မမ
Thursday, February 12, 2009
ၾကမၶာ....
က်မခပ္ငယ္ငယ္ အရြယ္တံုးက သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ရွိတယ္ ။ သူပံုစံက ခင္ခ်င္ စရာတစ္စက္မွ မေကာင္းဘူးရွင့္..။ သူ႕ပံုစံ ကိုေျပာျပရရင္ အသားက ညိဳညိဳ လူကပုတိုတို သူ႔ ႏွဳတ္ခမ္းက ၾကည္လဲ့လဲ့ဦး ႏွဳတ္ခမ္းကို အနဲဆံုး ေလးဆ တိုးၾကည့္ ။ သူ ့ဆံပင္ပံုက ဂုတ္ေထာက္ေလာက္ကို ဖြာရာက်ဲ ျပီး လန္ျပန္ေနတာ စိုင္းဘာဘာေခါင္းလိုပဲ....။ ဒါေပမဲ့ သူက က်မကို ခင္ရွာတယ္ ။ သူခင္ေတာ့ က်မကလဲ သူ႔ကို ခင္တာပါပဲ..။ ဒါေပမဲ့ သူနဲ ့သြားလာလည္ပတ္ရင္း သူကစကားေျပာ ေမာက္မာတာ သတိထားမိတယ္ ။ သူဘာလို ့မ်ားအဲလိုေမာက္မာသလဲ က်မ စဥ္းစားၾကည့္တယ္...။ ခ်မ္းသာတဲ ့အထဲကလဲ မပါ..။ သာမာန္ပဲ ရုပ္ေခ်ာတယ္လို ့ ေျပာရေအာင္လဲ သူကက်မ အခုနေျပာတဲ့ ရုပ္အတိအက်ပဲ ။
က်ဴရွင္သြား တူတူ အိမ္လဲလာတယ္ ။ ဥပမာ သူအိမ္လာလို ့ က်မကေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္ျပီး သူ႔ေသာက္ဘို ့ ခ်ေပးရင္ ငါေကာ္ဖီမၾကိဳက္ဘူး....။ အေအးလုပ္ေပး ...။ အဲလိုပံုစံမ်ိဳး...။ အမေတြကၾကည့္လို ့မရဘူး ...။ ဒါေပမယ့္ က်မကလဲ သူတို ့အိမ္ကို အလွဴအတန္းကလြဲလို ့အလည္မသြားဘူး ။ သူက လာရွာတယ္ သူ႔အေဖက ဒုအရာ ခံဗိုလ္လို ့သူေျပာတယ္.....။
အဲလိုနဲ ့၈ေလးလံုး ျပသနာေတြ ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ က်မတို ့ေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္လာျပီ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူက်မတို ့ဆီကိုအလာစိတ္လာတယ္ ။ အရင္ကထက္ ပိုေမာက္မာလာတာ ကလြဲလို ့အလွေတြျပင္ ၀တ္တာစားတာလဲအရမ္း....။ ေပၚသမွ်သူ ့ခါးမွာ ဟိုအရင္ကသံုးတာ နဲ ့တစ္ျခားစီ...။ အိမ္လာလည္ ရင္လဲ ကိုယ္ပိုင္ကားက တစ္ေန ့တစ္မ်ိဳး ...။ အိမ္က အမေတြကလဲ သူ ့အခ်ိဳးမၾကိဳက္ ..။ က်မကလဲအားနာ ...။ က်မကိုေတာ့သူ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ခင္တာ...။ အဲလိုနဲ ့..... မမေလ.... သိတယ္ေနာ္ ...။ စပ္စုနည္းေပါင္း စံုသံုးျပီး စပ္စုတာေပါ့ရွင္....။
သူေျပာတာ သူ ့အေဖက ရာထူးတက္သြားျပီတဲ့.......။ ဒုအရာခံဗိုလ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့ ...။ ဗိုလ္ၾကီးျဖစ္သြား ျပီတဲ့.....။ အင္း..... ေပါ့....။ က်မက ဘာသိမွာမို႔လို႔လဲ.... အေရးအခင္းကာလမွာ.. တိုင္းျပည္အတြက္ ရန္သူေတြကို အျပတ္ ေခ်မွဳန္းေပးခဲ့လို ့တဲ့့ ...။ က်မလဲ နင့္အေဖက ဘယ္မွာတာ၀န္က်တာလဲ ဆိုေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဳ ႔လယ္က ဆက္သြယ္ေရး ရံုးအေပၚထပ္မွာေလတဲ့ ။ အခု ေစ်းမ်ားဌာနမွာ ဌာနမွဴး ျဖစ္ေနျပီတဲ့ ။ ရန္ကုန္က ေစ်းေတြအားလံုး အေဖပိုင္တယ္တဲ့ ။ ေအာ္.... ဟုတ္လား က်မက ဘာသိတာမွတ္လို ့..။ အိမ္ကအစ္ကို ေတြအမေတြကို က်မက ျပန္ေျပာေတာ့ ေနာက္... အိမ္မလာေစနဲ႕တဲ့...။ အဲဒီ ေကာင္မေလး ၾကည့္လို ့မရဘူးတဲ့ ။
အဲလိုနဲ ့သူနဲ ့က်မျပတ္စဲဘို ့ျဖစ္လာတာက တစ္ေန ့.... က်မနဲ ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း အနားကို ကိုယ္ပိုင္ကားတစ္စီး ထိုးရပ္လာတယ္...။ က်မတို ့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကေနာက္ခန္းမွာ ထိုင္လို ႔ ့တက္...တက္... ဆိုေတာ့ က်မတို ့လဲကားေပၚ တက္တာေပါ့...။ ျပီးေတာ့... မုန္႕ေၾကြးမယ္တဲ့ ..။ မဂၤလာေစ်းသြားမလို ့ လိုက္ခဲ့တဲ့.....။ လိုက္တာေပါ့ ...။ ဟိုေရာက္ေတာ့မွ က်မတို ့ ဒုကၡေတြေရာက္ပံုမ်ားရွင္.....။ မုန္႕စားတယ္ ..။ ေရႊရင္ေအးေသာက္တယ္......။ သူက ပိုက္ဆံမရွင္းဘူးရွင့္ .....။ ေစ်းအဖြဲ ့မွဴးရံုးကို လက္ညိဳးထိုး ျပတယ္.....။ အဲဒီကရွင္းမယ္ေပါ့ ....။ အဲဒါက အစားအေသာက္ေနာ္ ....။ ဆိုင္ေတြကလဲ မိတ္ကပ္ပစၥည္းက အစ အကုန္ယူတာ...။ အဲဒါလဲ ပိုက္ဆံ မေပးဘူး.....။ ျပီးေတာ့အ၀တ္အထည္ ပါတိတ္ဆိုင္က ဓါးၾကီး ပါတိတ္ဆို သံုးထည္လားမသိဘူး ။
က်မ သူငယ္ခ်င္းကလဲ က်မကိုလက္ကုတ္ ဆိုင္ရွင္ေတြရဲ ႕မ်က္ႏွာ မသာမယာေတြ ။ က်မတို ့က ေတြ ့ေနရတာ ေလရွင့္ ....။ က်မတို ့သူနဲ ့လမ္းခြဲျပီျပန္ဘို ့လုပ္တယ္ ... ။ သူက မရဘူး...။ အတင္း ျပန္ပို ့မယ္ ။ က်မတို ့ကိုယ္ ေစ်းပို ့တဲ့ကားကလဲ ခ်ျပီးတာနဲ ့သူကေလး ေက်ာင္းၾကိဳစရာရွိလို ့ပါဆိုျပီး ေတာင္းေတာင္း ပန္ပန္နဲ ့ကို ထားခဲ့တာေလ ...။ က်မတို ့က ကိုယ့္ဖာသာျပန္မယ္ ဆိုျပီး အတင္းျပန္တာ ...။ သူက ဆြဲေပါ့....။
ေစ်းအဖြဲ ့ ရံုးခန္းကို ေရာက္ေတာ့ ထိုင္ေနတဲ့လူၾကီးေတြကို လၻက္ရည္ မွာေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ပုဇြန္ေတာင္ေစ်း ေျပာင္းခ်င္လို ့လားတဲ ့...။ က်မတုိ ့မွာ ပူလိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာ...။ ျပီးေတာ့ ကားတစ္စီး စီစဥ္ေပးပါ တဲ ့ေစ်းအဖြဲ ့မွဴးကလဲ ဟိုဆိုင္ဖုန္းဆက္ေတာင္း...။ ဒီဆိုင္ဖုန္းဆက္ေတာင္း ...။ အား.... ပါး... ရႈပ္လိုက္တဲ့စိတ္..။ ရွက္လိုက္ရတဲ ့အရွက္ ။ ပူလိုက္ရတဲ ့မ်က္ႏွာ ။
အဲလိုနဲ ့က်မတို ့အေနေ၀းသြားၾကေတာ့တယ္...။ သူဆယ္ခါဆက္မွ က်မတစ္ခါဖုန္းကိုင္တယ္ ။ သၾကၤန္ဆိုရင္ေတာ့ သူ ့ေက်းဇူး က်မမွာရွိတယ္...။ သူ႕အေဖနာမည္ ေျပာလိုက္ တာနဲ ့က်မတို ့ျမိဳ ႕ေတာ္၀န္ မဏၣပ္မွာ ေရွ ႕ဆံုးက ေရပက္ရတယ္ ။ ေရွ ႕ဆံုးနားကကို ထိုင္ၾကည့္ခဲ ့ရတာ...။
အဲလိုနဲ႕ ႏွစ္ေတြၾကာျပီး တစ္ခါျပန္ေတြ ့ေတာ့ သူပံုစံကညစ္ထပ္ထပ္ ...။ ေလသံကေတာ့ အရင္အတိုင္းပဲ...လူက ေတာ့ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္မရွိဘူး ...။ ကားေတြဘာေတြနဲ ့လဲ မဟုတ္ေတာ့ဘူး...။ အဲဒါနဲ ့ နင့္အေဖေရာဆိုေတာ့ ပင္စင္ယူသြားျပီတဲ ့....။ သက္ျပည့္လို ့ယူတာမဟုတ္ဘူး ပင္ပန္းလို ့တဲ့.....။ အခု အေဖက ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚမွာပဲ.... ေနတယ္တဲ ့ .. ။ အိမ္ေတာင္ျပန္မလာ
ဘူးတဲ့.....။ ေဂါပက အဖြဲ ့၀င္ေလတဲ ့....။ ေအာ္....ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ လို ့ေျပာရင္း ။ ငါ ဘုရားေရာက္ရင္သြားေတြ ့ဦးမယ္လို ့ေျပာရင္း
ႏွဳတ္ဆက္ေတာ့ မုန္ ့ဘိုးေတာင္းလို ့က်မေပးခဲ ့တယ္ ....။ အဲလိုနဲ ့က်မတို ့ဘုရားတက္တိုင္း သူအေဖနဲ ့ေတြ ့တယ္...။ အမွန္ကအေဖေတြအေမေတြက ခပ္ရိုးရိုးပဲ....။ က်မသိသေလာက္ က်မတို ့ေရြသကၤန္းေတြ အခ်ပ္လိုက္ကပ္လို ့ရတယ္ ဆိုေတာ့ေတာင္ သူအေဖအားလံုး ကူညီျပီး လုပ္ေပးတယ္ ။ က်မတို ့ ဘုရားတက္တိုင္းလဲ မုန္႔ေတြေရာ..... လက္ထဲကို လွဴခ်င္တာ လွဴဘို ့ဆိုျပီး အဘကို ကန္ေတာ့တာ ဆို ျပီး အျမဲပိုက္ဆံ ေပးခဲ့တယ္....။
စကားေအးေဆးေဆး ေျပာျဖစ္တဲ ့ေန ့ေတြဆုိရင္ အဘပင္ပန္းလို ့ ပင္စင္ယူတာဆို လို ့ေမးေတာ့ မဟုတ္ဘူး တဲ့....။ သမီးကဆိုး လြန္းလို ့တဲ ့ ဘယ္လိုမွထိန္းလို ့မရ.... မ်က္ႏွာပ်က္စရာေတြ ခဏခဏလုပ္လို ့တဲ့....။ ၾကာရင္ မေကာင္း လို ့ထြက္ခြင့္တင္လိုက္ တာတဲ ့....။ အခုဆို စိတ္ဆင္းရဲလြန္းလို ့အိမ္ေတာင္မျပန္ဘူးတဲ ့ရွင္ ....။ သူအကုန္ ျဖဳန္းတာကုန္ျပီတဲ ့....။ ကားလဲ ေရာင္းစားတယ္ အိမ္လဲ ေပါင္ပစ္တယ္တဲ ့ ...။ ရွိတာေရာင္းခ်ျပီး ျပန္ေတာ့ ေရြးေပး ထားတယ္တဲ ့....။ အဘြားၾကီး က်န္ေသးတယ္ေလတဲ ့ ....။ က်မတို ့လ ဲစိတ္မခ်မ္း မသာနဲ ့ အဘရယ္ အသက္ၾကီးတဲ ့အခ်ိန္ သက္ေတာင့္သက္သာေနရတာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ.....။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို သားသမီးပို ့မွဘုရားတက္ ရတာအဘရဲ ႕ဆိုေတာ့ ...။ ဒီမွာလဲ ပင္ပန္းတယ္တဲ ့ေအာက္က သံမံတလင္းဆိုေတာ့ လူၾကီးနဲ ့မတဲ ့ဘူးတဲ ့ ဆိုျပီး..... သူ႕ပုဆိုးေလး မျပတယ္...။ ေျခေထာက္ၾကီးေတြဆိုတာ ေယာင္လို ့မိုးတြင္းဖက္ဆို ပိုဆိုး တယ္တဲ ့....။ ေရေတြဆိုတာ သံမံတလင္းေပၚ ထီးတစ္ေျခာင္းနဲ ့ ေခ်ာ္မလဲေအာင္ ဂရုစိုက္ျပီး ဘုရားပတ္ေနရတာပဲတဲ့ ...။ မႏွစ္က ဘုရားတက္ေတာ့ က်မသူ႔ကိုစံုစမ္းေတာ့ မရွိရွာေတာ့ဘူး ...။ ဆင္းဆင္းရဲရဲ နဲ ့သမီးႏွိပ္စက္လို ့ ဆံုးရွာျပီတဲ ့...။ အဘြားၾကီးလဲ ဆင္းဆင္းရဲရဲ က်န္ခဲ ့တယ္တဲ ့။
အဲလိုနဲ ့စေကာ့ေစ်းေရွ ႕မွာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ ဆံုေတာ့... သူငယ္ခ်င္းကသူ႔အေၾကာင္းေျပာျပတယ္ ။ ...သူအိမ္ေထာင္ၾကျပီး ေတာ္ေတာ္ကို ဆင္းဆင္း ရဲရဲတဲ ့.....။ မိဘေတြ ကိုလဲ ႏွိပ္စက္တာကမ္းကုန္ တဲ ့...။ သူ႔ကိုလဲ ဟိုလူက တရားစြဲ ဒီလူကတရားစြဲတဲ ့ ။ ဗိုက္ၾကီးနဲ ့ ကေလးမေမြးႏိုင္လို ့ဆင္းဆင္းရဲရဲ နဲ႕သူ႔အေဖနဲ႕ ေရွ ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ပဲ ဆံုးသြားျပီတဲ့ ...။
သူအေမကေတာ့ အရမ္းသနားဘို ့ ေကာင္းတယ္တဲ ့...။ သူ့ ့အေမေရာ အေဖေရာ သူ ေရာ ၀ဋ္ကၽြတ္သြားတာတဲ့ ရွင္.... ။ ကဲ .... ကံၾကမၼာဆိုတာ...ဘာလဲလို ့ေတြးမေနနဲ ့..။ကိုယ့္ အနားမွာနီးနီး ေလး ..... ရပ္ေစာင့္ေနပါတယ္ရွင္....။
မမ
Labels: ၾကမၶာ...
