မမ
Monday, March 16, 2009
သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာမမတို ့အိမ္ၾကီး(၄)
တစ္ေန႔ေပါ ့..... က်မတို႔ ညီအမေတြပဲရွိတဲ့ေန႔မွာေတာ့ ကေလးထိန္းေကာင္မေလးကို ေမးေတာ့တယ္။
အန္တီေလးအေၾကာင္း သိသမွွ်ေျပာဖို႔ေပါ ့။ ေကာင္မေလးက ပထမအင္တင္တင္နဲ႔ က်မတို႔ညီအမ ဝိုင္းၾကပ္ေတာ့မွ ထြက္လာတာ ။ အန္တီေလးက မကြ်တ္မလြတ္ဖူးတဲ့....။
ၾကီးၾကီးကို အျမဲတမ္း အိမ္မက္ေပးျပီး ငိုယိုေတာင္းပန္တာတဲ့....။ ဒီအိမ္မွာပဲ ေနပါရေစဆိုျပီးေတာ့တဲ့.... ။ အန္တီငယ္ကေတာ့ ဆံုးျပီးထဲက ကေလးနားမွာမခြာဘူးတဲ့ သမီးကမေၾကာက္ပါဘူးတဲ့..... အန္တီငယ္က အရမ္းပိုသနားဖို႔ ေကာင္းတယ္တဲ့ ......။ ၾကီးၾကီးတို႔ ေလခၽြန္နတ္ သြားေမးေတာ့ ကေလးေခၚလာရမယ္ဆိုလို ့ သမီးနဲ႔ကေလးနဲ ့ လိုက္သြားရလို ့ သမီးသိတာတဲ့.....။ ၾကီးၾကီးတို႔က ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္မေျပာရဘူးလို႔ မွာထားတယ္တဲ့ ။
အလွဴလုပ္ အမွ်အတန္း ေဝရမယ္ဆိုေတာ့ အန္တီငယ္က သူ႔သားေလး ေက်ာင္းတက္ေတာ့မွ သူ႔အမွ်ယူျပီး သြားပါရေစလို ့ ေျပာတာတဲ ့ ကေလးတစ္ခုခုျဖစ္ျပီဆို အန္တီေလးက သူ႔ကို လာႏွဳိးတာတဲ့ ။မမတို႔ မယံုရင္ ကေလးကို တစ္ခုခုလုပ္ၾကည့္ အန္တီေလး ေရာက္လာေရာတဲ့ အခုဆို ကေလးက ျပံဳးတတ္ ရယ္တတ္ေတာ့ ပိုသိသာတယ္တဲ့ ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကေလးက တစ္ေယာက္ထဲ တစ္ခစ္ခစ္နဲ႔ ေဆာ့ေနတာတဲ့...။ အနားမွာ လူတစ္ေယာက္ ရွိေနတဲ့အတိုင္းပဲတဲ့ ။
က်မတို႔ ညီအစ္မေတြ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ေခါင္းခါမိေတာ့တယ္ ။ တစ္ေန႔ေပါ့ ကေလးငယ္ေလးက ရစ္တတ္ ပူတတ္ ဆူတတ္ေနျပီ ။ တခါတေလအခ်ိန္မေတာ္ၾကီးေပါ့ သူ႔အသံထြက္ အတိုင္းက်မေျပာရရင္ တပီ ၾကည့္မယ္ တပီၾကည့္မယ္ ျမန္မာ့အသံျပီးလို ့ ေကာင္မေလးေတြ အိပ္ခ်ိန္ဆို ကေလးကရစ္ျပီ ။ က်မက ဧည့္ခန္းထဲမွာ စာဖတ္ေနတယ္ ။ တစ္ဆူဆူနဲ႔ ငိုေနေတာ့ တီဗီေရွ႕မွာ ကေလးထိုင္တဲ့ ခုံေလးကိုဆြဲ ကေလးကိုၾကည့္ဆိုျပီး ထိုင္ခိုင္းထားတယ္ ။ က်မကိုလဲ ေၾကာက္တယ္ ။ ေပျပီးထိုင္ေနတယ္ ေကာင္မေလးကို မ်က္ရိပ္ျပျပီး ေနာက္ေဖးဝင္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ကေလးက တီဗီေရွ႕မွာထိုင္ က်မကစာဖတ္ ..... တိတ္ဆိတ္ေနတုန္း တီဗီကရွဲရွဲနဲ ့ထပြင့္တယ္ ။ က်မစာဖတ္ေနရင္းနဲ ့ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ကေလးက လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွား အရုပ္ထြက္လာမယ္ေပါ့ ။ က်မက သူ႔အနားသြားျပီး မိုးလင္းမွလာမွာ အခုျပီးသြားျပီဆိုေတာ့ ေပကပ္ျပီး တပီၾကည့္မယ္ လုပ္ျပန္ေရာ သူ႔ေရာဂါကလဲ ညတီဗီျပီးခ်ိန္တိုင္း ရစ္တာေနာ္....။ တစ္ေန႔လဲမဟုတ္ ေန႔တိုင္း ေခ်ာ့လဲမရ ေျခာက္လဲမရ ....။ က်မစိတ္ထဲ အခုနင္က ကေလးဖြင့္လိုက္တယ္ ထင္တာေလ...။
က်မက ျပန္ပိတ္ျပီး..... ၾကည့္.... အဲဒါ တီဗီပဲဆိုျပီး စာျပန္ဖတ္ေန တယ္ ။ ကေလးကလဲ ေပျပီးၾကည့္ေနတယ ္။ က်မထိုင္ယံုပဲ ရွိေသးတယ္.....။ တီဗီကရွဲရွဲဆိုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး ကေလးကို ဇပ္ကနဲ ေကာက္ခ်ီလိုက္တယ္ ။ ေျပးတာေပါ ့ အနီးဆံုးအခန္းထဲကို မလတ္နဲ႔မငယ္က ဘာျဖစ္သလဲေပါ့ ....။ က်မကလဲ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေပါ့ ။ က်မတို႕ညီအမေတြ ကေလးခ်ီျပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့လဲ တီဗီက တစ္ရွဲရွဲပဲ....။ မလတ္က တီဗီကိုပိတ္ရင္း ေကာင္မေလးကို ကေလးလာေခၚခိုင္းတယ္ ။ က်မတို႔ ညီအမလဲ ေခါင္းျခင္းဆိုင္ျပီး ပရိတ္ရြတ္မယ္....။ ဆရာေတာ္ၾကီးပင့္မယ္ အလွဴလုပ္မယ္ အမွ်အတန္းေဝမယ္ ....။ ကြ်တ္ခ်ိန္တန္ရင္လဲ သြားၾကပါေစေပါ့ ။ ဒီလိုစြဲလန္းပံုၾကီးနဲ႕ မဟုတ္ေသးပါဘူး ကိုယ္လဲ ေနရတာ တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေပါ့လို႔ တိုင္ပင္ေနတုန္းမွာပဲ အေမတို႔ အခန္းက ဝူးဝူးဝါးဝါးအသံနဲ႔ အေမထြက္လာသလို မၾကီးကလဲ ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔နဲ႔ ထြက္လာတယ္....။ က်မနဲ႔ မလတ္ မငယ္ သံုးေယာက္ အံ့ၾသလို ့ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ ဆိုေတာ့ အိမ္မက္ေၾကာင့္ လန္႔ႏိုးလာတာတဲ့ အန္တီေလးနဲ႔ အန္တီငယ္ႏွစ္ေယာက္လံုး အိမ္မက္ထဲမွာ ငိုယိုျပီး သူတို႔ကို ေမာင္းမထုတ္ဘို႔ ေျပာတယ္တဲ့ ....။ က်မတို႔တေတြ နားကိုမလည္ႏိုင္ေအာင္ နားေထာင္ရင္းနဲ႔ မၾကီးက အနားမွာ တစ္ကယ္ရွိေနသလိုပဲတဲ့ .....။ တစ္ကယ္လာေျပာသလိုပဲတဲ့...။ အေမနဲ႔မၾကီးက ဘာေၾကာင့္ အိမ္မက္ကို အတူတူမက္တာလဲ က်မကေတာ့ အေတြးေတြနဲ႔ ခ်ာခ်ာလည္ေတာ့တာပဲ ....။ ပစၥည္းေတြကို ထိလို႔ ကိုင္လို ့ရတာလားလို႔ ေတြးရင္း က်မတို႔အိမ္ရဲ႕အိမ္တြင္းအုန္း ဆြဲထားတဲ့ေနရာကို ၾကည့္ေနမိတာပဲ ။ မလတ္က က်မအေတြးကိုသိသလိုနဲ႔ အိမ္ေစာင့္နတ္ထက္ အိမ္ဦးနတ္က ပိုစြမ္းတယ္တဲ့ ။ က်မက မလတ္ေျပာတာကို နားမလည္ဘူး....။ ငါတို႔အေဖ အိမ္ဦးနတ္ၾကီး ခြင့္ျပဳထားမွေတာ့ အိမ္တြင္းက ဘာမွမကူညီႏိုင္တာေနမွာတဲ့ ...။ အင္း.... သူေျပာတာလဲ ဟုတ္တုတ္တုတ္ ။ မငယ္ကေတာ့ ...... အင္းေနာ္ အန္တီေလးတို႔က ဝိဥာဥ္ဘဝအထိ ခ်စ္ႏိုင္တဲ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရထားတာ အေတာ္ကိုကံေကာင္းတာပဲ ။ မမ နင္အဲလိုျဖစ္ရင္ ငါလဲခ်စ္ႏိုင္မွာပါ ဒါေပမဲ့ အန္တီေလးတို႔လို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္မေျခာက္နဲ႔ ... ေျဗာင္ေျခာက္သိလားတဲ့လို ့ ေျပာတဲ့မငယ္တစ္ေယာက္ အျဖစ္ကေတာ့ ဆိုးလြန္းလွပါတယ္....။
အိပ္ယာအသီးသီးဝင္ျပီး ညနက္ ၂း၃၀ ေလာက္မွာေတာ့ မတရားျမည္ေနတဲ့ ဘဲလ္သံနဲ႔အတူ ငိုသံ တံခါးထုသံေတြၾကားမွာ မမလဲ အထိတ္တစ္လန္႔ႏိုးလာခဲ့ေတာ့တယ္ ။ တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ မငယ္ကိုေပြ႔ဖက္ထားတဲ့ အေမက ဒီအတိုင္းဆို က်မသမီးေတြ ဒုကၡေရာက္ကုန္မယ္လို႔ ေလသံေအးေအးနဲ႔ အေဖ့ကိုေျပာတယ္ ။
အိပ္မွဳံစံုမြားနဲ ့ က်မကို မလတ္က .... မငယ္ အိမ္ျပင္ေရာက္ေနလို႔တဲ့ ..... ဘုရားေရ .... ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲလို႔....... က်မသူမ်ားေျပာတာမသိခ်င္ဘူး..... မငယ္ေျပာျပပါဆိုေတာ့ ..... သူအိမ္မက္တယ္တဲ့ အိမ္မက္ထဲမွာ အန္တီေလးတို႔ႏွစ္ေယာက္က အျပင္လိုက္ဖို႔ သူ႔ကိုေခၚတာတဲ့ ... ေစ်းသြားဖို႔တဲ့ ... ဟိုးအရင္ကလို ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္နဲ႔တဲ့ ..... သူကလဲ လိုက္မယ္ဆိုျပီး အတူတူထြက္ခဲ့တာတဲ့ ..... အိမ္မက္ထဲမွာ ညေနေစာင္းခ်ိန္ေလာက္တဲ့ ေလွခါးေမွာင္ေမွာင္ေလးကပဲ သံုးေယာက္အတူတူ ဆင္းခဲ့တာတဲ့....။ အန္တီေလးက တံခါးကို ေနာက္ျပန္ ဂ်ိဳင္းကနဲျမည္ေအာင္ဆြဲပိတ္ေတာ့ သူလန္႔ျပီး ႏိုးသြားတာတဲ့....။
ျပီးေတာ့သူက အေမ....အန္တီေလးတို႔ မေသဘူး ။ ဒီမွာရွိတယ္ သမီးနဲ႔ စကားေျပာေနတာ ဟိုးအရင္ကလိုပဲတဲ့ ... အခုသူတို ့ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ သမီးတစ္ေယာက္ထဲ ေၾကာက္လိုက္တာ အျပင္မွာ ဆိုျပီးငိုျပန္ေရာ ....။ က်မလဲေၾကာက္တယ္ ဒါေပမဲ့ အေဖအေမေတြ မသိေအာင္ ...... "မငယ္ေျဗာင္ေလ အဲဒါေျဗာင္ေပါ့ဟ" ဆိုေတာ့ မလတ္ကလဲ ေအးမငယ္ တစ္ကယ့္ကိုေျဗာင္ပါလားေနာ္ဆိုေတာ့ မငယ္က ေျဗာင္ေတာ့ေျဗာင္ေပါ့ အဲေလာက္ေျဗာင္ၾကီးၾက ေၾကာက္တယ္ဆို ငိုပါေလေရာ ... ။ မၾကီးကေတာ့ အသံလံုးဝ မထြက္ေတာ့ဘူး အေဖကေတာ့ အိမ္မက္မက္ျပီး မငယ္ေယာင္ျပီး ထြက္သြားတယ္ေပါ့ရွင္....။ ဒါေပမယ့္ အေဖက က်မတို႔ ညီအမကို မသကၤာတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ မအိပ္ခင္ ဘာေတြေျပာၾကတုန္းဆိုေတာ့ က်မက ေဖၚေကာင္ေလ.... မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး .... အေဖ မငယ္က အန္တီေလးတို႔ကို ေျဗာင္ေျခာက္လို႔ ေျပာအိပ္တာဆိုေတာ့ .... အေဖက မင္းသမီးေတြကလဲ မင္းသမီးေတြပဲလို႔ အေမ့ကိုေျပာတယ္.... ။ မိုးလင္းေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးကိုပင့္တယ္ .....။ ေဆြမ်ိဴးအစံုနဲ ့ အေဒၚႏွစ္ေယာက္ကို ဦးတည္ျပီး အလွဴလုပ္ အမွ်အတန္းေဝတယ္ .... ။ ေသေသခ်ာခ်ာ တိတိက်က် သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္ေတြနဲ႔လုပ္တယ္ ... ။ သူတို႔အမည္ေတြနဲ႔ပဲ အမွ်ေဝတယ္....။
ထူးထူးဆန္းဆန္း အေဖတို႔က်န္ခဲ့တဲ့ သူေတြအကုန္လံုးက အမိန္႔ျပန္စာရြတ္တယ္ ။ ဘဝျခင္း မတူလို႔ အတူေနဖို ့ ခြင့္မျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ေနာက္ျပီးခ်ိန္ခြင္ထဲမွာ ကေလးအဝတ္ေလးေတြ တစ္ဖက္ထည့္တယ္ .... ။ ကေလးယူမယ့္ လူရဲ႕အဝတ္အစားေတြ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ေျပာင္းထည့္တယ္.... ။ ကေလးကို ဘယ္သူမွမေပးဘူးတဲ့ ခ်ိန္ခြင္က တင္းေနတယ္ .... ။ ေနာက္ဆံုးမၾကီးအကၤ်ီ ထည့္ေတာ့မွ ခ်ိန္ခြင္က မၾကီးဖက္ကို ေစာက္ထိုးဆင္းသြားတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတဲ့ မၾကီးကိုယံုၾကည္ စိတ္ခ်ေပးအပ္တာ သံုးခါတိတိ ေမးျပီးေတာ့မွ ကေလးေတြ မၾကီးလက္ထဲအပ္သြားတယ္ ေျပာတာပဲ ။ မလတ္ကေတာ့ လူၾကီးေတြခ်ထားတဲ့ ခ်ိန္ခြင္ကို အေလးခိုးတယ္ဆိုျပီး ေစ်းေခါင္းသြားတိုင္မယ့္ပံုနဲ႔ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ၾကည့္လိုက္ အကီၤ်ေတြထည့္ခ်ိန္လိုက္နဲ ့ဆရာေတာ္ၾကီးကေတာ့ အေဖကိုဦးတည္ျပီး သံုးေလးခါေမးတယ္ ။ လက္ခံမလားဆိုေတာ့ အေဖက လက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ဘဝမတူဘူး သြားသင့္တဲ့ေနရာ သင့္ေတာ္ရာကိုသြားၾကေတာ့ ကေလးကို အားလံုးတာဝန္ယူတယ္ စိတ္ခ်လက္ခ် ထားခဲ့ၾကေတာ့လို႔ေျပာတယ္ ။ အခုလုပ္တဲ့ အလွဴအတန္းေတြကိုရေအာင္ ယူသြားဖို႔အေမကေျပာတယ္ ...။ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚဖို႔ေျပာတယ္ ။ ပရိတ္ရြတ္ အမွ်အတန္းေဝတယ္ ။ အဲဒီညမွာေတာ့
က်မတို႔ အိမ္တံခါးေတြ ေနရာအႏွံ႔က တဘံုးဘံုးထုသံ ၾကားရတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သိပ္ေထြေထြထူးထူး မၾကားမိေတာ့ဘူး... ။ က်မတို႔လဲ အရင္ကထက္ စိတ္ထဲေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္မွာေတာ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြအားလံုးကိုအေဖက ေသခ်ာတိုင္ပင္ျပီး က်မတို႔အိမ္ၾကီးကို လာ၀ယ္တဲ့ ေခတ္ပ်က္ သူေဌးတစ္ေယာက္ လက္ထဲထည့္ခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။
စာဖတ္သူမ်ားကိုေလးစားစြာျဖင့္
မမ
Labels: သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာမမတို ့အိမ္ၾကီး(၄)
