစ.ကီကီအျမဲအတူရွိေနသလို ခံစားရပါတယ္ မာမူအလွဴအတြက္ဂတိေပးျပီးမွစိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ရရင္ေတာင္းပန္ပါရေစေက်နပ္တဲ့အထိ.။
အေျခအေနအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ဆို ေဘာ္ေဘာ္ၾကီးနားလည္ေပးပါ။
က်မဂတိအတြက္က်မတာ၀န္ေက်ပရေစ။
အားလံုးကိုခင္မင္ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ မမ(အေပအေတ)
