မမ
Friday, March 6, 2009
သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာ မမတို႕အိမ္ၾကီး (၂)
ပံုကိုဒီေနရာမွ ယူပါတယ္..
အေတြးကိုယ္စီနဲ႔ ျငိမ္ေနၾကတဲ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ နင့္ပခံုးကို လာကိုင္တဲ့လက္က ေအးလားတဲ့ ဆိုတဲ့ မငယ္အသံေၾကာင့္ က်မမ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးလိုက္တယ္ ။ အေႏြးထည္ အထူၾကီး၀တ္ထားတာ မငယ္အလွည့္က်မွ ေအးလားေႏြးလား ေသခ်ာခံစားေပါ့လို ့ က်မေျပာေတာ့ ။ အေမကေတာ္ေတာ့ တဲ့ ။ အေဒၚလတ္မ်ား ေၾကာက္စရာလားဟာ တစ္မလြန္ကေနေတာင္ ေကာင္ဖီလာေဖ်ာ္ေပးတာ ရွားပါ့တဲ့ ။
ငါေတာ ့ ေတြ႔ရင္အဆင္ေျပရဲ့လား ဘာညာ စကားေျပာမွာပဲလို ့အေျပာၾကီးတဲ့ မလတ္အလွည့္မွာေတာ့ တစ္အိမ္လံုး အံုးအံုးၾကြက္ၾကြက္ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ ။ တစ္ေန ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ လာမွာမို႔လို ့သူဟင္းခ်က္မယ္တဲ့ ။ မလတ္က လူမစားတဲ့ ဟင္းေတြသိပ္ခ်က္တတ္တာ .... ဟိ ။
သူက ဟင္းခ်က္ရင္း ေပါက္ကရသိပ္ေျပာတာ အန္တီေလးေရ ဟင္းအိုးေလးေတာ့ အေပါ့အငန္ျမည္းေပးေနာ္ ။ ၀က္သားနီခ်က္က သၾကားဒီေလာက္ထည့္ရင္ ေတာ္ျပီလား ...။ တစ္ခ်ိန္လံုး အန္တီေလးကို တျပီး ဟင္းခ်က္ေနတာေလ........။
သူေျပာေနတာေတြ နားေထာင္ရင္း က်မရင္ထဲမွာ စိမ့္ကနဲတစ္ခ်က္ ျဖစ္သြားတယ္.....။ မလတ္ေနာ္ ဘာေတြ ေျပာမွန္းကိုမသိဘူး ေတြ ့ရင္လက္ေအးလားေႏြးလား ကိုင္ၾကည့္ဘို႔ မေမ့နဲ႔လို ့ေျပာခဲ့ရင္း က်မအိမ္ေရွ႕ထြက္လာတယ္။
ဆယ္မိနစ္ေလာက္ပဲ ထင္တယ္ လာၾကပါဦး လာၾကပါဦး လို ့မလတ္ေအာ္ေတာ့ တစ္အိမ္လံုးမွာ သူရယ္ က်မရယ္ ေကာင္မေလးသံုးေယာက္ရယ္ ကေလးငယ္ေလးရယ္ ဒါပဲရွိတာေလ...။
က်မေျပးသြားေတာ့ ေနာက္ေဖးဟင္းခ်က္တဲ့ အိုးနားမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း ...။ က်မေရာက္ျပီးမွ ကေလးထိမ္းေကာင္မေလးက ကေလးခ်ီျပီး ထြက္လာတယ္ ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလဲ အခန္းထဲမွာ မီးပူတိုက္ေနတယ္...။
သူ ့အနားကေကာင္မေလးက ေပ်ာက္ေနတယ္..။ က်မေရခ်ိဴးခန္းအိမ္သာေျပးၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးက အိမ္သာထဲမွာ အျပင္ကဂ်က္ခ်ထားတယ္ ထြက္လို ့မရဘူး ...။ နင္ေအာ္ပါလား ပါးစပ္မပါဘူးလား က်မေဟာက္ေတာ့ ေအာ္ေနတာ အသံေတာင္၀င္ေနျပီ တဲ့.....ရွင္။
မလတ္ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုေတာ့ အဲဒီေကာင္မေလးကို လက္ညိဴးထိုးျပီး သူရွိေနတယ္ ထင္တာတဲ့...။ သူေတာင္းသမွ် ေပးေနတာတဲ့ လက္ခု ဇြန္းခြက္ တဲ့...။ ဇြန္းခြက္ကို ေနာက္ျပန္ယူေတာ့ ျပဳတ္ၾကလို ့ လွည့္ၾကည့္ေတာ့မွ လူမရွိတာ ေတြ ့သတဲ့ ... ။ အိမ္မွာ လူၾကီးကလဲ မရွိ ။ က်မနဲ ့မလတ္ အေတာ္ကိုေၾကာက္ခဲ့တာ...။
ေကာင္မေလးေတြဆိုတာ မ်က္ႏွာကိုငယ္လို ့ ။ က်မက သြားသြား ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္သြားလုပ္ ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးေတြက မီးဖိုေခ်ာင္က ထြက္သြားတယ ္။
ခုႏွစ္နာရီနီးပါးရွိေနျပီ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မလတ္က အေတာ့္ကိုထူးဆန္းတာပဲ .... ငါေတာ့ ဘယ္လိုမွမယံုႏိုင္ဘူးလို ့ေတြးေတြးဆဆ ေျပာတယ္ ။ က်မက မလတ္ အိမ္ေရွ႕သြားမယ္ ။ ဖုန္းဆက္ျပီး လူၾကီးေတြ ေခၚရေအာင္ ဆိုေတာ့.... မီးဖိုခံုမွာတင္ ထားတဲ့ ဇြန္းခြက္ ျပဳတ္ၾကတဲ့အသံနဲ ့အျပိဳင္ မလတ္နဲ႔က်မ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ျပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဖက္ထားၾကတယ္။
ဇြန္းခြက္ျပဳတ္ၾကတာ ဘာျဖစ္လဲလို ့မေျပာၾကပါနဲ႕ရွင္ အဲဒီဇြန္းခြက္က ေရကူးသလိုကူးျပီး ေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မတို ့ညီအမ အားလံုးကိုေမ့ျပီး ဘယ္လိုဆင္းေျပးမွန္းမသိ လမ္းမေပၚေရာက္ေနခဲ့ျပီ.... ။ေကာင္မေလးေတြ ကေလးကိုခ်ီျပီး ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မလတ္က ေလွခါးမွာထိုင္ေန ဘာမွမေျပာနဲ ့ လူၾကီးေတြ အခုေခၚမယ္ဆိုျပီး ေဘးအိမ္ကေန ဖုန္းဆက္တယ္ ....။ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ကို မနားတမ္းဆက္ေတာ့တာ ....။ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးေလးကား အိမ္ကကား တတိယ အေဒၚမိသားစု -၄၇- လမ္းက ေဖေဖ့အစ္ကို၀မ္းကြဲ မိသားစု လူစံုတက္စံု ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မလတ္တင္းထားသမ်ွေလွ်ာ့ျပီး သတိလစ္သြားခဲ့ျပီ။
က်မကို လူၾကီးေတြေမးတာကို ေျဖရင္းဦးေလးက ေနာက္ေဖးခန္းေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္တယ္ .... ။ အခုနင္က ဇြန္းခြက္က ေရခ်ိဳးခန္းအ၀မွာ ဒီအတိုင္း အမ်ိဴးသမီးၾကီးေတြ အကုန္လံုးက တစ္ရံွဳရံွဳ ငိုၾကတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မီးက ျဖတ္ခနဲပ်က္ေတာ့ တစ္လမ္းလံုးေမွာင္က်သြားတယ္ ။ ဦးေလးက မီးခ်ိန္းဖို ့ေအာက္ကိုဆင္းဖို႔ ဟန္ျပင္ေနတုန္းမွာပဲ မီးကထိန္ကနဲ လင္းလာတယ္။ မီးျပန္လာတယ္ေပါ့ ဦးေလးက မသကၤာသလိုပံုစံနဲ႕ ျပဴတင္းေပါက္ကေန လမ္းမကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ အားလံုးထင္တဲ့အတိုင္းပဲ မီးႏွစ္လိုင္းယူထားတဲ့ အိမ္တစ္ခ်ိဳ႕ကလြဲလို ့အျပင္မွာေမွာင္လို ့ ဦးေလးက ေအာက္ကိုဆင္းျပီး မီတာပံုးကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ မီးလိုင္းက ခ်ိန္းထားျပီးႏွင့္ျပီ။
အေတာ့္ကို စိတ္မခ်မ္းမသာတဲ့ မ်က္ႏွာေတြနဲ႕ေမာင္ႏွမတေတြကို အေမကႏွစ္သိမ့္တယ္ ။ ဘာမွေတြးမေနၾကပါနဲ ့အလွဴအတန္းလုပ္ အမွ်ေပးၾကတာေပါ့ လို ့အေမေျပာတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ မီးဖိုေခ်ာင္ကေန ဟိုးအရင္ကၾကားတဲ့ ပစၥည္းေတြ အကုန္က်ကြဲတဲ့ အသံေတြ စီကနဲထြက္လာတယ္။
အိမ္ရွိလူကုန္ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ေျပးၾကည့္ၾကတယ္ ။ အရင္အတိုင္း ေျခရာလက္ရာမပ်က္ တိတ္လို႔ဆိတ္လို႔.....။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ႀသဇာအင္မတန္ၾကီး သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က ဦးေလးကို အင္မတန္ ေလးစားေၾကာက္ရြံ႕ရတဲ ့ အေဒၚႏွစ္ေယာက္ကို နံမည္ေခၚျပီး လူေတြကို မေႏွာက္ယွက္ဖို ့ဆက္ျပီးဒီလိုေတြ လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ သင့္ေတာ္သလိုစီစဥ္မယ္လို ့ ဦးေလးကေျပာေတာ့ လာတဲ့သူေတြက ၀မ္းနည္းျပီး ငိုၾကျပန္ေရာရွင္........။
ဦးေလးရဲ႕သားေတာ္ေမာင္ ၾဆာၾကီးေတြက သိပၸံပညာရွင္ေတြေလ မီးအားျပည့္လို ့မီးခလုတ္က တြန္းကန္တက္တာတို ့က်မက ညအခ်ိန္မေတာ္ လူသတ္တဲ့ကားေတြ ၾကည့္ျပီး စိတ္ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္တာတို ့ ဇြန္းခြက္က ျပဳတ္က်ေတာ့ ဖင္နဲ ့ေဒါင္လိုက္က်ျပီး ေရခ်ိဴးခန္းေရွ ႔ကို ကန္ျပီးလြင့္သြားတာတို ့မလတ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုၾကည့္ရင္း ေလာကၾကီးမွာ တို ့ေတြမသိတဲ့မျမင္ရတဲ့ အရာေတြအမ်ားၾကီး ဆိုတာလက္ခံလိုက္ျပီတဲ့..... ။
က်မကေတာ့ မယံုသကၤာနဲ ့အကိုေတြကို တစ္ကယ္ဆို အေဒၚေတြက က်မတို႔ထက္ သူတို႔ ကိုပိုခ်စ္တာ.... ကိုကို တို႔လိပ္စာ မသိလို႔လားမသိဘူး.....။ ေလးေလး တစ္ခါထဲ ေခၚသြားရင္ေရာလို ့က်မကေမးေတာ့...။
အေမက အင္မတန္မွအားနာလြန္းတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ ့မဟုတ္တာမမရယ္ ..... ။ မဟုတ္ကဟုတ္က ေျပာေရာ့မယ္လို႔ ေျပာတယ္ ။ သိပံၸပညာရွင္ညီအကိုေတြကေတာ့ အသံတိတ္ျပီး ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ၾကည့္ေနတယ္။
မလတ္က ေနပါေစသူ႔တို ့ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္သင့္တာ နည္းလမ္းရွာျပီး အေကာင္းဆံုးကို လုပ္ေပးရမယ္ အားလံုးယံုရင္ယံု မယံုရင္ေန ဒီအိမ္မွာ က်မတို ့အေဒၚႏွစ္ေယာက္ ေသဆံုးျပီးသည့္တိုင္ က်မတို ့နဲ ့အတူ ရွိေနဆဲဆိုတာကို က်မေတာ့လက္ခံတယ္ ။ ေနာက္ဘယ္သူေတြရွိအုန္းမလဲ .... ။ အားလံုးေသခ်ာေလ့လာျပီး အေကာင္းဆံုး လုပ္ေပးရမယ္လို ့ေျပာတယ္။
အားလံုး ႏွဳတ္ဆက္ျပီးျပန္ေတာ့ အူေၾကာင္ၾကားအေဒၚေတြက က်မတို ့အျပင္ဟိုအခန္း၀င္ ဒီအခန္း ထြက္နဲ႔ မျမင္ရတဲ့အေဒၚႏွစ္ေယာက္ကို ႏွဳတ္ဆက္ေနေသးရွင္....။ အစ္ကိုေတြကေတာ့ ေရွ႕ဆံုးကေန ေျပးတာေပါ ့ အစ္ကိုလတ္ကို အေဒၚအပ်ိဴ ၾကီးက အသဲစြဲေလ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ ့ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ လုပ္ေနလို ့မလတ္က အေဒၚကူခ်က္ထားတဲ့ ၀က္သားနီခ်က္ေလး ယူသြားပါဦးလား ဆိုေတာ့ ဟင့္အင္း ထမင္းစားျပီးျပီတဲ ့အဲလို ေၾကာက္ၾကတာယံု....။
အေမတို ့ထြက္သြားေတာ့ က်မက မလတ္ေၾကာက္စရာၾကီးေနာ္လို ့စကားစေတာ့...။ ရုတ္တရက္ ျဖစ္တာရယ္ သဘာ၀ကို ဆန္႔က်င္တာရယ္ေၾကာင့္ပါတဲ့..... ။ မလတ္..ကလဲ ေၾကာက္ေၾကာက္တယ္ေပါ့ဟာ...။ သတိေတြဘာေတြေတာင္ လစ္လို ့ဟာ စိတ္ထဲမေကာင္းဘူးဟ ။ စဥ္းစားရင္ ေၾကာက္စရာၾကီး အေဒၚငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ အခုေတာ့သရဲ ျဖစ္ေနတယ္ေနာ္တဲ့......... ။ သရဲကိုမေၾကာက္ဘူး ေသရင္သရဲျဖစ္မွာေၾကာက္တာ...။ သူတို႔ ဘာလို႔ သရဲျဖစ္လဲ ေမးလို႔ ရရင္ ေကာင္းမယ္တဲ့.....။
မလတ္ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ေရာက္လာေတာ့ မလတ္က မ်က္ႏွာရိပ္နဲ႔ မေျပာဘို႔ အခ်က္ေပးတယ္ ။ က်ဴရွင္ျပန္လာတဲ့ မငယ္က ျပဴးတူး ျပာတာ နဲ ့ဘာျဖစ္တာ လဲတဲ့....။
မငယ္ နဲ ့အခန္းျပင္ကို အတူထြက္လာရင္း က်မကေျပာျပတယ္ မငယ္က တစ္ကယ္ၾကီးလားလို႔ ေမးရင္း ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္နဲ ့က်မက မငယ္ ဒီည ဂ်ယ္နီ တို႔ကိုေခၚရေအာင္ မလတ္ လူေတြကိုလဲ အိပ္ခိုင္းမယ္ တို႔ ဖမ္းရေအာင္ေနာ္ဆိုေတာ့ တက္ၾကြစြာနဲ ့ေအးတဲ့............။
ဂ်ယ္နီ ဆိုတာ က်မသူငယ္ခ်င္း ဘိုကျပား ဘယ္လို ေျပာရပါ့ က်မသိသလိုေျပာရရင္ သူ႔ အေဖရဲ႕အေမက ျမန္မာစကားလံုး၀မတတ္တဲ့ ေအာ္စီလူမ်ိဳး ..... သူက ကားေမာင္းကၽြမ္းတယ္ ရုပ္ေခ်ာတယ္ ။ အဲ....သရဲ အေသေၾကာက္တာေတာ့ အဲဒီညမွေသခ်ာသိတာ...။ သူတို႔ ကလဲ ညီအမေလးေယာက္ အကုန္ေခ်ာတယ္ ။ အခုေတာ့ ရန္ကုန္မွာ တစ္ေယာက္ပဲ က်န္တဲ့သူေတြက ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွာ...။ အေဖကလဲ မရွိရွာဘူး က်မကို အေသခင္အေသတြဲ... ။ က်မတို ့ညီအမကိုေတာ့ အေမကစိတ္ခ်တယ္ ။ ဟီး .... မလတ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုေပမယ့္ က်မတို ့ညီအမေတြနဲ႔လဲ အားလံုးခင္ၾကတယ္ ။
သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္စံုေတာ့ သူတို႔ကို ဒီညအိမ္မွာ အိပ္ၾကဘို႔ေျပာတယ္...။ သူတို႔အိမ္ေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ျပီး ခြင့္ေတာင္းၾကတယ္ ။ က်မတို႔အိမ္မွာ အဲဒီတုန္းက ေယာက်ၤားေလးဆိုလို႔ အေဖတစ္ေယာက္ပဲရွိတာ ။ ေမာင္အရင္းက အကိုေတြေနာက္လိုက္ေနတာ အိမ္မွာေယာက်ၤားေဖၚ မရွိလို ့.....။
အေမ က်မတို႔ညီအမေလးေယာက္ ေကာင္မေလးသံုးေယာက္နဲ႔ အေဒၚငယ္ရဲ႕ကေလးငယ္ေလးရယ္ ၊ ကေလးအၾကီးကေတာ့ ေနာင္ႏွစ္ေက်ာင္းတက္ရေတာ့မွာဆိုေတာ့ မတတ္ခင္ တတိယအေဒၚက ခဏေခၚ ထားတယ္ ။ ျပီးေတာ့ ေဒၚၾကီးရယ္ ေဖေဖရယ္..... ဒါက အိမ္ရွိလူကုန္...။ ေန႔တိုင္းမိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္အုန္းအုန္း၀င္ထြက္ ညအိပ္လဲ သူတို႔အိမ္ေတြက အကုန္စိတ္ခ်တယ္။
အဟီး...... စာေရးတာ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္တဲ့ ..... ။ က်မတို ့အိမ္ပံုစံကိုလဲ ေျပာျပမွျဖစ္မွာ ....။ ဒီလို ေျမညီက တက္ရင္ ကိုယ္ပိုင္ေလွခါး အက်ယ္ၾကီးကို ကိုးထစ္ေလာက္တက္ျပီးရင္ ဘဲလ္တီး တံခါးလာဖြင့္တဲ့ အခါ ဘိနပ္ခြ်ပ္လိုမ်ိဳး ေနရာေတာ္ေတာ္က်ယ္က်ယ္ရွိတယ္.....။ ျပီးရင္ အေပၚကို ဆယ္ငါးထစ္ေလာက္ ထပ္တက္လိုက္ ညာဘက္မွာသံပန္းေစ့ထားတယ္ ။ အိမ္ရဲ႕ဧည့္ခန္းပဲ မ၀င္ခ်င္ဘူး ဘယ္ကို သံုးလွမ္း ေလာက္ လွမ္းျပီး ဆယ့္ႏွစ္ထစ္ေလာက္ ဆက္တက္ရင္ အေပၚထပ္ပဲ......။ အေပၚထပ္ကေန အတြင္းေလွခါးနဲ ့ ေအာက္ကိုဆင္းလို ့ရသလို အေပၚထပ္ကေန ေအာက္ထပ္ကို မွန္အမဲေတြကေန ငံု႔ၾကည့္ရင္ ဧည့္ခန္းထဲကို အကုန္အေပၚ စီးကေနၾကည့္လို႔ရတယ္ ။
ဧည့္ခန္းက အက်ယ္ၾကီး အိမ္အက်ယ္က ေလွခါး မပါ ၃၆ေပ ေပ၆၀ ရွည္တယ္....။ ေလွခါးေနရာႏွဳတ္ျပီး ဧည့္ခန္းက ၂၈ေပ ေလာက္ က်န္ေနဦးမယ္ ။ ျပီးေတာ့မွ သေဘၤာခန္းလို႔ ေခၚတယ္ ...။ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္အခန္း ၂ခန္းစီ ..... ေလးခန္း..။ မီးဖိုေဆာင္က အက်ယ္ၾကီး ထမင္းစားခန္းနဲ႔ မီးဖိုေဆာင္ကို နံရံကပ္ေတြနဲ ့အလည္ကျဖတ္ထားတယ္ .....။ တံခါးမထားဘူး ျပီးရင္ ညာဘက္ေထာင့္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာ ႏွစ္စံုတြဲရက္။ က်မေျပာခ်င္တာ က်မတို႔ မိသားစုနဲ႔ အိမ္ကိုတြက္ခ်က္လိုက္ရင္ အကုန္ေပ်ာက္ေနတယ္။
အေပၚထပ္က ၀င္၀င္ျခင္း စားပြဲတစ္လံုးပစၥည္းေတြထားတယ္ .....။ ၁၅ ေပေလာက္ကေနျပီး စလိုက္ဒိုးနဲ႔ မွန္အမဲ ေတြနဲ႔ ကာထားတယ္ ။ အလ်ားလိုက္ေနာ္ .....။ အထဲကေဟာခန္းၾကီး ေနာက္ကိုငံု႕ၾကည့္ရင္ မီးဖိုေဆာင္ ထမင္းစားခန္း ေရခ်ိဳးခန္း ၊ အိမ္သာအကုန္ျမင္ရတယ္ ။ ေနာက္မွက်မတို႔က ႏွစ္ဖက္ျမင္မွန္အမဲေတြကို ေအာက္ကိုမျမင္ရေအာင္ ေဆးေတြသုတ္ပစ္လိုက္တာ .....မသုတ္ခင္ အရင္ကဆိုအကုန္ ျမင္ရတယ္။
ဆက္ရန္..
Labels: သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာ မမတို႕အိမ္ၾကီး (၂)
