မမ
Thursday, February 26, 2009
မမ နဲ ့စကၤာပူ
ျမန္မာျပည္မွာ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္လုပ္ေနတဲ ့က်မကို အမက စကာၤပူ ေခၚတယ္ ။
လူခ်စ္လူခင္ေပါ အေပါင္းအသင္း အင္မတန္မင္တဲ ့ က်မကို ကတိေတြ အထပ္ထပ္ေတာင္းတာက ျမန္မာျပည္မွာလို လူေတြကို အကုန္မခင္ဘို ့ မေပါင္းဘို ့။
ဗုေဒၵါ ဘယ္သူမွလဲ မလာခ်င္တာကို အတင္းလဲေခၚေသး ကတိေတြလဲေတာင္းေသး .... ။ မလာဘူးဟာ ဆိုေတာ့လဲမဟုတ္ဘူး....။ က်မကလဲ ခဏတစ္ျဖဳတ္ကေတာ့ ပဲေပးျပီးလာခ်င္သေပါ့ရွင္ ....။ စိတ္ထဲမွာ သူ ဘယ္လို စီစဥ္စီစဥ္ ကိုယ္ေနခ်င္မွျဖစ္မွာေလ... ေနာ့.....။
ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး ပထမဦးဆံုး ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးကို မီးပ်က္တဲ့ ေရာဂါၾကီး ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္ကို စတင္ကူးစက္လာတဲ ့ တစ္ေန ့မွာေတာ့ မလတ္နဲ ့ဖုန္းေျပာတိုင္း နင့္ဆီမွာ မီးပ်က္လားလို႔ ေမးတတ္တဲ ့က်မကို တဟားဟား ရယ္ေမာရင္း..... နင္လာၾကည့္တဲ ့ ျမန္မာျပည္ၾကီးကို အေ၀းကေန လွမ္းၾကည့္တဲ ့အရသာဖီလင္ ဘယ္လိုလဲဆိုတာ လာၾကည့္လွည့္တဲ ့......။
ေလယာဥ္ကြင္းကို က်မကို လိုက္ပို ့တာက ဒီေန႔ထိ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မျမင္ရေတာ့တဲ ့(အဲ..... စကၤာပူကို တစ္ေခါက္ေတာ့ အလည္လာသြားေသးတယ္) က်မရဲ႕အရင္းႏွီးဆံုး နားအလည္ႏိုင္ဆုံး က်မသူငယ္ခ်င္း...။
က်မအသိုင္းအ၀ိုင္း သူ ့အသိုင္းအ၀ိုင္းက က်မတို ့ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေန ့ခ်စ္သူျဖစ္သြားမဲ့သူေတြလို ့အထင္ခံခဲ့ရဘူးတဲ ့သူနဲ ့က်မတို ့မိဘညီအကိုေမာင္ႏွမေတြေပါ့....။
နင္ေလယာဥ္ေပၚမွာ ျငိမ္ျငိမ္ထိုင္သြားေနာ္ လက္လက္ထမေနနဲ ့စပ္စပ္စုစုေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ျပီး လမ္းမွာက်က်န္ ေနခဲ့မယ္ ...... ဘာမွတ္လဲဆိုတဲ ့အကိုအမေတြ ေျခာက္လိုက္တာကို ဟုတ္သလိုလို ထင္ခဲ ့ဖူးတဲ့က်မ ......။
ဒီႏိုင္ငံ မွာႏွင္းဆီပန္းေတြ မပြင့္ဘူးလို ့ ေတြးခဲ့ဘူးတဲ ့က်မ.....။ စကာၤပူကိုေျခခ်တဲ ့အခ်ိန္က ညေနေျခာက္နာရီေလာက္ .... ။ အမနဲ ့ေလဆိပ္ထဲက ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ အတူတူထိုင္ရင္း ပတ္၀န္းက်င္ကို က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ စပ္စုေနတဲ ့က်မ....... မလတ္ ေျပာေနတာေတြ မၾကားတစ္ခ်က ္ၾကားတစ္ခ်က္ နဲ ့ တက္စီေပၚ ေရာက္ေတာ့ ခုႏွစ္နာရီခြဲေနျပီ.....။
တက္စီေပၚကေန ျမင္တဲ ့မီးေရာင္ေတြ ေျပာင္လက္ေနတဲ ့ကားအေကာင္းစားေတြ ေငးၾကည့္ရင္း.... ေမွာင္မဲ မီးစက္သံေတြ တစ္ဒုန္းဒုန္း ဆူညံေနတဲ ့ရန္ကုန္ျမိဳ ႔ၾကီးရဲ ႔ ညဦးကာလေတြ နဲ ့ယွဥ္ၾကည့္ရင္း မလတ္အဘြားေျပာ တဲ ့နတ္ျပည္ဆိုတာ..... ဒါထင္တယ္ေနာ္ဆိုေတာ့ မလတ္ကမဟုတ္ဘူးတဲ ့.....။ ဒါ အဖြားေျပာတဲ့နတ္ျပည္နဲ ့ တူေအာင္ လုပ္ထားတာတဲ ့......။ မိုးထိေအာင္ထိုးတက္ေနတဲ ့ အေဆာက္အဦးေတြကို တက္စီေပၚက ေမာ့ၾကည့္ရင္း မလတ္ေနတဲ ့ အိမ္ေအာက္မွာ ကားရပ္တယ္....။
ဓါတ္ေလွခါးနဲ ့ ၂၄ထပ္ကို တက္လာျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အဂၤလိပ္စကားကို ဘယ္လိုမွ က်မနားမလည္ႏိုင္ေအာင္ေျပာတဲ ့စလံုးအသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္က စပ္စုတာကို မလတ္ကရွင္းျပရင္း က်မနဲ ့မိတ္ဆက္ေပးေတာ့တာပါပဲ......။ အဲဒီ အခ်ိန္ထဲက လက္လက္ထ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ျမိဳ ႔ပတ္ စားခ်င္တာစား သြားခ်င္တာသြား တစ္ေန႔မလွဴရရင္ မကူညီရရင္ မေနႏိုင္တဲ့က်မ(က်မကိုယ္က်မအဲလို ထင္ခဲ့ေပမဲ့အိမ္က လူေတြက ေတာ့တစ္ေန ့အရူပ္ထုပ္တစ္ခု မလုပ္ ရရင္မမ မေနႏိုင္ဘူးတဲ့) နား ၊ မ်က္ေစ့ ၊ ့ပါးစပ္ေတြအားလံုးပိတ္လို ့ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေနတတ္ ထိုင္တက္ေအာင္ မလတ္က ပံုသြင္း အက်ဥ္းခ်ေတာ့တာပါပဲ....။ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ႏိုင္ငံျခားထြက္ဘို ့ က်မကို အေဖၚစပ္တိုင္း လာႏွဳတ္ဆက္တိုင္း ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးရယ္ မုန္႔ဟင္းခါးရယ္ ကတၱီပါဘိနပ္စီးတဲ့ ့ေျခေထာက္ေတြကို ငါေသမွခြဲမွာလို ့စကားကုန္ေအာင္ ေျပာခဲ့ဘူးတဲ ့က်မ.....။ သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ ႏွဳတ္ မဆက္ရဲလို ့တိတ္တဆိတ္ထြက္ခဲ ့ရတဲ ့က်မလြမ္းလိုက္တာ....... ။ မွားလိုက္တာလို ့တစ္ေယာက္ထဲ တိတ္တိတ္ေလး ျငိမ္သက္ရင္း ေနတတ္ခဲ့တာ ဒီေန ့အထိပါပဲ .......။ ပိတ္ရက္ေတြတိုင္း မလတ္ကို ျမန္မာေတြရွိတဲ ့ေနရာသြားမယ္လို ့ က်မပူဆာတိုင္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ အျမဲျငင္းတဲ့ မလတ္ကို စိတ္ဆိုးရင္း......။ ရန္ကုန္ဖုန္းဆက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ငိုယိုျပီး အခုခ်က္ျခင္း ျပန္လာမယ္လို ့ေျပာတတ္တဲ ့ က်မကို ဒီစကၤာပူကို အစိုးရတဲ ့ ကၽြန္းေစာင့္တဲ ့နတ္မင္းၾကီးကမ်ား ေမတၱာသက္၀င္ ခ်စ္ခင္ေနသလားမသိ ..... ဘာတင္တင္ ဘာလုပ္လုပ္ ရီဂ်က္ဆိုတာမရွိပဲ...... ေန.... မမၾကိဳက္သလိုသာ ေနေစလို႔မ်ား အမိန္ ့ခ်လိုက္တာလား .....။ ရန္ကုန္တျမိဳ ႔လံုး ဘရုတ္ဘရက္ ရူပ္ယွက္ခတ္ေနလို ့မ်ား ျမန္မာျပည္ေစာင့္ သမာေဒဝ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ေတြက ျပန္အဝင္မခံေတာ့တာလားလို ့ေၾကကြဲ စြာလြမ္းဆြတ္မိ တဲ့ညေပါင္းကမ်ားစြာ....။ ျမန္မာ ေတြကိုေၾကာက္တတ္ ေအာင္နည္းမ်ိဴးစံု သံုးျပီး ေျခာက္တတ္ခဲ ့တဲ့မလတ္ ...မလတ္နဲ ့..ျမန္မာေတြ ရွိတဲ့ ေနရာကို လိုက္သြားတဲ့အခါေတြ တိုင္းစပ္စုခ်င္အေပါင္း အသင္းလိုခ်င္ ေကာင္ေလးေတြ ေကာင္မေလးေတြ စုရံုး စုရံုး နဲ ့မတပ္ရပ္ စကားေျပာေနတာ ေတြ ့တိုင္းက်မလဲ ၀င္ရပ္ခ်င္ ၀င္စကားေျပာ ခ်င္တာရင္ထဲမွာ အျပည့္ပါပဲ။ အဲလိုနဲ ့ က်မသူ ငယ္ခ်င္းတစ္ ေယာက္ရခဲ့တယ္........၊ သူပံုကအေခ်ာၾကီး မဟုတ္ေပမဲ ့ ၾကည့္ေပ်ာ္ရူ ့ေပ်ာ္ရုပ္ရွိတယ္။ ခက္တာက မေထာ္မနန္း ေတြသိပ္၀တ္တာ အဆို းဆံုး ကလူ ေရွ ့ေရာက္ရင္ဘို လို ေျပာတာ က်မနဲ ့စကားေျပာ ရင္ေတာင္ ျမန္မာ စကား ကို အင္သမ္း အလံုး တစ္သိန္းေလာက္ ခံေျပာတာ ဥပမာ က်မက ထမင္းစားျပီးရင္တို ့ ဘယ္သြားၾကမလဲ ဆိုပါစို ့ေစ်း၀ယ္မယ္ အင္သမ္း ဟားဟားဟား ဒါမ်ိဴး မလတ္ကနင္ သူငယ္ခ်င္း အင္သမ္းတဲ ့ နံမယ္ ေပးထားတယ္ ...........။ေနာက္တစ္ ေယာက္က ေကာင္ေလး အဲဒီ အမ နဲ ့ပတ္သက္ ျပီးခင္တာ သူကတစ္မ်ိဳး ေတြ ့တာ နဲ ့ ဒီအကၤ်ီ မိုက္လား ငါစီးထားတဲ ့ ဘိနပ္လွတယ္ ေနာ္ ေတြ ့လား သူ ့...ၾကည့္လိုက္ရင္လဲ တစ္စက္ မွာ ရင္ခုန္စရာမရွိ............။ေယာက္က်ၤား ေလးေတြ မွာ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္း တဲ ့စြဲေဆာင္မူ ့ အနဲအမ်ားရွိေပ မဲ ့ သူ ့မွာေတာ့ တစ္စက္ မွမရွိရွာဘူး..........။မလတ္က နံမည္ ေပးထား တာ ေတာကာလသားေခါင္း ေမာင္ေက်ာက္ရွည္ တဲ ့ သူ၀တ္ ထားတာနဲ ့ သူနဲ ့ဘာဆို ဘာမွမဆိုင္တာေတြ..........။
အင္သမ္း နဲ ့ေက်ာက္ရွည္ တစ္ေန ့ရည္းစားျဖစ္ ဘို ့ေကာင္းတယ္ လို ့အခါခါ ေတြး မိတယ္ ေက်ာက္ရွည္ နဲ ့ပတ္သက္ျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ပါလာတာက ဟီးမလတ္ နံမည္ ေပးထားတာ ေထြးညို တဲ ့ တစ္ေန မ့လတ္နဲ ့က်မ တို ့ႏွစ္ေယာက္ ကို လမ္းမွာ ေတြ ့ေတာ့ ေထြး ညို အေ၀းၾကီး ကေအာ္ျပီး ေျပးလာတယ္ မလတ္ က မမနင့္ဟာေတြ ကဟယ္လို ့ စိတ္ပ်က္လက္ ပ်က္နဲ ့ျငီးတယ္ မလတ္ သူတို ့က အဲလို တစ္လြဲ ၀တ္တာ ကလြဲလို ့ က်န္တဲ ့ေနရာ အကုန္မွန္တယ္ လို ့က်မကျပန္ေျပာတယ္....။ ေျပးလာတဲ ့ သူကိုေထြး ညို လို ့နံမည္ တန္းေပး တာ က တစ္ခ်ိဳ ့ျမန္မာျပည္ကလြဲ ရင္အတို ၀တ္ရမယ္ လို ့မ်ားပံုေသ နည္း ခ်ထားလား........။ မသိ ေျခသလံုး တုတ္တုတ္ ေပါင္တုတ္တုတ္ေတြ အကုန္ ရုပ္ ဆိုးတာမွန္ သမ် ေဖၚေတာ့တာပဲ စကပ္ကတို ပုလံုး ပုလံုးနဲ ့ ေျပးလာတဲ ့အဲဒီေကာင္မေလး ကိုမလတ္ ကနင့္ သူငယ္ ခ်င္းေထြးညို ဘိုလ ိုက လာ တာ ၾကည့္ရတာ စိတ္ဆင္းရဲ ပါ ့တဲ ့.......။ က်မကေတာ့ သူတို ့နဲ ့တစ္ေန ့လံုးေျပာ တာနား ေထာင္ သူတို ့လူပ္ရွားတာေတြ ၾကည့္ျပီး ရီေမာေနရ တာကို ကအေဖၚမဲ ့ေနတဲ့ က်မ အတြက္ ေက်နပ္ စရာပါပဲ...။ေနာက္ သူတို ့ကဓါတ္ပံု သိပ္ရိုက္ခ်င္ တာ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ ဓါတ္ပံု ရိုက္မယ္ ဆိုတာ ခ်ည္းပဲ က်မကရိုက္ ေပးရတယ္ ေက်ာက္ရွည္ ကလဲရိုက္ခ်င္တာ တာပဲ.....။သူတို ့ ကလူေရွ ့ မေရွာင္ ရိုက္ခ်င္ ေပမဲ ့ က်မက ၾကရွက္ တယ္သူ တို ့ပံု ေတြထြက္ လာလို ့က်မ ၾကည့္ျပန္ ေတာ့လဲ ဟီး ရူ ့ခင္း ကလြဲ လို ့ပံု လာပန္းလာ လဲမရွိ သူတို ့ကေတာ့ မမ ေရဒီပံု ေလးအရမ္း လွတယ္ ေနာ္ဆို ျပလို ့ ၾကည့္ရင္ ...က်မက ေတာ့ရီခ်င္ တာပါပဲ.....။ဒါေပမဲ ့ သူတို ့ကရိုးသား တယ္စိတ္ ထဲကေန နင္တို ့မွာအရမ္း လွတာဆို လို ့ရိုး သားတဲ့ ဂုဏ္ပဲရွိ တယ္လို ့ ေျပာမိတယ္။တစ္ေန ့ေပါ ့ မလတ္ ေမြးေန ့ေလ က်မတို ့ ေလးေယာက္ ကိုေကာ္ဖီ တိုက္မယ္ မုန္ ့ေကြ်းမယ္တဲ့ က်မက လဲနင္တို ့ အလွဆံုး အသားနား ဆံုး၀တ္လာ ေနာ္လို ့ ေျမွာက္ေပး မိတယ္ ........။ သူတို ့နဲ ့စံုေတာ့ မလတ္ ကအထပ္ ၇၀ ရွိတဲ ့ေဟာ္တယ္ မွာေကာ္ဖီ တိုက္မယ္ တဲ့ျပီးေတာ့ မွညေန စာကို အ၀စား တဲ့ေရာက္ ဖူးေအာင္ ပို ့တာ ေစ်းၾကီးတယ္ ေကာ္ဖီပဲ ေသာက္တဲ့ ဓါတ္ေလွ ခါးက ရိပ္ရိပ္ နဲ ့တက္သြား တာျမန္မွ ျမန္ပဲ အေပၚ ေရာက္ေတာ့ စကၤာပူ တစ္ျမိဳ ့ လံုးအေပၚ ကေန စီးၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ကိုေက်နပ္ စရာပဲ..........။က်မက မလတ္ကလဲ ေအးေဆး ထမင္းစား ျပီးမွ လာထိုင္ တာမဟုတ္ ဘူးဆို ေတာ့ေအာင္ မာဒီေလာက္ ေစ်းၾကီး တာတဲ့ ညေနေလး နာရီေက်ာ္ ရင္ေစ်းတစ္ မ်ိဴးတဲ့ ဟုတ္လား အခု ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ဘယ္ေလာက္ လဲလိုု ့ က်မတို ့ ကစပ္စု ေတာ့ စကၤာပူ ေဒၚလာ ၂၅ က်ပ္တဲ ့က်မတို ့သြားတာေန ့ လည္၂နာ ရီေလာက္ ေပါ ့........။ ညေနေစာင္း ဆိုလူေတြ အမ်ားၾကီး တဲ ့ အနားယူ အပန္းေျဖ အလုပ္ အေၾကာင္း ေဆြးေႏြး ၾကတာ တဲ ့ က်မရင္ ထဲမွာ ငါခ်စ္သူ ရရင္ဒီ ေနရာ ေလးမွာ အေျဖေပး မယ္လို ့စဥ္းစားခဲ့ ဘူးပါတယ္။မတန္ မရာ စဥ္းစား ခဲ့ လို ့လားမသိ ဟိ ဒီေန ့ထိကို ျပန္မေရာက္ ေတာ့တာ...။အဲလို နဲ ့က်မ ကေတာ့ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ေသာက္ျပီး အကုန္ ေလ်ာက္ၾကည့္ ခဲ့တာပဲ သံုးနာ ရီေက်ာ္ ေက်ာ္ေလာက္ ၾကမလတ္ က ျပန္ၾက မယ္တဲ့ .......။ က်မတို ့ေအာက္ေရာက္ ေတာ့မလတ္ ကအနား မွာရွိတဲ့ ေရွာ္ပင္ စင္တာ တစ္ခုကို ၀င္ ျပီးေတာ့ ေက်ာက္ရွည္ ကိုနင္ အကၤ်ီလဲ ရမယ္တဲ့ အဲဒီအက်ီ နဲ ့ငါေၾကြးမဲ့ ဒင္နာကို စားဘို ့ဘယ္လို မွနင္အစဥ္ေျပ မွာမဟုတ္ ဘူးတဲ ့.......။က်မတို ့ေက်ာက္ရွည္ ကိုအကုန္ ၀ိုင္းၾကည့္ တယ္ ေက်ာက္ရွည္ ခင္ဗ်ာ ရွက္လြန္း လို ့ထင္တယ္ မ်က္ႏွာေတြ နီျပီး ရွက္ကိုးရွက္ ရွက္ကန္း ကိုျဖစ္လို ့ က်မက ေတာ့မလတ္ ေတာ့ေငြ ကုန္လူပမ္းခံ ျပီး ငါေဘာ္ဒါ ေတြကို ၾကပ္ျပီ လို ့ေတြးမိရဲ ့.........။ဘြတ္ေတြ ရြတ္ေတြ တိုင္ေတြ ကုတ္ေတြ နဲ ့အပီ အျပင္ဂိုက္ ေပးအ တူေန သူငယ္ ခ်င္းေတြ ကိုဒင္နာ သြားစားမွာ လို ့ဘယ္ေလာက္ မ်ားၾကြား ခဲ့ပါလိမ့္....။မလတ္ ကေတာ့ ခပ္တည္ တည္ပဲ က်မက ေက်ာက္ရွည္ ရွက္ေနတာ ကိုၾကည့္ ျပီးမလတ္ တို ့သံုးေယာက္ ေရာဒီပံု နဲ ့စားလို ့ရလားလို ့မ်က္ ႏွာငယ္ ေလးနဲ ့ ရူးခ်င္ေရာင္ ေဆာင္ျပီး ေမးေတာ့ က်မတို ့ ကိုလွည့္ မၾကည့္ ပဲရတယ္ ရတယ္လို ့ ျပန္ေျဖတယ္ အလို နဲ ့တီရွပ္ လက္ရွည္ အစိမ္းေရာင္ ေလးနဲ ့ ေဘာင္းဘီ ဒူးေခါင္းေအာက္ အနက္ေရာင္ ေလးတစ္ထည္ ၀ယ္ ျပီးမလတ္ ကသြားလဲ ေခ်တဲ ့ အားကိုး တစ္ၾကီးနဲ ့ က်မကို လွမ္းၾကည့္ ေနတဲ့ ေက်ာက္ရွည္ ကိုမျမင္ ဟန္ေဆာင္ ျပီးဘိနပ္ ေတြကို ၾကည့္ခ်င္ ဟန္က်မ ေဆာင္ေနခဲ့တယ္ တီရွပ္ အစိမ္းေဘာင္း ဘီအနက္ နဲ ့ေက်ာက္ရွည္ ျပန္ေရာက္ လာေတာ့ မလတ္က တက္စီ ငွါးျပီး မရီနာေဘး ကိုေမာင္းခိုင္း တယ္လူ ေတြတစ္အုန္း အုန္းအကင္ နံ ့ေတြမြန္ ထူေနတဲ ့ ပူအိုက္ေခြ်း ျပန္ေနတဲ့ ေနရာမွာ မလတ္က ၾကိဳက္တာ ယူအ၀ သာစား တစ္ေယာက္ ကိုတစ္ ဆယ္ပဲ တဲ့ပုဇြန္ ေတြဂဏန္း ေတြတစ္ပံု ၾကီးမလတ္ ကယူ ေပးတယ္ က်မတို ့လဲယူ ၾကတယ္ မီးအပူ နဲ ့ကင္လိုက္ စားလိုက္ လုပ္ေနရင္း ေက်ာက္ရွည္ ကတစ္ဟား ဟားေအာ္ရီ တယ္အခု နရွက္ကိုး ရွက္ကန္း ဟန္ေတြ ေပ်ာက္လို ့ သူ၀တ္ထား တဲ့တီရွပ္ အစိမ္းေလး လိုသူရီ သံေတြက ေပါ့ပါးလြပ္ လပ္ေနတယ္ က်မက ဘာရီတာလဲ ဆိုေတာ့ မလတ္ကို အရမ္းေက်း ဇူးတင္ပါ တယ္တဲ့ အခုနကုတ္ နဲ ့ဒါေတြ ဘယ္လို စားမလဲေတြး မိလို ့ပါတဲ ့ က်မ တို ့လဲ တစ္ဟား ဟားသူနဲ ့အတူ လိုက္ရီ ၾကတယ္ က်မကဒီ ေန ့နင္အတန္ ဆံုးပဲလို ့ ေျပာေတာ့ ကံခ်င္းမယွဥ္ နဲ ့တဲ ့အခု ေတာ့အင္သမ္း ကဘိုလို ေတာ္ေတာ္ ဟုတ္ေနျပီ ေထြးညိုက ၀တ္တတ္ စားတတ္ နဲ ့ေပါင္တုတ္ တုတ္ေတြ သိမ္မေဖၚ ေတာ့ဘူး က်မက ရင္ခုန္စရာ တစက္မွ မေကာင္းဘူး လို ့ထင္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ရွည္ ကသူ ့ကိုရင္ခုန္မဲ့ သူရွာေတြ ့လို ့ အေျခက်အေနလွ ခဲ့ျပီ က်မကေတာ့ အရင္တုန္း ကထက္ပို လို ့ ျမန္မာျပည္ ၾကီးကို မွန္းဆရင္း ပို...သာ..တိုး ..လို ့...လြမ္းေကာင္းတုန္းရွင္......................။
စာဖတ္သူမ်ားကိုအစဥ္ေလးစားလွ်က္
မမ
Labels: မမနဲ႔စကၤာပူ
